อาชว์เป็นของปลา

               “คุณเลิกประชุมตอนไหน ยังไงก่อนกลับส่งข้อความบอกด้วยนะ” 

               ชายหนุ่มลืมตัวเกือบโน้มหน้าลงจูบ ดีที่เธอบีบต้นแขนเตือนสติไว้ได้ทัน

               “จะทำอะไร ที่นี่โรงพยาบาลนะคะ” อชิรญาณ์เหลือบตาไปมาเพื่อเตือนเขาว่ารอบตัวมีคนมองอยู่

               “งั้นเราแกล้งชนกันใหม่ไหม คราวนี้จะหามุมจูบคุณให้เนียนๆ เลย” 

               หมออาชว์ว่าไปนั่น และถึงจะมีใจกับแผนการของเขา แต่หญิงสาวก็ทำได้แค่ยิ้มเสียดาย

               “ไปดูคนเจ็บเถอะค่ะ”

               นายแพทย์หนุ่มพยักหน้า ค่อยๆ ปล่อยเธอแล้วผละออกอย่างสุภาพ เขาก้มหน้าน้อยๆ ตอนเดินผ่าน กระซิบกระซาบให้ได้ยินกันแค่สองคน

               “คิดถึงนะครับ”

               “อืม” อชิรญาณ์อมยิ้ม 

+++++++++++++++++++++++++++

แวะมาเปิดเรื่องใหม่ค่าาา

คิดถึงทุกคนเหมือนพี่หมอคิดถึงพี่ปลาเลย

ใครยังรออ่านเรื่องของพี่ปลา พี่สาวคนโตของตระกูลวรปัทม์กับพี่หมออืดอาดก็จะได้อ่านกันแล้ว

เรื่องราวความรักที่ต้องพรากจากกันเพราะพ่อแม่ไม่ปลื้มในวันนั้น สู่ความฟินของชาวเราในวันนี้ค่ะ

นอกจากเรื่องความรักก็จะมีเรื่องการแข่งขัน ชิงไหวชิงพริบ ชาติกำเนิดที่คลุมเครือยุ่งเหยิงสอดแทรกเข้ามา

ใช่ค่ะ ทั้งหมดที่ว่า ทำคนเขียน ปสด มาก5555555

แต่เพื่อทุกคน ถึงเส้นเลือดข้างขมับจะเต้นตุบตับๆ ฉันก็จะสู้ค่ะ

ขอออกตัวไว้หน่อย เนื่องจากพี่หมอเป็นศัลยแพทย์ที่เก่งมากๆ 

ในขณะที่อิฉันจบหมอพืช 2 หลักสูตรภายใน 4 วัน ฉันเก่งกว่า555555555 

เพื่อไม่ให้หนอนม้วนใบในหัวไปตีกับความเก่งของพี่หมอ ขอไม่เขียนเคสเจาะลึกนะคะ 

ไว้ถ้าใครอยากอ่านหมอพืชก็ทิ้งคอมเมนต์บอกกันได้ค่ะ คิดว่าถ้าไปอบรมอีกรอบฉันต้องได้กับแตนเบียนแน่ๆ55555

กดติดตามไว้นะคะ เผื่อมีข่าวสารอะไรจะได้ไม่พลาด

ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ

ขอบคุณค่ะ

กาสร