คลังเก็บออริเจ้าค่าเอ๊ย!

ลำดับตอนที่ #3 : Geodane Loreque

Application Form

Part I ; About your original’s power

ลูกแก้วที่กลืนเข้าไป :: ความงดงามของซากศพ

พลังที่ได้มาจากลูกแก้วลูกนั้น :: พลังที่เธอได้รับมาจากลูกแก้ว ‘ความงดงามของซากศพ’ นั้น คือการ ‘ดูดพลังจากซากศพ’ ไม่ใช่ว่าเธอก้มลงไปดูดพลังชีวิตจากศพเหมือนปีศาจตามหนังสยองขวัญเกรดบีทั่วไปแต่อย่างใด พลังของเธอขึ้นชื่อว่าดูดพลังจากศพก็จริง แต่ที่เธอดูดไปน่ะ คือ ‘ความแข็งแกร่ง’ ต่างหาก ยิ่งเธอเปลี่ยนร่างที่มีชีวิตให้เป็นศพมากเท่าใด ความแข็งแกร่งของเธอก็จะเพิ่มพูน ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่งของอาวุธ ความแข็งแกร่งของท่าไม้ตาย ไปจนถึงความแข็งแกร่งของตัวเธอเอง ยิ่งฆ่าเยอะ…เธอก็จะยิ่งแกร่งเยอะขึ้นเท่านั้น… (และโดยนิสัยส่วนตัวเธอก็เป็นแบบนั้นด้วยอะนะ…) ยิ่งฆ่า-ยิ่งแกร่ง ศพยิ่งกองสูงมากเท่าใด เธอก็ยิ่งพอใจมากเท่านั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอฆ่ามาแล้วหลายพันศพ แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยัง ‘ไม่พอ’ เธอคิดเสมอว่าเธอยังไม่แข็งแกร่งพอ ต้องแกร่งกว่านี้อีก แล้วมันก็ลงเอยตรงการฆ่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าผู้ใด ต่อให้มีคนต้องกลายเป็นศพอีกสักกี่ศพก็ไม่เป็นไร เธอคิดแบบนี้ในใจเสมอ ลูกแก้วที่เธอกลืนเข้าไปมันเปลี่ยนความคิดของเธอเป็นแบบนี้…ละโมบ อยากได้เพิ่มไม่มีที่สิ้นสุด สุดท้ายแล้ว เธอก็ไม่ต่างอะไรจากคนอ่อนแอ…ที่ต้องการ ‘ความแข็งแกร่ง’       

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Part II ; About Personal Information

รูป ::

จิ้มสิ

รูปร่างลักษณะ :: หญิงสาว…ไม่สินะ ปีศาจสาวผู้ครอบครองเสน่ห์อันลึกล้ำบางอย่างไว้ภายในตัว ความงามของเธออาจจะน้อยกว่าหญิงงามหลายๆคน แต่เสน่ห์ที่เธอมีนั้นนำเธอขึ้นมาเทียบชั้นกับเหล่าสาวงามระดับแนวหน้าได้สบายๆ เธอไม่ได้สวยเหมือนเทพธิดา นางฟ้า หรือบุปผางามที่ใครๆชอบเอามาเปรียบเทียบกัน เธอสวยในแบบของเธอ แบบฉบับที่ไม่มีใครลอกเลียนได้ (และคงไม่มีใครกล้าลอกเลียน) เอกลักษณ์ของเธอคือรอยสักสีแดงเพลิงที่ลากผ่านใบหน้าด้านซ้ายไปจนถึงลำคอขาวสะอาด ลึกลงไปใต้ร่มผ้า และอาจสักยาวกว่านั้น แม้ใบหน้าสวยจะถูกรอยสีแดงทำตำหนิผ่านเป็นแนวยาว แต่น่าแปลก…เธอยังคงดูงดงามและเปี่ยมเสน่ห์ ราวกับตำหนิใดๆไม่สามารถทำให้เธอดูหมองลงได้ ดวงตากลมโตสีทับทิมใต้คิ้วเรียวงามแล้วแพขนตางอนนั้นส่องประกายดั่งอัญมณียามต้องแสงไฟ จมูกโด่งรั้น  ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆที่น่าประทับตราความเป็นเจ้าของเอาไว้ เครื่องหน้าทุกอย่างถูกประดับอย่างลงตัวบนโครงหน้าสวยนั้น เรือนผมสีม่วงจางจนเกือบขาวของเธอเป็นอีกส่วนหนึ่งที่หาดูได้ยาก น้อยคนนักที่จะมีสีผมแบบนี้ ด้านหน้าตัดหน้าม้าบางส่วน ส่วนด้านหลังปล่อยให้มันยาวลงไปลูบไล้กับสะโพกกลมมน มีเพียงด้านหน้าบางส่วนที่เธอตัดสั้นแค่บ่า ซึ่งบางครั้งเธอก็อาจจะนำเครื่องประดับผมบางอย่างมาประดับมันด้วย แต่ก็ไม่มากนัก เพราะเธอไม่ค่อยชอบเครื่องประดับซะเท่าไหร่… ส่วนเรือนร่างของจีโอดาเน่นั้น พูดได้ว่าเป็นเรือนร่างที่น่าชม มีส่วนเว้าส่วนโค้งลงตัว แขนขาเรียวยาวดูคล่องแคล่ว จะว่าไป…การแต่งตัวของเธอไม่ค่อยมีสไตล์ที่ลงตัวเท่าไหร่ หยิบอะไรได้ก็ใส่เลย (บางวันเห็นเธอใส่เสื้อแดงกางเกงเขียวก็อย่าใส่ใจ…) เธอชอบชุดทะมัดทะแมง แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นเกลียดกระโปรง ใส่น่ะใส่ได้ แต่เธอชอบแหกขา ไม่ก็นั่งไขว่ห้างเป็นเลขสี่…ใส่กระโปรงคงดูปะแล่มๆ (อย่าห่วง มีกางเกงอยู่ข้างใน แต่ผู้หญิงใส่กระโปรงทำยังไงมันก็ดูแปลกตาใช่มั้ย?) ส่วนสูง 170 ซม. น้ำหนัก 50 กก.            

ชื่อ :: จีโอดาเน่ ลอเรเควีย (Geodane Loreque)     

ชื่อเล่น :: จีโอดาเน่ (Geodane) , จีโอ (Geo)
 

อาวุธและความสามารถของอาวุธ :: มีดสั้นและรอยสัก อืม…ใช่ รอยสักบนใบหน้าซีกซ้ายลากเรื่อยไปจนถึงมือซ้ายของเธอเนี่ยแหละอาวุธ ไม่ได้เกรียนและไม่ได้ล้อเล่น มาว่ากันที่เรื่องมีดกันก่อนนะ (เพราะรอยสักคงร่ายยาว…) มีดสั้นของจีโอดาเน่เป็นมีดสั้นสองคมสีเงินล้วน เรียบๆ ไม่มีลวดลายตกแต่งอะไรมากมาย (เอาตรงๆคือมันไม่มีลวดลายอะไรเลยเหอะ) ความสามารถเหรอ ก็แทงๆๆๆๆ ฟันๆๆๆๆ เฉือนๆๆๆๆ ทำได้ทุกอย่างที่มีดทำได้นั่นแหละ โดยส่วนใหญ่แล้วเธอจะพกติดตัวไว้สักประมาณสามอัน เพื่อระหว่างสู้ทำหล่นจะได้มีใช้ฉุกเฉิน หรือเวลาโดนขืนใจ(?) ก็คว้ามีดจ้วงหน้าอกแม่มเลย! (เอ่อ…) แต่ เห็นว่าอาวุธเป็นมีดแบบนี้ อย่าคิดว่าเธอจะใช้ ‘มีดบิน’ ในการต่อสู้ระยะไกลนะ เธอปาไม่แม่น ขนาดลูกดอกงานวัดยังปาไม่โดนเลย (?) เพราะงั้น…ในการต่อสู้ระยะไกลและการโจมตีในวงกว้าง ‘รอยสัก’ ของเธอเนี่ยแหละอาวุธ เพราะแม่งทำให้ศัตรูเงิบ (ประมาณว่าสักมาทำเตี่ยไรวะ ออกแบบนานมั้ยเนี่ยรอยสักเนี้ย?) การโจมตีด้วยรอยสักมีสามขั้น ขั้นที่หนึ่ง ‘รอยสักบิน’ (มันควรจะมีชื่อที่ดีกว่านี้…แต่โทษที นังคนตั้งมันคิดได้แค่นี้ - -;) เพียงแค่ใช้มือซ้ายแตะรอยสักบนหน้าตัวเองแล้วใส่พลังเข้าไป จะมี…ใช้คำว่าอะไรดี คล้ายๆเหล็กเส้นแหลมๆ สีแดงเหมือนรอยสักของเธอพุ่ง(มาจากไหนไม่รู้) เสียบทะลุศัตรูตายสนิท… แต่ถ้าศัตรูเมพ หลบได้ เธอก็จะเริ่มใช้ ขั้นที่สอง ‘อักขระรอยสัก’ (อืม…ชื่อดูดีขึ้นมานิด…) วิธีการใช้ก็เหมือนเดิม คือแตะที่หน้า แล้วใต้พื้นที่เธอยืนอยู่จะมี ‘รอยแยก’ ที่รูปร่างลักษณะบิดไปบิดมาเหมือนรอยบนหน้าเธอเป๊ะผุดขึ้นมา สีของรอยนั้นแน่นอนว่าเป็นสีแดง มันจะโผล่มาอวดความงามอลังการสักสองสามวิแล้วแผ่นดินบริเวณนั้นก็จะแยกออก ตามรอยแยกของรอยสักเป๊ะ! ฝ่ายตรงข้ามก็โดนธรณีสูบไป…แต่หากศัตรูคนใดบินได้ รอดอีก คราวนี้เธอจะใช้ ขั้นที่สาม ซึ่ง…เธอไม่รู้จะตั้งชื่ออะไรเลยไม่ได้กล่าวมา ณ ที่นี้ แตะรอยสักเหมือนเดิม แต่คราวนี้จะใช้พลังมากกว่าสองครั้งที่แล้วหน่อย จากนั้นให้ใช้สายตาจับจ้องไปที่ศัตรู (กรณีที่มาหลายคนก็กวาดสายตาให้ทั่ว) แล้วอัดพลังเข้าไป บนใบหน้าซีกซ้าย และลำตัวซีกซ้ายของศัตรูเธอจะปรากฎรอยสักที่เหมือนของเธอเป๊ะขึ้นมา!! ยังไม่พอ รอยสักนั้นจะค่อยๆลามไปเรื่อยๆ นอกจากจะทำให้เจ็บสุดจะทนแล้ว มันยังแยกร่างกายทั้งสองซีกของศัตรูให้ฉีกออกจากกัน… ไม่ตายให้มันรู้ไป…… แต่จีโอดาเน่แกไม่ค่อยชอบใช้รอยสักสู้เท่าไหร่ เธอชอบแบบเนื้อต่อเนื้อมากกว่า เมื่อถึงเวลาคับขันจริงๆถึงจะใช้ครับผม…        

ลักษณะนิสัย :: อีบ้าชอบทำลายข้าวของ…นี่แหละคำนิยามของจีโอดาเน่ เหล่าสหายร่วมอุดมการณ์กลืนลูกแก้ว(?)ของเธอต่างส่ายหน้าระอาในนิสัยนี้กันถ้วนหน้า… จากที่เกริ่นๆไปข้างบนแล้วว่า เธอนั้น ‘ยอมทำทุกอย่างเพื่อความแข็งแกร่งของตนเอง’ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอยึดติดกับเรื่องความแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ พอกลืนลูกแก้วเข้าไป มันก็ติดคอ…เอ๊ย! ไม่ใช่ มันก็ทำให้เธอเป็นแบบนี้… หัวใจเธอใฝ่หาแต่เรื่องความแข็งแกร่งจนไม่มีที่ว่างให้เรื่องอื่น ต้องการได้มันมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และเมื่อเธอค้นพบว่าพลังจากลูกแก้วนั้น…คือพลังที่สามารถทำให้เธอแกร่งขึ้นได้จากการ ‘ดูดพลัง’ จากศพ และต้องเป็นศพที่เกิดจากฝีมือเธอเท่านั้นด้วย เธอไม่สนหรอกว่ามันทำให้ผู้อื่นต้องตาย ต้องเดือดร้อนอะไร ในเมื่อมันทำให้เธอแกร่งมากขึ้น…เธอก็จะทำ! เมื่อเธอฆ่ามากๆเข้า เธอก็เริ่มชื่นชอบใน ‘ศพ’ ของมนุษย์ที่เธอฆ่า มันช่างเป็นร่างอันงดงามจริงๆ…เพราะมันมอบความแข็งแกร่งให้เธอไง… แต่เธอไม่ได้ชอบศพแบบในหนังสยองขวัญนะ แต่เธอชอบเพราะมันทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้น ถ้ามันไม่ทำให้เธอไม่แกร่งขึ้นเธอก็ไม่ชอบ จบ? (แต่ตอนนี้ ทำไมศพมันสวยแบบนี้อะจอร์จ…สวยว่ะ…!!!)  ดังนั้น หลังจากคุณป้าแกเริ่มยึดติดกับเรื่องความแข็งแกร่งแล้ว เธอก็เริ่มมีอารมณ์รุนแรง แถมยังแปรปรวนราวกับพายุที่ถาโถมเข้าใส่(?) ชอบแก้ปัญหาด้วยการใช้กำลัง และด้วยความที่เธอเป็นคนใจร้อนและเล่นแรง ทำให้คู่กรณีเธอกลายเป็นศพไปทุกราย… ซึ่งเธอก็ไม่ได้อะไรมากมาย ดีใจซะอีก เธอเป็นคนใจร้อนก็จริงแต่ไม่ชอบโวยวายดังเช่นผู้หญิงขี้วีนคนอื่นๆ ไม่พอใจอะไรมักจะแสดงออกมาทางสายตาและคำสบถเบาๆ(แต่ได้ยินกันทั่ว) ยกเว้นในระดับที่ปรี๊ดแตกจริงๆถึงจะปล่อยออกมา ระดับปรอทปรี๊ดแตกของเธอมันต่ำซะด้วย มีเหตุผลและมีโลจิค(?)แบบผู้ใหญ่ แต่ไม่เอามาใช้(?) หยิ่งในศักดิ์ศรีตัวเองอย่างมาก ไม่ชอบให้ใครมาดูถูก แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่ใช่คนหลงตัวเอง เธอรู้ข้อดีข้อเสียและขีดจำกัดของตัวเองดี แต่ก็ชอบฝืน… เช่นเวลาต่อสู้ บาดเจ็บจนจะตายอยู่แล้วก็ยังลุกขึ้นมาสู้ต่อ ใครมันจะยอมแพ้วะ?! ใครจะยอมก็ยอมไป ฉันจะทุบหม้อข้าว(?)สู้หลังชนฝาแบบนี้แหละ! …แล้วก็นิสัยอีกข้อหนึ่งที่พวกคุณน่าจะรู้ไว้… จีโอดาเน่เป็นคนคลั่งรอยสักอย่างมาก… เธอโคตรภูมิใจในรอยสักบนตัวของตัวเองราวกับว่าโคตรพ่อโคตรแม่ให้มา ใครชมว่ารอยสักเธอสวยประดุจรอยสักที่เทพธิดาแห่งความงามประทานให้(?)อะไรเถือกๆนี้เธอจะยิ้มแก้มปริ และในทางกลับกัน ใครมาบอกว่ารอยสักเธอเห่ย…เธอจะหยิบมีดขึ้นมากรีดหน้าคนพูดเป็นรอยสักเหมือนเธอ น่ากลัวจริงๆ…

ไม่ชอบเผยความอ่อนแอของตัวเองให้ใครเห็น เธอคิดว่าคนที่เปิดเผยความอ่อนแอของตัวเองเป็นคนที่น่าสมเพช และมันน่าอายที่ทำแบบนั้น ไม่ว่าจะเศร้าหรือเจ็บปวดขนาดไหน เธอก็จะกล้ำกลืนฝืนทน กระเดือก(?) ลงคอไป แล้วทำหน้านิ่ง แบบว่ามันเรื่องของตรู ตรูไม่เจ็บ ตรูไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น เอ็งห้ามสอใส่เกือกเข้าไจ๋?

นิสัยที่โดดเด่นอีกข้อคือ… ‘นิสัยชอบทำลายโอ่งมังกร รวมไปถึงกะละมัง หม้อ ไห’…อย่าให้เธอเห็นเชียวนะ เธอจะจับมันเขวี้ยงทิ้งแล้วเอาเท้าขยี้ๆๆๆ ไม่ก็คว้าไม้เบสบอลมาทุบๆๆๆๆให้แหลกละเอียด เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงทำเช่นนั้น เธอรู้แต่ว่าเธอเกลียดมัน…มันกลมๆ น่าเกลียด!!! อุบาทว์ลูกตาที่สุด! เห็นแล้วผื่นขึ้น!!! ทุบแม่ง!!! นี่แนะไอ้เวรเอ๊ย เอ็งเกิดมากลมนักเหรอ กลมนักใช่มั้ย! ตายซะเหอะ!! (//พูดพลางทุบๆๆ)

นอกจากนี้เธอยังมีนิสัย ‘เกลียดกำแพงหรือประตูเมืองใหญ่ๆสูงๆ’ เห็นแล้วมันคันไส้ติ่ง… น่าเอาเท้าทักทายเป็นที่สุด! ดังนั้นอย่าแปลกใจที่คุณจะเห็นเธอไปตะโกนด่ากำแพงเมืองจีนแล้วท่ามันต่อย… เธอไม่ได้ขี้โวยวายก็จริง แต่กับกรณีกำแพงและไหหม้อโอ่งนี่คือข้อยกเว้น… ตะโกนด่าเสียงดังสนั่นหวั่นไหวและหาเรื่องทะเลาะกับมันได้ไม่เว้นวันหยุดราชการ…

ในบรรดาหญิงสาวผู้กลืนลูกแก้วแล้วติดคอตายทั้งหมดนั้น จีโอดาเน่เหมือนจะดูเป็นสาวใจร้อนและทำอะไรรุนแรงเกินความจำเป็นที่สุด ระดับความเป็นมิตรต่ำเรี่ยราดดิน แต่ถ้าเธอรักใครแล้วรักเลย เชื่อใจใครแล้วเชื่อใจเลย จะยากเฉพาะตอนผูกมิตรเท่านั้นแหละ…ยากตรงไหนน่ะเหรอ?

ตรงนี้ไง… “......................................................................
...................................................................................................
..........................................................................................................................
.................................................................................................................................."

ตรงนี้แหละที่ยาก…

เพราะคนที่เธอไม่รู้จัก หรือคนที่เธอตราหน้าไว้แล้วว่าไอ้เบื๊อกนี่แม่มเลวแน่นอนชัวร์ เวลาคนผู้นั้นมาคุยด้วย เธอจะทำการ ‘ฟลัดจุด’!!!! ใส่หน้าเขาทันที! หรือถ้าไม่ฟลัดจุดก็จะเป็นเป็นฟลัดคอมม่า ฟลัดบวก ฟลัดเครื่องหมายทางคณิตศาสตร์(?) ใส่หน้าแม่ง… (มันทำยังไงวะ!!!!!) หรือถ้าคนนั้นยังตามตื๊อไม่เลิก เธอจะเปลี่ยนเป็นฟลัดคำหยาบใส่แทน… เธอฟลัดเก่งนะขอบอก… และเมื่อฟลัดใส่หน้าแล้วยังหน้าด้านตื๊ออยู่ได้ คราวนี้เธอจะไม่สนอะไรแล้ว อ้าปากด่าแม่งเลย!
 

ลักษณะการพูดจา : พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง นิ่งๆ (แต่…ไม่ใช่นิ่งแบบโมโนโทน…นั่นนิ่งไปปะ?) เธอเป็นคนเสียงแหบพร่าแถมยังเสียงต่ำโดยธรรมชาติ ดังนั้น คำขยายเสียง (?) ของเธอจะไม่มีคำขยายประเภท ‘เสียงหวาน’ ‘เสียงใส’ ‘เสียงไพเราะ’ อะไรประมาณนี้แน่นอน   

แทนตัวเองว่า ‘ฉัน’ คนอื่นก็ ‘นาย’ ‘เธอ’ ‘ไอ้นั่น’ ‘อีนู่น’ ‘แก’ ‘มัน’ ประมาณนี้

“”

“อยากได้รอยสักแบบฉัน ติดต่อ 1900 1900 10”

คู่ :: อิเอยาเบื่อ…เอ๊ย ซาวาดะ อิเอยาสึ… จีออตโต้นั่นแหละเออ

เพิ่มเติม ::

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Part III ; Question for Lovely original

ยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่ออเลนส์ คุณละ? :

พูดแบบนั้น…คุณจะหมายความว่าคุณคือปีศาจในตำนานที่เขาลือกันงั้นเหรอ? ไร้สาระ เรื่องพรรค์นั้นก็แค่นิทานหลอกเด็ก… :

ถ้าคุณยังยืนยันแบบนั้น…ผมจะเชื่อก็ได้ แล้วคุณคิดยังไงกับพวกมนุษย์ละ? :

พลังที่คุณได้มาจากลูกแก้วทำอะไรบ้าง? แล้วคุณจะเอาไปทำอะไร?

งั้นเหรอ…แล้วผู้ชายคนนั้นที่คุณเจอน่ะ (คู่แหละครับ) คิดว่าเขาจะต่อต้านปีศาจเช่นคุณมั้ย? แล้วคุณคิดยังไงกับเขาละ? :

คุณคิดยังไงกับตัวตนที่คุณเคยเป็นในอดีต…อยากกลับไปมีหัวใจขาวสะอาดแบบนั้นมั้ย? :

หึ…คำตอบน่าสนใจดี… ผมขอตัวก่อนนะ… แล้วเราจะได้พบกันอีก แน่ นอน… :

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Part IV ; For You

สวัสดีครับ ชื่ออะไรเหรอครับ? : ชื่อจี… จะเอาชื่อภาษาอังกฤษด้วยมั้ย อ่ะ G ชัด?

ผมหล่อมั้ยครับ? (??) : …เอ่อ ขอข้าม

ใบสมัครยาวไปมั้ยครับ? มีอะไรจะบ่นผมมั้ย? : ไม่มีอะไรจะบ่น ใบสมัครสั้น ไรท์เตอร์ทั้งสองน่ารักที่สุด พล็อตโคตรเยี่ยม ดังนั้นรับลูกฉันนะ (?) จะยอมทรงจีให้ด้วยอะ เสียสละร่างกายด้วยนะเนี่ย(?)

ขอบคุณที่มาสมัครนะครับ ขอให้ติดนะครับ ^^ : ก็ทำให้ฉันติดสิ………………………

ปล. ฉันเชียร์ G02 ด้วยนะ!

ปล.อีก (?) เอาใจกรรมการ…
สินบน...เอ๊ย! ของขวัญจากใจ มอบให้ไรท์ทั้งสอง...จากใจรัก(?)จริงๆนะ

:) Shalunla