ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Reborn Thank for your love ขอแค่มีนายอยู่ข้างๆ

    ลำดับตอนที่ #2 : อัลโกบาเลโน่มาป่วน !!!

    • อัปเดตล่าสุด 12 ต.ค. 55


             

    ~วันรุ่งขึ้น~

           วันนี้ครูจอมโหดอย่างรัล มิลจิก็มาเยี่ยมลูกศิษย์ของตัวเองเหมือนเมื่อวานแต่วันนี้กลับไม่ใช่เธอคนเดียวที่มาเยี่ยมแต่เป็นเหล่าอัลโกบาเลโน่  ครบเซ็ทเลยทีเดียว-*- รัลกวาดสายตามองไปรอบๆก่อนจะนั่งลงที่โซฟาข้างๆกับโคโรเนโร่

           รีบอร์น...จิบเอสเปรสโซ่

           มาม่อน...นับตังค์

           ฟง...นั่งยิ้ม

           สคัล...กินหนม

           เวลเด้...ทำงานวิจัย

           ส่วนเจ้าของบ้าน...นั่งเช็ดไรเฟิล

           แล้วมันมากันทำไม(วะ)เนี่ย! เมื่อเธอนั่งลงรีบอร์นจึงเหล่ตามามองเธอเล็กน้อยก่อนจะแสยะยิ้ม ทำให้รัลขนลุกอย่างช่วยไม่ได้ ก็เวลาหมอนี่คิดอะไรเคยเป็นเรื่องดีซะที่ไหน

           ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าครูแบบเธอจะมาเยี่ยมลูกศิษย์แบบนี้ด้วย...”

           ครูแบบฉันมันทำไม!!!

           รีบอร์นเงยหน้าขึ้นมามองเธอ แล้วก็จิบเอสเปรสโซ่ในมือต่อ ให้ตาย...หมอนี่มันกวนประสาท! ร่างบางขมวดคิ้วออย่างหัวเสีย ขาขวายกขึ้นมาไขว่ห้าง มือเรียวกอดอก ใบหน้าหวานแต่รั้นเชิดขึ้นเหมือนไม่พอใจที่ร่างสูงในชุดสูทสีดำสนิทพูดเช่นนั้น

                “แต่ก็ไม่แปลกใจหรอกนะก็ตอนที่โคโรเนโร่ตายเธอก็ระ...”

                ไม่ทันที่รีบอร์นจะได้พูดจบประโยค มือเรียวสวยก็ตรงไปปิดปากหนาไว้เสียก่อนใบหน้าหวานแดงก่ำซ่อนไม่มิด ร่างบางกัดฟันพร้อมกับสะบัดมือออกแล้วนั่งลงดังเดิม หนุ่มร่างสูงในชุดลายทหารเอียงคอมองร่างบางพลางหันไปมองเพื่อนรักเพื่อนแค้นอย่างรีบอร์น

                “ยัยนี่เป็นอะไรน่ะเว้ยเฮ้ย?

                ไม่ว่าเปล่ามือหนาก็ชี้มาทางเธอด้วย ฉันเป็นอาจารย์แกนะเฟ้ย!เคารพกันหน่อยสิ!

    ร่างบางได้แต่ค้อนสายตาและสบถคำด่าในลำคอ

                “หึ!

                เพียงแต่ร่างสูงในชุดสูทแค่ทำเสียงหึเท่านั้น แต่ก็แฝงด้วยความสมเพชอย่างปิดไม่มิด

                “เอ๊ะ หรือว่าตอนฉันตายนายจับยัยนี่ปล้ำ!!!!O[]O”สิ้นเสียงทุ้มเหล่าอัลโกบาเล่ก็ได้หยุดชะงักสิ่งที่ตนกำลังทำพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

                เพล้ง!

                รีบอร์นทำแก้วตกแตก =_+

                รัลช็อค -[]-

                ฟงยังอึ้ง O_o

             เวลเด้ทำปากกาหักO_O

                มาม่อนถึงกับหยุดนับตังค์ O[]O

      สคัลวิญญาณแทบหลุด O{}O

    มาดหลุดกันไปเป็นแถบๆเพราะคำพูดของโคโรเนโร่!!!(วาจาช่างศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก-_-;;;/ไรท์เตอร์)

                “หา เรื่องจะ...”

                พลั่กๆๆตึงๆโครมปังๆๆๆเปรี้ยงๆๆ

                ในที่สุดศึกก็เปิด แล้วดูท่ายังไม่เลิกเล่น(?)กันง่ายๆสินะ-_-;;;

            ....

                ...

                ..

                .

                สักพักใหญ่(หลังศึกจบ)

                “อะ...โอ๊ย”

                เสียงร้องครวญครางน่าสงสารดังออกมาเป็นระยะๆโดยมีคุณพยาบาลจำเป็นมาทำแผลให้อย่างทนุทนอม(?)

                “นี่ๆ แกน่าจะดีใจนะที่ได้คุณพยาบาลสาวคนสวยคนนี้มาทำแผลให้น่ะ”

                “พยาบาลบ้านป้าแกสิ ฉันว่ายมบาลมากกว่า โอ๊ย!

                พูดจบปุ๊บ จากพยาบาล(จำเป็น)ก็กลายร่างเป็นยมบาลปั๊บ ส่งตรงถึงที่รวดเร็วทันใจเพราะหลังจากที่โคโรเนโร่หันไปพูดกับรีบอร์นคุณเธอก็เอาแอลกอฮอล์ราดลงไปที่แผลของโคโรเนโร่ทันที(แผลที่รัล+รีบอร์นให้เป็นของฝาก)

                “เหอะ ฉันกลับล่ะ-_-

                ไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดอะไร ร่างบางลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเตรียมที่จะกลับหากแต่...

                “ไม่อยู่ต่ออีกหน่อยหรอ”

                “ไม่ล่ะ!

                “กลางคืนเราจะจัดงานต้อนรับคุณสาละมีของเธอกัน มาให้ได้ล่ะ”

                “พูดอะไรระวังปากหน่อย!

                “ตกลงจะมาไหมล่ะครับ”-->มันพูดสุภาพกับเค้าเป็น=[]=

                “จะเจียดเวลามา-^-

                “นี่ รัล...”

                โคโรเนโร่พูดขึ้นหลังจาที่ร่างบางหันหลังกำลังจะเดินออกจากห้องไป พระเอกไม่ใช่ตัวประกอบนะเฮ้ยขอมีบทมั่งดิ(หึงที่รัลคุยกับรีบอร์นรึไง:P//ไรท์เตอร์)(มะ...ไม่ใช่นะเฮ้ย//โคล่อน)(ดูท่าว่าพระเอกเราจะซึนแฮะ//ไรท์เตอร์)

                “เหอะ!

                ปัง!

             “ดูท่าว่าไม่อยากจะคุยด้วยซักเท่าไหร่...เนอะ”

                “งอนซะแล้วสิ”

                “รู้ได้ไงอ่ะ”

                “ตั้งแต่แกตายไปกลับมาอีกทีรู้สึกสมองชักฝ่อลงแล้วสินะ”

                “เรื่องนั้นช่างมันก่อนเหอะ...แต่...รัลเค้างอนเรื่องอะไรอ่ะ(‘ ‘)”

                “โง่เอ๊ย!

                ปัญหาหัวใจคู่นี้ดูท่าว่ามันจะแก้แค่คนสองคนคงไม่ได้ เพราะงั้นอัลโกบาเลโน่ทั้งหมดจะช่วยแกเอง!(ใครขอมีทราบ-*-//โคโรเนโร่)

                ณ ที่ประชุมลับ....

                หลังจากอัลโกบาเล่โน่ทั้งหลายได้ตกลงร่วมแรงร่วมใจช่วยเหลือเพื่อนรัก(??)อย่างโคโรเนโร่กับรัลให้จบแฮปปี้กันแล้ว ทั้งหมดก็พร้อมหน้าพร้อมตากันมาประชุมวางแผนลับๆกันแต่ที่อื่นก็มีทำม้ายทำไมถึงไม่ไปประชุมกันดันเลือกมาประชุมกันที่นี่-_-;;; สมองของอัลโกบาเลโน่ถึงขั้นวิกฤติแล้ว...แล้วก็ที่ประชุมก็ไม่ใช่ที่อื่นที่ใดถ้าไม่ใช่ห้องน้ำสาธารณะ!

                “อี๋”

                “แหวะ”

                “แหยะ”

                “....”

                ^^

                “เหม็นๆๆๆๆๆ”

                กลิ่นห้องน้ำดูเหมือนจะพึงประสงค์มากเลยสินะ(_ _ )

                “ฟงนายคิดยังไงถึงได้เลือกที่นี่เนี่ย!

                 “ผมคิดว่าการที่เราจะช่วยใครสักคนเราควรเอาตัวเองให้รอดก่อน และสิ่งแรกที่ต้องมีคือการอดทน ผมเลยเลือกใช้ที่นี่เป็นที่ประชุมลับๆ”

                “ฟังดูเข้าท่า แต่ที่พูดมามันเป็นหลักการไหนของมันล่ะเนี่ย?

                “อ๋อ ผมลืมบอกไปที่นี่ติดแรงกิ้งท็อปเท็นของฟูตะคุงด้วยนะครับเพราะฉะนั้นเรื่องกลิ่นการันตีได้เลย^^

                “ท็อปเท็นห้องน้ำที่สะอาดที่สุดหรอT_T(ยังหวังอีกหรอ)”

                “สกปรกที่สุดครับ^^

                ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย   ใครก็ได้เอาฉันออกไปทีTOT-->พร้อมใจกันกรีดร้อง

           ....ลาล่ะจ้า.... \\(-_-)//

     

     

    ตัดฉับ อ่าเปนไงบ้างอ่ะกับอีกของเดียร์ แต่งสุดความสามารถแล้วน้าT-Tชอบอะไร ไม่ชอบอะไรก็เม้นมาเลย เดียร์กระหายเม้นT_T

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×