ตะวันล้อมดาว

“ฉันไม่ได้ขโมย ฉันแค่ยืม แต่มันเป็นแบบนี้เพราะเหตุสุดวิสัย จริง ๆ ..”  เสียงล้อมดาวขาดหายอยู่ในลำคอ  ไม่ว่าจะพูดอย่างไรมันก็ไม่สามารถทำให้ทุกอย่างกลับมาในสภาพเดิมได้

“ยืม..!” ตะวันทวนคำอย่างเดือดจัด ก้มมองหญิงสาวชาวบ้านราวคนเสียสติ  ก่อนจะชี้นิ้วที่สั่นระริกด้วยโทสะไปที่รถ “เธอยืมฉันตอนไหน  ฉันไม่ได้ยินเธอขอยืมสักคำ แล้วนั่น นั่นอะไร..!”

“ก็ตอนไปฉันไม่เห็นคุณ   ส่วนตอนกลับฉันไม่เห็น..หลุม..” คำตอบของล้อมดาวคงจะเติมเชื้อไฟในโทสะคนขี้โมโหเข้าไปอีก หน้าเขาถึงได้แดงก่ำเป็นสีเพลิงขนาดนั้น 

“ใช่..เธอไม่เห็นฉัน  เธอไม่เห็นหลุมด้วย  แล้วตอนนี้เธอเห็นอะไร เห็นคุกเห็นตารางมั้ยล่ะ!”

 ปกเล่ม

   
 ที่คัน

     โปสการ์ด   

สั่งซื้อปกเล่มได้ทางเพจ

แก้วยูถิกา(นักเขียน)-หนังสือทำมือ