กูรู้ มึงสู้ไหว

ลำดับตอนที่ #1 : คำนำ

คำนำ

          “กูรู้...มึงสู้ไหว”

          คำคำนี้ คือคำที่ผมได้ยินจากปากของเพื่อนทุกครั้งที่ผมมีเรื่องไปปรึกษา

เพราะคำคำนี้นี่แหละ ที่มีค่ามากกว่าคำปลอบประโลม ด้วยคำว่าไม่เป็นไร

          และเพราะคำคำเดียวกันนี้แหละ ที่เป็นเหมือนกำลังใจให้ผม มีแรงฮึดและมีกำลังใจที่จะต่อสู้กับอุปสรรคในทุกครั้ง

          แม้จะเป็นคำพูดแนะนำที่ดูตรงๆ ห้วนๆ จากเพื่อนสนิท แต่มันก็เป็นสิ่งที่คอยกระตุ้นให้ผมเห็นในสิ่งที่มองข้ามไปมากมาย มันคือคำพูดที่คอยบอกให้ผมต้องสู้ด้วยสองมือของเราเอง

          ต้องสู้อย่างเต็มที่ เพื่อเปลี่ยนแปลงทุกอย่างให้ดีขึ้นให้ได้

          และเมื่อปัญหานั้นๆ ผ่านไป เราก็จะเข้าใจได้เป็นอย่างดีว่า

“กูสู้ไหวจริงๆ อย่างที่มึงบอก”

ในบางช่วงเวลา ความทุกข์ ความผิดหวัง อาจจะทำให้รู้สึกว่าเราทำไม่ได้ เราไปต่อไม่ไหว ทั้งที่เรายังไม่ได้ลงมือทำ ทั้งที่จริงๆ แล้ว เราก็สามารถทำได้เหมือนกับคนอื่นๆที่เขาทำสำเร็จมาแล้ว จริงๆ แล้ว

          “กูก็ทำได้เหมือนกันนี่หว่า”

          ชีวิตเราหลายอย่างเลือกไม่ได้ก็จริง แต่ก็มีหลายอย่างที่เราสามารถเลือกเองได้
อะไรที่เราเลือกไม่ได้เราก็จะถือว่าช่างมัน
แต่ถ้าอะไรที่เราสามารถเลือกได้ เราจะต้องพยายามสุดความสามารถเพื่อให้ได้ในสิ่งที่เราชอบ

          ก็ในเมื่อมันผิดที่ตัวเรา มันพังด้วยมือเรา

          เราก็แค่ทำมันขึ้นมาใหม่ด้วยตัวเรา สร้างมันขึ้นมาใหม่ด้วยมือของเรา

          เราทำได้ทุกอย่างนั่นแหละครับ ถ้ากำลังใจของเราไม่มีวันหมด

          อย่าท้อ อย่าหมดกำลังใจ อย่าหมดความพยายาม

          ไม่มีอะไรในโลกใบนี้ ยิ่งใหญ่กว่าใจของมนุษย์อีกแล้ว

ถ้าใจเราสู้ซะอย่าง ก็ไม่มีอะไรที่เราจะสู้ไม่ได้

“กูรู้...มึงสู้ไหว”

          จะทำให้คุณรู้ว่า ไม่มีอะไรที่คุณทำไม่ได้ ถ้าใจสู้ ไม่มีอะไรมาทำลายคุณได้ ถ้าจิตใจของคุณแข็งแกร่ง และไม่มีทางที่จะสู้ไม่ไหว ถ้าคุณได้พยายามที่จะสู้อย่างเต็มที่แล้ว