ICE lady กระเทาะหัวใจยัยน้ำแข็ง

ลำดับตอนที่ #3 : สิ่งที่สวยงาน..กับ..ใจที่ร้าวราน

      เสียงหัวเร่อต่อกระซิกของผู้คนดั่งมาแต่ไกลหลายคนต่างวุ่นวายอยู่กับการเลือกสรรพนักงานสาวภายในร้านต่างพากันแนะนำข้อเสนอที่ดีๆให้กับลูกค้าของตัวของชำร่วยหลากหลายแบบถูกนำมาวางเรียงรายมากมายอยู่บนพื้นกระจกใสของโต๊ะรับรอง  ชุดวิวาห์หลากหลายสี หลายสไตร์ถูกนำมาให้ได้เลือกสรรชายหนุ่มในหมู่หญิงสาวนั่งอมยิ้มด้วยความเขินอายเมื่อถูกสายตาหลายคู่จับจองพรางแก้เขินด้วยการหันไปคุยกับพนักงานสาวที่นำการ์ดที่จัดพิมพ์เสร็จพร้อมแจกจ่ายมาให้ชม

 

     

                                                    

           
      เมื่อถึงณ.ที่จัดเตรียมช่างภาพผู้เชี่ยวชาญก็จัดท่าด้วยความชำนาญในงานถ่ายภาพวิวาห์ให้ได้ออกมารักหวานซึ้งและน่าประทับใจที่สุดการถ่ายภาพเริ่มดำเนินไปด้วยความราบรื่นรักที่ทั้งสองบ่มเพาะมานานทำให้ภาพออกมาดูหวานซึ้งเป็นที่สุด   ทั้งสองสบตากันด้วยความปรารถนาซึ้งกันและกันหน้าที่เกือบแนบชิดช่วยสร้างความเป็นธรรมชาติมากยิ่งขึ้นชายหนุ่มหยอกล้อหญิงสาวด้วยความรักแล้วแนบหน้ากระซิบข้างหูหญิงสาวเบาๆ
       'ขอต้อนรับสู่ตระกูลปาร์คเฮอัน'
เสียงกระซิบทำให้หญิงสาวเผยยิ้มกว้างสบตาชายอันเป็นที่รักด้วยความพอใจ
        การถ่ายภาพดำเนินต่อไปจนใกล้จะเสร็จสิ้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นการถ่ายภาพต้องชะงักลง ชายหนุ่มรีบล้วงมือหยิบโทรศัพท์ที่ดังเพื่อหยุดเสียงนั้นเขาพูดคุย2-3คำก่อนจะหันมาสบตากับเฮอัน บอกถึงเรื่องด่วนที่โทรเข้ามา
       'ขอโทษนะ พอดีที่บริษัทมีเรื่องด่วนนิดหน่อยผมขอตัวออกไปคุยด้านนอกสักครู่นะ' 
      เขาหันมาสบตากับเอฮันเมื่อได้รับการพยักหน้าตอบแทนคำพูดเขาจึงหันกลับไปสบตากับช่างภาพเมื่อได้รับการยินยอมจากคนทั้งสองเขาก็เดินออกไป เฮอันมองตามร่างสูงโปร่งที่เดินออกไปอย่างเร่งรีบแล้วเธอก็ค่อยเดินตามออกไปนั่งรอที่โต๊ะรับรองที่อยู่ด้านหน้าเพื่อรอการกลับของเจซอนหลังจากที่ได้คุยธุระเสร็จสิ้นปาร์คเจซอนเดินออกมาตรงด้านนอกของสตูดิโอบริเวณไม่ไกลกับที่เฮอันนั่งอยู่พอมองเห็นกันและกันได้ผ่านกระจกบางใสด้านหน้าเขาเดินวนไปมาหลายรอบระหว่างที่คุยโทรศัพท์ไปด้วย เมื่อเงยหน้ามองย้อนกลับมาด้านในก็เห็นเฮอันหญิงอันเป็นที่รักสบตาและส่งยิ้มหวานให้เขายิ้มตอบพร้อมกับพยายามบอกเธอด้วยภาษากายว่าให้รอหน่อยนะหญิงสาวพยักหน้าพร้อมยิ้มตอบกลับด้วยความเข้าใจ
      ปาร์คเจซอนชายหนุ่มที่เข้ามาในชีวิตของเธอไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือฟ้าบันดาลแต่เธอเชื่อว่าเขาคือสิ่งที่ดีของเธอแม้การเริ่มต้นของเขาและเธอจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญแต่รักที่เธอและเขามีให้กันนั้นไม่ใช่ความบังเอิญอย่างแน่นอนเธอมั่นใจเช่นนั้นจึงได้คิดฝากช่วงชีวิตที่เหลือไว้กับเขาระหว่างที่เธอทอดสายตามองออกไปยังเขาเธอกวาดสายตามองผ่านไปด้านหลังไม่ไกลจากเจซอนนักก็คือเด็กน้อยที่กำลังยืนอยู่เคียงข้างกับแม่แต่แล้วสิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นหญิงสาวลุกขึ้นยืนร้องตะโกนด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยสะบัดมือหลุดจากแม่แล้วเดินเข้าหาถนนโดยที่แม่ของเธอไม่รู้ตัวเพราะกำลังสนใจกับของอยู่ด้วยท่าทางของเฮอันเจซอนจึงรีบหันมองตามไปทางปลายสายตาเธอทันทีเมื่อเห็นดังนั้นชายหนุ่มรีบเก็บโทรศัพท์แล้วกระโดดเข้ากว่าตัวเด็กน้อยโดยทันทีแต่นั้นกลับยิ่งทำให้เฮอันยิ่งตกใจไปมากกว่าเดิม

          “กรี๊ด!!!!!!!!!”
      หญิงสาวกรีดร้องอย่างสุดเสียงพร้อมกับเสียงเบรคที่ดังสนั่นภาพเหตุการณ์ทุกอย่างหยุดนิ่งเมื่อคิมเฮอันสะดุ้งตัวตื่นขึ้นจากพะวังภาพในอดีตที่กลับมาคอยเฝ้าหลอกหลอนเธออยู่ทุกครั้งเมื่อหลับตาเธอหายใจหอบจนตัวสั่นเทิ้ม หัวใจเต้นเร็วรัวด้วยความตกใจ เฮอันค่อยๆตั้งสติแล้วกวาดตามองรอบตัว มีเพียงห้องมืดๆที่ไม่มีใครนอกจากเธอ  เหงื่อที่ชุ่มกายที่แม้ว่าจะเปิดเครื่องปรับอากาศไว้ที่อุณหภูมิพอดีขนาดไหนก็ตามยิ่งทำให้เธอรู้สึกวังเวงในใจเหลือเกินเธอลุกขึ้นจากที่นอนแล้วก้าวเดินลงมายังห้องครัวที่อยู่ด้านล่างเพื่อหาเครื่องดื่มเพิ่มความเย็นให้กับร่างกายของตัวเองตู้เย็นที่ถูกจัดอย่างน่าใช้ถูกเปิดออก ไอเย็นที่ปะทะตัวทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น เมื่อได้น้ำดื่มตามต้องการ เฮอันก็หยุดพักนั่งลงที่โต๊ะทานอาหารภายในครัว หญิงสาวเฝ้าคิดทบทวนภาพฝันที่เธอเพิ่งตื่นขึ้นมามันช่างเหมือนจริงยิ่งกว่าอะไร ทำไมเธอถึงฝันซ้ำๆอย่างนี้อยู่ได้ทุกคืนเธอนั่งเงียบอยู่อย่างนั้นใช่ความคิดอยู่ผู้เดียว

                                                                     *************
        เสียงดังกุกกักทำให้หญิงสูงวัยตื่นขึ้น แล้วเดินตามเสียงนั้นไปอย่างระวังแต่ภาพที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้าก็เป็นเชกเช่นเดียวกับทุกคืน เธอเดินตรงเข้าไปใกล้หญิงสาวแล้วบรรจงนั่งลงเคียงข้างค่อยๆเอื้อมมือที่มีริ้วรอยแห่งวัยไปกุมมือบุตรสาวไว้ ก่อนมองหน้าด้วยความเข้าใจแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างแผ่วเบา แสดงถึงความห่วงใย
       'ฝันร้ายอีกแล้วหรือลูก?'
   เฮอันพยักหน้ารับโดยไม่เอ่ยตอบแต่อย่างใด โผเข้าสวมกอดมารดาในทันที....

                    *****To Be Continue******
หน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่มีเครื่องสำอางวางเรียง ทุกสิ่งพร้อมแต้มสีสันปลายพู่กันของช่างผู้ชำนาญกรีดอายลายเนอร์บนเปลือกตาด้วยความชำนาญบลัชออนสีชมพูอ่อนถูกแต่งแต้มบนโหนกแก้มได้รูปตบท้ายด้วยการลงสีลิปสติกสีหวานที่ริมฝีปากเรียวงามหญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้นมองภาพที่อยู่เบื้องหน้า เผลอยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ
     'เรียบร้อยแล้วฮะที่นี้ก็ลงไปข้างล่างได้แล้ว'  ช่างผู้ชำนาญพูดด้วยความภูมิใจนำเสนอ
     'คะ'  หญิงสาวพยักหน้ารับแล้วก้าวเท้าตามแรงประคองของช่างผู้ชำนาญ
      เสียงรองเท้าที่กระทกกับขั้นบันไดที่ดังเข้ามาใกล้ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังสนทนากับพนักงานผู้แนะนำวิธีการเตรียมพร้อมสำหรับการถ่ายภาพเงยหน้ามองไปตามเสียงที่ได้ยินชายกระโปรงสีขาวยาวละมากับขั้นบันได ตามเรียวขาขาวที่ก้าวลงมาสิ่งที่ปรากฏที่ปลายบันไดคือสิ่งที่เขาเฝ้ารอมานานนับชั่วโมงชายหนุ่มเผยยิ้มหวานด้วยความพอใจรีบก้าวเท้าเข้าหาอย่างกับกลัวว่าสิ่งนั้นจะหลุดลอยหายไปเขายื่นมือออกไปรับด้วยความยินดียิ่งนัก
     'เฮอัน คุณสวยจริงๆ'
     'คุณก็หล่อใช่ย่อยนะคะเจซอน'
      ทั้งสองต่างยิ้มให้กันด้วยความเขินอาย  ช่างผู้ชำนาญต่างพากันช่วยจัดแต่งทุกอย่างให้พร้อมสำหรับการถ่ายภาพชุดวิวาห์ในครั้งนี้  เสียงพนักงานเรียกให้ทั้งสองเขาไปที่สตูดิโอสำหรับถ่ายภายด้วยความรักที่เขาและเธอมีให้กันปาร์คเจซอนประคองคิมเฮอันหญิงอันเป็นที่รักว่าที่ภรรยาของเขาไปอย่างทะนุถนอม