สาวสุดกวน ปะทะ หนุ่มสุดเพอร์เฟค

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทแนะนำตัวละคร

        สวัสดีค่ะทุกคน ดิฉันเป็นไรเตอร์มือใหม่ค่ะ ถ้ามีอะไรก็ช่วยติชมกันด้วยนะคะถ้ายังไงก็ฝากผลงานเอาด้วยนะค่ะ ขอรับประกันกับผลงานชิ้นนี้ได้เลยค่ะว่า ต้องถูกใจทุกคนแน่ๆค่ะ

แนะนำตัวละครเอกฝ่ายหญิงกันก่อนแล้วกันนะคะ

        นางเอกมีชื่อว่า อายุคาวะ มิซากิค่ะ เป็นประธานนักเรียนโรงเรียนเซกะ (ได้รับฉายาจากเหล่านักเรียนชายว่า ประธานจอมโหด)

 

แต่เมื่อทำงานอยู่ในร้าน maid cafe จะเป็นแบบนี้ค่ะ
 

ต่อไปตามด้วยพระเอกสุดหล่อ สุดเพอร์เฟค หาไม่อีกแล้ว ฮ่าๆๆ ว่าไปนั่น คนๆนั้นมีชื่อว่าอุซุอิ ทาคูมิค่ะ งั้นเรามาดูกันเลยดีกว่า ว่าหน้าหน้าตาจะเป็นยังไง

                                                      (น่ารักอ่ะ><! ไรเตอร์หลงกับพระเอกไปแล้วฮ่าๆๆ)

งั้นเราเข้าเรื่องกันดีกว่าค่ะ เพราะเราเน้นแค่ตัวละครหลักๆกันนะค่ะ

เมื่อก่อนโรงเรียนเซกะ เป็นโรงเรียนชายล้วนค่ะซึ่งปัจจุบันกลายเป็นโรงเรียนรวมไปแล้ว ทำให้ตอนนี้เปอร์เซ็นต์ของนักเรียนชายมีมากกว่านักเรียนหญิงอยู่มากจะว่าเป็น 80% กับ30% ก็ได้ค่ะ ฉะนั้นประธานหญิงคนแรกของโรงเรียนนี้ต้องการที่จะปรับปรุงโรงเรียนอันโสมมนี่ ให้กลายเป็นโรงเรียนดี มีคุณภาพให้ได้ แต่ก่อนจะถึงเรื่องนั้น มีบางคนอาจจะสงสัยว่าทำไมประธานสาวสุดเก่งของเราถึงต้องมาอยู่โรงเรียนที่มีจำนวนนักเรียนชายมากกว่าจำนวนนักเรียนหญิงด้วย อันนั้นเป็นเพราะปัญหาทางบ้านนะค่ะ เพราะพ่อนางเอก ได้ทิ้งฉัน แม่ แล้วก็น้องสาวเอาไว้ พร้อมบ้านและหนี้สินอีกเยอะ ทำให้มิซากิ  แม่ และน้องสาวต้องทำงานอย่างหนักเพื่อจ่ายหนี้สินที่พ่อทิ้งไว้ นั่นแหละค่ะ หนึ่ง สาเหตุที่มิซากิต้องการจะเป็นประธานนักเรียนโรงเรียนนี้ เพื่อที่จะให้พวกเศษสวะ ได้เข้าใจหัวอกคนจนอย่างเราบ้าง

 แล้วก็มีอีกหนึ่งสาเหตุค่ะ นี่แหละปัญหาหนักค่ะ คือมิซากิ ต้องการที่จะล้มคู่แข่งในด้านการเรียน ด้านกีฬา ไม่สิ ทุกๆด้านเลยแล้วกัน ที่มิซากิทำเช่นนั้น เพราะเรื่องมันมีอยู่ว่า

ย้อนกลับไปวันแรกของการเปิดเรียน

“ในที่สุดฉันก็ได้เป็นประธานนักเรียนสักที เพราะกว่าจะได้ตำแหน่งนี้มาฉันต้องทำทั้ง
เรื่องการเรียนให้เด่น ประจบครู ทำตัวให้หน้าพึ่งพา อาล่ะๆ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แรกวันนี้เป็นวันแรก ต้องตรวจโรงเรียนสักหน่อย”

และแล้ว //ฮือๆ //

“เสียงใครร้องไห้อ่ะ มาจากทางนั้น ตรงริมทางเดิน”

/ /เอียด/ /

“มีอะไรเกิดขึ้น!”

“เอ๊ะ ท่านประธานนิ สวัสดีครับ”

“น…นาย อุซุอิ ทาคุมิหนิ”

“ประธานรู้จักผมได้ไงอ่ะ”

“ไม่รู้จักก็ให้มันรู้กันไป ก็นายอ่ะ เป็นอันดับ 1 ที่ทำให้นักเรียนหญิงต้องร้องไห้ รู้ตัวบ้างรึเปล่าห๊ะ!”

“แย่จริง ท่านประธานมองฉันอย่างนั้นเหรอเนี่ย ฉันก็แค่ปฎิเสธคนที่มาขอฉันคบเท่านั้น”

“ยังไงก็ตามนายก็ยังทำให้ผู้หญิงร้องไห้ อย่าให้ฉันเจออีกนะ”

....= =.... (ฉันผิดเหรอเนี่ย) 

แต่แล้วไรจะไปรู้ล่ะเรื่องที่เกิดหลังจากนั้น หนักยิ่งกว่านั้นอีก เมื่อเลิกเรียน ประธานของเราก็ต้องไปทำงานพิเศษเพื่อหาเงินเลี้ยงดูครอบครัว แต่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้น เมื่อมีคนในร้านที่มิซากิ ไปทำงานอยู่เกิดลาออก จากพนักงานเก็บขยะและขนของ(แรงเยอะ) ก็ต้องไปเป็น MAID พระเจ้าช่วย จะทำยังไงละทีนี้

“ขอโทษนะมิซากิจัง ที่ต้องให้เธอทำงานที่ไม่ถนัด”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ (ตราบใดที่ไม่มีใครเห็นฉันสภาพนี้ = =) เพราะถ้าฉันไม่มีหัวหน้าล่ะก็ ฉันก็คงหางานดีๆแบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะ”

โคโนกะ (เป็นรุ่นพี่ รับจ้างทำงานตามร้านอาหารทุกอย่าง) “ฉันล่ะสงสารเธอ มีอะไรก็ถามรุ่นพี่ได้นะ ยกเว้นว่า เธอจะทำมันไม่ได้(รังสีความชั่วร้ายแผ่ออกมาแล้ว) โฮะๆๆๆ”

“โคโนกะ…ซัง” (ขนาดประธานอย่างเรายังกลัวเลย ยอมรับจริงๆ)

“งั้นวันนี้ให้มิซะกิจัง ศึกษาก่อนหนึ่งวัน นะ อ๋อ จริงสิ ลืมบอกไป เวลาอยู่ในร้านให้ใช้ชื่อว่ามิซะจังนะ เดี๋ยวมีคนที่โรงเรียนมารู้อาจจะไม่ดีก็ได้” (หัวหน้าพึ่งคิดออกรึไงเนี่ย)

“ค่ะ งั้นเดี๋ยวฉันเอาขยะไปทิ้งก่อนนะคะ”

หลังร้าน

“ถึงจะไม่อยากทำเท่าไหร่ แต่งานนี้ก็ได้เงินเยอะกว่าแต่ก่อนล่ะนะ เอาล่ะ ต้องพยายามสิ” / /ปึก/ /(ขยะลงถัง)

“เอ๊ะ! ประธานรึเปล่า ใส่ชุด Maid ด้วย ท่าทางจะทำงานอยู่ร้านนี้”

“เสียงแบบนี้ อุซุอิ ทาคุมิ!”

“ประธานใส่แล้วน่ารักดีนะ”

“ไสหัวไปฉันไม่มีธุระกับคนรกโลกอย่างนายย่ะ”

“เชอะ งอน ไปก็ได้” -3-

“งานเข้าแล้ว ถ้าเกิดเจ้านั่นไปประจารฉันละก็ ไม่อยากจะคิด พรุ่งนี้คงต้องรีบไปหน่อยแล้วสิเนี่ย”

วันรุ่งขึ้น

“ตั้งแต่วันนี้ฉันมาโรงเรียนรู้สึกจะมีปฏิกิริยา กับคำว่า “MAID” จัง แต่ว่าก็ยังไม่ได้ยินข่าวเลยนะ ค่อยโล่งอกหน่อย สงสัยวันนี้เจ้านั่นจะโดดเรียน ไม่มา แย่ละซิ มัวแต่คิดเรื่อง maid ต้องรีบไปทำงานของเราแล้วสิ”

ณ ห้องของคณะกรรมการนักเรียน

“อ…. อุซุอิ นายมาทำอะไรที่ห้องนี้เนี่ย!” =[]=

“อ่าว สวัสดีท่านประธาน”

“ยังจะมายิ้มอีก ออกไปได้แล้ว นี่มันห้องของกรรมการนักเรียนนะ”

“ท่านประทาน หักโหมเกินไปมันไม่ดีนะ”

“หนวกหูน่า ออกไปได้แล้ว ฉันจะทำงาน”

“เชอะ” -3-  (คนเค้าอุตส่าห์เป็นห่วง)

“แย่ละสิ เย็นมากแล้ว ต้องรีบไปทำงานที่ร้าน”

                                        ที่ร้าน

“มิสะจัง ดูเธอเหนื่อยๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า พักก่อนได้นะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะฉันเอาของไปเก็บก่อนนะคะ”

                                        หลังร้าน

เด็กเกเรที่โรงเรียนเซกะ หรือเรียกอีกนามว่า 3 เกลอ [เราไม่ใช่ 3 เกลอนะไรเตอร์! ความจริที่เรียกว่าสามเกลอก็เพราะว่า เวลไปไหนมาไหนก็อยู่ด้วยกันตลอด ก็เลยเรียกว่าพวกสมเกลอ]

“นั่นประธานใช่ไหม โห!ใส่ชุก MAID ด้วยดิ ดูไม่เข้ากันเลย ทั้งๆที่อยู่โรงเรียนเป็นจอมมารแท้ๆ”

“เฮ้ย! ประธาน ขอถ่ายรูปหน่อยดิ จะเอาไปแพร่กระจายที่โรงเรียน”

/ปัดทิ้ง/

“ไสหัวไปสะ เจ้าพวก 3 เกลอ”

“หนอย! โทรศัพท์ฉัน มันต้องโดนแบบนี้”

และแล้วทันใดนั้นเอง

//ฟึบ//

“เมื่อกี้เห็นไรแว็ปๆป่ะ” “ เออนั่นดิ ไรว่ะ”

คุโรยัง(ชื่อ 1 ในนั้น) “นั่นมันอุซุอิหนิ”

“ประธานไข้ขึ้น ถือกับไม่มีแรงเลยเหรอเนี่ย 555+”

“หน้าขำตรงไหนเจ้าบ้า!”

“ยังอุตส่าห์มีแรงมาว่าฉันอีกนะ ไม่ไหวๆ พวกนายอ่ะ ไปซะ ก่อนทีฉันจะลงมือ...”

/ไม่ต้องพูดหรอก ไปนานแล้ว/(เร็วจริงๆ เจ้าพวกนี้)

                                        วันต่อมา

“วันนี้ไข้หน้าจะลดแล้วน่ะ ไหวไหม ไม่ไหวไม่ต้องไปก็ได้นะลูก”

“ได้นอนเต็มๆคืน ก็ดีขึ้นแล้วค่ะ เอ๊ะ! ว่าแต่นี่มันผ้าพันคอใครอ่ะแม่”

“อ๋อ น่าจะเพื่อนลูกนะ เห็นเค้าช่วยบอกหัวหน้าลูก แล้วให้ลูกมา เอาไปคืนด้วยแล้วกันนะ”

                                ที่โรงเรียน(ดาดฟ้า)

“อยู่นี่เอง หาซะทั่วเลย ฉันเอาของมาคืน”

“เธอไม่คืน ฉันก็ไม่ว่านะ”

“ไม่อ่ะ ฉันไม่ชอบติดหนี้ใคร ไว้มีอะไรให้ฉันช่วยคืนได้ก็บอกแล้วกัน”

“รอให้ฉันคิดได้ก่อนแล้วกันนะ ประธาน”

“นาย รู้อะไรไหมรู้สึกว่า เหมือนนายกำลังวิ่ง แล้วหันหลังกลับมาหัวเราะใส่ฉันเลย แต่ว่านะ ฉันไม่ยอมหรอก สักวันฉันจะต้อง วิ่งแล้วหันมาหัวเราะเธอให้ได้เลยคอยดู จำเอาไว้ ทาคูมิ”

“งั้น เอางี้สิ ประธานมาเป็น maid ส่วนตัวให้ผมหนึ่งวันได้ไหมล่ะ”

“เหอะๆ เอาอย่างอื่นสิย่ะ!”

นั่นแหละค่ะ สาเหตุที่สองที่มิซากิเป็นประธาน เพื่อที่จะล้มที่หนึ่งของโรงเรียน จะเรียกว่าล้มคงไม่ดี ต้องบอกว่า ชิงที่หนึ่งที่เคยเป็นของเธอคืนมาจะดีกว่านะค่ะ

To be continued.

Duck- Fly