คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Sidekick
Don’t forget still I beside you
1
ช่วงเวลาก่อนสอบไฟนอลมันเป็นอะไรที่เหนื่อยสุดๆไปเลย ไหนจะรายงาน การบ้าน ละครห้องก่อนจบอีก นี่ชีวิตมอปลายหรือมหาลัยปีสี่ครับบบบ เยอะไปไหน
“เดี๋ยวเอารายงานมารวมกันกันไปส่งที่ห้องพักครูนะ จงอินรวบรวมของเพื่อนไปส่งให้ครูด้วยนะ”
“ครับบบ ใช้กูอีกละ” แน่จริงประโยคหลังมึงพูดดังๆดิว่ะ ฮ่าๆ
“เชี่ยคริส ช่วยกูยกกองรายงานเลยมึง” อ้าววว ซวยผม นี่ขนาดนั้งอยู่เฉยๆแล้วนะ
ผมค่อยๆหันไปตามแรงสะกิดข้างตัว ไอ้ชานยอลมันส่งสายตาอ้อนวอน พยักหน้าเล็กหน้าให้ผม ประมาณว่า มันจะเป็นคนช่วยไอ้ไคเอง
“เชี่ยไค กูปวดท้องว่ะ ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะมึง ใช้ไอ้ยอลนู้นนน”
“เออๆ มึงรีบไปเลย”
ผมรีบวิ่งออกมาจากห้อง ค่อยๆเดินไปตามทางระเบียง เฮ่ออ ทำไมผมต้องทำเพื่อมันขนาดนี้ด้วยนะ ผมก็อยากทำเพื่อตัวเองนะ แต่.. บางทีทำไปทั้งๆที่รู้ผลมันก็สูญเปล่า ชานยอลมันไม่ได้ชอบผม
โอ๊ะ!!
“โทษทีๆ”
มัวแต่เดินเหม่อจนชนคนอื่นจนได้นะเรา ผมก้มช่วยเก็บของให้คนตรงหน้า ระหว่างที่ผมกำลังจะหยิบสมุดเล่มสุดท้าย มือของผมกับคนตรงหน้าชนกัน แหม่ ดูบังเอิญนะครับ - - มันก็บังเอิญจริงแหละ
“เอ่ออ ขอโทษครับ”
“มะ..ไม่เป็นไร 0///0”
วืบบบบบ
“เฮ้! นาย นายๆ”
“อะ..อือ”
“นายไม่ได้กินข้าวหรือไง อยู่ดีๆก็เป็นลม”
คนตรงหน้าผมพยักหน้าเล็กน้อย อยู่ดีๆเจ้าตัวก็หน้าค่อยๆแดงขึ้นมา สงสัยจะไม่สบายสินะ ผมเดินไปที่ตู้ยา หยิบพาราออกมาพร้อมน้ำ เอาไปให้คนป่วยตัวเล็ก ตัวก็เล็กข้าวปลาไม่กินก็เป็นลมสิ ไม่สบายด้วยอีก หน้าแดงซะ
ผมยื่นยากับน้ำให้คนตัวเล็ก ปกติผมไม่ค่อยแคร์ใครนะ แต่นี่ผมชนเค้าเลยต้องรับผิดชอบซักหน่อย
“มะ..ไม่เป็นไร”
Rrrr
สงสัยไอ้ไคโทรตาม
“นายไปเถอะ”
“อ่า.. งั้นนายนอนพักในห้องพยาบาลไปก่อนละกัน ไปละ”
“ไอ้คริสสส มึงนี่ร้ายนะบอก ปวดท้องๆแต่กูเห็นนะ มึงอุ้มเด็กห้องที่ไหนอะ น่ารักว่ะ” ไอ้ไค - -
ชานยอลมันหันไปมองไคแล้วหันมามองผมนิดนึง สายตามันเย็นชาบวกกับเสียใจ ผมไหวไหล่ใส่ไอ้ไคไปที ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่ประจำ ผมหยิบไอพอดตัวเองขึ้นมา เข้าสู่โหมดโลกส่วนตัวของตัวเองดีกว่า
เพื่อนคนนึงแอบรักเธอ เก็บงำความลับนั้นอยู่ภายใน
ก็ไม่เคยเปิดเผยไป ด้วยกลัวจะเสียใจและเสียเธอ
แทร็คเพลงก็เป็นใจซะเหลือเกิน มันใช่ผมเลยอะ ผมได้แต่หัวเราะตัวเองในใจ แอบรักเพื่อนมันยากเนาะ ต้องเก็บความลับ ความรู้สึกทุกอย่างที่มีต่อคนๆนึง ต่อให้ในใจอยากบอกแค่ไหนมันก็ทำได้แค่บอกในใจ
ปิดบังอยู่ตั้งนาน แหละมันอัดอั้นใจ
ยิ่งเราใกล้ชิดกัน ยิ่งหวั่นไหว
เธอสบตา กลับหลบตาเธออยู่เรื่อยไป
ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันก็แสนไกล
ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป (ว่ารักเธอ)
ใช่..ยิ่งเป็นเพื่อนสนิทยิ่งไม่มีสิทธิ์ มันจะรู้มั้ย ในตาคู่นี้ ผมมีแต่มัน ..คนเดียว ชานยอล
Talk : ตอนนี้เศร้านิดนึง เดี๋ยวจะหาโมเมนต์หวานๆมาให้นะครับบ
แต่ต้องรอหน่อยนะ ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่อ่านนะๆ
ความคิดเห็น