คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ++Chapter 1 ปธิธานอันแรงกล้า++
Chapter 1
ปณิธานอันแรงกล้า
“ว้าว!!! ถูกเลยจ๊ะหนูจ๋า”
“โฮะๆๆๆ ^O^ หนูบอกแล้วคุณน้าก็ไม่เชื่อ ว่าหนูได้รับถ่ายทอดดวงตาพยากรณ์มาจากบรรพบุรุษเชียวนะคะ พูดแล้วจะหาว่าคุย”
“หึหึหึ ดูต่อเลยหนู”
ก๊ากๆๆๆๆ ^[]^ วันนี้เป็นวันที่ฉันดวงขึ้นจริงๆ เหมือนกับที่ทำนายให้ตัวเองไว้ตอนเช้าเลย
ทุกคนอาจจะสงสัยใช่ไหมคะว่าตอนนี้ฉันกำลังทำอะไรอยู่ ก็คือว่าตอนนี้ฉันกำลังทำนายดวงชะตาให้คุณน้าคนนึงอยู่ค่ะ แล้วกำลังแม่นเลยทีเดียว
“คุณน้าเพิ่งเจอเคราะห์ร้ายมาเมื่อไม่กี่อาทิตย์นี้เองสินะคะ” ฉันพูดพลางดูลายมือประกอบกับการคำนวณเลขบนกระดาน
“อุ๊ย!!!” คุณน้าอุทานออกมาแล้วมองหน้าฉัน “ถูกอีกแล้วจ๊ะหนู เมื่อสองอาทิตย์ก่อน ตังค์น้าหายไปทั้งกระเป๋าเลยแหละจ๊ะ แหม... น้าน่าจะมาเจอหนูให้เร็วกว่านี้ ไม่งั้นเงินก็คงไม่หายไปเยอะขนาดนั้นหรอก”
โอ้ว!!! ^o^ พระเจ้าจ๋า... อะไรมันจะแม่นปานฉะนี้ ก็อย่างว่าแหละค่ะ ฉันมันลัคกี้ ศิษย์ปู่ชิวอยู่แล้ว มันก็ต้องแม่นเป็นธรรมดา
“เอ่อ... คุณน้าขา” ฉันเอ่ยปากออกมาสีหน้าวิตก ผู้หญิงตรงหน้าเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม “มีเงินจ่ายค่าทำนายให้หนูใช่ไหมคะ”
ถ้าไม่มีก็ออกไปเลย - -+++ เพราะเงินสำคัญกว่าทุกสิ่ง...
คุณน้ามองหน้าฉันด้วยสายตาแปลกๆ ซักครู่หนึ่ง ราวกับมองว่า นังนี่มันหน้าเงินจริงๆ เลย -_-;;; ก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้ามายิ้มตามเดิม
“มีสิหนูก็...” คุณน้าผลักหัวฉันเบาๆ “แต่หนูช่วยดูให้น้าเยอะๆ หน่อยสิ น้ายังไม่รู้เลยนะว่าน้าจะมีกิ๊กหรือเปล่า”
ช่างกล้าเนอะ -_-^^^ หน้าตาก็รุ่นแม่ ยังริอาจจะมีกิ๊กอีก
“ได้ค่ะ” ฉันเอาใจลูกค้าเต็มที่ แล้วลงมือจดขยุกขยิกบนกระดานเขียวๆ ด้วยความชำนาญการอย่างที่สุด “คุณน้าจะดูเรื่องกิ๊กใช่ไหมคะ... อืม... คงยากอ่ะค่ะ ไม่มีโอกาสเลย จริงๆ นะคะ ไม่เหลือแม้แต่นิดเดียว”
คุณน้าหุบยิ้มทันที ไม่ต้องทำหน้าตาอย่างนั้นเลย มันก็แหงล่ะ ไม่เห็นต้องใช้การทำนาย ฉันก็บอกได้ อายุอานามปาเข้าไปขนาดนี้แล้ว
“หนูดูอะไรผิดไปหรือเปล่าจ๊ะ” เธอถามแล้วยื่นมือมาให้ฉันดูดีๆ “อย่างน้าน่าจะพอมีโอกาสนะจ๊ะ”
“หนูดูไม่ผิดหรอกค่ะ หนูดูไปตามเนื้อหน้า อุ๊ย!!! เนื้อผ้าน่ะค่ะ”
ว้ากๆๆๆๆ >O< ปากนะปาก นี่ฉันเผลอพูดอะไรออกไปเนี่ย ฉันจะโดนฝ่าเท้าอรหันต์ของคุณน้าหรือเปล่านะ ดูคุณน้าเขาทำหน้าเข้าสิ
“ไม่เป็นไรจ๊ะๆ น้ารู้ว่าหนูพูดผิดไป” คุณน้าพูดออกมาอย่างมั่นใจแล้วสะบัดเรือนผมที่ดกดำไปข้างหลังอย่างวางท่า
หนูพูดไม่ผิดหรอกค่ะ -_-;;;
ฉันหัวเราะแห้งๆ แล้วก็เอามือลูกค้าตรงหน้าขึ้นมาดูดวงต่อ
“อ๊ะ!!!” ฉันอุทานออกมาเสียงดัง แล้วมองหน้าคุณน้า เธอคงจะตกใจไม่น้อยเลยทีเดียวกับท่าทางของฉัน
ม... ไม่น่าเลย T^T คุณน้าผู้น่าสงสารของลัคกี้ ทำไมดวงชะตาถึงเป็นอย่างนี้นะ
“ท... ทำไมหรือหนู” เธอเอ่ยถาม ตาโตเท่าไข่ห่าน จ้องลึกลงไปในดวงตาของฉัน “น้ามีเคราะห์หรือ น้าต้องสะเดาะเคราะห์ไหม”
“เปล่าค่ะ” ฉันปฏิเสธพลางจับมือหญิงตรงหน้าไว้มั่น “คุณน้าแต่งงานแล้วใช่ไหมคะ”
“โธ่!!! น้าก็คิดว่าเรื่องอะไร” คุณน้าตรงหน้าฉันถอนหายใจออกมา “แต่งแล้วสิจ๊ะ!!! ไม่งั้นน้าคงไม่ให้หนูดูเรื่องกิ๊กให้หรอกจ๊ะ”
“อ๋อ... ค่ะ” ฉันพูดด้วยเสียงที่สลดเล็กน้อย “งั้นดวงที่ออกมามันก็เป็นที่แน่ชัดแล้ว คุณน้าคงจะต้องทำใจดีๆ เอาไว้นะคะ”
ลูกค้าของฉันเริ่มหน้าเสียลงทุกทีแล้ว อากาศรอบกายก็ใช่ว่าจะร้อนแต่เหงื่อของคุณเธอกลับหยดติ๋งๆ ลงมาข้างแก้ม
“บ... บอกมาเถอะ”
“คือว่า...” ฉันเอ่ยออกมายาวๆ แล้วหยุดหายใจหนึ่งทีเพื่อความลุ้นระทึก “สามีของคุณน้า... (ฉันหยุดหายใจอีกทีเพื่อความตื่นเต้น -_-;;;) สามีของคุณน้าปันใจไปให้เมียน้อยตั้งนานแล้ว คุณน้าไม่รู้เลยหรือคะ”
คุณน้ากระเด้งตัวลุกขึ้นยืนท่ามกลางความตกใจของฉัน
ทำไมเหรอ... หรือว่าจะไปตัดช้างน้อยของสามีให้เป็ดกิน... -_-^^^ หนูจะได้ไปช่วย ผู้ชายอย่างนี้ปล่อยไว้ไม่ได้!!!
“อย่ามาปรักปรำผัวฉันนะ!!!” เธอชี้หน้าฉันแล้วตะโกนดังลั่น คนที่กำลังจับจ่ายซื้อสินค้ากันอยู่ในตลาดนัดหันมามองอย่างสนอกสนใจ แต่ละคนนี่คอยาวเป็นเมตร
อ... อ้าว!!! ทำไมพูดสุนัขอย่างนั้นล่ะ
“เปล่านะ!!! หนูพูดเรื่องจริง!!!” ฉันลุกขึ้นแล้วตะโกนบ้าง
คำพูดจากการทำนายที่หลุดออกมาจากปากของลัคกี้ไม่เคยพลาดแม้แต่ครั้งเดียว แล้วคราวนี้ดวงชะตามันก็บอกอยู่ชัดๆ แล้วด้วย
“แกโกหก” สรรพนามที่เธอใช้แทนตัวฉันเริ่มเปลี่ยนไป “แกมันก็แค่หมอดูจอมลวงโลกคนนึง งงเงินอย่าคิดเลยว่าจะได้จากฉัน อ๊าย!!! นังเด็กบ้า”
“เฮ้ยๆ จะหนีไปไหนอ่ะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ” แต่ไม่ทันเสียแล้ว คุณน้าสารเลวได้ชักดาบไม่ได้ให้เงินฉันแม้แต่บาทเดียว
ฉันนั่งลงบนผืนเสื่อที่ปูเอาไว้แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความอารมณ์เสีย
อ๊ากกกกกกกกกกก!!! โมโห ทำไมคนประเภทนี้มันต้องมาเกิดอยู่บนโลกด้วยวะ คนทำมาหากินอย่างฉันก็อยากได้เงินนะ >O<
“ผัวตัวเองจะทิ้งแล้วยังไม่เจียมบอดี้ ยัยแก่เอ๊ย!!! ก็ไอ้นิสัยแบบนี้ ใครมันจะไปอยากอยู่ด้วยกันวะ คอยดูเถอะ ซักวันแกจะต้องซมซานกลับมาหาฉัน”
ระหว่างทางที่ฉันขับรถมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน ฉันก็ยังเจ็บใจไม่หายเลยเรื่องลูกค้าชักดาบ ทีหลังสงสัยต้องหาสากกะเบืออันเหมาะๆ มือเอาไว้ตีกบาลพวกนี้ซักหน่อยแล้ว เวลามันจะไม่จ่ายเงิน
ขอแนะนำตัวเองให้รู้จักก่อนเลย... ฉันมีชื่อว่าลัคกี้ พรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียนมอปลายวันแรกที่โรงเรียนเก่า ตอนนี้ก็อายุสิบหกปีแล้วค่ะ ตอนเด็กๆ หลังจากที่พ่อแม่ตายก็ได้ไปอยู่อาศัยกับปู่ชิวแล้วก็เรียนการทำนายมานี่แหละ ตอนนี้ปู่ชิวก็ตายไปแล้วฉันก็เลยต้องมาอาศัยอยู่ที่บ้านน้าสาว ซึ่งก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย ฉันเลยต้องมาดูดวงเป็นการเลี้ยงชีพไปวันๆ
แล้วลูกค้าคนเมื่อกี้ยังมาชักดาบอีก...
ฉันเลี้ยวรถมอเตอร์ไซค์เข้าสู่บ้านไม้หลังงามที่ไม่คับแคบจนเกินไป ซึ่งมันก็เป็นบ้านน้ารินน้าสาวของฉันเอง เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ คนหนึ่งวิ่งเข้ามากอดขาทันทีเมื่อรถมอเตอร์ไซค์จอดสนิท
“พี่ลัคกี้... พ่อของหอคอยไม่กลับบ้านอีกแล้ว” น้องหอคอยผู้เป็นลูกของน้ารินบอกกับฉันด้วยความไร้เดียงสา “ไม่รู้ไปไหนของเขา”
ฉันนั่งยองๆ เหมือนตอนเบ่งอึ -_-^ แล้วเอามือลูบหัวของหอคอยอย่างเอ็นดู พร้อมๆ กับส่งยิ้มไปให้
“พ่อเขาคงงานยุ่งน่ะครับ เดี๋ยวถ้าเขากลับมา เขาก็ต้องพาหอคอยไปเที่ยวแน่ๆ เลย” ฉันปลอบน้องชายที่ดูท่าทางเหมือนจะร้องไห้เพราะพ่อไม่ค่อยกลับบ้าน
แต่จะว่าไปแล้วน้าภัทรซึ่งเป็นพ่อของหอคอยเดี๋ยวนี้งานของเขาก็ไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่แล้วนะ เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน แล้วฉันก็โครตชอบน้าภัทรเลยล่ะ (ไม่ใช่ชอบแบบเป็นชู้นะคะ -_-;;;) เพราะว่าน้าภัทรน่ะชอบพาฉันไปเที่ยวบ่อยๆ ^^ แล้วที่สำคัญชอบให้ตังค์ฉันกินขนมด้วย
“เหรอครับ” หอคอยทำหน้ายู่ยี่นิดๆ
“จ๊ะ พี่ลัคกี้ไม่โกหกหอคอยหรอกครับ เข้าบ้านกัน...” ฉันบอกพร้อมๆ กับยืนขึ้นแล้วจูงน้องชายเข้าบ้าน “เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อเขาก็มาแล้วล่ะครับ”
ตกกลางคืน... ฉันก็มานั่งตรวจดวงชะตาของตัวเองบนโต๊ะเขียนหนังสือ ในห้องนอนที่โสโครกมากๆ ปกติฉันก็ไม่ได้ตรวจดวงชะตาตัวเองบ่อยๆ หรอกนะคะ แต่ว่าพรุ่งนี้ก็จะขึ้นมอปลายแล้ว ต้องดูก่อนว่าฉันจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
และที่สำคัญ...
เนื้อคู่ของฉันจะโผล่หัวออกมาจากซอกหลืบเมื่อไหร่ >.< ฉันรอคอยมาเกือบสิบหกปีแล้วนะ โอ๊ย!!! เมื่อไหร่จะได้สามีกับเขาซะที -.,-
ปู่ชิวก็เคยดูเรื่องเนื้อคู่ของฉันไว้เหมือนกันนะเมื่อประมาณสิบปีที่แล้ว...
“หลานจะเจอเนื้อคู่อย่างแน่นอน” เสียงปู่ชิวดังมาจากที่อันไกลโพ้น พร้อมๆ กับภาพในอดีตที่ค่อยๆ ชัดเจนขึ้นในความทรงจำ
ฉันตอนเด็กๆ กำลังนั่งอยู่บนตักของปู่ชิว แล้วกอดคอท่านไว้ กำลังตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ เนื่องจากสนใจผู้ชายมาตั้งแต่เด็กๆ น่ะค่ะ -_- ส่วนใกล้ๆ กันนั้นเลิฟ น้องชายของฉันกำลังเดาะลูกบอลอยู่อย่างสบายอารมณ์
“จริงเหรอจ๊ะปู่”
“จริงสิลัคกี้” ปู่ตอบแล้วยิ้มแย้มอย่างใจดี พร้อมๆ กับเอามือที่คุ้นเคยลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา “เนื้อคู่ของหลานจะเป็นคนดี หล่อ รวย เท่ห์ ทุกอย่างเพอร์เฟ็กต์ หลานจะต้องอยู่อย่างสุขสบายอย่างแน่นอน”
“งั้นก็ดีเลยน่ะสิ” ฉันบอกแล้วแคะขี้มูกเล่น
“แต่ว่า... ถ้าหลานอยากได้เนื้อคู่มาครอบครองล่ะก็ หลานจะต้องสืบทอดการพยากรณ์ต่อไป มิเช่นนั้น หลานจะต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิต”
แหงะ!!! ขึ้นคาน ไม่เอาหรอก แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับการพยากรณ์ด้วยล่ะ ไอ้การหาเนื้อคู่เนี่ย (-_-;;;)]
กลับสู่ปัจจุบัน...
นี่ก็ผ่านมาสิบปีแล้วนับตั้งแต่ฉันสืบทอดการพยากรณ์ของปู่ชิวมา แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าจะมีชายใดมาเป็นเนื้อคู่กับฉัน และฉันก็ตั้งปณิธานไว้ว่า ในระดับชั้นมอปลายฉันจะต้องเจอเนื้อคู่ของฉันให้ได้
ตอนนี้ฉันกำลังคำนวณเลขต่างๆ บนกระดาษอย่างขะมักเขม้น รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกแล้วนะเนี่ย >O<
อ๊ะ!!! จ...จริงเหรอเนี่ย... OoO
ก... ก... ก... กรี๊ดดดดดดดดดด!!! นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ทุกคนบอกฉันสิคะว่าฉันไม่ได้ฝันไปน่ะ ทำไมน่ะเหรอ ก็ผลการดูดวงน่ะสิคะ บอกว่าฉันจะได้เจอเนื้อคู่เร็วๆ นี้
“อ๊ายยยยยยยยยยยยย!!! เนื้องอกที่รอคอยมานาน” ฉันตะโกนลั่นบ้านแล้วโบกไม้โบกมือเป็นบ้าเป็นหลัง เดินไปรอบๆ ห้อง
เอ๊ะ!!! เมื่อกี้ฉันพูดว่าอะไรนะ เนื้องอกงั้นเหรอ -_-^^^
ปึงๆๆๆๆ~
“เป็นอะไรเจ๊ รอคอยเนื้องอกอะไรนะ เลิฟฟังไม่ถนัด” เสียงถีบผนังห้องดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงน้องชายของฉันที่ดังมาจากห้องข้างๆ “หรือเป็นมะเร็งเต้าโนมมมมมม”
มะเร็งเต้านมบ้านแกเหรอ (บ้านเดียวกันนี่หว่า -_-;)
“เอ่อ... ฉันหมายถึงเนื้อคู่น่ะ ฉันตื่นเต้นไปหน่อยก็เลยพูดผิด” ฉันตอบกลับไปแล้วล้มตัวลงนอน มองเพดานห้องที่เต็มไปด้วยหยากไย่อย่างสุขใจ
พรุ่งนี้ล่ะ ฉันจะต้องได้เนื้อคู่มาครอบครอง (><)O เพราะว่ามันคือปณิธานอันแรงกล้าของฉัน ฮ่าๆๆๆ -O-+++
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ฝากเม้นต์ ติ-ชมด้วยนะครับ
เรื่องนี้ผ่านการพิจารณาสำนักพิมพ์บงกชแล้วนะครับ
หนังสือออกเมื่อไหร่จะแจ้งอีกทีนะ
ความคิดเห็น