คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ล้อเล่นกับความเสียใจ
ล้อเล่นกับความเสียใจ
หลังจากที่ฉันได้ยินคำว่า “ชอบ” จากปากหมอนั่น บอกได้คำเดียว ว่ามันโกหก! แต่เรื่องที่เกิดหลังจากนั้นคือ ฝนยังไม่คุยกับฉันเลยนับจากวันนั้น แม้แต่มองหน้า แค่สบตากันสักนิส ยังไม่มีเลยอ่ะ TT ฉันล่ะอยากจะฆ่าหมอนั่นเต็มทนแล้ว พอรู้ว่าฝนเป็นเพื่อนสนิทฉันแล้วก็ต้องแกล้งกันแบบนี้เหรอ มันจะมากไปแล้วนะ! โอ้ยเครียดอ่ะ! ยังไงก็ตามฉันจะไม่ปล่อยทั้งคู่ไว้แบบนี้แน่ ฉันต้องหาทางทำอะไรสักอย่างแล้ว
ถ้าเกิดว่าฉันโทรไปเล่าความจริงให้ฝนฟัง ฝนจะยอมรับไหมนะ จะยอมเข้าใจแต่โดยดีไหมนะ หรือว่าเราจะต้องจบความเป็นเพื่อนกันเลย แบบนั้นฉันไม่ยอมนะ ฉันอยู่กับฝนมาตั้งนานแล้วนะ ไม่มีใครที่ฉันจะสนิทมากไปกว่าฝนแล้ว รู้งี้นะ ฉันเล่าไปตั้งแต่แรกก็จบ! เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้หรอก แถมฝนอาจจะเปลี่ยนใจด้วยซ้ำไป เฮ้อ~ ถึงจะบ่นไปมันก็เท่านั้นล่ะนะ แต่ฉันก็ตั้งใจจะบอกฝนแล้วล่ะ ไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นอย่างไรก็ตาม
ในเมื่อฉันตัดสินใจแล้วก็มีแต่ต้องทำ ขณะที่ฉันหยิบโทรศัพท์มาไว้ในมือ พร้อมที่กำลังจะกดเบอร์ของฝน ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดันดังขึ้นซะเอง และเบอร์ที่ฉันเห็นต่อหน้าก็เป็นฝนซะด้วย ตอนนี้ฉันลืมคำพูดที่เตรียมไว้จะพูดกับฝนไปหมดแล้วล่ะ ขอแค่ได้รับ และได้พูดด้วย ฉันรีบรับทันทีเลย
“ฝนเหรอ นั่นเธอใช่ไหม!”
“อืม จะตกใจทำไมล่ะ คิดว่าเบอร์นี้พี่แม๊กจะใช้โทรมารึไง” = =
พอได้ยินฝนตอบกลับมาแบบนั้น มันทำให้ฉันโล่งใจไปได้ครึ่งหนึ่งเลยล่ะ นึกว่าจะซึมเศร้า นั่งอยู่มุมห้อง พูดอยู่คนเดียวไปซะแล้ว ค่อยสบายใจหน่อย แต่ก็ยังวางใจไม่ได้อยู่ดี ยังไงก็ต้องลองคุยดูก่อนเท่านั้น
“พูดแบบนี้ แสดงว่าสบายดีสินะ ฉันเป็นห่วงเธอมากนะ”
“งั้นเหรอ”
“ฝนเธอเป็นอะไรรึเปล่า ถ้าเรื่องเมื่อวันก่อนล่ะก็......”
“ก็เป็นแค่เรื่องโกหก เธอจะพูดแบบนั้นสินะ”
“อ...อืม เธอรู้ได้ไงอ่ะ”
“สนิทกันขนาดนี้ทำไมจะไม่รู้”
“นั่นสิ”
“อืม”
ถึงจะได้ยินฝนพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ฉันรู้ว่าในใจฝนก็คงยังเจ็บอยู่แน่ๆ ยังไงก็ต้องรีบชิงตัดหน้าก่อน
“ฝนฉันมีเรื่องจะบอก เรื่องเกี่ยวกับเมื่อวันก่อน”
“....”
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าตอนนี้เธอมองฉันยังไง แต่ที่ฉันจะบอกก็เป็นเพียงสิ่งเดียวที่จะทำให้เธอได้รับรู้และเข้าใจ เพราะฉะนั้น เธอไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ ขอแค่ให้เธอได้ฟัง”
หลังจากนั้นฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฝนฟัง ถึงแม้ฝนจะเงียบและไม่พูดอะไรเลยก็เถอะ TT ฉันเล่าจนในที่สุดฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฝนฟังจนจบ! เรื่องมันยาวจริงๆ เอาฉันคอแห้งเลยนะเนี่ย แต่ถึงแบบนั้นฝนก็ยังเงียบอยู่ จนทำให้ฉันเริ่มที่จะคิดแล้วว่า ฉันอาจจะต้องเสียเพื่อนดีๆแบบนี้ไปแน่ๆเลย แต่อย่างน้อยก็ไม่เสียใจเท่าไหร่หรอก เพราะอย่างน้อยก็ได้เล่าทุกอย่างให้ฝนได้ฟังแล้ว ทันใดนั้น!
“มิกิ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้โกหกหรอกนะ”
“แล้ว.....”
“ขอแค่ให้เวลาฉันคิด แค่นั้นก็โอเคแล้วจร้า” ^^
“อืม”
เสียงฝนกลับมาร่าเริงแล้ว > < เราอย่าเกิดเรื่องแบบนี้กันอีกเลยนะ ไม่อยากเจอแล้วล่ะ
“งั้นฉันต้องไปแล้วล่ะ บายเน้อ~”
“555+ จ้า บาย”
เรียบร้อยแล้ว 1 คน เหลืออีก 1 คนยังไงฉันก็ไม่ปล่อยให้เจ้าบ้าสมองทึบนั่นมาทำอะไรบ้าๆใส่เพื่อนฉันอีกแน่นอน แต่ก็ยังไม่ทันโทรไปเลย โดนตัดหน้าอีกแล้ว
“ไง”
“ยังจะมาไงอีกนะ”
“อะไรของเธอ นี่ฉันทักดีๆนะ”
“ถึงจะทักดีแค่ไหน มันก็ไม่สำคัญเท่ากับการล้อเล่นกับเรื่องสำคัญแบบนี้กับเพื่อนของฉันหรอกนะ!”
“มิกิ”
“ฉันรู้หรอกว่านายโกหก ก็แค่อยากแกล้งฉันก็เท่านั้น แต่ถึงกับต้องทำให้คนเสียใจเลยรึไง”
“....”
“มีอะไรจะแก้ตัวอีกไหม มีอะไรก็พูดมาเลย!”
“ขอโทษ”
“ขอโทษแล้วหายป่ะ รีบเลยนะ โทรไปเคลียให้จบ ไม่งั้นไม่ต้องมาคุยกัน จบ!”
หลังจากนั้นฉันก็เป็นฝ่ายกดวางสายเองก่อน อารมณ์มันขึ้น จะขอโทษฉันไปมันก็เท่านั้น มันต้องไปขอโทษฝน บังอาจนักมาล้อเล่นกับเพื่อนฉัน เพื่อแกล้งฉัน เกลียดคนแบบนี้ที่สุด!!!!
---------------------
มิกิดีเหมือนกันเนอะ มีคนโทรมาก่อนตัวเองไม่ต้องโทร
ความคิดเห็น