คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Plan 100%
Don’t forget still I beside you
2
Rrrrrrrrrrrr
ร่างสูงที่นอนหลับตาพริ้มบนเตียงด้วยฝันที่กำลังดีต้องจบลงด้วยไอ้เจ้าเสียงร้องของโทรศัพท์ เขาอยากจะเขวี้ยงมันทิ้งจัง ก็ในฝันน่ะสิ มีชานยอล
“หึ่ยยยย ใครมันโทรมาตอนนี้ว่ะ” เอื้อมมือไปรับโทรศัพท์ตามความคุ้นชินเลื่อนสไลค์หน้าจอโดยไม่ดูว่าใครโทรเข้ามา
“โหลลลลล... “ อยากตะโกนใส่โทรศัพท์ว่าโทรมาขัดฝันกูจัง = =
“ไอ้คริสสส “
0.0 หะ..หือ ชานยอล!!
“มึงตื่นเลย ไปเที่ยวเป็นเพื่อนกูหน่อยยย” เห้ยยย ชานยอลชวนเที่ยว รีบลุกเด้งตัวขึ้นจากเตียงอัตโนมัติเลยผม
“คิดไง”
“มึงชวนจงอินไปด้วยดิ๊”
ว่าละ.. จงอินอีกแล้ว
“มึงอย่าเงียบสิ น่านะ ชวนให้ได้นะ โอเคบาย จุ้บ ฮิ”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดดด..
“ทำไมต้องเป็นกูฟร่ะ!!!!!”
อยากกระโดดตึกตายซะเดี๋ยวนี้ แต่โดดไม่ได้นี่สิ สูงเกินไป..
“เห้ยยยย คริส! ทางนี้โว้ยยยย” ผมรีบวิ่งไปตามที่ไอ้สองคนนั้นเรียกผม
“ทำไมมาช้าจังว่ะ มึงคนนัดกูเลยนะ ปกติมึงไม่เคยผิดเวลานี่”
ใช่.. ผมไม่เคยผิดเวลา ออกจะเป็นคนตรงต่อเวลาด้วยซ้ำ แต่เพราะ มันเป็นหนึ่งในแผนการได้อยู่กับจงอินของชานยอล
“โทษทีว่ะ กูท้องเสียอะ” โกหกคำโตเลยผม
“ไหวปะมึง”
“ไหวๆ กินยามาแล้ว กูไม่อยากให้พวกมึง’เสียเวลา’เพราะกู” ผมจงใจเน้นคำไป น้อยใจนะ น้อยใจที่คนที่เราชอบ ชอบเพื่อน
ผม ไอ้ไค ชานยอล เราสามคนชวนกัน? ไม่นะ แผนของชานยอลต่างหากที่ชวนมาเที่ยวสวนสนุก ที่ชานยอลต้องชวนผมเพราะถ้าไม่มีผม ไอ้ไคก็ไม่มาหรอก มันคิดอะไรกับผมรึเปล่า ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย - -
สองคนเดินนำหน้าผม ผมเดินตามท้ายหลังชานยอล ดูสิใจของผมกับชานยอลตรงกันเลย ฮ่าๆ เป็นผู้ชายขี้มโนไปซะแล้วผม ไอ้ไคมันไม่รู้บ้างเลยหรอว่าชานยอลชอบ ผมว่าชานยอลมันก็แสดงออกซะขนาดนั้นนะ อยากจะไปถามมันเหมือนกัน แต่ไม่ดีกว่า ไปเผือกเรื่องคนอื่นเดี๋ยวเป็นหมาซะเอง
“ไปกินติมกัน กูอยากกินนนน”
“เลม่อน/เลม่อน” ผมกับชานยอลสั่งพร้อมกับ บังเอิญจังนะที่สั่งเหมือนกัน
“เห้ยยยย นัดกันมาปะเนี่ย มันเนื้อคู่ชัดๆ”
“ไม่ใช่นะ จงอิน!” ชานยอลมันรีบปฏิเสธทันที ทำไม มันไม่ดีหรอถ้าเป็นเนื้อคู่กับกูอะ
“ฮ่าๆ แซวเล่นน่า ของผมช็อคโกแลตครับ” ไอ้ไคมันหันไปสั่งกับคนขายไอติม
“มึงนี่กินเหมือนสีผิวตัวเองเลย”
“ไอ้เชี่ยคริสสสสส เออไอ้ขาว ฝากไว้ก่อนนะมึง”
“กูไม่รับฝากโว้ยยยยย”
เราสามคนวิ่งไล่กันเข้ามาจนถึงเครื่องเล่นนึงถ้าได้ขึ้นมีอ้วกอะ นั่นคือ.. รถไฟเหาะครับผมมม เราสามคนตกลงกันแล้วว่าจะเล่น โดยที่ผมต้องนั่งคนเดียวเพราะมันเป็นเบาะคู่ เหมือนเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้
ก็แค่ส่วนเกิน ที่มาเป็นตัวช่วยให้คนเขาได้รักกัน
70%
ตะวันใกล้จะลับขอบฟ้าแล้ว ถึงเวลาที่สวนสนุกใกล้จะปิดพวกเราสามคนมายืนหยุดอยู่ตรงหน้าเครื่องเล่นสุดท้ายที่ไม่มีแม้แต่ความเสียวอะไรเลย... ชิงช้าสวรรค์
มันใหญ่ยักษ์มาก ผมไม่กลัวความสูงนะแค่ไม่สันทัด = =
“กูอยากขึ้นอ่า”
“ก็ไปซื้อบัตรดิ”
“โอเค” ร่างโปร่งรับคำแล้วรีบวิ่งไปซื้อบัตรให้ผมกับจงอิน
Rrrrrrrrrrrrr
“ครับแม่”
“โอเคครับ”
“คริส กูต้องไปรับญาติที่สนามบินอะ แม่กูไปรับไม่ได้ เครื่องใกล้จะลงแล้วด้วย กูขอโทษนะ ฝากชานยอลด้วย”
“อ้าว เออๆ”
“กูไปก่อนนะ” ไอ้ไคมันโบกมือลาผม ก่อนที่มันจะรีบวิ่งออกไป
“มึงงง จงอินละ”
“มันติดธุระที่บ้าน”
“อ้าวววว “ ชานยอลเศร้า ผมไม่ชอบเลยนะเวลามันเป็นแบบนี้
“เห้ยยยย ก็ขึ้นกับกูไง” ผมสวมกอดคอมันท่าทีเล่นๆปลอบใจ ที่จริงผมหวั่นไหวนะ ผมมันหอมมาก หอมแบบเด็กๆ
“อืม..”
“เอ่อ.. ถ้ามึงไม่อยากขึ้นกับกูก็ไม่เป็นไรนะ.. กูเข้าใจ” ผมเห็นหน้าตามันเหมือนไม่เต็มใจเท่าไร มันก็อดที่จะน้อยใจไม่ได้
หมับ!
“ใครบอก ไปเถอะ” ผมถูกมันลากไปขึ้นชิงช้าสวรรค์ ตอนนั้นน้ำตาผมคลอๆแล้วนะ แต่ตอนนี้ดิอยากจะยิ้มให้แก้มระเบิดไปเลย แค่นี้..ก็ดีใจแล้ว
“ข้างบนวิวสวยเนาะ ถ้าจงอิน.. เอ่อ ช่างมันเถอะ”
“ถ้าตรงนี้เป็นไอ้ไค ไม่ใช่กู มึงคงมีความสุขมากกว่านี้สินะ..”
มันหันมามองหน้าผมแวบนึง แววตามันดูสงสัยกับคำที่ผมพูดออกไป มึงคงไม่สนใจ ไม่รู้เลยสินะ ชานยอล ผมลอบมองเสี้ยวหน้าหวานของมัน ผมไม่ได้ชอบมันเพราะที่มันน่ารักนะ แต่ชอบที่มันเป็นคนแบบนี้ อธิบายไม่ถูกเหมือนกันแห๊ะ
“คริส.. มึงเคยชอบใครมากๆมั้ย?” เคย.. มึงไง
“เคย”
“ใครว่ะ กูอยากรู้” มันทำหน้าตาตื่นเต้นเหมือนเด็กอยากรู้อยากเห็น
“...กู-ไม่-บอก-มึง-หรอก :P “
ตุ้บ!
“โอ้ยยย ชานยอล มึงนี่ซาดิสม์นะ”
“ก็มึงกวนตีนกู”
“....”
“ชานยอล...”
“....”
“ถ้าคนที่กูชอบเป็นมึงละ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“มึง...” หน้าชานยอลมันดูตกใจกับคำพูดของผมมาก
“เห้ยยยย กูพูดเล่นน่า”
“เออๆ มึงเล่นแรงนะ” เกือบไปแล้ววว ถ้ามันรู้มันต้องเกลียดผมแน่
“ฝากสวัสดีคุณแม่ด้วยนะครับบบ” ได้ทีขอหน่อย
“ไอ้บ้า!! “
“ฮ่าๆ ไปละๆ บายเว้ย เจอกันวันจันทร์” ผมค่อยๆขับรถออกมาจากบ้านมัน ที่ต้องมาส่งเพราะมันดึกแล้วนะสิ
มันจะรู้ปะ รถผมไม่เคยให้ใครนั่งนอกจากมัน และแม่ของผมเลยนะ
K.VIRUS : กลับบ้านดีๆนะมึง
แจ้งเตือนโปรแกรมแชทไลน์ผมดังขึ้น ผมแค่หันไปมองเฉยๆเพราะผมขับรถอยู่ แค่ข้อความสั้นๆจากมันทำให้ผมแทบยิ้มไม่หุบเลยละ
แค่นี้ก็ดีใจแล้ว
TalK: ว่าเราได้นะที่หายไปนาน พอดีติดธุระ ^^"
ตอนนี้ก็ไม่แน่ใจว่าจะมีหวานๆมั้ย ให้ชานยอลทำร้ายจิตใจพี่คริสไปก่อนเนาะๆ #โดนถีบ
ความคิดเห็น