คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [Chapter 15] My Lovely changmin - แผนการ
ตอนที่ 15
“ไอ้ยุนโฮ … ทางฉันเรียบร้อยแล้ว”
เสียงหนึ่งบอกผ่านโทรศัพท์เข้ามาในความมืด
คนฟังอีกทางพยักหน้ารับ ยกยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะกดตัดสายไป
“แจจุง…มันถึงเวลาของเราแล้ว”
ชายหนุ่มพึมพำก่อนจะเดินตรงเข้าห้องนอนไป
หยิบกล่องเล็กๆขึ้นมาเปิดออกดู
น้ำตาหยุดสุดท้ายค่อยๆไหลลงกระทบกล่องเหล็กเล็กๆในมือ
“แม่ฮะ ผมสัญญา ผมจะแย่งทุกอย่างกลับคืนมาให้ได้”
ร่างสูงพึมพำก่อนจะล้มตัวลงนอนและเข้าสู่ห้วงนิทรา
.
.
‘แม่ฮะ! อย่าไป….’
‘อย่าจากพวกเราไป ….’
‘ถ้าแม่ไม่อยู่ พ่อจะต้องอาระวาด แล้วผมกับน้องจะทำยังไง!!’
ยุนโฮตัวน้อยวัย 12 พร่ำบอกผู้เป็นแม่ทั้งน้ำตา
มือเล็กๆจับมือน้องสาวแน่นไม่ไปไหน
แต่คนเป็นแม่ก็หาได้สนใจและเดินจากไป
“ฉันบอกแกแล้ว! แม่ของแกนะมีชู้!! เลิกเอาเรื่องของผู้หญิงคนนั้นมาเป่าหูฉันสักที ชองยุนโฮ!!”
คนเป็นพ่อตะโกนก้อง
จนลูกคนเล็กสะดุ้งร้องขึ้นมาดังลั่น
“ไอ้เด็กบ้านี้! เลิกร้องได้แล้ว ไม่หยุดใช่ไหม!!”
ผลั๊ก!!
คนเป็นพ่อ ฝาดมือไปบนหน้าเนียนใสของเด็กตัวเล็กๆไม่ยั้ง
จนยุนโฮต้องรีบเข้ามาห้าม
“พ่อทำอะไรนะ! จิยองยังเด็กอยู่นะ!!“
“ออกไป! พวกแกทั้งคู่นะ ออกไปให้หมด!!”
มันจะเป็นแบบนี้ตลอด
ผ่านไปสามวันคนเป็นแม่ก็กลับมา
“แม่ฮะ! แม่กลับมาหาพวกเราแล้ว เราคิดถึงแม่นะฮะ”
“……..”
แต่ทุกอย่างก็ดูไม่เหมือนเดิม
“กลับมาแล้วหรอ! ยังจะกล้าซมซานกลับมาอีกนะ!”
คนเป็นพ่อตะโกนก้อง
แต่ผู้เป็นแม่กลับยิ้มรับ
รอยยิ้มที่ผมเองก็ไม่สามารถอ่านมันออกได้
จนเช้าวันถัดมา
แม่ของเรา…ก็ฆ่าตัวตาย
“แม่!!!!!!!!!!!!!” ยุนโฮสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย ฝันร้ายจากอดีตที่ไม่มีวันลบมันออกจากใจได้เลย
กล่องเหล็กเล็กๆที่อยู่ในมือ
เค้าหยิบมันขึ้นมาก่อนจะค่อยๆบรรจงเปิดออก
มันเป็นไดอารี่ของแม่ที่เก็บทุกเรื่องราวของคนๆนั้น
คนที่ทำให้แม่ของพวกเราจากไปอย่างไม่มีวันกลับมา
‘คิมแตฮี…’ บุคคลอันเป็นที่รัก
กับ ‘ชิมชองลี’ เพื่อนสนิทที่ครั้งหนึ่งเคยเชื่อใจ
‘วันนี้ฉันไปหาหมอ หมอบอกฉันว่า ยินดีด้วยคุณกำลังมีลูกชาย ทั้งเนื้อทั้งตัวฉันมันสั่นไปหมด ลูกชายคนแรกของเรา คุณแตฮีจะดีใจไหม ฉันจะตั้งชื่อเค้าว่า ยุนโฮ เค้าจะต้องดีใจมากแน่ๆ คืนนี้ละฉันจะต้องบอกเค้า’
‘ไม่นะ! เป็นไปไม่ได้ คุณแตฮีไม่มีทางทรยศความรักของฉัน!!’
‘คำพูดของเทอ เพื่อนที่ฉันเชื่อใจที่สุดจะเป็นไรไหม หากวันนี้ฉันขอลืมมันไป’
‘แตฮี..คุณโกหกใช่ไหม? ที่คุณบอกจะแต่งงานกับชองลี?’
ความลับของฉัน สงสัยต้องเก็บมันไว้สินะ
ฉันจะบอกใครไม่ได้
ฉันไม่อยากให้ยุนโฮเกิดมาซะแล้วสิ
วันนั้นที่ฉันเข้าโรงพยาบาลเพื่อจะไปทำแท้ง
‘ฉันได้เจอกับคุณหมอชอง! เค้าเป็นคุณหมอเถื่อน แต่ในใจลึกๆ ฉันว่าเค้าเป็นคนดีนะ!!’
‘เค้าบอกกับฉันว่า อย่าเอาเด็กออกเลย… ฉันจะช่วยเทอดูแลยุนโฮเอง’
ฉันร้องไห้ในอ้อมกอดของเค้า
หลับตาลง และพยักหน้ารับ
เราสองคนแต่งงานกัน
ลูกของเราเกิดขึ้นมา
เค้ามีชื่อว่า ‘ชองยุนโฮ’
คุณหมอเค้ารักยุนโฮเสมือนเป็นพ่อแท้ๆเลยละ ฉันดีใจมากที่เค้าไม่รังเกียจลูกของฉัน
เค้าบอกกับฉันว่า เพราะยุนโฮทำให้เค้ามีความสุข เพราะเค้าไม่สามารถมีลูกได้ ต้องขอบคุณเทอจริงๆนะ ยุนโฮ
.
.
ยุนโฮไล่อ่านแต่ละบรรทัดซ้ำไปซ้ำมา
ใช่ว่าเค้าจะไม่เคยอ่าน
แต่อ่านกี่ทีมันก็ทำให้เค้ารู้ว่า เค้าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว
ก่อนจะหลับตานิ่งและเริ่มอ่านบรรทัดต่อไป
.
.
‘สามปี!’
ครบรอบสามปีแล้วที่ฉันกับคุณหมอชองเรารู้จักกัน
ฉันมีความสุขมาก
แต่แล้ว…
เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับฉันอีกจนได้
วันนั้น…
ฉันไปห้าง และได้เจอกับคนๆหนึ่ง คนที่ฉันไม่มีวันลืมไปได้ตลอดชั่วชีวิต
‘คิมแตฮี’ คนที่ฉันรัก
และฉัน ก็ได้ทรยศต่อความรักของหมอชองจนได้
ฉันกับเค้า…นัดเจอกัน
ทุกคืน…
‘ฉันขอโทษ…ที่ไม่สามารถปฏิเสธความต้องการนี้ได้’
จนกระทั่งลูกคนที่สองของเรา!
‘จียอง’
ในที่สุดคุณหมอชองก็รู้จนได้
เค้าบอกให้ฉันเลิกทำตัวแบบนี้
ฉันรู้ว่าฉันมันเลว
แต่ฉันก็…ปฏิเสธแตฮีเค้าไม่ได้
‘เพราะฉันรักเค้า…’
เราสองคนเป็นชู้กันอย่างลับๆ
แม้แต่ชองลีเพื่อนของฉัน ก็ยังไม่รู้
จนวันนั้น…ชองลีจับได้
แตฮีเลยนัดฉันไปคุย
เค้าบอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเค้า
ฉันรู้ดี ว่าวันนี้จะต้องมาถึง
แต่จะให้ฉันกลับไปหาคุณหมอชองอีก
ฉันทำไม่ได้
เพราะฉันกลัว…ว่าสักวัน ฉันจะทรยศต่อความหวังดีของเค้าอีก
และวันนั้นคือวันสุดท้ายของฉัน
.
.
ร่างสูงอ่านจนจบบรรทัดสุดท้าย
ปล่อยน้ำตาให้ค่อยๆไหลริน
‘แม่ฮะ…ผมจะแก้แค้นให้แม่เอง’
สายตาที่จ้องมองดูโหดมากขึ้นทุกครั้งที่อ่านไดอารี่เล่มเล็ก
เค้าไม่เคยลืมได้เลย
ภาพที่แม่ของตนตายต่อหน้าต่อตายังคงติดอยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง
ยุนโฮลุกขึ้นยืนก่อนจะออกจากบ้านไป
ความคิดเห็น