คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ++Chapter 7 ฉันทำอะไรผิด++
Chapter 7
ฉันทำอะไรผิด
คืนนั้นทั้งคืนฉันนอนไม่หลับเลย ความกังวลต่อตัวของหอคอยมันทำให้ฉันไม่อาจข่มตาลงได้ อีกทั้งฉันก็ยังไม่ได้ลงมือทำนายให้น้าอรด้วย
โอ๊ย!!! ทำไมชีวิตของฉันมันถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ T^T น้องหอคอยของฉันจะต้องเสียใจมากแน่ๆ
แล้ววันใหม่ก็มาเยือนอย่างรวดเร็ว ฉันตื่นขึ้นมาโดยที่ไม่รู้เหมือนกันว่าหลับไปตอนไหน -_-;;; ฉันอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปรอไอ้เลิฟอยู่ที่ชั้นล่างของบ้าน ในขณะที่ฉันกำลังนั่งอยู่บนโซฟาฉันก็เหลือบไปเห็นรองเท้าราคาแพงของน้าภัทร
งั้นก็แสดงว่าน้าภัทรไม่ได้ไปน่ะสิ O_O พอมีหวังๆ เมื่อคืนทั้งสองคนอาจจะคืนดีกันแล้วก็เป็นได้ ^^
เวลาผ่านไปไม่นานไอ้เลิฟก็ปรากฏตัวออกมา ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์แล้วแล่นฝ่าสายลมไป
“เมื่อคืนเจ๊ได้ยินน้ารินกับน้าภัทรทะเลาะกันหรือเปล่า” ไอ้เลิฟเอ่ยถามขึ้นเสียงดังเพื่อกลบเสียงลม ผมยุ่งๆ ของมันปลิวมาทิ่มตาฉัน -_-^^ (พวกเราไม่ได้ใส่หมวกกันน็อคน่ะค่ะ)
“ได้ยินสิ ฉันไม่ได้หูหนวกนะ” ฉันตอบ ผมยาวสลวยสวยเก๋ปลิวไปข้างหลังอย่างสวยงาม ^^
“เห็นบอกว่าจะขอเลิกด้วยนี่”
“เออๆ เลิกพูดได้แล้ว ให้เขาไปเคลียร์กันเองเหอะ เราอย่าไปยุ่ง” ฉันบอกแล้วเอามือผลักหัวของมันเบา ๆ
จนในที่สุดเราก็มาถึงโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อย วันนี้ฉันจะต้องระมัดระวังตัวเป็นพิเศษซะหน่อย เดี๋ยวนายโชคดีมันจะปองร้ายฉันได้ แต่เมื่อคิดถึงเหตุการณ์วันนั้นที่ฉันเห็นหลังของผู้หญิงแว่บๆ ที่ตลาดน่ะ ฉันก็ยังอดสงสัยไม่ได้เลยว่านังผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร
บางทีมันอาจจะเป็นลูกสมุนของนายโชคดีก็ได้มั่ง -_-;;; โอ๊ย!!! อย่าไปคิดถึงมันเลย ปวดกบาลเปล่าๆ
“หวัดดีจ๊ะน้องเลิฟ” ฉันได้ยินเสียงของปังดังมาก่อนที่เธอจะวิ่งตรงมายังพวกเราสองคน
แล้วมันจะไม่ทักฉันเลยใช่ไหม -_-^^^ เลวจริงๆ
“หวัดดีครับพี่ปัง เราไปทานข้าวกันเถอะครับ ^^” นายเลิฟน้องชายของฉันพูดแล้วยิ้มให้กับปัง จนทำให้ฉันหมั่นไส้ขึ้นมาตะหงิดๆ อีกแล้ว
“จ๊ะๆ ^^” ปังตอบ แล้วทั้งสองคนนั้นก็เดินจูงมือกันตรงไปยังโรงอาหารทันที ทิ้งให้ฉันยืนเอ๋ออยู่คนเดียว -o-^^^
ใช่ซี่!!! ฉันมันก็แค่ตัวประกอบสำหรับพวกแกสองคน ได้!!! ฉันเดินขึ้นห้องคนเดียวก็ได้!!!ถ้าฉันตายขึ้นมาฉันจะไม่ไปเผาศพแก เอ๊ะ!!! งง (-_-)]
<span style="mso-
ความคิดเห็น