สาวสุดกวน ปะทะ หนุ่มสุดเพอร์เฟค

ลำดับตอนที่ #2 : โฉมหน้าของโรงเีรียนเซกะรูปแบบใหม่

โ

โฉมหน้าที่เปลี่ยนไปของโรงเรียนเซกะ

        ตอนนี้ก็คงจะเป็นที่รู้กันนะค่ะว่าเมื่อก่อนโรงเรียนเซกะเป็นโรงเรียนชายล้วน ทำให้มีจำนวนนักเรียนชายมากกว่าหญิง ดังนั้นในการเปลี่ยนแปลงภาพพจน์นี้ก็ต้องเริ่มจากการทำงานโรงเรียนที่ใกล้จะมาถึงนี้ให้ดี

เช้าวันหนึ่ง ณ โรงเรียนเซกะ

HELP ME!!!! (นั่นเป็นเสียงของนักเรียนชายคนหนึ่งที่กำลังร้องขอความช่วยเหลือ)

///เฮ้ย! อดทนไว้ก่อนนะเว้ย เดี๋ยวจะไปขอร้องอาจารย์ให้เอาอะไรมาทุบประตู// (เสียงของนักเรียนชายที่ต้องการจะช่วยเพื่อนี่ติดอยู่ในห้องเก็บของ)

                                        ระหว่างนั้นเอง      

“เสียงอะไรดังชะมัด”

“มาแล้ว ความช่วยเหลือ ท่านอุซุอิ ช่วยพวกเราด้วยครับ เจ้าโชโก มันติดอยู่ในห้องเก็บของครับ ช่วยพวกเราด้วยนะครับ”

ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ท่านผู้อ่านฟังก่อนนะค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่านักเรียนชายที่ชื่อว่า โชโก เล่นไม่รู้เรื่อง ไปแกล้งพวกผู้หญิงค่ะ แล้วความโชคร้ายก็มาเยือน คือ ท่านประธานสุดโหดนั่นเอง มาเห็นตอนพวกผู้หญิงโดนแกล้งพอดี เมื่อเห็นดังนั้นเรื่องที่จะเกิดขึ้น ก็เป็นอย่างอื่นเป็นไม่ได้นอกจาก เผยรังสีปีศาจออกมา แล้วจับเจ้าโชโก ขังไว้ในห้องเก็บของ ใช้โซ้คล้องจน ไม่มีใครเอาออกได้เลย แล้วทิ้งท้ายไว้ด้วยว่า “จงสำนึกผิดอยู่ในนั้นไปแล้วกัน” แล้วก็จากไปอย่างไม่มีเยื่อใยดีเลย

//นะครับ จะเป็นพระคุณมากคับ//

“อยากออกไปเหรอ ทำเองดิ ไม่ใช่เรื่องของฉัน ไปล่ะ จะไปหาที่สงบๆนอน”

“แต่ท่านประธาน..........”

แค่พูดคำนั้นแหละ /ปึก/ (เสียงเตะที่ประตู) [ทรัพย์สินโรงเรียน พังกันง่ายจัง]

“คราวหน้าอย่าถูกขังแบบนี้อีกนะ”

/////////////////// เท่ย์โครต //////////////// (นี่ขนาดพวกผู้ชายยังเห็นด้วยเลยนะเนี่ย)

ตอนพักของวันนั้น( ณ ห้องกรรมการนักเรียน)

เหล่าลิ้วล้อ(ฝ่ายดูแลเงิน) “เอ่อ...... ป...ประธานคับ ค...คือว่า ย..ยอดเงินมัน....”

“ไม่ตรงเหรอ ไหนเอามาดูซิ มันทำอย่างนี้ ศึกษาดีๆหน่อย”

“ประธานครับ คือเรื่องงานโรงเรียนที่จะมาถึงนี่นะครับ”

“อ๋อ ฉันคิดไว้แล้วล่ะรอง” (ยังไม่ขาดคำ)

//ประธานอยู่ที่ไหน// (เสียงที่ตวาดออกมาแบบไม่ได้นึกเลยว่าพูดกับประธานแบบนั้น เดี๋ยวก็ตายหรอก)

“อ้าว พวกเศษสวะ มาทำอะไรกันที่นี่มิทราบ มีธุระไร รีบๆว่ามา ฉันมีงานต้องทำ”

(เศษสวะ เอ้ย กลุ่มนัดเรียนชาย)”ประธานครับ(เมื่อกี่ตวาดเต็มที่ ดีนะที่ประธานไม่คิดมาก ไม่งั้น = =) คือ ห้องพวกเราอ่ะครับ จะทำกิจกรรมอะไรเหรอครับ”

“นั่นสิ ฉันมัวแต่ยุ่งงานทางนี้ ไม่ได้ดูห้องตัวเองเลย อ่ะ ยังไม่ได้คิด มีไรเสนอว่ามา” “คือพวกเราคิดว่า......”

“ฉันไม่อนุมัติอย่างแรง”

“ทำไมล่ะครับ แค่เป่ายิ้งชุบ แก้ผ้าเอง”(วัฒนธรรมที่สืบต่อกันมาในโรงเรียนชายล้วน)

“อย่าลืมสิ ว่าตอนนี้โรงเรียนเซกะ กลายเป็นโรงเรียน หญิงชายแล้ว พวกผู้หญิงเค้าคงกล้ามาแหละ อยากให้โรงเรียนนี้ไม่มีผู้หญิงน่ารักๆ เข้ามารึไงกัน”

“งั้น เอาเป็น บ้านผีสิง”

“ไม่ได้ เดี๋ยวพวกนายไปลวนลาม เด็กผู้หญิงที่จะเข้ามาใหม่ ฝ่ายนักเรียนหญิงห้องเราว่ายังไงเหรอ”

“คือ พวกเราอยากทำ cafe นะค่ะ“

“โอเค ห้องเราทำ cafe”

//เฉยเลยอ่ะ ประธาน//

“อะไรอ่ะ ทำไมทำงี้อ่ะ ช่วยไม่ได้ ไม้ตาย คุณอุซุอิครับ ช่วยพวกเราทีครับ”

“จะให้ฉันช่วยอะไรล่ะ ฉันกะจะมานั่งดูพวกนายถูกประธานด่านะ 555”

“นะครับ ช่วยพูดกับประธานทีว่า ห้องเราต้องการแบบที่เสนอ”

“เค้าขอเกมแบบนั้นอ่ะ ประธาน”

“ไม่อนุมัติ ไปคิดมาให้ได้”

.....-*-....  //ประธานจอมโหด!//

“ปล่อยไปแบบนั้นจะดีเหรอครับ ประธาน เรียกท่านซะ...”

“ช่างหัว พวกไร้สติปัญญาเถอะ” (ดูแค่นี้ยังไม่รู้อีกว่าฉันทำให้โรงเรียนมีภาพพจน์ที่ดีขึ้นขนาดไหน)

“แล้วแต่ท่านประธานครับ”

                                                วันเตรียมงาน

“มิซากิจัง คือว่านะ เมนูอาหาร.......”

“ฉันคิดว่าน่าจะใช้แบบนี้ดีกว่าซากุระ”

                                      ในระหว่างที่สาวๆกำลังวุ่น(ณ ห้องเก็บของ)

“หึหึ ประธาน วันนี้แหละ จะเป็นวันที่เราจะวางแผนอย่างดี รอให้ถึงวันงานก่อนเถอะ”

และแล้ววันที่พวกเรารอคอยก็มาถึง

“ทุกคน พยายามเต็มที่ ทำเหมือนที่ฉันสอน แล้วทุกอย่างจะออกมาดี เข้าใจนะ”

//ครับ ค่ะ//

ผ่านไปได้ระยะหนึ่ง

“คนเริ่มเยอะแล้ว ฉันฝากที่เหลือก่อนนะ จะไปสำรวจความเรียบร้อย”

                (ดูเรียบร้อยดี ไม่มีไรผิดปกติ ไหนๆก็มาและ ไปดูห้องตัวเองหน่อยดีกว่า)

               // ก.....เกิดอะไรกันขึ้นห๊ะ!//

“มิซากิจัง คือว่า....(เสียงสาวๆ พนักงาน) พวกผู้ชายบอกว่าอยากช่วยก็เลยให้ช่วย แต่หลังจากนั้นก็เอาป้ายอะไรไม่รู้มาไว้ในห้อง แล้วก็เป็นอย่างที่เห็นนะค่ะ”

(รังสีออกแล้ว) //พวกผู้ชายมาเครียกันหน่อยเดะ!//

“อะไรอีกล่ะ พวกเราก็ช่วยแล้วนะ”

“ช่วยเหรอ แล้วป้ายนี้คืออะไร เขียนว่า cafe ชาติชาย บ้ารึเปล่าเนี่ย!”

“อะไรกัน cafe เราก็ให้ประธานทำแล้ว แค่เปลี่ยนชื่อนิดหน่อยเองจะเป็นไรไป”

“แม้แต่นายก็ด้วยเหรอ อุซุอิ”

“โทษทีนะ คราวนี้ฉันอยู่ฝั่งเจ้าพวกนี้ อีกอย่างเห็นว่าหน้าสนุกดีก็เลยตามมาดู”

“แล้วไปบังคับให้มาเนี่ยนะ ภาพพจน์โรงเรียนเซกะของเราที่อุตส่าห์สร้างกันมาก็...”

“โอ้ย! ขี้เกียจจะฟัง ถ้าประธานไม่อยากให้ชวยก็ปล่อยเค้าไป เราไปเดินเที่ยวเล่นกันดีกว่า”

“ฉันขอพูดไรหน่อยนะ ลองหันมาฟังความคิดของเจ้าพวกนี้บ้าง ก็ไม่เสียหายนะ”

 (ถ้าเจ้าพวกนั้นไป พวกผู้หญิงทำกันไม่ทันแน่ ทำยังไงดี ลองฟังความเห็นของเจ้าพวกนั้นบ้าง ตัดสินใจและ)

//หยุดก่อน! ขอร้องละ// (แล้วก็รีบเขาไปช่วยพวกผู้หญิงที่อยู่ข้างใน)

“ไปเหอะพวกเรา” “แต่ฉันรู้สึกไม่ดีเลยอ่ะ” //นั่นดิ// “อ่าวอุซุอิซังจะไปไหนอะ”

“ประธานขอร้องทั้งที ฉันไม่ผลาดหรอก”

ในห้อง

“มิซากิจัง T-T ของคุณมากที่มาช่วย”

“อย่าคิดมาก”

//สั่งหน่อยค่ะ//

“มาแล้วค่า จะสั่งอะไรดีค่ะ”

“เอาเค้ก แล้วก็ชามา 2 ที่นะ”

“ค่ะของที่สั่งคือเค้ก 2 และชา 2 ที่นะค่ะ นาย.....” (แย่ละซิ หลุดคำว่านาย)

“Excuse me.What do you need pure milk tea o tea.”

“อุซุอิ นี่นาย”

“ไม่หลุดหรอก ความลับของประธาน ฉะนั้น ไปได้แล้วล่ะ”

[>< กรี๊ด!!!! อยากเห็นของจริงจังเลย คิดในหัวก็เท่ย์แล้วนะอยากเห็นชุดที่ใส่ตอนขายของจัง] (บางคนจะว่าไรเตอร์บ้าไหมเนี่ย 555)

หลังจากนั้น ที่ห้องก็สงบ เพราะทุกคนเห็นอุซุอิก็เลยมีกำลังใจ แล้วไปช่วยกันทำ

“พวกเธอทำดีมาก เอาใบปลิวมา ที่เหลือฉันทำเอง พวกนายไปพักเถอะ”

“แต่ว่า.... มันจะดีเหรอครับ”

“เป็นไรหรอก ไปพักเถอะ คนอื่นด้วยนะ”

//ครับ//

หลังจากนั้นก็มีคนเดินเข้ามา

“สวัสดีค่ะ น้องๆ มาชมโรงเรียนพวกพี่ได้เลย นี่ใบปลิว เที่ยวให้สนุกนะ” ^^

“นี่ๆเธอ เห็นพี่สาวคนนั้นป่ะ ยิ้มสวยเนอะ”

“เฮ้อ หัวหน้านี่พูดถูกเสมอเลยนะ ชอบย้ำตลอดเลยว่า ถ้าตัวเรายังไม่สนุก คนรอบข้างก็จะไม่สนุก ความสนุก เริ่มมาจากรอยยิ้ม ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วล่ะ

#ขอฝากอะไรเล็กน้อยๆหน่อยนะค่ะ ช่วยๆกันหน่อย ช่วยๆกันกดโหวดหน่อยนะค่ะ ขอให้คนที่กด ขออะไรตามหวังเลย สาธุ 555

                                                                To be continued

Duck- Fly อ่านต่อ : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=677008&chapter=7#ixzz1Ud9DRadV