คลังเก็บออริเจ้าค่าเอ๊ย!

ลำดับตอนที่ #1 : Plannatrorium

APPLICATION FORM

PART I : About the personal information

รูป :

ลักษณะ :  สาวน้อยรูปร่างเล็กกะทัดรัดน่าทะนุถนอม แม้ว่าบางทีอายุของเธอจะไถลไปไกลแล้วก็ตาม แต่มองยังไงเธอก็ยังดู ‘เด็ก’ อยู่เสมอ เธอเป็นเจ้าของใบหน้าน่ารักสดใสที่ประกอบด้วยดวงตากลมโตเป็นประกายสีอำพัน จมูกโด่งสวย และริมฝีปากจิ้มลิ้มน่ารัก ถูกล้อมรอบไปด้วยเส้นผมตัดสั้นระต้นคอสีทองเปล่งประกายที่เจ้าตัวมักจะติดโบว์สีชมพูประดับไว้เสมอ ผิวขาว แต่ไม่ซีด ไร้รอยตำหนิใดๆ เมื่อรวมกับรูปร่างหน้าตาที่ดูน่ารักแล้ว ทำให้เธอไม่สมกับเป็นปีศาจเท่าไหร่…แต่ก็ช่างมันเหอะ…

ชื่อ : เพลนนาทอเรี่ยม ดีเวียโรซีอาฟอสเต้ เว โซลิแวร์ (Plannatorium Devearoceafoste ve solivear) (ถ้าจะเรียกสั้นๆก็เรียกเพลนนาทอเรี่ยม ดี. ไปละกัน สั้นดีค่ะ)

ชื่อเล่น : เพลน (Plane)

ความหมาย : ชื่อไม่มีความหมายนะคะ แต่นามสกุลแปลว่าตำนานแห่งท้องทะเลสีเงินอันเป็นที่จุติของบุตรีแห่งหงส์ค่ะ อ๋อ ชื่อเล่นแปลว่าเครื่องบิน…(ฮะ?)

ตำแหน่ง : ผู้ส่งความตาย

เผ่าพันธุ์ : กระต่ายอีสเตอร์ (ไม่ได้เกิดการเข้าใจผิดอย่างใด)

นิสัย : นิสัยเหมือนเด็ก ร่าเริง สดใส แต่ไม่ใฝ่เรียนรู้ ระดับสติปัญญาต่ำเตี้ยกว่าระดับรากหญ้า และเจ้าตัวก็ไม่สนจะร่ำเรียนอะไรเพิ่ม อะไรนะ? สอบO-net? โอ๊ยยยย อย่างชีมีหรือจะสน! โรงเรียนไม่ผ่านมาตรฐานก็ช่างมัน ฉันไม่ใช่ผอ. เรื่องอะไรฉันจะต้องแคร์ ใช่เรื่องรึ!!! สิ่งเดียวที่เธอแคร์คือ ‘บริษัทเดธ คอมพานี’ ที่เธอตั้งขึ้นนั่นเอง บริษัทนี้มีจุดประสงค์เพื่อ ‘จัดส่งความตาย’ ให้ชาวบ้านเขา โดยมีเธอเป็นตั้งแต่แม่บ้านไปจนถึงประธานบริษัท (คือ…มันบ้าตั้งบริษัทอยู่คนเดียวค่ะ) โดยวิธีการทำงานของหล่อนเป็นแบบสุ่ม เจอใครถูกใจ เธอก็จะตามสตล์อคสืบข้อมูล ของคนๆนั้น จนกระทั่งเจาะถึงฐานข้อมูลส่วนตัวของเป้าหมาย แล้วหล่อนจะไม่รอช้า… คืนนั้น เธอจะทำตัวเป็นโอเปอร์เรเตอร์ โทร (มันมีโทรศัพท์ค่ะ…มันบ้าใช้โทรศัพท์อยู่คนเดียวในหมู่บ้าน ซึ่งโทรศัพท์มันก็ใช้ความสามารถในการเป็นกระต่ายแวบไปจิ๊กที่พารากอนมา) ไปหาเป้าหมาย พร้อมทำเสียงเหมือนหุ่นยนต์พูดโต้ตอบเมื่อเป้าหมายรับโทรศัพท์ว่า ‘สวัสดีค่ะ นี่คือระบบตอบรับอัตโนมัติ… ยินดีด้วยนะคะ! ท่านเป็นผู้โชคดีหนึ่งในร้อยที่ถูกเรารับเลือกให้ตายในวันนี้! ถ้าท่านต้องการยืนยันสิทธิ์ของท่าน กรุณาตอบกลับมาภายในสามวิด้วยค่ะ’ แล้วมันก็เอามือจิ้มปุ่มบนโทรศัพท์สามที แล้วมันก็พูดต่อ ‘เรามีความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ท่านตอบรับสิทธิ์ของทางเรา… ดังนั้น ทางเราขอเสนอแพ็คเกจสุดคุ้มให้ท่านดังนี้ค่ะ กด 1 ไปนรก กด 2 ไปสวรรค์ กด 3 ….(อ่ะ ไล่ไปจนครบพิภพทั้งเจ็ด)’ เหยด…มันช่างฝันร้ายอะไรเยี่ยงนี้!!! เธอเป็นคนที่เรียกได้ว่าเพี้ยนที่สุดในหมู่เศษเสี้ยวแห่งฝันร้าย แต่อย่าไปด่าเธอว่าเพี้ยนละ เดี๋ยววงแตก… เธอมีความเป็นมิตรต่อมวลชนสูง เจอใครก็จะยิ้มแย้ม แล้วพูดว่า “ตะเอง สนใจตายปะ >< ตายนะๆๆๆๆ” เนี่ยละ ความเป็นมิตรของเธอ… แล้วอะไรอีกนะ อ๋อๆ คือนอกจากเธอจะเพี้ยนแล้วนะ ยังบ้ามากๆอีกด้วย อย่าคิดหาสาระจากมัน เพราะมันไม่มี เพลนมีความสามารถที่สมเป็นกระต่ายอย่างนึง(อย่างเดียวจริงๆ ส่วนที่เหลือคือมันทำตัวเสื่อมเสียต่อวงศ์ตระกูลมาก) คือ ชีสามารถแวบไปโลกนู้น โลกนี้ โลกหน้า(?) ได้ค่ะ! ดังนั้น ชีจึงเปรียบเสมือนผู้เปิดโลง…เอ๊ย เปิดโลกทัศน์กับเหล่าเพื่อนๆ เพราะเธอมักจะเอาสมาร์ทโฟน เอาไอแพด เอาบีบี จากโลกอื่นมาโชว์ หัวไอที เลิฟเทคโนโลยีเป็นสองรองจากไอ้บริษัทซังกะบ๊วยของมัน (?) อะไรนะ? ถามหาความดาร์กเหรอ? เอ่อ…เธอมีด้านดาร์กของเธอนะ แต่ชาตินึงจะโผล่มาที ไม่มีอะไรจะถามแล้วเนอะ? งั้นจบบบบบบบ (19 บรรทัดเลยนะ! ดีใจ!!!)

ลักษณะการพูดจา : พูดด้วยน้ำเสียงหวานสดใส การแทนตัวเองแล้วแต่อารมณ์มัน แต่ส่วนใหญ่จะแทนตัวเองว่า ‘ดิฉัน / เค้า / เพลนนีนี่สุดสวย(นี่มันอะไรวะ?)’ การแทนคนอื่น… เธอมักจะเรียกเขาด้วยชื่อเล่นที่เธอคิดให้เขาเอง เช่น เดม่อน ถูกแผลงเป็น ‘เดมี่/ซาเปร๊ดดดด/เปร๊ดดดดด’ (นึกไม่ออก กรุณาเรียกคำว่า ‘สเปด’ แล้วขึ้นเสียงคำว่า ‘เปด’ สูงๆ)

-          “สวัสดีค่ะ! ดิฉันเป็นตัวแทนมาจากบริษัทเดธ คอมพานีค่า!!! วันนี้เราจะมาส่งความตายรับเทศกาลปีใหม่ค่ะ!!!”

-          “ซาเปร๊ดดดด สนใจตายปะ? ตายตอนนี้พาไปฉิมพลีนรกฟรีๆเลยนะ!!!”

-          “เปิดประตูให้เพลนสิคะ เปิดประตูให้เพลนสิคะ เปิดประตูให้เพลนสิจ๊ะ ความตายมาส่งละนะ!”

-          “อะไร เค้าออกจะน่ารัก…อย่ามาว่าเค้านะ!”

ประวัติ :

เพลนนาทอเรี่ยม…กระต่ายอีสเตอร์น้อยสุดน่ารักโมเอ้ว์ (?) วันๆกระโดดไปกระโดดมา ไม่ชอบอยู่ในโพรง (ฮอบบิท? # ผิด!) แต่กลับชอบออกมาเผชิญโลกกว้าง และถ้าหากมีภัยมา ชีก็ไม่หวั่น…เพราะชีวิ่งเร็วกว่า (ถรุยส์) ชีวิตเหมือนไม่เคยดราม่าซากตึกต้นอ้อยอะไรเลย… แต่ความจริง ยัยนี่ก็มีนะ… มาๆ เดี๋ยวข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง ชะละล่าฮาฮ่า! (อะไรเนี่ย?)

หนูกระต่ายตัวนี้… แรกเริ่มเดิมทีก็เคยมีชีวิตสงบสุข อยู่รวมกับกระต่ายตัวอื่นๆ และมันคงสงบสุขต่อไป หากมันไม่เกิดเหตุการณ์นี้…วันนั้นคือวันที่เธอออกมานอกโลง เอ๊ย โพรงวันแรก เธอได้ออกไปเดินเล่นแบบโคตรชิล จนเลยเขตหมู่บ้านกระต่ายไป…ถึงเขตของหมู่บ้านมนุษย์ ด้วยความเป็นเด็ก เธอก็ได้ไปเล่นกับพวกเด็กมนุษย์อย่างสนุกสนาน และเผลอบอกไปด้วยว่าตัวเองเป็นกระต่ายอีสเตอร์… พวกเด็กนั้นไม่รู้ว่ากระต่ายอีสเตอร์คืออะไร(ฟาย…) พอเพลนจากไปแล้ว พวกเด็กพวกนั้นจึงไปบอกพวกผู้ใหญ่ ว่ามีปีศาจมาเล่นด้วย (กระต่ายอีสเตอร์ของพวกเอ็งคือปีศาจเราะ!) พวกผู้ใหญ่ก็สมองหมาเชื่อค่ะ ทีนี้ วันต่อมา เพลนก็มาเล่นกับพวกเด็กๆอีกรอบ คราวนี้พวกเด็กๆ(ที่ถูกพวกผู้ใหญ่ปัญญาสุนัขเตี๊ยมมา) ก็ขอให้เธอพาไปที่หมู่บ้านของเธอ… และแน่นอน เธอก็พาไปด้วยความซื่อ… พอถึงปุ๊บ เธอก็โดนจับล็อคคอแล้วโปะยาสลบจนไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย

หลังจากตื่นขึ้นมา…เธอก็พบว่าเธอถูกล้อมไปด้วยเหล่ามนุษย์ที่กำลังราดน้ำมันเผาหมู่บ้านกระต่ายของเธออย่างบ้าคลั่ง พี่น้องของเธอไม่ถูกเผาตายก็สำลักควันตาย เธอพยายามจะเข้าไปช่วย แต่สิ่งที่ได้รับกลับมา คือคำที่ ‘เพื่อนๆของเธอ’ มนุษย์เด็กๆ…พวกนั้นน่ะ… ตอบว่า ‘ฆ่ามันอีกตัวด้วยดีมั้ยครับพ่อ?’…

โชคดีที่มีคนมาช่วยเธอเอาไว้ และพาเธอไปที่สถานที่แห่งหนึ่ง….และหลังจากนั้น ก็คือจุดเริ่มต้นของชีวิตในการเป็น ‘ผู้ส่งความตายของเธอ’… เพราะคนที่มาช่วยนั้น คือหนึ่งในเศษเสี้ยวแห่งฝันร้ายนั่นเอง มาถึงในปัจจุบันนี้ ที่เห็นว่าชีเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะเธอลืมเรื่องในอดีตไปแล้ว แต่ในเมื่ออดีต เป็นอดีตไปแล้ว ย่อมแก้ไขอะไรไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ? ….แต่! เดธ คอมพานีต้องอยู่ต่อไปนะ!!!!! เพลนสู้ตายยยยยยยยยยยยยยย(ประวัติมันเผามากค่ะไรท์! ขอโทษค่ะ!!!!)

อาวุธ : ความสามารถในการแวบไปแวบมา (อาวุธแน่เหรอ?), แคนดี้ เคนท์ (ห๊ะ!) มันใช้การอะไรไม่ได้หรอกค่ะ ไอ้เนี่ย…ใช้ได้มากสุดคือตีๆๆๆ พกมาเพื่อความโมเอะ ใช้อะไรไม่ค่อยได้แต่ก็ชอบใช้เหลือเกิน… , ถุงมือ(แบบในรูปเลยค่ะ ที่เธอใส่อยู่น่ะ) ความสามารถของมันไม่ธรรมดาเลยนะ คือถุงมืออันนี้น่ะ สามารถ ‘ล้วง’ เอาวิญญาณของคนออกจากร่างได้ วิธีใช้ก็คือ เอามือแตะที่หน้าอกเป้าหมาย แล้วดึงวิญญาณออกมา แค่นี้แหละค่ะ! ง่ายแนอะ!! =w= แต่ยังไงเธอก็ชอบแคนดี้เคนท์อะ…#ผิดมาก  

คู่ : เดม่อน สเปด สุดที่รักของเรา!!!!

เพิ่มเติม : เธอมักจะสวมชุดกระโปรงฟูฟ่องสีชมพู (เหมือนในรูปเลย) เป็นประจำ จนถือได้เป็นเอกลักษณ์ และที่ขาดไม่ได้อีกอย่างก็คือหมวกสีชมพู (อีกเช่นกัน) ที่เธอมักจะสวมไว้เสมอ เพื่อ…ความแบ๊ว (ถุย!)  , ชาวกระต่ายอีสเตอร์ เพื่อนๆของเพลนไม่ตายหมดทุกตัวหลังจากการสังหารหมู่ครั้งนั้น มีบางส่วนรอดมาได้ แล้วก็มาอยู่กับเธอและพวกเศษเสี้ยวทั้งหลายแล…

PART II : Interview (ตอบตามนิสัยตัวละคร มีผลต่อคะแนนมาก!!!!!!!!!!!)

I : “อรุณสวัสดิ์ครับคุณหนู ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรเหรอครับ? แนะนำตัวให้ฟังหน่อยสิครับ”

 : “เพลนนาทอเรี่ยมจ้า!” (มองหน้าคนถามด้วยสีหน้าสดใส) “ว่าแต่…ตัวเองสนใจตายปะ! กด 1 ไปสวรรค์นะ!! เอามั้ยๆๆๆ เอาไปสวรรค์น้า!!!!”

II : “แล้ว…คุณคิดว่าผู้ชายคนนั้น…คนที่คุณเพิ่งเจอนั่นน่ะ เป็นคนยังไงเหรอครับ?”

: “…” (ทำแก้มป่องเพราะคนถามไม่ยอมไปสวรรค์ตามที่เธอขอ…) “เดมี่เหรอ? เดมี่น่ารัก! คึกคัก คึกคัก!” (แล้วหล่อนก็เต้นท่าม้าพยศโชว์)

III : “หืม…? งั้นเหรอครับ… งั้นก็ตามแต่คุณจะคิดแล้วกันนะครับคุณหนู นี่ก็เริ่มสายแล้ว ย้ายไปคุยกันในที่ร่มๆมั้ยครับ?”

: “เอาสิๆ ไปตรงนั้นนะ…” (จับมือคนถามแล้วลากไปทางซ้าย) “นี่ก็ร้อน…” (ไปขวา) “ร้อนอีก - -!” (ถอยหลัง) “ร้อนจัง!” (เดินไปทางตะวันออก…) “อยู่มันตรงนี้แหละ….T^T”

IV : “ผมรู้นะครับ เรื่องอดีตของคุณน่ะ…ว่าแต่สำหรับคุณมันหวานหอมขนาดไหนน่ะครับคุณหนูแสนสวย หึหึหึ…”

: “อดีตเค้าเหรอ…?” (ชี้ตัวเอง) “ปล่อยมันไปเถอะ เดธ คอมพานีสำคัญกว่า! ….แต่ว่า ขอบคุณนะที่ชมเค้าสวยอะ! เขินนนนนนน”

V : “คุณคิดว่าการล้างแค้นมันถูกต้องแล้วเหรอครับ?”

: “อะไร นี่ตัวเองว่าบริษัทเค้าเหรอ! บริษัทเค้าออกจะทำงานสุจริตนะ! งอน!!”

VI : “…หึหึหึ ตามใจคุณเถอะครับ ผมคงต้องไปแล้ว หวังว่าจะได้เจอคุณอีกนะครับ สวัสดีครับ…”

: “โอเค บายยยย” (โบกมือๆ) “เจอกันครั้งหน้าหวังว่าตัวเองจะยอมตายนะ! อยากตายเมื่อไหร่คิดถึงเดธ คอมพานีนะคะ!! ยินดีให้บริการค่า!!!”

PART III : To You

สวัสดีค่ะ ชื่ออะไรเหรอคะ? : ติวเตอร์ค่ะ ^^

ถ้าไรท์ขอเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างจะว่ามั้ย? : ได้ค่ะ ตามใจไรท์เลย!

ไรท์ดองจะฆ่ามั้ยคะ? :โอ้ การดองมันเป็นสัจธรรมค่ะไรท์ ฮา…

ถ้าไม่ติด จะเอาลูกกลับรึเป็นตัวประกอบคะ? ตัวประกอบบางตัวถ้าไรท์ถูกใจอาจจะมีคู่ให้ด้วยนะเออ : ได้ค่ะ เชิญต้มยำทำแกง (?) เต็มที่เลยนะคะ!

ขอให้โชคดีนะคะ บ๊ะบายยยย : บายค่า!