คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 3 ลูกค้าสุดหล่อ 3
“อโทษนะะ ุพีรวิโสใ่ไหมะ”
พีรวิมอหน้าแพรพลอยเพื่อหาวามหมายในำถาม ไม่เห็นท่าทีที่อยาะทอสะพานหรือมีเนาแอบแฝใๆ ในำพูนั้น
“ผมยัไม่ไ้บใร”
ะให้นิยามำว่าโสว่ายัไ ไม่แน่ใว่าำว่าโสอเธอับเาวามหมายเียวันไหม ถึะไม่ไ้บใรแ่เียเาไม่เยาผู้หิ สโลแนอเาือ แฟนไม่มีแ่สรีไม่เยว่า
“ทำไมเหรอ”
เาถาม่อเพราะอยารู้ว่าเธอะอยารู้ไปทำไม
“็ถ้าโสลอมีแฟนูอาะทำให้มีเพื่อนิน้าวแบบที่้อาร็ไ้นะะ แล้ว็มีนที่พร้อมะแร์วามรู้สึหลายๆ อย่าไป้วยัน”
แพรพลอยส่รอยยิ้มอบอุ่นให้เา
“แล้วุโสไหม”
เาอที่ะถามออไปไม่ไ้ อยารู้ว่าไอ้ที่แนะนำเาอยู่นี่มีประสบาร์แล้วหรือยั บอัวเอว่าแ่อยารู้ไม่มีอะไรแอบแฝ
“มีนที่บอยู่่ะ”
แพรพลอยยิ้มเมื่อนึถึนรัอนเอ พีรวิลอบมอเธอไม่แน่ใว่าวระรู้สึยัไที่เธอมีแฟน เพราะไม่เยิถึประเ็นนี้มา่อน แ่เห็นรอยยิ้มมีวามสุบนใบหน้า็ออยารู้เรื่อเธอับแฟนอเธอไม่ไ้
“บมานานหรือยั”
เธออึ้ไปเมื่อไ้ยินำถาม พีรวิเลยพู่อ
“ผมแ่อยารู้ว่า ถ้าเสที่บไปนานๆ ะมีสัเสไหมที่วามรัยัแฮปปีอยู่ เผื่อะทำให้มุมมอวามรัอผมเปลี่ยนไปบ้า”
แพรพลอยมอหน้าเา สสัยผู้ายนนี้ะไม่เยมีวามรัีๆ
“เ็ปี่ะ”
แพรพลอยอบออไป
“เ็ปี นานน่าูเลยนะ เยไ้ยินเรื่ออาถรรพ์เลเ็ไหม”
แพรพลอยส่ยิ้มให้เา่อนะอบว่า
“พลอยไม่เื่อเรื่ออาถรรพ์่ะ พลอยว่ามันอยู่ที่นสอนมาว่า ไม่ว่าะบันี่ปี ถ้าะเลิมัน็เลิไ้ทั้นั้น”
“อือหึ”
พีรวิรับำในลำอ สีหน้าไม่บ่บอวามรู้สึ
“ุอายุเท่าไหร่แล้วพลอย”
“ยี่สิบห้า่ะ”
“อืม น้อยว่าผมเยอะเหมือนัน อนที่ผมอายุยี่สิบห้าผมเป็นยัไนะ”
เหมือนะพูับเธอแ่ในหัวำลันึถึัวเออนอายุยี่สิบห้า เาทำอะไรอยู่ที่ไหนนะ
อ๋อ เรียนอยู่ที่อัฤษ เลิับแฟนาวอัฤษแล้วหอบหัวใเน่าๆ ลับมาไทย สิบปีเลยนะนั่น
แพรพลอยมอหน้าเาที่เหมือนะถามแ่ไม่้อารำอบ เธอเลยไ้แ่เียบ แ่ในใลอยไปหานรั ิว่าเสร็ารนี้ะแวะไปหาเาที่ทำาน วันันทร์แบบนี้อิระเ้าบริษัทไปูิารอที่บ้าน
พีรวิมอหน้าแพรพลอยที่ใ้ระาษเ็หน้าับที่มุมปาหลัาทานอาหารเสร็
มือเรียวยาวเล็บัสั้นไม่ไ้ทำสี ้อมือเล็มา ผิับสาวๆ สมัยนี้ที่นิยมไว้เล็บยาวและทำสีามแฟัน
“ผมอยาทำาฟ้าเป็นที่นอนูาว มีมุมสำหรับนัู่หนัอารม์เหมือนูหนัลาแปล ุรู้ัหนัลาแปลไหม”
เาเอ่ยในสิ่ที่้อารออมา อนเ็ๆ เยูนั่ลาแปล โึ้น็ไม่เยเห็นอี
ถ้าเามีแฟนหรือิะบใรหนึ่ิรรมที่อยาทำ ือูหนัในที่โล่แ้ อให่ๆ นอนหลับไป้วยันท่ามลาหมู่าว
เามอหน้าเธอ แพรพลอยพยัหน้า
“รู้่ะ ุพีรวิอยาให้ทำสำหรับนเยอะแ่ไหนะ พลอยะไ้ีไน์มาให้”
“สอน”
หืม สอนเหรอ ไหนบอว่าไม่มีแฟนไ ท่าทาะโรแมนิน่าู ูหนัลาแปลท่ามลาหมู่าว เายายวามเพิ่ม เมื่อเห็นท่าทาสสัยาัวเธอ
“เผื่อผมะนำำแนะนำอุไปลอทำามู”
เาอบเธอออไปแบบนั้นในใรุ่นิบาอย่า เมื่อุยเรื่อานนไ้้อสรุปทั้หมแล้ว แพรพลอย็อลาลับ
“เี๋ยวพลอย”
เาเรียเธอไว้ วัระเป๋าออมาล้วบาอย่าให้เธอ
“นี่เป็น Member Vip เ้าลับอผม เ็บไว้เผื่ออยาแวะไปเที่ยว”
แพรพลอยรับาร์สีำแมาามือเา เธอเหลือบาู The Universe นี่มันลับไฮโนี่ าราเเลปอบไป แฟนเธอเป็นเ้าอผับเธอเลยพอะรู้ัธุริประเภทนี้อยู่บ้า
The Universe นี่ึ้นื่อเรื่ออวามแพเลยแหละ ะเ้าที่นี่ไ้้อ่าย่าเมมเบอร์เป็นแสน เธอเพิ่รู้ว่าเาเป็นเ้าอที่นี่
“อบุ่ะ”
แพรพลอยยมือไหว้เป็นารอบุและถือเป็นารบอลาไป้วย
พีรวิมอามร่าสูโปร่ที่เินเ้าลิฟ์ไป ่อนะเินลับเ้าห้อทำาน
“ุพีะ ออยที่ฝาื้อ่ะ”
รุีนำถุแบรน์เรื่อสำอาื่อัอฝรั่เศสมาวาไว้ให้
“อบุมา”
เมื่อรุีเินออไป
พีรวิหยิบถุมาแะูอ้าใน เาปั๊มอาร์แนออยลบนปลายนิ้ว นวลึนออยึมลผิวบริเวปลายนิ้ว สัมผัสอมันเรียบลื่นเหมือนผิวอเธอ เา้มลมลิ่นออยในมือ แ่มันไม่ใ่ลิ่นนี้ ไม่ใ่ลิ่นเียวับัวเธอ
ความคิดเห็น