ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ Fic Reborn ] วันเกิดของฮิบาริ (1827)

    ลำดับตอนที่ #4 : วันเกิดของฮิบาริ : ตอน 4

    • อัปเดตล่าสุด 19 พ.ย. 56





    ตอน 4

    สึนะมองสภาพภายนอกตัวบ้านอย่างสั่นๆ  บ้านที่ตกแต่งด้วยใยแมงมุม  หัวกระโหลก  และอะไรก็ตามที่แค่ดูรวมๆภายนอกในที่สว่าง  ยังน่ากลัวได้มากจนสึนะขนลุกซู่ไปทั้งตัว 

    เค้าไม่อยากคิดเลยว่าข้างในมันจะหลอนอารมณ์  ชวนขนลุกขนาดไหน...

    แค่คิดก็ทำให้คนร่างเล็กหลับตาปี๋  มือทั้งสองกุมกันแน่น  เม็ดเหงื่อถูกขับออกมาจนเต็มทั้งหน้าและผมสีน้ำตาลอ่อน

    ฮิบาริหันมามองคนที่เดินตามข้างหลัง  สีหน้าสึนะซีดลงเล็กน้อยจนคนร่างสูงอดที่จะขำไม่ได้ 

    " หึหึ.. " ฮิบาริหัวเราะขำคนร่างบางในลำคอ  มุมปากกระตุกยิ้มเล็กน้อยกับท่าทีตื่นๆของสึนะ 

    ฝ่ามือใหญ่เลื่อนไปกอดไหล่คนที่ยังตัวสั่นเพราะความกลัว  ตอนนี้สึนะแทบอยากจะปล่อยน้ำตาออกมา  ไม่ใช่เพราะบ้านผีสิงที่กำลังจะเข้าไปหรอก  แต่เพราะสิ่งที่ฮิบาริกำลังทำต่างหากหละ  มันทำให้คนที่ถูกโอบกอดอยู่หัวใจเต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะ

    " ไม่ต้องกลัวนะ " น้ำเสียงที่ดูอบอุ่นจนไม่น่าเชื่อดังออกมาจากปากคนร่างสูงกว่า  สึนะเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงอย่างเชื่อใจ  หวังว่าคุณฮิบาริคงจะเชื่อใจได้นะ..


    10 นาทีผ่านไป..

    สึนะที่กำลังหวาดผวากับหุ่นที่พุ่งออกมาจากทุกสารทิศ  จนตัวเองได้พลัดหลงกับฮิบาริเข้าซะแล้ว  สึนะปล่อยโฮกับความซื่อบื่อของตัวเองทันที  แล้วที่นี้จะทำยังไงดี  แม้แต่จะเดินก้าวต่อไปเค้ายังไม่กล้าเลย  ไม่รู้ว่าทางยาวคับแคบข้างหน้าจะเจออะไรอีกบ้าง

    สึนะนั่งกอดเข่าร้องไห้กับตัวเองในมุมมืดห้องรกที่เต็มไปด้วยกระดาษเก่าๆ  เสียงกรีดร้องของลำโพงเสียงได้สร้างความกลัวให้สึนะไม่น้อย  เด็กหลงทางนั่งร้องไห้น้ำตาคลอ  เค้าจะทำอย่างไรดี  ในเวลานี้..

    ..แล้วสึนะก็นึกขึ้นมาได้

    " โทรศัพท์... " ไอเดียร์บรรเจิดผุดขึ้นในหัวของสึนะ  ทำไห้เจ้าตัวต้องรีบควักโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา 

    ความหวังที่กำลังสว่างไสวพังทลายลงทันที  เมื่อเครื่องสื่อสารเจ้ากรรมขึ้นโชว์หราหน้าจอว่าแบตหมด  แล้วดับลงเหมือนกำลังซ้ำเติมเจ้าของของมันอยู่

    " คุณฮิบาริ  ..ฮืออออ " สึนะร้องเรียกหาชื่อคนที่ผุดขึ้นมาในหัวเวลานี้  เสียงร้องปนน้ำตายิ่งทำให้คนที่เข้ามาชมบ้านผีสิงไม่กล้าเดินเข้ามาใกล้

    ฮิบาริที่กำลังเดินออกจากความมืด  เพราะทางออกที่เหมือนทางสว่างข้างหน้า  ร่างสูงเดินออกนอกบ้าน  ทั้งที่ยังไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่เข้าไปด้วยตอนแรกไม่อยู่ด้วยในตอนนี้

    ร่างสูงถอนหายใจซักครู่  เพราะไม่คิดว่าบ้านผีสิงที่เข้าไปจะน่ากลัวได้ขนาดนี้  แต่มันก็ไม่สามารถทำให้หนุ่มผมดำขลับส่งเสียงร้องออกมาได้แม้แต่น้อย

    ฮิบาริหันกลับมาหาทางที่คิดว่าสึนะจะยืนอยู่  แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า  ชายหนุ่มมองซ้ายทีขวาทีก็ไม่พบวี่แววของร่างบางเลย  ร่างสูงเริ่มกระวนกระวายใจว่าอีกฝ่ายจะยังติดอยู่ด้านใน  ...ให้ตายสิตอนนี้สึนะจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้
     

    B B
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×