คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เฮฮ่าวันฮาโลวีน
ณ ห้องครัววันต่อมา
“ง่ำ ง่ำ ง่ำ” เสียงทุกคนกินอาหารเช้าอย่างอเร็ดอร่อย
“นี่ทุกคนท่านให้หมดนะถ้าไม่หมดคงจะได้รู้นะจ๊ะ” ฟุยุพูดแล้วยิ้มเล็กน้อย
“อิ่มแล้วครับ” เสียงทุกคนพูดเมื่อท่านอาหารแบบเต็มที่
“นี่ทุกคนเห็นเจ้าสับปะรดเน่าราคาถูกขายไม่ออกบอกกินเสร็จแล้วให้ไปที่ห้องประชุมนะ” วิลล่าพูดแล้วก็ยิ้มเล็กน้อย
“จริงด้วยจะว่าไปมุคุโร่ก็ไม่อยู่นี่หน่า” สึนะพูดแล้วมองไปรอบห้อง
“งั้นก็ลองไปที่ห้องประชุมตามที่มุคุโร่บอกละกัน” ยามาโมโตะพูดแล้วก็นำหน้าไปที่ห้องประชุม
“เอ๋ ? ไมประตูสยองอย่านี้” สึนะพูดแล้วล้มก้นจิ้มพื้น
“งั้นเดียวเข้าไปดูก่อนนะ” ยามาโมโตะเข้าไปก่อน
“งั้นเดียวยามาโมโตะเข้าเป็นคู่เลยดีกว่านะจับคู่ๆ” วิลล่าพูดแล้วก็ยิ้มเล็กน้อย
“งั้นจับไม้สีกัน” ยามาโมโตะพูดแล้วก็หยิบออกมา
“เอ๋ ? ได้สีแดง” สึนะพูดแล้วทำท่าตกใจนิดๆ
“ได้สีแดงหรอนี่” ฟรานเชสก็ดันได้สีแดง
“อ่าวรุ่นที่10 ผมได้สีฟ้า” โกคุเทระพูดแล้วผิดหวังนิดๆที่ไม่คู่กับรุ่นที่10
“ชิ ได้สีฟ้า ทำไมฉันต้องได้คู่กันปลาหมึกพอลด้วยยะ” ฟุยุพูดแล้วทำหน้าโมโห
“ได้สีครีม” ฮิบาริได้สีครีม
“อั่วได้สีคะ คะ ครีม” เหม่ยลี่พูดแล้วทำสีหน้าตกใจกลัวที่ได้คู่กับฮิบาริ
“ได้สีขาวแบบสุดขั่ว!!!!!!!!!!!!!!” เรียวเฮตะโกนดังลั้น
“โอ้วววว ได้สีขาว” สเตลล่าก็ไม่ยอมแพ้
“ผมได้สีอะไรฟะเนี่ย อ่อ สี ทะ ทะ ทอง เอาไปขายๆ ล้อเล่น” แรมโบ้ขี้เล่นได้สีทอง
“ชิ ชิ ชิ ได้คู่กับไอ้คนโตแต่ตัวหรอเนื่ย ฉันได้สีทอง” ลักซ์พูดแล้วทำสีหน้าเบื่อแรมโบ้
“โอ้สได้ สีเขียว” ยามาโมโตะพูดแล้วยิ้ม
“ฉัน ได้สีเขียวเหมือนกัน” ฟลอล่าพูดแล้วยิ้ม
“ได้คู่แล้วนะงั้นไปกันเลย” วิลล่าพูดแล้วพลักเข้าไปทีละคู่ (แต่ละคู่จะไปที่ๆไม่เหมือนกัน โดยภาพมายาของ...)
“อิอิอิอิอิอิ สำเร็จ” เสียงร้องของคนคิดทั้ง4 ใครหว่า
“งั้นพวกเราไปกันบ้าง” วิลล่าพลักมุคุโร่เข้าไปก่อนที่จะตามไป
“โอ้ส งั้นพวกเราไปกันบ้างนะ” ยามาโมโตะกับฟลอร่าก็เดินตามกันไป
ณ คู่ของสึนะ อยู่ ปราสาทแวมไพ
“แว๊กกกกกกกกกกกกก” เสีนงร้องของสึนะที่ได้พบค้างคาวเตมไปหมดก่อนกระโดดไปหลังฟรานเชส
“ชิ เจ้าห่วยสึนะ” ฟรานเชสพูดแล้วทำหน้าเบื่อสึนะ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงฟรานเชสน้องเพราะกลัว ตุ๊กแก แล้วกระโดดขึ้นแขนสึนะ
“โอ้ยหนัก” สึนะพูดแล้วก็ปล่อยฟรานเชสลง
ตุบ
“โอ้ย นี่สึนะจะปล่อยก็บอกสิ” ฟรานเชสพูดแล้วก็หันไปข้างหน้า
“ตุ๊กแก” สึนะพูดแกล้งฟรานเชส
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” แล้วฟรานเชนก็กระโดดไปเกาะแขนสึนะ
หวานแบบแปลกๆคู่นี้
ณ คู่ของโกคุเทระ เมืองซอมบี้
“กรี๊ดดดดดดดด”เสียงร้องของฟุยุที่ได้เห็นอะไรแปลกๆเกาะขาก่อนกระโดดไปทับโกคุเทระ
“นี่ๆ ฟุยุลุกทีหนัก นี่มันก็แค่แขนซอมบี้ ขะ ขะ แขนซอมบี้หรอ” โกคุเทระพึ่งรู้ว่าเป็นแขนซอมบี้
“แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” โกคุเทระร้องแล้วกระโดดไปหลังฟุยุ
“สมน้ำหน้าเจ้าปลาหมึกพอลอ่อนหัดเอ้ย” ฟุยุพูดแล้วทำท่าสะใจมาก
“ใครร้องก่อนกันน้า” โกคุเทระพูดแล้วก็ทำหน้าสะใจ
“ชิเจ้าปลาหมึกอ่อนหัดเอ้ย”
หวานแบบด่ากันไปมาอิอิ
ณ คู่ฮิบาริ ปราสาทมัมมี่
โป้ง เป้ง แป๊ก ป๊อก เสียงการต่อสู่กัน
“ชิ อย่ามาขวางนังหมีแพนด้า” ฮิบาริพูดแล้วก็ต่อสู้กับมัมมี่
“อั่งจะสู่ทดแทนค่าต้นไผ่ที่แพนจังกินไป” เหม่ยลี่ พูดแล้วก็แปะสติกเกอร์บนหัวมัมมี่แล้วมัมมี่ก็สลาย
“ใช่ได้เหมือนกันนี่นังแพนด้า” ฮิบาริพูดแล้วยิ้ม
“อั่วไม่ใช่นังแพนด้นนะไอสัตว์กินเนื้อถ้าเป็นอย่างนี่ออกไปได้นะจะปลุกผักให้กินเลย” เหม่ยลี่พูดแล้วก็ฆ่ามัมมี่ไปที่ละตัว
“ฝันไปเถอะว่าจะกินผักนังแพนจัง เอ้ย แพนด้า” ฮิบาริ พูดแล้วก็ฆ่ามัมมี่เหมือนลูกหมาในกำมือ
“คอยดูจะทำให้ไอสัตว์กินเนื้ออย่างเจ้าหันมากินผักให้ได้” เหม่ยลี่พูดแล้วก็ฆ่ามัมมี่เหมือนลูกไก่ในกำมือ
ณ คู่เรียวเฮ ไปที่ปราสาทฟักทอง
“ว๊ากกกกกกกกกก กลัวแบบสุดหูรูดโว้ยยยยยย” เรียวเฮพูดแล้วหลบไปหลังเสา
“กลัวอะไรกัน” สเตลล่าพูดแล้วหันไป
เจอ ฟักทองโผลมาตรงหน้า
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด” สเตลล่าร้องแล้ววิ่งไปหลังเรียวเฮ แล้วทั้งคู่ก็หันหลัง
“แว๊กกกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด” แล้วทั้งคู่ก็วิ่งขึ้นบันไดแล้วก็พบกับ
อัศวินหัวฟักทองที่หัวขาด
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก” และแล้วทั้งคู่ก็สลบไป
ณ คู่แรมโบ้ ปราสาทผีขนม
“น่าอร่อยจัง” แรมโบ้พูดแล้วหยิบอมยิ้มมาอม
“ไอ้คนโตแต้ตัวเอ้ย” ลักซ์พูดแล้วหันไปข้างหลัก
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด” เสียงร้องของลักซ์ที่ดังไปทั่ว
“อู้ย เกิดอะไรขึ้นหรอลักซ์” แรมโบ้พูดแล้วหันไปดูลักซ์
“มาช่วยฉันทีไอ้วัวปัญญาอ่อนเอ้ย” ลักซ์โดนปีศาจขนมหวานจับแล้วบีบแรงสุดๆ
“มาแล้ว ๆลิ้นมรณะ” แล้วปีศาจขนมหวานก็ขายไป
“หวานจังเยยอิอิ” แรมโบ้ยิ้ม
“ขอบใจนะเจ้าวัว” ลักซ์พูดแล้วก็เขิน
ณ คู่ยามาโมโตะป่าดงดิบ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงร้องของฟลอล่าเพลงะเจออะไรบางอย่างดึงหลังไว้
“ร้องทำไมหรอฟลอล่า” ยามาโมโตะพูดแล้วหันไปดู
“มะ มะ มีอะไรดึงหลังฉันไว้” ฟลอล่าพูดแล้วทำสีหน้ากลัวสุดๆ
“อ่อ มีกัปปะดึงอยู่อะ” ยามาโมโตะพูดแล้วชี้ไปข้างหลังของฟลอล่า
“กะ กะ กัปปะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” ฟลอล่าร้องแล้วสลบไป
“เอ๋ เล่นอะไรกันหรอทำไมหลับไปละฟลอล่า” ยามาโมโตะพูดแล้วทำหน้า งง
ณ คู่มุคุโร่ สวนสนุกร้างตอนกลางคืน
“คุฟุฟุฟุ ดันหลงมาที่หน้ากลัวแล้วสิ” มุคุโร่กลัวภาพมายาตัวเอง
“แล้วใครให้นายใช่ภาพมายากับตัวเองกันหะ” วิลล่าพูดแล้วทำสีหน้ากลัว
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ปะ ปะ ปีศาจสับปะรดราคาถูก” วิลล่าร้องเพราะตกใจที่มีมุคุโร่โผลมาอีกคน
“คุฟุฟุฟุ นั้นภาพมายาของผมเองจะกลัวไปทำไม” มุคุโร่พูดแล้วก็ยิ้มแล้วหันไปข้างหลัง
“กรี๊ดดดดดดดด เอ้ย ว๊ากกกกกกกกก เอ้ย แว๊กกกกกกกกกกกกกก” มุคุโร่ร้องแล้ววิ่งหายไป
“นายกลัวอะไรแค่ภาพมายานายเองแท้ๆ” แล้ววิลล่าก็หันไปข้างหลัง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ผีผมยาวสีขาว” แล้ววิลล่าก็ไปหลบหลังเสา
“อ่าว เราเองนี่หว่า” แล้ววิลล่าก็เดินไปดูไกล้ๆ
พอเปิดผมขึ้นก็เจอหน้าที่รับไม่ได้เพราะเป็นหน้าของ
“คุฟุฟุฟุ ผมเอง” เจอหน้ามุคุโร่
“กรี๊ดดดดดดดดดด รับไม่ได้ ” พอวิลล่าพูดเสร็จ ก็ตบมุคุโร่แล้วดึงจุกขึ้นมาตบซ้ายขวา
ณ หน้าห้องประชุม
ทุกคนออกมาแบบเป็นคู่
“ออกมาได้ซักที่” สึนะพูดแล้วล้มลง
“มาล้มตรงฉันทำไมยะ” ฟรานเชสรับไว้
“เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันเดียววันนี้จะทำซูชิให้กิน” ยามาโมโตะพูดแล้วก็วิ่งไปเตรียมของ
“จะว่าไปคู่มุคุโร่ละ” สึนะพูดแล้วมองหา
“อยู่นี่ครับ” มุคุโร่พูดแล้วก็หันมาหาสึนะ
“เอ๋ ? หน้าไปทำอะไรมา” สึนะพูดแล้วทำหน้า งง
“ดะ ดะ โดนตบครับ” มุคุโร่พูดแล้วหันไปมองวิลล่า
“อย่ามองมานะนายแกล้งฉันก่อนนะ” วิลล่าพูดแล้วหันหน้าหนี
“งั้นไปกินข้าวได้แล้ว” แรมโบ้พูดแล้วหันไปจับมือลักซ์
“นายจับมือฉันทำไมยะ” ลักซ์พูดแล้วก็หน้าแดง
“ก็ มันอยากจับนี่” แรมโบ้หวานเกิน
“ตามใจถือสะว่าเป็นการตอบแทนที่นายช่วยละกัน” ลักซ์พูดแล้วหน้าแดง
“งั้นใครคู่ใครให้จับมือไปกินข้าวแล้วหน้าคู่กันนะ” ฟลอล่าพูดเสร็จก็วิ่งตามยามาโมโตะไป
แล้วก็จับมือไปกินข้าวจริงๆ
30นาทีต่อเมือกินข้าวเสร็จ ณ ห้องประชุม
“วันนี้มันมีกิจกรรมแค่บ้านผีสิงหรอ” สึนะพูดเหมือนจะเซงมาก
“งั้นไปเทียวสวนสนุกกัน” มุคุโร่เอาอีกแล้ว
“มะ มะ ไม่เข้าบ้านผีสิงอีกนะ” สึนะพูดแล้วทำหน้ากลัว
“งั้นไปกันเลย” แล้วก็ออกจากฐานทัพวองโกเล่ตรงไปที่สวนสนุก
“แยกคู่ตามเดิมนะ” มุคุโร่พูดแล้วก็เดินไปเป็นคู่
“งั้นเราไปชิงช้งสวรรค์กัน"
แล้วก็ขึ้นไปทีละคู่
1ชั่วโมงต่อมา
"ลงมาได้ซักที" สึนะพูดแล้วทำท่าจะอ้วก
"เราว่ากลับกันเถอะจะให้จานีนิลองซ้อมบาสูก้า" ยามาโมโตะพูดแล้วก็วิ่งกลับฐานทัพวองโกเล่
ณ ฐานทัพวองโเล่
"นี่จานีนิช่วยลองซ้อมบาสูก้าทศวรรษที่ซิ" สึนะพูดแล้วก็เดินไปทางซ้ายของจานีนิ
"ได้เลยครับ" จานีนิพูดแล้วก็เดินไปเตรียมของ
ผ่านไป3ชั่วโมง
"เสร็จแล้วครับ"
"งั้นลองกับแรมโบ้เลยนะ" สึนะพูดแล้วก็ยัดแรมโบ้ลงไปในบาสูก้าทศวรรษ
ตูม
"โอ้ย ผมมาแล้วครับ" และแรมโบ้ก็มา
"เอ๋ ? ทำไมแลรมโบ้ไปเปลียนไปอีก20ปีละ แล้วใครอยู่ข้างๆ" สึนะพูแล้วทำท่า งง
"ผมเองครับ" ใครหว่า
"สะ สะ สปาน่า ไปไหนมา" สึนะพูแล้วก็ถาม
"อ่อ ผมตกอยู่ในห่วงเวลาตั้งนานครับ" สปาน่าพูดแล้วทำหน้า งง
"ตอนนี้หิวจัง กี่โมงแล้วเนื้ย 6.30 P.M." 6โมงครึ่ง
"ได้เวลาอาหารเย็นแล้วต้องรีบไปทำแล้ว" ฟุยุพูดแล้ววิ่งรอบๆโกคุเทระ
"นี่ฟุยุจะหยุดได้ยังเวียนหัวไปหมดแล้วนะ" โกคุเทระพูดแล้วก็อ้วก
"ไปกินข้าวกัน" ยามาโมโตะนำหน้าไปกินข้าว
"ง่ำ ง่ำ ง่ำ อร่อยจังเลย" สึนะพูดแล้วยิ้ม
"ใช่สิก็พวกเราร่วมือกันทำนี่" ฟรานเชสพูดแล้วก็ยิ้ม
"อิ่มแล้วอาบน้ำแล้วนอนกันดีกว่า"
"โอ้ส" ยามาโมโตะพูดแล้วก็วิ่งไปคนแรกเลย"
แต่ละคนวันนี้ก็ได้หลับไป
ความคิดเห็น