คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Arcobaleno on Songkran festival PART:2 [END]
ทำไมเดียร์รู้สึกว่าค้างฟิคเรื่องนี้มานานจุง-..-(ค้างเป็นชาติแล้วเจ๊)เค้ามาอัพแล้วนะตะเอง(//หันหน้าไปมองปฏิทิน)ถึงแม้ว่ามันจะเลยมาเป็นเดือนเลยก็เหอะ-_-;;;
[Lal mirch’s festival]
ฉันเบนสายตาหนีจากโคโรเนโร่หลังจากที่เราสบตากันมานาน ดวงตาสีฟ้านั่นจ้องฉันจนแทบละลาย ให้ตายสิ หน้าฉันต้องแดงมากๆแน่ๆเลย-///-
ฉันรีบเดินตามรีบอร์นไปเติมน้ำใส่กระบอกปืนแก้เขิน แค่สบตาเท่านั้นเอง...ทำไมใจฉันถึงได้เต้นรัวขนาดนี้ด้วยนะT///T
ซ่า~
ฉันมองน้ำที่กำลังไหลรินจากก๊อกอย่างเหม่อลอย น้ำเย็นๆที่สัมผัสมือของฉันทำให้ใจรู้สึกเย็นลง มันเหมือนกับโค...เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ...น้ำเย็น...ที่สัมผัสกับมือของฉันงั้นเหรอ!ฉันเรียกสติของตัวเองกลับมาก่อนจะมองไปที่มือของตัวเอง น้ำจากก๊อกไหลลงมาล้นขวดปืนฉีดน้ำที่ฉันจ่อเอาไว้ บ้าเอ๊ย มันล้นตอนไหนกันเนี่ย!
แต่ก่อนที่มือของฉันจะเอื้อมไปปิดก๊อกน้ำก็มีมือของใครอีกคนเอื้อมมาปิดให้ก่อน ฉันหันไปก่อนจะพบกับดางตาสีฟ้าน้ำทะเลที่กำลังจ้องฉันอยู่...
“เป็นอะไรไปน่ะเว้ยเฮ้ย”อย่าพูดด้วยน้ำเสียงแบบนั้นกับฉันสิ-///-
“ก็แค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ”
ในหัวฉันมันก็มีแต่เรื่องของนายคนเดียวเท่านั้นแหละ!
“แล้วทำไมต้องหน้าแดง- -+”อย่ามายุ่งกับหน้าฉันเซ่~
“ไม่ใช่คิดถึงใครอยู่หรอกนะเว้ยเฮ้ย”
“มะ...ไม่ใช่สักหน่อย”
“- -+++”สายตาจับผิดสุดๆเลยอ่ะT^T
โคโรเนโร่หรี่ลงเล็กน้อยก่อนค่อยๆโน้มหน้ามาใกล้หน้าฉันขึ้นเรื่อยๆจนหน้าของเราห่างกันไม่ถึงเซ็นต์ ฉันหันหน้าหนีด้วยความอายหมอนั่นคงจะหัวเราะฉันสินะที่ทำตัวงี่เง่าแบบนี้น่ะ...
จุ๊บ~
ฉันหันหน้ากลับไปมองโคโรเนโร่ด้วยความตกใจ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของคนที่แอบหอมแก้มฉันเมื่อกี้ทั้งๆที่เมื่อกี้ทำหน้าเหมือนกำลังจับผิดฉันอยู่แท้ๆ เจ้าเล่ห์ที่สุดเลย!!!
“นะ...นาย”ฉันชี้หน้าโคโรเนโร่ที่แกล้งทำหน้าไม่รู้เรื่อง
“ครับผมJ”ไม่ต้องมาพูดเพราะกับฉันเลยนะ!
ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไร มือหนาก็มาโอบเอวฉันแล้วดึงเข้าไปใกล้เขามากขึ้นกว่าเดิม จะแกล้งฉันไปถึงไหนกันเนี่ยT///T!!!!
“ทำไมใส่กางเกงสีขาวมาล่ะเว้ยเฮ้ย”
เสียงทุ้มนุ่มกระซิบที่ข้างหูของฉัน ฉันได้แต่หลับตาปี๋พร้อมเอามือดันอกของเขาเพื่อไม่ให้เราใกล้ขึ้นกว่านี้
“หืม???”
ไม่ต้องมาหืมเลยใครกันล่ะที่พา(ลาก)ฉันไปซื้อเสื้อผ้าแล้วดันมาบอกฉันว่า‘อยากเห็นเธอใส่กางเกงสีขาวเล่นน้ำจังนะเว้ยเฮ้ยJ’แล้วพอฉันใส่ก็ดันมาถามอีกว่าใส่ทำไมน่าโมโหที่สุดเลยL
“อ๋อ~”
เลิกลากเสียงกวนประสาทซักทีจะได้ไหม อย่าทำเหมือนว่าฉันตกเป็นรองอย่างนั้นเซ่~
“แหม อยากจะอ้อนก็ไม่บอกนะเว้ยเฮ้ยJ”ไม่ได้อ้อนสักหน่อย ไม่ได้อยากจะเอาใจด้วย ไม่อยากอะไรทั้งนั้นแหละ ไม่อยากๆๆๆๆๆๆๆ>^<
จุ๊บ~
สติทั้งหลายทั้งแหล่ที่กระเจิงออกไปกลับมารวมกันเมื่อรู้สึกว่าหมอนี่มันขโมยหอมแก้มฉันอีกแล้ว ไม่นะ! เวอร์จิ้นแก้มของช้านT^T ไอ้บ้าทหารหัวฉี่บ้ากามมมมมมมม~
“อย่างทำหน้าอย่างนั้นซี่~ก็แฟนตัวเองออกจะน่ารักขนาดนี้มันก็ต้องมีให้รางวัลกันบ้างสิเว้ยเฮ้ยJ~”รางวัลบ้านป้าแกสิ ฉันขาดทุนย่อยยับเลยนะเว้ยT///T“แต่ว่า...ถ้าเธอจะทำตัวน่ารักก็ทำกับฉันได้แค่คนเดียวนะเว้ยเฮ้ย”หะ?น่ารัก?ฉันน่ะเหรอ?สมองถั่วแล้ว ไอ้บ้า การย้อมหัวทองมันทำให้สมองมันกระทบกระเทือนได้ถึงขนดนี้เชียวหรือ-_-???(ได้ข่าวว่าโคล่อนผมทองตั้งแต่เกิด- - //ไรท์เตอร์)
“อย่าทำหน้าน่ารักอย่างนั้นสิเว้ยเฮ้ย”ฉันทำตอนไหนวะนั่น
“....”
“แต่ช่างเหอะ ถึงเธอจะไม่น่ารักในสายตาใครแต่เธอก็น่ารักในสายตาฉันเสมอนะเว้ยเฮ้ย♥”
ใครไปสอนมุกเสี่ยวๆพรรค์นี้ให้มันเนี่ย-_-
“...”
“ถ้าเธออยากจะเอาใจฉันน่ะ บอกมาตรงๆก็ได้...”ใครมันจะกล้าเล่า-///-
“ถึงฉันจะบอกว่าอยากให้เธอใส่กางเกงสีขาวมาเล่นน้ำแต่เธอไม่จำเป็นต้องทำจริงๆหรอกนะเว้ยเฮ้ย...”
“เพราะมันทำคนอื่นเห็นอะไรต่อมิอะไรของเธอด้วยและที่สำคัญคือ“ฉัน-หวง!!!”ฉันอยากจะถนอมเธอไว้ให้ถึงที่สุด...”
tu sei ,per me ,molto importante.
(เธอคือคนที่สำคัญมากสำหรับฉัน)
Perché il mio cuore batte solo per te.
(เพราะหัวใจของฉันเต้นเพียงเพื่อเธอ)
ริมฝีปากของเขาประทับลงมาบนริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา นุ่มนวล มือที่แข็งแกร่งโอบเอวฉันไว้ไม่ล้มลงไปพร้อมกับกระชับอ้อมแขนให้เราชิดกันเข้าไปอีกฉันแทบไม่ตอบสนองอะไรเพราะในหัวมันรู้สึกขาวโพลนไปหมด...มีเพียงเขาที่รุกล้ำเขามาเรื่อยจนสุดท้ายฉันต้องทุบโคโรเนโร่เบาๆเพื่อให้เขาถอนริมฝีปากออกไป
ฉันยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแน่นพร้อมกับช้อนตาที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำตาปริ่มๆเล็กน้อยขึ้นไปมองอีกคนที่สูงกว่าฉัน โคโรเนโร่ยกมุมปากขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนเอื้อมมือมาฉุดฉันให้เขาไปในอ้อมกอดของเขาอีกครั้งหนึ่งแล้วหอมแก้มฉันไปอีกสองข้างจนฉันต้องฝังหน้าลงไปกับแขนทั้งสองข้างของเขาแก้เขิน
“กลับบ้านกันเถอะเว้ยเฮ้ยJ”กลับบ้านงั้นเหรอ???
“แล้วไอ้นี่ล่ะ”
ฉันชูกระบอกปืนฉีดน้ำให้โคโรเนโร่ดูอย่างสงสัย แล้วที่รีบอร์นนัดมาล่ะเฮ้ย-0-โคโรเนโร่ยกมุมปากขึ้นนิดก่อนหอมแก้มฉันอีกรอบ(ขาดทุนย่อยยับจริงๆ!!!)
“ก็ช่างมันสิเว้ยเฮ้ยJ”
“หะ-0-???”
“ฉันไม่อยากเล่นน้ำแล้วล่ะเว้ยเฮ้ย...แต่ฉันอยากไปที่ไหนก็ได้หรือว่าจะอยู่ที่ไหนก็ได้...ขอแค่ในที่ๆนั้นมีแค่ฉัน...”ว่าจบก็ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง...
“และเธอ...แค่สองคนJ”
และชี้มาที่ฉัน...
มือหนากุมมือฉันแน่นแล้วพาเดินไปด้วยกัน....
เขาพูดถูก...สำหรับความรักของเราไม่จำเป็นต้องมีอะไรมาแต่งเติม แม้จะเป็นรูปแบบความรักที่เรียบๆแต่แฝงไปด้วยความมั่นคงและจะก้าวไปด้วยกัน
...อยู่เคียงข้างกันตลอดไป...
[End Lal mirch’s festival]
[Mammon’s festival 2]
“นี่ รีบอร์น ตกลงนายจะให้เราเล่นน้ำกันแค่หกคนจริงๆน่ะเหรอ”
ฉันถามรีบอร์นอย่างสงสัยขณะที่กำลังนั่งเติมน้ำใส่กระบอกปืนพร้อมกับทุกคน ฉันปิดก๊อกน้ำแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะปรายตาไปมองคนต้นคิดเรื่องบ้าพรรคนี้ที่ทำเป็นหูทวนลมไม่สนใจคำถามของฉันสักนิด น่าโมโหที่สุดเลย!!!
“อย่าโง่ให้มากน่ายัยงก เธอคิดว่าจะมีคนอยู่แค่นี้จริงๆน่ะเหรอ ปัญญาอ่อนน่า-*-”ไอ้กิ้งก่ามีจอน ไอ้ปากปีจอ ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษที่สุดเลยL
“ใช่สิ ก็ฉันมันไม่ดีเท่าลูเช่ของนายนี่!”
มือสองข้างรีบตะครุบปากตัวเองทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองได้หลุดประโยคต้องห้ามในสถานการณ์แบบนี้ไป รู้สึกว่ายัยรัลเองก็รู้ดีเองล็อคคอฉันให้ออกมาจากรัศมีจิตสังหารของลูเช่ที่แผ่ออกมาเรื่อยๆ ลูเช่~มาม่อนขอโต๊ดT^T
“ใช่รู้ตัวก็ดี-_-”
ใช่ฉันน่ะรู้ตัวดี แต่แกจะรู้รึเปล่าว่าหัวแกจะหลุดจากบ่าในอีกไม่ช้าน่ะ-_-;;;
“เฮอะ!”
ลูเช่เค่นเสียงเล็กน้อยก่อนสะบัดหน้าแล้วเดินออกไป ฉันได้แต่กลืนน้ำลายเงียบๆปล่อยให้ที่เหลือทำหน้าสงสัยกับอาการของลูเช่ต่อไป...
“ยัยนั่นเป็นอะไรไปน่ะ”นายควรถามตัวเองก่อนนะว่านายน่ะไปทำอะไรมา ลูเช่ถึงได้อารมณ์เสียขนาดนั้น
รีบอร์นเหมือนจะงงๆเล็กน้อยแต่ก็เดินตามลูเช่ไป ฉันหันไปหารัลเพื่อจะถามความคิดเห็น แต่เหมือนว่าชีจะหายไปไหนก็ไม่รู้พร้อมกับโคโรเนโร่-_-^^^ให้ตายสิ มันทิ้งฉันไว้งั้นเรอะ!ลูเช่กับรีบอร์นก็ยังจะจากฉันไปอีก!นี่พวกแกกล้าทิ้งฉันไว้ก็อีตาคนจีนที่เจ้าเล่ห์และบ้ากามที่สามสุดในสามโลกสองต่อสองเรอะTwTชีวิตมาม่อนมันช่างโหดร้ายนัก~
“มาม่อนครับ”
เสียงทุ้มๆทำให้ฉันสะดุ้งเฮือกอย่ามาเรียกตอนที่ฉันกำลังนินทานายสิ
“อะ...อะไรเหรอ...”ฉันควบคุมเสียงตัวเองไม่ได้อ่ะ
“ร้อนเหรอครับ เหงื่อออกเยอะจัง...”ฉันเหงื่อแตกเพราะนายนั่นแหละตาบ้า!
ไม่ว่าเปล่าฟงยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อบนหน้าฉันออกอย่างอ่อนโยน มันทำให้ฉันเกร็งนะ อย่าทำอย่างนี้สิ
“เอ่อ...ก็นิดหน่อยน่ะ...”
แต่ก่อนฟงจะได้พูดอะไรฉันก็เอื้อมมือไปไปเกาะแขนฟงแน่นพร้อมกับเอาหน้าถูกับแขนฟงเบาๆอย่างอ้อนๆ
“แต่นายคิดว่าสองคนนั้นะเป็นยังไงอ่ะ”ฉันเงยหน้าขึ้นไปประสานกับดวงตาสีดำสนิทแต่อ่อนโยนของฟง ฟงยิ้มนิดๆให้ฉันก่อนจะลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา
“ไม่รู้สิครับเรื่องแบบนี้มันนี้มันเป็นเรื่องของคนสองคน ผมเป็นคนนอกไม่มีสิทธิจะไปตัดสินหรือบังคับอะไรพวกเขาได้หรอกครับ”ฉันพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“แต่ฉันก็อยากให้พวกเขาไปได้ด้วยดีนะฟง ไม่มีใครเอารีบอร์นอยู่แล้วนอกจากลูเช่...”
“ผมเข้าใจครับ แต่ว่าเรื่องแบบนี้เราก็ได้แค่เพียงส่งกำลังใจไปให้และภาวนาว่าพวกเค้าคือคนที่สามารถเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปของกันและกันได้น่ะครับ”
ที่ฟงพูดมาก็ถูกนั่นแหละ ฉันก็เป็นเพียงคนนอกที่ได้แต่คอยใก้กำลังใจอยู่ห่างๆ...เพียงแค่นั้น...
“ไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ มาม่อน อย่าทำหน้าเครียดอย่างนั้นสิไม่สมกับเป็นคุณเลยนะ”ฉันซุกหน้าเข้าหาไออุ่นจากอกของฟง แล้วปล่อยให้เขาลูบหัวฉันต่อไปอย่างนั้น ตอนนี้ฉันไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น
“ตัวคุณดูอุ่นๆนะครับ”สงสัยจะเป็นไข้ล่ะมั้ง ปวดหัวชะมัดเลย...
ฉันเงยหน้าขึ้นมาให้ฟงวัดไข้ให้ ฟงวางมือลงบนหน้าผากของฉันและของตัวเองแล้วโน้มหน้าให้ปลายจมูกของเราชนกัน มือที่ฉันรูสึกอบอุ่นสมอตอนนี้กลับรู้สึกเย็นยะเยือก...คงจะเป็นไข้จรริงๆนั่นแหละ...
“อ่า...ตัวก็อุ่นๆนะครับ แต่ว่าไม่มั่นใจว่าเป็นไข้รึเปล่า”
“...”
“แบบนี้มันต้องวินิจฉัยJ”
วินิจฉัย?”ฉันทวนคำอย่างงงๆนายไม่ใช่หมอนะเฮ้ย-0-
ไม่รอให้ฉันได้ตั้งตัวหมอนั่นก็เริ่มทำการ‘วินิจฉัย’ในแบบของเขาทันที
จุ๊บ~
“หน้าผากก็ร้อน”
จุ๊บ~
“จมูกก็ร้อน”
จุ๊บ~
“ตาก็ร้อน”
จุ๊บ~
“แก้มก็ร้อน”
จุ๊บ~
“ปากก็ร้อน~”
“วินิจฉัยเรียบร้อยเป็นไข้แน่ๆไปพักเถอะครับJ”
ฉันได้แต่อ้าปากค้างกับการวินิจฉัยของเขา หมอนี่ก็แค่หลอกแต๊ะอั๋งฉันไม่ใช่รึไง!
ไม่รอให้ฉันได้ท้วงอะไรฟงก็ช้อนตัวฉันขึ้นไปอุ้มพร้อมกับรอยยิ้มที่ฉันคิดว่ามันเจ้าเล่ห์มากของมากที่สุด
“ไปพักดีกว่านะครับ ผมไม่อยากเห็นคุณป่วยหรอกนะครับ”ฟงโน้มหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหู ฉันต้องมุดหน้าหนีลงกับอกของเขาด้วยความอายไปตลอดทางจนฉันผลอยหลับไปพร้อมกับความอบอุ่นที่อยู่ข้างกายที่ทำให้ฉันมั่นใจได้ว่าไม่ว่าฉันจะเป็นอย่างไร เขาจะคอยปกป้องและดูแลฉันตลอดไป...
Non ti lascerò mai.
(ผมจะไม่มีวันทอดทิ้งคุณ)
[End Mammon’s festival 2]
[Luce’s festival]
“ลูเช่!”
เสียงทุ้มของคุณรีบอร์นดังมาจากเบื้องหลังของฉันอย่างไม่หยุดหย่อน ทั้งๆที่ฉันเคยชอบน้ำเสียงแบบนั้นแท้ๆแต่ทำไมตอนนี้มันกลับน่าขยะแขยงจนบอกไม่ถูก น้ำเสียงแบบนั้นน่ะ...ก็คงจะใช้จีบผู้หญิงไปทั่วเลยสินะ!สารเลวที่สุด!!!
“ลูเช่!เป็นอะไรไป!”
คุณรีบอร์นคว้าข้อมือฉันเอาไว้จนฉันต้องหันกลับไปมองอย่างเสียไม่ได้ มือนี่น่ะ...ก็คงจะจับผู้หญิงมานักต่อนักแล้วสินะ...
“เปล่านี่คะ”
“แต่เธอไม่เคยอารมณ์เสียขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ”
“...”
“อย่าปิดบังกันสิ เราเป็น‘แฟน’กันนะ”
คำว่าแฟนมันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บตรงหัวใจ แฟนงั้นเหรอ...ปิดบังงั้นเหรอ...มันควรจะใช้กับคนอย่างคุณมากกว่าว่าคุณเข้าใจกับคำพวกนี้ดีแค่ไหน!!!
“ปิดบังกัน...งั้นเหรอคะ คุณควรจะถามตัวเองมากกว่าว่าคุณปิดบังอะไรฉันอยู่!!!”
น้ำตาที่ไม่คิดว่าจะไหลออกมาตอนนี้มันเริ่มจะคลอจนเห็นทุกสิ่งทุกอย่างพร่าเลือนไปหมด ทำไมฉันถึงต้องมาเจ็บเพราะว่าผู้ชายเพียงแค่คนเดียวกันนะ...
“ให้ฉันถามตัวเอง...”
“...”
“แล้วจะให้ฉันถามตัวเองว่าอะไรล่ะ ในเมื่อว่าฉันไม่มีเรื่องปิดบัง เฮ้ย!”
น้ำตาที่ฉันกลั้นมานานหยดลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง...มาถึงขนาดนี้แล้วคุณยังไม่ยอมรับอีกงั้นเหรอคะ...นี่คุณเห็นฉันเป็นตัวอะไรกันแน่...ได้โปรดอย่ามาล้อเล่นกับความรู้สึกฉันเลยนะ...
“ลูเช่...”
“ฮึก...คุณมันก็คนขี้โกหกคนนึงเท่านั้น ฉันพูดถึงขนาดนี้ คุณก็ยังไม่ยอมรับมันยังมาหน้าด้านถามฉันอีกหรอคะว่าฉันเป็นอะไร ที่ฉันเป็นอะไรมันก็เพราะคุณนั่นแหละ!!!!! เพราะคุณ!!!!!!!!!!”
“....”
“คิดว่าฉันโง่นักเหรอที่ไม่รู้ว่าคุณไปมีใครต่อใคร ฉันก็คนนะ!อย่ามาทำว่าฉันเป็นของเล่นที่พอเบื่อก็ทิ้งไปน่ะ!”ฉันปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มต่อไปอย่างนั้น นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะร้องไห้ให้กับผู้ชายพรรคนี้...
“เดี๋ยวก่อนนะลูเช่ ใครต่อใครที่ว่า...”
“อย่ามาทำไขสือหน่อยเลย!อย่าคิดว่าไม่รู้นะคุณสับรางเป็นว่าเล่น แล้วคุณเบี้ยงกี้ที่คุณกอดเมื่อวานก็เป็นหนึ่งในผู้หยิงของคุณด้วยสินะคะ!!!!!”
“เบี้ยงกี้...เมื่อวาน...”
“...”
“หึ”
คุณรีบอร์นยกมุมปากขึ้นน้อยๆมันทำให้ฉันน้ำตาไหลพรากลงมายิ่งกว่าเดิม หัวใจของฉันเต้นรัวยิ่งกวาครั้งไหนๆ อา...เข้าใจแล้วล่ะ...คำพูดที่ทำให้หัวใจเต้มรัวมากกว่าคำบอกรักก็คือคำบอกเลิกนี่เอง...
“กอดลาตะหาก”
ฉันมันก็แค่ผู้หญิงโง่ๆ....หะ! เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะo[]o!!!
“=[]=!!!”
“กอดลาไงกอดลา เบี้ยงกี้เค้าแค่จะบินไปเรียนทำอาหารรอบโลกแล้วก็ถือโอกาสตัดใจจากฉันไปในตัว ตามธรรมเนียมมันกันก็มีกอดลากันบ้างใช่ไหมล่ะ”
“-[]-”โอ้โห ตึ้บเลยฉัน
“แต่ฉันก็นึกไม่ถึง...ว่าจะมีคนเก็บเรื่องนี้ไปคิดมากแล้วโกรธฉันเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนี้ แหม น่าดีใจจริงๆJ”
“-///-”
ถะ...ถ้าความจริงมันคืออย่านั้น...แล้วฉันจะโกรธคุณรีบอร์นไปเพื่ออะไรกัน!แล้วฉันจะหัวเสีย จะร้องไห้ไปทำมายยยย~น่าอาย น่าอาย น่าอาย น่าอายที่สุดในสามโลกเลย!กรี๊ดดดดดดดดดดดดด~
ฉันยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองไว้จนมิด หน้าแตกไม่เหลือชิ้นดีเลยฉันT^Tจำใส่สมองไว้เลยนะลูเช่ เกิดเป็นหญิงจงอย่าคิดไปไกลและคิดไปเองไม่งั้นเธอจะได้หน้าแตกเหมือนครั้งนี้อีกแน่!
“ไหงมาอายตอนนี้ล่ะทีเมื่อกี้เธอยังตะโกนด่าฉันปาวๆอยู่เลยJ”เลิกซ้ำเติมฉันซักทีเถอะค่ะT_Tแค่นี้ก็อายจนไม่รู้จะอายยังไงแล้ว!
“พอเถอะค่ะคุณรีบอร์นY^Y”
“แต่มันก็โกรธนิดๆอยู่นะที่เธอไม่เชื่อใจฉันเลย”
ประโยคนี้เล่นเอาฉึกสิคะแถมคุณรีบอร์นยังทำหน้าบึ้งเหมือนกำลังโกรธฉันอีกตะหาก มันทำให้ฉันรู้สึกผิดมากเลยนะคะQwQ คุณรีบอร์นยกยิ้มขึ้นนิดๆเหมือนกับรู้ความคิดภายใจฉันก่อนจะพูดประโยคทีทำให้ฉันสะดุดขาตอนเองล้มเล่นเหมือนคุณดีโน่
“อยากให้หายโกรธงั้นเหรอ...จูบฉันสิJ”
“O[]O!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“J”
“...”
“ไม่กล้าเหรอJ”
“-///-”
“งั้นก็...”
“...”
“เปลี่ยนเป็นหอมแก้มแทนแล้วกันJ”
“-///-”
ฉันหลบตาคุรรีบอร์นไปซักพักก่อนจะรวบรวมความกล้าทั้งหมดภายในตัวเงยหน้าขึ้นไปหอมแก้มคุณรีบอร์นอย่างรวดร็ว ให้ตาย นี่มันเป็นเรื่องน่าอายที่สุดในชีวิตฉันแล้วนะเนี่ย>///<
“หึ ต่อไปก็...”
“-_-;;;”ยังมีอีกเหรอคะ
“ลงโทษคนขี้หึง♥”
คุณรีบอร์นจู่โจมฉันอย่างรวดเร็วแบบไม่ให้ทันได้ตั้งตัวแต่สัมผัสที่เขามอบให้นั้นกลับอ่อนหวาน นุ่มนวลจนฉันแทบละลาย ฉันกำเสื้อของคุณรีบอร์นไว้แน่นเพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ร่วงลงกับพื้นโดยมีคุณรีบอร์นช่วยโอบเอวฉันไว้อีกแรง คุณรีบอร์นถอนริมฝีปากออกไปอย่างเชื่องช้า ฉันจับจ้องดวงตาสีดำสนิทของเขาราวกับต้องมนต์สะกดก่อนเขาจะฝังริมฝีปากของเขาลงมาอีกครั้ง...ซ้ำแล้ว...ซ้ำเล่า...
ti voglio per sempre.
(ฉันต้องการเธอ...ตลอดไป...)
[End Luce’s festival]
แฮ่ๆสวัสดีจ้ารีดเดอร์ทั้งหลาย^(++++)^;;;คือว่า...ที่เค้าหายไปนานรีดเดอร์ไม่โกรธเค้าใช่มะตัว(โดนรีดเดอร์รุมกระทืบ)แต่ว่าเดียร์มาอัพแล้วนะ!ยกโทษให้ทีเถอะQwQ(แม้ว่าเนื้อเรื่องจะมึนๆอึนๆเหมือนแมวเดินผ่านคีย์บอร์ดก็เหอะ)
ตอนต่อไปอาจจะนานหน่อยรอก่อนเออ~(วิ่งหนีรองเท้ารีดเดอร์)
ความคิดเห็น