คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [OS] ตัวร้าย #4
ตัวร้าย
การที่แฟนเก่าของคนที่ตามจีบชื่อเหมือนตัวเองนั้น มันไม่ได้ทำให้ชเวยองแจรู้สึกอะไรเท่าไหร่ เพราะยองแจเชื่อว่า แฟนเก่าก็คือแฟนเก่า เขาโตพอที่จะแยกแยะได้ เลิกกันแล้วก็คือจบแล้ว ที่สำคัญ เพราะยองแจคิด(เอาเอง)มาโดยตลอดว่าพี่แจบอมคงไม่ได้รักฝ่ายนั้นมากเท่าไหร่ เขาก็เลยไม่ค่อยสนใจกับเรื่องที่ผ่านๆมาของอีกฝ่ายนัก
จนกระทั่งอิมแจบอม คนที่ไม่เคยแสดงออกว่ารู้สึกอะไรในความสัมพันธ์ อัพโหลดรูปยูยองแจผ่านอินสตาแกรมพร้อมแคปชั่น
15 likes
defjeffb ท่าสวยนี่ ไม่เสียแรงที่สอน #ลูกศิษย์ #คนแรก
มีติดแฮชแท็กด้วย! ที่ร้ายยิ่งไปกว่านั้น คือคอมเมนท์ด้านล่าง
yjayo มีครูดีก็เงี้ย 
ชเวยองแจจำยูสเซอร์เนมนี้ได้นะ! เด็กหนุ่มถลึงตาใส่หน้าจอโทรศัพท์ เผลอกัดปากแน่นจนรู้ตัวอีกทีก็ตอนรู้สึกเจ็บๆตึงๆ
jacksonwang852jy อย่ามาสวีทกันแถวนี้ จะรีเทิร์นหรือไง? 
“พี่แจ็คสันแซวบ้าอะไรวะ!!!”
ยองแจตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างห้ามไม่ได้ ใจร้อนรนอยากยื่นมือไปบีบคอทั้งพี่แจบอมทั้งพี่แจ็คสันผ่านจอ กำลังล้อเล่นอะไรกันอยู่อ่ะ พี่แจ็คสันไม่เข้าใจหรอว่าเรื่องแบบนี้มันล้อเล่นไม่ได้ คนใจอ่อนรักกันเพราะถูกเพื่อนแซวมีมาเป็นแสนๆรายแล้ว ถึงพี่แจบอมจะไม่ใช่คนใจอ่อนก็เหอะ ความหวั่นไหวมันน่ากลัวจะตายไป ถ้าเกิดสบตากันแล้วรู้สึกอะไรขึ้นมา คนซวยก็ไม่ใช่ใครนอกจากชเวยองแจคนนี้ไง!
เด็กหนุ่มคิดในใจพลางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ทั้งโกรธทั้งหงุดหงิดแต่ก็ยังเลื่อนขึ้นไปดูรูปซ้ำๆ จ้องไปจ้องมาก็พอจะเดาสถานที่ออก แต่ยองแจไม่ไปหรอกนะ ไปตอนนี้ก็ถูกเปรียบเทียบอยู่ดี ไม่แน่อาจจะโดนทิ้งด้วย เจ็บกว่าเดิมแหงถ้าโผล่ไปตอนนี้แล้วพี่แจบอมเอาแต่สนใจยูยองแจคนนั้น
cyjljb อยากเรียนมั่งอ่า 
เลยทิ้งคอมเมนท์ไว้ใต้รูปแทน เด็กหนุ่มโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงแล้วทิ้งตัวเองตามลงไป เศร้าโคตรๆ เขายังรักกันอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้ ตามจีบมาสี่ห้าเดือน ยองแจก็สืบจนรู้ว่าพี่แจบอมนิสัยเป็นยังไงกับแฟนคนก่อนๆ อีกฝ่ายไม่ใช่คนประเภทที่จะแสดงออกถึงความสัมพันธ์ ไม่อัพสถานะ ไม่อัพรูปคู่ หรืออะไรซักอย่าง แล้วอยู่ดีๆมาอัพรูปยูยองแจคนนั้น
ชเวยองแจคนนี้โคตรเศร้าเลยจะบอกให้
.
.
.
“เด็กมึงตลกว่ะบี” แจ็คสันพูดขึ้นหลังจากเห็นคอมเมนท์ล่าสุดในอินสตาแกรมของแจบอม ตอนนี้ทั้งกลุ่มอยู่รวมกันที่ร้านบิลเลียดร้านประจำ จินยองได้ยินถึงกับต้องหัวเราะตัดขึ้นมา
“น้องแม่งขี้หึงชิบหาย ป่านนี้คงนอนดีดดิ้นอยู่บนเตียงอยากจะมาตามมึงใจจะขาด” แต่แจบอมก็ไม่ได้ตอบอะไร ชายหนุ่มแค่ยักไหล่แล้วใส่ใจกับลูกกลมๆบนผ้าสักหลาดต่อ ผิดกับคนที่เป็นประเด็นในตอนนี้ ยูยองแจเลิกคิ้วด้วยความสนใจปนสงสัยแล้วขยับเข้าไปหาจินยอง เร้าให้อีกฝ่ายเล่าให้ฟัง
“น้องไหนหรอ? เรารู้จักรึเปล่า? แฟนใหม่บีหรอ?” เจ้าของชื่อหันมาแว๊บนึงแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร ปล่อยให้จินยองเป็นคนจัดการ
“เล่าแต่ความจริง” แจบอมเตือนเสียงเข้มแล้วหันไปสนใจลูกบิลเลียดต่อ จินยองยักไหล่ ไม่รับปากเพราะมันปล่อยให้เขาเล่า ถ้าอยากให้ถูกร้อยเปอร์เซ็นก็ต้องมาเล่าเองเว้ย
“เรื่องของกูก็ไม่ใช่ทำไมกูต้องเล่าด้วยเนี่ย” จินยองบ่นแต่ก็กวักมือเรียกยองแจให้เข้ามาใกล้ๆแล้วซุบซิบ
“อ๋อออ คนนี้เองหรอ?” ยูยองแจร้องอ๋อ ทันทีที่จินยองเล่าจบพร้อมกับเปิดอินสตาแกรมของน้องของบีให้ดู
“เนี่ย น้องเค้ามารีเควสเราไว้นานแล้วแหละ แต่เราไม่ได้กดรับซะทีเพราะเราไม่รู้จัก” ยองแจโชว์หน้าจอที่มีคำขอเป็นเพื่อนจากชเวยองแจให้ทุกคนดู แจ็คสันเห็นแล้วถึงกับต้องผิวปาก
“มีสืบด้วยว่ะ ไอ้เหี้ยบี เด็กมึงนี่ไม่ธรรมดา” แจ็คสันแซวแล้วหัวเราะ ยองแจเองก็หัวเราะไปกับทุกคน แล้วจู่ๆก็ลุกขึ้นจากโซฟา เดินไปดึงแจบอมที่กำลังง่วนอยู่กับบิลเลียดให้เดินกลับมานั่งที่โซฟา
“ยืมแขนกับไหล่แป๊บ” จัดแจงให้อีกฝ่ายนั่งให้เรียบร้อยแล้วตัวเองก็สอดแขนเข้าไปคล้องไว้ เอียงหัวไปพิงไหล่แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องหน้า ถ่ายรูปอัพลงในอินสตาแกรม
.
.
.
yjayo has accepted your friend request.
การแจ้งเตือนที่เด้งขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์นั้นทำเอายองแจที่กำลังนอนซุกอยู่บนเตียงถึงกับสะดุ้ง
กดรีเควสไปเป็นเดือนแล้วเพิ่งมารับตอนนี้เนี่ยนะ
ยูยองแจ… ไหนว่าพี่แจบอมชอบคนเรียบร้อยไง ทำแบบนี้คิดว่าจะไม่รู้หรือไงว่าพยายามจะปั่นหัวกัน!
เด็กหนุ่มรีเฟรชหน้าแรกของอินสตาแกรมเพื่อเช็คแล้วก็พบว่ามันเป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด รูปล่าสุดที่เพิ่งอัพโหลดสดๆร้อนๆเป็นของ yjayo แต่ประเด็นมันอยู่ที่รูปอีกฝ่ายกำลังเอนหัวพิงไหล่ใครซักคนอยู่พร้อมแคปชั่นต่างหาก
yjayo always mine, always yours 
คิดว่าจะไม่รู้อีกหรือไงว่าไหล่กับแขนนั่นมันของใครในเมื่อเสื้อแจ็คเกตที่คนในรูปใส่มันคือแจ็คเกตตัวที่ยองแจเป็นคนเลือกให้พี่แจบอมเองกับมือ!
เด็กหนุ่มกัดฟันกรอด always mine ก็บ้าแล้ว อยากคอมเมนท์ใจจะขาดว่า เข้าใจอะไรผิดไปแล้วล่ะ อิมแจบอมน่ะของชเวยองแจนะ ถึงจะยังไม่เป็นทางการก็เหอะ แต่ทำแบบนี้มันยั่วโมโหกันชัดๆ
.
.
.
“สนุกใหญ่เลยนะ” แจบอมแซวคนที่หัวเราะคิกคักอยู่ข้างๆหลังจากอัพรูปเสร็จ
“ก็น้องของบีตลกนี่นา ดูดิมากดไลค์ด้วยอ่า ตอนนี้ต้องโกรธมากแน่ๆ” ยูยองแจเอียงจอให้ดูโนติที่แจ้งเตือนขึ้นมา
cyjljb liked your photo.
“วันนี้เหี้ยบีงานเข้าแน่ๆ หูชาแน่มึงโดนมันวีน” แจ็คสันว่า จนแบมแบมที่นั่งอยู่ข้างๆต้องตีที่แขนเพื่อปราม
“พวกพี่อ่ะว่ายองแจเกินไปแล้วนะ ยองแจไม่ได้วีนขนาดนั้นซะหน่อย” เห็นกลุ่มเพื่อนของพี่แจ็คสันชอบแกล้งให้ยองแจน็อตหลุดบ่อยๆ บางทีแบมแบมก็รู้สึกว่ามันเกินไป แบมแบมไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับยองแจแต่ก็เรียนเซคเดียวกันหลายวิชา เคยคุยกันบ้างก็เห็นว่ายองแจไม่ได้จะร้ายอะไรอย่างที่พวกพี่ชอบพูดกันซักนิด
“เราทำให้บีงานเข้าป่ะเนี่ย ขอโทษนะ แต่น้องบีน่าแกล้งนี่นา อัพอีกรูปได้ป่าว?” ยองแจยิ้มหวาน ต้นประโยคเหมือนจะรู้สึกผิดแต่ท้ายประโยคมันยังดูแปลกๆยังไงชอบกล
“หยุดเลย แกล้งได้แต่มากไปก็ไม่ดีนะ” แจบอมว่า แล้วเพื่อนก็แซวกันอีกรอบ
“มีห่วงๆ แหม แล้วก็ไม่คบกับมันไปซะทีให้จบเรื่อง”
แจบอมยักไหล่ เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้นมาในระหว่างที่ทุกคนกำลังขำกับประเด็นร้อนในวันนี้ ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอย่างไม่ต้องเดาว่าต้นทางมาจากใคร
ทำไมทีขอให้สอนเล่นมั่งพี่ไม่ยอมสอนผมอ่า 8.27 pm
ตามด้วยสติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนร้องไห้
อ่านแต่ไม่ตอบอีกแล้ว… 8.29 pm
แจบอมหัวเราะกับสติ๊กเกอร์ตลกๆที่ฝ่ายนั้นส่งมางอแง ชายหนุ่มชั่งใจต่ออีกไม่กี่นาทีก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป
8.31 pm ถ้ามาทันภายในสิบห้านาทีจะสอนให้ รู้ใช่มั๊ยว่าที่ไหน?
ทันทีที่กดส่งไปข้อความก็ขึ้นว่ายองแจอ่านแล้วแทบจะทันที แจบอมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง ไม่ต้องรอดูคำตอบหรอก แจบอมรู้ว่ายังไงยองแจก็ต้องมา
“เออ เดี๋ยวอีกซักพักน้องมันจะมานะ” ก็เลยบอกเพื่อนๆไว้ก่อน แจ็คสันกลอกตาขึ้นฟ้าทันทีที่ได้ยิน หันไปคว้าข้อมือแบมแบมให้ลุกจากโซฟาแล้วบอกลาทุกคน
“งั้นกูไปล่ะ ไม่อยู่เป็นก้างหรอก กลับก่อนนะ บาย” แจ็คสันรีบพาแฟนออกไปชนิดที่ว่าแบมแบมยังไม่ทันจะโบกมือลาให้ครบทุกคนเลยด้วยซ้ำ
“งั้นเราก็กลับมั่งดีกว่ามั๊ยจินยอง?” มาร์คที่นั่งมองเงียบๆอยู่นานแล้วเอ่ยปากถามแฟนบ้าง แล้วจินยองที่ไม่เคยขัดใจมาร์คอยู่แล้วก็พยักหน้ารับทันที ปลีกตัวออกไปเป็นชุดที่สอง
“ถ้าเรายังอยู่นี่ก็คงจะไม่ดีสินะ” ยูยองแจพูดยิ้มๆ แจบอมไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็เป็นอันรู้กันว่าลิมิตมันอยู่ตรงนี้
จริงๆชเวยองแจก็เข้าใจถูกแล้วล่ะว่า แฟนเก่าก็คือแฟนเก่า เคยรักไม่ได้หมายความว่าตอนนี้จะยังรัก แล้วก็ไม่ได้หมายความว่าความผูกพันและความรู้สึกดีๆจะต้องหายไป
“เราเห็นแจ็คสันแซวว่าบีไม่ยอมตกลงคบกับน้องซะที” ได้โอกาสก็เลยคุยด้วยเสียหน่อย เพราะรู้ว่านิสัยอิมแจบอมเป็นยังไง ปากแข็งชอบอมพะนำแค่ไหน ก็เลยอยากแนะนำเพราะไม่อยากให้ทำอะไรผิดๆเพราะนิสัยที่แก้ไม่หายแบบนี้อีก
“เราว่าถ้าบีชอบน้องก็บอกน้องไปตรงๆดีกว่า น้องอาจจะดูเหมือนชอบบีมาก ยังไงก็รอบีได้ แต่คนเราต่อให้รอเก่งแค่ไหนสุดท้ายแล้วมันก็หมดแรงกันเป็นทั้งนั้นแหละ”
“เรามองออกว่าบีเองก็คงชอบน้องมาก ถ้ามัวแต่กั๊กไว้แบบนี้แล้วน้องรอไม่ไหวขึ้นมา เบื่อที่จะรอขึ้นมา คนเสียใจมันก็คงไม่ใช่แค่น้องหรอก บีด้วยนั่นแหละ น้องอาจจะเสียใจที่ผิดหวัง แต่บีอ่ะจะเสียใจที่เสียโอกาสไปมากกว่านะ เรียนรู้กันไปเรื่อยๆดีกว่าปล่อยให้โอกาสมันเสียไปโดยที่ไม่ได้ลองรู้จักกันเลยน่าจะดีกว่ารึเปล่า ยังไงสุดท้ายถ้ามันไม่ใช่ทั้งคู่ มันก็จะมีทางออกของมันเองแหละ”
“ฝากขอโทษน้องด้วยนะที่เราแกล้ง บอกด้วยว่าเราอ่ะ ไม่กลับไปคบกับบีหรอก ไม่ต้องกลัว เราเบื่อคนปากแข็ง” ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วหยิบกระเป๋าเดินตามคนอื่นออกไป ทิ้งให้คนปากแข็งยืนรออยู่คนเดียว
เพราะว่ายืนคุยกันยืดยาวกว่าจะปลีกตัวออกมา ยูยองแจก็สวนกับชเวยองแจที่รีบวิ่งเข้ามาพอดี
เด็กหนุ่มที่เพิ่งวิ่งเข้ามาใหม่ชะงักไปหนึ่งจังหวะ สบตาคนชื่อเหมือนกันที่แจกยิ้มให้แล้วยิ้มตอบแบบเจื่อนๆเพราะไม่แน่ใจนักว่าควรจะทำยังไง แต่ทางเลือกทำท่าทางแย่ๆออกไปต้องรีบตัดออกอยู่แล้วเพราะตอนนี้อยู่ต่อหน้าพี่แจบอม
แล้วก็เป็นฝ่ายนั้นที่ผละออกไปก่อนโดยไม่พูดอะไร ชเวยองแจแอบถอนหายใจเบาๆแล้วเดินเข้าไปหาแจบอมที่ยืนรออยู่
“ไม่เกินสิบห้านาทีใช่มั๊ย? นี่ผมรีบขับมาที่สุดแล้วนะ” เหลือบมองนาฬิกาแล้วหอบเบาๆเผื่ออีกคนจะเห็นใจว่ายองแจพยายามเต็มที่แล้วจริงๆ
“เกินมาหนึ่งนาที” แต่อิมแจบอมก็คืออิมแจบอม
“โห นาทีเดียวเอง สอนผมเถอะน้า~” ถือวิสาสะจับแขนว่าที่คุณครูมาเขย่าๆ
แจบอมไม่ได้ว่าอะไร นอกจากเดินนำเด็กช่างอ้อนให้เดินเข้ามาชิดขอบโต๊ะ คว้าไม้คิวที่ขนาดพอเหมาะมาส่งให้จับ
“มายืนนี่” คว้าเอวไอ้ตัวแสบให้ขยับเข้ามาใกล้อีกหน่อย “แล้ววางมือแบบนี้” พร้อมกับจับให้วางมือในตำแหน่งที่เหมาะสม ซึ่งยองแจก็ทำตามอย่างว่าง่าย แถมหัวไวทำได้ดีจนแจบอมรู้สึกตะหงิดๆ
“เล่นเป็นอยู่แล้วยังจะมางอแงขอให้สอนอีก” แล้วแจบอมก็จับได้ภายในเวลาไม่กี่นาที เพราะเมื่อกี๊ตอนที่บอกให้วางมือ อีกฝ่ายเผลอทำตามสัญชาติญาณไปก่อนที่แจบอมจะจับมือวางให้ดูด้วยซ้ำ
“ป๊าววว ใครเล่นเป็น ผมเล่นไม่เป็นเหอะเลยมาขอให้สอนไง” ปฏิเสธเสียงสูงแถมหันหน้ามาฉีกยิ้มแฉ่งไม่ยอมรับความผิด โดยที่ลืมไปว่าแจบอมยังไม่ได้เอามือออกจากเอว
“งั้นหรอ? แล้วเมื่อกี๊มือใครวางมือรอไม้ซะสวยเชียว ยังไม่ทันได้บอกเลยว่าต้องวางยังไง?”
คนอายุมากกว่ากระชับฝ่ามือที่วางอยู่รอบเอวให้ขยับมาใกล้ขึ้น ยื่นหน้าเข้าไปเค้นความจริง พอเหลือแค่ความเงียบ ยองแจก็เลยสำนึกได้ว่าท่าทางที่กำลังยืนอยู่กับพี่แจบอมตอนนี้มันหวาดเสียวมาก
“ก็ทำไปเหมือนที่เคยดูในหนังไง….. เล่นไม่เป็นนะ จริงจริ๊ง” ยังยืนกรานปฏิเสธ แต่ไม่ยอมสบตาแจบอมตรงๆ รู้สึกว่าอีกฝ่ายจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้เกินไปแล้ว แจบอมไม่ตอบ แต่แกล้งด้วยการขยับหน้าเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ยองแจกระพริบตาปริบๆ จนในที่สุดก็หลับตาพริ้มรอ เพราะว่าแจบอมขยับเข้ามาใกล้มากจนไม่ต้องคิดแล้วว่าต่อไปอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไร
ฝ่ายว่าที่คุณครูพอเห็นยองแจหลับตาก็อดส่ายหน้าไม่ได้ ชายหนุ่มหัวเราะพร้อมกับผลักหัวเด็กแก่แดดไปเบาๆหนึ่งที
“ก๋ากั่นเกินไปแล้ว เจอยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆแบบนี้ก็หลับตารอให้จูบเลยหรือไง” อดไม่ได้ที่จะขยี้กลุ่มผมสีอ่อนด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ไม่ใช่นะ!” ไอ้ตัวร้ายหน้าแดงจนถึงหูเมื่อรู้ว่าถูกหลอกเข้าให้ พยายามจะสะบัดตัวออกจากวงแขนของแจบอม
“รอจูบแบบนี้กับทุกคนเลยรึเปล่า?” แจบอมถาม เพราะว่ายองแจซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองเกินไปจนบางทีเขาเองก็แอบกลัวว่าตัวเองจะไม่ใช่คนเดียวที่อีกฝ่ายเข้ามาหาแบบนี้
“จะบ้าหรอ! พี่คนแรก!” แล้วเด็กน้อยก็โวยวายที่ถูกแจบอมปรามาส “รอพี่คนเดียวเลยเนี่ย รอมาจะชาตินึงแล้วยังไม่รู้อีกหรือไง” ประโยคหลังยองแจก้มหน้าแล้วงุบงิบพึมพำกับตัวเอง
ยอมรับว่าเรื่องยูยองแจวันนี้มันบั่นทอนกำลังใจไปมากอยู่เหมือนกัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากสู้จนกว่าจะหมดแรง ได้แค่รอจนกว่าแจบอมจะใจอ่อนเร็วๆเท่านั้นเอง
“แล้วคือวันนี้จะไม่จูบผมใช่ป่าว?” เงยหน้ามาถามโต้งๆเลย เล่นเอาแจบอมเกือบน็อก อดไม่ได้ที่จะดีดหน้าผากไอ้ตัวแสบไปอีกทีพร้อมกับส่ายหน้า
“ยังไม่ถึงเวลา รอไปก่อน” แจบอมตอบคำถามนั้น กระชับเด็กในอ้อมแขนที่หน้าเริ่มเจื่อนให้เข้ามาชิดแล้วแนบริมฝีปากลงไวๆที่หน้าผาก
“แต่อีกไม่นานหรอก”
END.
uwith_b
มาถี่เชียว ขยันอะไรนักก็ไม่รู้ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
เหมือนได้ฟีดแบกแล้วก็มีแรงนึกว่าจะเขียนอะไรต่อไปดีค่ะ มันแบบ ฮึกเหิมมาก /อะไรยะ ๕๕๕๕
พี่บีเนี่ยก็ปากแข็งนะ ดีดหน้าผากน้องละมาจุ๊บนี่หมายความว่าไร ๕๕๕ โถ่ พ่อคนซึน /มอบรางวัล
เขียนเองก็เขินเองนะบอกเลย แต่สนุกมากตอนเขียนเรื่องที่มียองแจสองคน ๕๕๕๕๕๕๕๕ /แกสนุกของแกอยู่คนเดียว
เอนี่เวย์ ไม่อยากพูดมากแล้ว รัก #ทูแจตัวร้าย กันมากๆนะค้า ๕๕๕
ทุกฟีดแบกจากคุณคือกำลังใจของเค้า รักน้าจู๊บบบ
ปล พี่บียอมจุ๊บเหม่งน้องตอนนี้ขอได้รับความขอบคุณจากบะบี๋ที่รีเควสมาหลังจากส่งให้พรูฟ ๕๕ นางบอกขอหวานๆหน่อย ๕๕๕๕๕๕๕
ความคิดเห็น