คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ` ( SCAPEGOAT ) ____introduction .
SCAPEGOAT…?
Couple : Donghae x Hyukjae
Type : Drama Romance
Author : xerxixiao’
---------------------------------------------------------------------------------------------------
INTRODUCTION
เสียงจากโทรทัศน์จอแบนขนาดใหญ่เป็นสิ่งเดียวที่ทำลายความเงียบภายในห้องสีเหลี่ยมกว้าง โปสเตอร์ศิลป์หลากหลายแบบถูกติดบนผนัง บ้างก็ม้วนเก็บในตะกร้าตรงโต๊ะทำงาน โซฟาสีเลือดนกกลางห้องนั่งอยู่โดยแขกผู้มาเยือน ก่อนมือหนานั้นจะคว้ารีโมตขึ้นจ่อไปยังต้นเสียงหนวกหูแล้วกดปิดเพื่อเริ่มการสนทนา
เขาใช้เวลาขับรถมาที่นี่ไม่ถึงชั่วโมงแม้ว่ารถค่อนข้างติด คอนโดมิเนียมใจกลางเมืองติดหรูเดินทางสะดวก พร้อมทั้งดีไซน์โมเดิร์นคลาสสิคแบบที่เจ้าของห้องชอบ ใช่... อีฮยอกแจชอบอะไรมีหรือเขาจะไม่รู้ รู้ทุกอย่าง รู้ทุกเรื่องของเพื่อนสนิท รู้...แม้กระทั่งสิ่งที่ไม่สมควรรู้...
“ทำไมสะเพร่านัก แล้วหลังจากนี้จะทำยังไง?”
ร่างผอมบางในชุดเสื้อเชิ้ตสีพาสเทลยืนกอดอกมองคนบนโซฟาสายตาราบเรียบ คิ้วนั้นติดจะขมวดอยู่หน่อยๆเมื่อได้รับรู้เรื่องราวที่เพื่อนเป็นคนก่อ จริงอยู่ว่าฮยอกแจรักเพื่อน ช่วยเหลือทุกอย่างไม่ว่าจะถูกหรือผิด แต่ครั้งนี้มันใหญ่เกินตัว ไม่ว่าจะมองไปทางใดก็มีแต่มืดแปดด้าน
“จีน่ายืนกรานว่าไม่ยอมทำแท้ง เธอจะเอาฉันเป็นพ่อของเด็กให้ได้” พูดจบก็ยกมือสากขึ้นลูบหน้าช้าๆเสียทีหนึ่ง ผ่อนลมหายใจออกผะแผ่ว ท่าทางแบบที่ฮยอกแจรู้ดีว่าเขากำลังอึดอัดใจแค่ไหน
ขาเรียวก้าวมาจนถึงหน้าโซฟาบุหนัง โน้มตัวลงนิดหนึ่งวางมือลงบนไหล่ ดวงตาคมค่อยๆช้อนขึ้นมอง แลเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนมอบมาให้ “ใจเย็นๆเถอะ ทางนั้นเองก็คงไม่ยอมเสียชื่อ ถึงยังไงเราก็ยังพอมีเวลาคิดหาทาง”
อีทงเฮ... นักแสดงหนุ่มดาวรุ่งที่กำลังมีคิวงานรัดตัวจนหาได้ยากที่จะไม่มีใครรู้จัก รูปร่างหน้าตาจัดว่าหล่อเหลา นัยน์ตาทะเล้นแฝงความเจ้าชู้ และยังรวมไปถึงนิสัยเป็นมิตรยิ้มง่าย การจะหาเด็กสาวซึ่งไม่หลงใหลในอีทงเฮ ฮยอกแจคิดว่ามันไม่มีทาง ทงเฮคือผู้ชายที่กำลังจะก้าวไปสู่ความเป็นดาราดัง ซูเปอร์สตาร์ดาวรุ่ง เช่นนั้นแล้วความผิดพลาดในนิสัยเจ้าชู้ประตูดินแบบนี้ไม่ควรจะเกิดขึ้นโดยเด็ดขาด
“พี่จองฮุนว่ายังไงบ้าง?”
ส่ายศีรษะเป็นคำตอบเมื่อเพื่อนสนิทถามถึงผู้จัดการหนุ่มที่ตามประกบเขายังกับอะไรดี เพราะถูกควบคุมจากสังกัด ความประพฤติทุกอย่างจึงราวกับอยู่ในตารางงาน พอมีเวลาเข้าหน่อยผู้ชายวัยกำหนัดที่มีนิสัยเฉกเช่นอีทงเฮจึงอดไม่ได้ที่จะไปหาเศษหาเลยกับคนนู้นทีคนนี้ที มีข่าวออกมาเป็นพักๆ แต่ก็ไม่ได้กระทบงานร้ายแรงอย่างเรื่องที่กำลังจะเกิด
“พี่จองฮุนยังไม่รู้เรื่อง ฉันไม่กล้าบอกเขาหรอก”
เมื่อเดือนสองเดือนก่อนมีข่าวกอสซิปวงในว่าอีทงเฮกำลังคั่วอยู่กับคุณหนูตระกูลดัง เทียวไล้เทียวส่งนัดพบกันที่บ้านสาวเจ้าบ้าง พ่อแม่ฝ่ายหญิงคงไม่รับรู้อะไรเพราะดูแลธุรกิจอยู่เมืองนอก ทิ้งลูกสาวไว้ให้เป็นคุณหนูเสน่ห์แรงที่ผู้ชายพากันขายขนมจีบไม่เว้นวัน
ถึงจะผ่านมาพักใหญ่แต่ก็ไม่ได้ทำให้ฮยอกแจอยากใส่ใจอะไรมากนัก เป็นเรื่องปกติของทงเฮที่มักจะเปลี่ยนคู่ควงรายเดือน ทั้งชาชินและวางเฉยเสียจนเหมือนเอือมระอา กระนั้นทงเฮรู้ดี... ฮยอกแจไม่สนใจข่าวบันเทิงนอกจากข่าวของเขา คอยโทรมาถามไถ่ถึงปัญหาสารทุกข์สุขดิบ จะมีก็แต่อีทงเฮที่ปล่อยปละละเลยแล้วหลงระเริงไปวันๆ
“ถ้าเรื่องถึงหูนักข่าว อนาคตฉันดับแน่”
แล้วเพื่อนอย่างเขาจะช่วยอะไรได้กันล่ะ... อีฮยอกแจก็แค่ครีเอทีฟกินเงินเดือนในบริษัทออแกไนซ์ บางช่วงงานก็ยุ่งรัดตัวจนแทบไม่มีเวลากินข้าว แม้จะมีฐานะพอตัว แต่ก็ใช่ว่าจะเอาเงินไปผลาญเล่นได้แบบทงเฮเสียเมื่อไหร่
“ฮยอกแจ... นายต้องช่วยฉันนะ” ว่าเสียงหวานพลางจับมือเรียวมากุมไว้แนบแน่น สีหน้าของฮยอกแจตอนนี้ดูก็รู้ว่าอยากช่วยเต็มแก่ แต่ทางไหนกันที่ทงเฮนึกออก หรือเพียงแค่บอกให้เขาหาทางแก้ปัญหาให้เหมือนเคย
“แล้วฉันจะช่วยอะไรนายได้ทงเฮ...” กระชับมือตอบแรงกอบกุมอย่างเหนื่อยอ่อน ร่างหนาค่อยๆผละออก เลื่อนมือขึ้นบีบต้นแขนสองข้างนั้นไว้พร้อมรอยยิ้มบางที่คลี่อย่างเว้าวอน
“รับเป็นพ่อของเด็กแทนฉัน...”
“...............”
“แต่งงานกับจีน่า... ฉันจะพูดกับเธอให้ยอมรับข้อเสนอนี้เอง”
ทำไมไม่เอะใจกันเล่าว่าทงเฮรีบบึ่งมาหาเขาเพราะอะไร... เรื่องคอขาดบาดตายซึ่งไม่มีทางไหนเลยที่อีฮยอกแจจะช่วยได้ แต่ทำไมทงเฮยังมาหาเขา... มาหา... และพูดจาง่ายๆด้วยเรื่องพรรค์นี้...
สองมือของฮยอกแจดันแขนซึ่งขนาบตัวออกอย่างเฉยชา ดวงหน้าขาวส่ายไปมาแล้วตัดสินใจลุกหนีไปยืนอยู่ตรงบานประตูที่เดิม “นายพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงทงเฮ? นายก็รู้ว่าฉัน... ไม่ชอบผู้หญิง”
ร่างหนาลุกตาม ก้าวอาดๆไปยืนซ้อนแผ่นหลังอีกคนแล้วสวมกอดจนทั้งร่างนั้นสะดุ้งน้อยๆ ฮยอกแจเอี้ยวหน้ากลับมามองนิดหน่อย ติดแววคุ่นเคืองแบบที่คาดไว้ แล้วก็หันกลับไปไม่มองหน้าเขาดังเดิม
“นายจะปล่อยให้อนาคตฉันดับไปต่อหน้าต่อตาหรือไงกัน... ฉันไว้ใจนายคนเดียวนะฮยอกแจ”
เสียงนั้นว่าหวานอยู่ข้างหู ลมหายใจอุ่นรดข้างแกมลามไปถึงสันหูจนก่อให้เกิดความรู้สึกแปลกๆซึ่งเขาไม่เคยแสดงมันออกมา ถอนหายใจกลบเกลื่อน ว่าเสียงเข้มด้วยความลำบากใจแน่นอก “นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ นายจะให้ฉันทนอยู่กับผู้หญิงที่ไม่รู้จักกันในฐานะสามีภรรยาได้ยังไง”
“พอเรื่องซาค่อยหาทางหย่ากับเธอก็ได้นี่ มันจะไปยากอะไร...”
นั่นสินะ... มันจะไปยากอะไร เพราะทงเฮไม่ใช่เขา และไม่ได้เป็นแบบที่เขาเป็นถึงได้พูดมันออกมาหน้าตาเฉยแบบนั้น ความคิดง่ายๆ โง่ๆ ที่ดูแล้วก็คงจะเป็นทางออกทางเดียวหากยังอยากรักษาภาพพจน์ขาวสะอาดของเพื่อนรักไว้
“นายทำเพื่อฉันได้... นายรักฉันไม่ใช่หรือฮยอกแจ...”
กระชับอ้อมกอดรัดแน่นจนสะโพกมนสัมผัสกับบางสิ่ง ใบหน้าหวานยิ่งเผือดซีด... ถูกผิวปากบางก้มลงคลอเคลียต้นคอขาวอย่างที่ไม่เคยเกิด “นายรู้...?”
“รู้สิ... ฉันรู้มาตลอดนั่นล่ะ”
ความลับของอีฮยอกแจ... ความลับเพียงหนึ่งเดียวที่เขามั่นใจนักหนาว่าอีทงเฮย่อมไม่มีทางล่วงรู้... ความรู้สึกเกินเพื่อน ปรารถนา ต้องการ หากแต่ไม่มีสิทธิ์ครอบครองหรือแม้แต่จะเป็นเจ้าของ เรื่องที่จะไม่มีทางเป็นไปได้... ไม่มีหวังใดๆ บัดนี้มันเกิดขึ้น... ทงเฮกำลังจูบเขา...
จูบ... รสชาติหอมหวาน เก้ๆกังๆประสาผู้ชายที่คุ้นกับอิสสตรีมาทั้งชีวิต แล้ววันนี้ทำไมจึงเป็นเขา... เป็นเขาที่อีทงเฮเลือกที่จะอยู่... กลืนกิน... ครอบครอง... แล้วก้าวผ่านความเป็นเพื่อนอย่างที่ใจของอีฮยอกแจปรารถนามาทั้งชีวิต
“แค่นาย... แค่นายคนเดียวนะฮยอกแจ...”
“.............”
“...แค่นายคนเดียวที่ช่วยฉันได้...”
TBC
อีกแล้ว... มันมาอีกแล้ว ._ .
หน้าด้านมาเปิดเรื่องใหม่สนองแรงว๊อนท์ตัวเอง.... 555555.
เรื่องนี้เป็นช็อตฟิคนะคะ ไม่เกินห้าตอนจบหรอกไม่ต้องห่วง
แม่ยกเฮอึนต้องเตรียมใจในการอ่านเรื่องนี้นะคะ.... ไม่เช่นนั้นอาจกระอักเลือดดำได้ -.-
ด้วยรัก ปรารถนาดี และสะใจ........ -OO-
ความคิดเห็น