คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6
ตอนที่หก
Seyou’s part
ทำไมชานยอลมันต้องขู่ให้ฉันกลัวด้วยเนี่ยยยย
“ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยเธอนะ”
ฉันก็ปากดีไปงั้นแหละที่บอกเขาว่าจะได้เห็นดีกัน ก็เห็นมาแล้วว่าพอถึงเวลาจริงๆก็สู้เขาไม่ได้เลย เซยูเอ้ยยย แกจะรอดมั้ยเนี่ยคืนนี้ มันคงพูดเล่นหรอดมั้ง เฮ้ออ ฉันไม่เข้าใจ ทำไมฉันกลับไปเป็นเซยูที่ไม่แคร์ใครไม่ได้ ทำไมตอนนี้เวลาอยู่กับชานยอลมันถึงมีความกลัวแปลกๆ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้นะ ด่ายับ ไล่มันออกจากห้องแน่ ฉันเป็นอะไรของฉันเนี่ย? ยังไงเพื่อความปลอดภัย นอนโซฟาดีกว่า ฉันเดินเข้าไปในห้องนอนชานยอลละหยิบหมอนกับผ้าห่ม
“ทำอะไรของเธอ?”
“จะไปนอนโซฟา”ฉันพูดและกำลังจะคว้าหมอนแต่ชานยอลจับข้อมือฉันไว้ก่อน
“ทำไมไม่นอนบนเตียงเหมือนเดิม”
“ก็...ก็แค่อยากนอนโซฟา”
“กลัวฉันจะทำอะไรเธอรึไง” เขาพูดก่อนจะดึงข้อมือฉันให้ล้มลงบนเตียงก่อนจะกอดฉัน
“ไอบ้าปล่อย”
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า เชื่อสิ”เขากระซิบข้างหู ก่อนจะลูบผมฉันอย่างอ่อนโยน
“จริงๆนะ?”
“จริงสิ หลับเถอะเดี๋ยวก็ตื่นไม่ไหวหรอก”
“อืม”
“ฝันดี”เขาพูดก่อนจะจุ๊บเหม่งฉันทีนึงและเอื้อมมือไปปิดโคมไฟ
ไอบ้านั่นจะรู้มั้ยเนี่ยว่าหน้าชั้นร้อนจะตายแล้ว ทำบ้าอะไรไม่รู้ แต่ทำไมอ้อมกอดเขาถึงอุ่นจัง แถมยังให้ความรู้สึกว่าฉันไว้ใจเขาได้เหมือนเดิม ฉันขยับเข้าใกล้เขาเล็กน้อยก่อนจะกอดตอบเช่นกัน ฉันเชื่อใจนายนะชานยอล
Chanyeol’s part
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ยังปวดหัวอยู่นิดหน่อย ไม่น่าดื่มเลย เซยูยังคงอยู่ในอ้อมกอดของผม ทำไมน่ารักขนาดนี้ ดูสิๆกอดผมแน่นเลย ยัยขี้เซาเอ้ยย ผมขยับตัวออกจากเธอช้าๆก่อนจะลุกไปอาบน้ำ เมื่อผมอาบน้ำเสร็จ เซยูก็ยังคงหลับอยู่
“นี่ ตื่นได้แล้ว”ผมเขย่าตัวเซยูเบาๆ
ยัยนั่นไม่ตอบแต่พลิกตัวไปอีกทาง
“สายแล้วนะ”ผมดึงผ้าห่มเธออก
“งือออ ขออีกแปป”
“จะตื่นดีๆมั้ย”
“ม่ายอาวว”
“เตือนแล้วนะ” ผมพูดและก้มลงหอมแก้มเธอแรงๆ
เท่านั้นแหละ เซยูสะดุ้งตัวตื่นทันที
“ไอคนฉวยโอกาส!!!!” เซยูถึบผมก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ถ้าผมตาไม่ฝาดเธอหน้าแดงด้วยแหละ
ผมหัวเราะก่อนจะเข้าไปเตรียมอาหาร วันนี้เรามีคลาสไม่เช้ามาก แต่ผมแกล้งบอกเซยูไปงั้นแหละว่าสายแล้ว เพราะผมอยากทำอาหารเช้าให้เธอ
“หอมจัง”เซยูพูดขณะเดินเข้ามาในครัว
“เฮ้ย นายทำอาหารเป็นด้วยอ่อ”
“อย่าดูถูกคนอย่างปาร์คชานยอลไป” ผมยักคิ้วให้เธอ
“สู้ฉันไม่ได้หรอก แบร่”เซยูแลบลิ้นใส่ผมก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
“มาแล้วๆๆๆ” ผมวางอาหารข้างหน้าเธอและผม
ละเมื่อเซยูชิมคำแรก...
“เป็นไงบ้าง”
“งั้นๆแหละ สู้ฉันก็ไม่ได้”
“ปากไม่ตรงกับใจจริงๆนะเธอ”
“อะไรเล่า ก็งั้นๆจริงๆอ่ะ” เธอพูดและตักอีกคำเข้าปาก
“งั้นๆ แต่หยุดกินไม่ได้เลยหรา ติดใจฝีมือเชฟชานยอลก็บอก”
“เปล่าซะหน่อย”
“ถ้าติดใจอ่ะ จะทำให้กินทั้งชีวิตยังได้เลยนะ”
“พูดบ้าอะไร รีบๆกินเข้าไปเลย นายบอกว่าสายแล้วไม่ใช่นี่ไง” เซยูพูดและตักอาหารยัดปากผม ยัยบ้านี่ จริงๆเลย
“สายอะไรเล่า ฉันหลอกเธอไปงั้นแหละ” เซยูหันไปมองนาฬิกาก่อนจะเอาช้อนมาตีหน้าผากผม
“ไอบ้านี่ กล้าดียังไงมาหลอกฉัน”
“ถ้าฉันไม่หลอก แล้วเธอจะตื่นมั้ยล่ะ”
“ชิ” แยกเขี้ยวใส่ผมก่อนจะหันไปกินข้าวต่อ
“นี่”
“อะไร”
“ฉันพูดจริงนะ”
“เรื่องอะไร”
“ฉันจะจีบเธอจริงๆนะ”เซยูสำลักน้ำทันที
“เออๆ จะย้ำทำไม”
“เปล่า ก็แค่จะบอกว่า..”
“...”
“เตรียมด้วยไว้ได้เลย”
Seyou’’s part
“เตรียมตัวไว้ได้เลย”
เสียงของไอบ้านั่นก้องอยู่ในหัวชั้นทั้งวัน เรียนไม่รู้เรื่องเลย นอยากจะทึ้งหัวตัวเองจริงๆ
“ออกไปนะ ไอบ้า”ฉันทุบหัวตัวเอง
“เป็นอะไรรึเปล่าคะพี่เซยู” น้องซึลกิเดินเข้ามาถามฉัน
ตอนนี้ฉันมาเป็นคนคุมเพลงในรุ่นน้องเอกเต้นกันอยู่ เขากำลังจะมีแสดงศุกร์นี้
“เปล่าหรอก พี่สบายดี”
“แล้วทุบหัวตัวเองทำไมคะ”
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก”
ติ๊ง เสียงข้อความเข้าที่มือถือ จากชานยอล?
-อยู่ที่ไหน-
-เอกเต้น ถามทำไม-
-จะไปหา-
-เห้ย ไม่ต้องมา-
-เธอห้ามฉันไม่ได้หรอก-
-ชานยอลลลลลลล-
แล้วมันก็ไม่ตอบฉัน ตายแน่ๆ ถ้าซึลกิรู้ว่าชานยอลชอบฉันจะเป็นยังไง ฉันไม่อยากให้น้องเขาเสียใจ ไอชานยอลบ้านี่ ทำอะไรไม่เคยฟังใครเลยจริงๆ ฉันกุมหัว
“นี่ไม่เป็นไรจริงๆหรอคะ พี่เซยู”ซึลกิถามขึ้นอีกครั้ง
“อืม ไม่มีไรหรอก แค่รำคาญคนบ้า”
“คนบ้า?? ฉัน หรอคะ?”
“เห้ยๆ ไม่ใช่เธอซักหน่อย อย่าเข้าใจผิด....”
“เซยูวววววววววววว” ไม่ทันขาดคำ มาจนได้สินะ ชานยอลเดินเข้ามาหยุดหน้าฉัน ดีค่ะดี รุ่นน้องทั้งห้องมองแกคนเดียงเลยค่ะ เออดี ซุบซิบไป คิดว่าดีก็ทำไป
“มีอะไร” ฉันตอบไปแบบเซ็งๆ”
“ไม่มีอะไรแค่ คิดถ...”
“ไม่มีอะไรก็กลับไป”ฉันตัดบทขึ้ก่อนเขาจะพูดคำนั้น... ต่อหน้าซึลกิ
“อะไรเล่าทำเป็นโหดไปได้ อ่าวเธอ...ซึล...ซึล...กิใช่มั้ย”
“จำฉันได้ด้วยหรอคะ”ซึลกิเขินหน้าแดงแล้ว
“จำได้สิ แล้วนี่เธอแสดงศุกร์นี้ด้วยหรอ??”
“เอ่อ..ช..ใช่ค่ะพี่ชานยอล”
“ไฟติ้งนะ”ชานยอลพูดและทำท่าประกอบ
“ฉันจะพยายามค่ะ”ซึลกิหน้าแดงมากแล้ว ไอชานยอลนนี่ก็หยอดน้องเขาอยู่ได้ หงิดโว้ย
“ฉันจะกลับบ้านแล้ว”แล้วฉันก็เก็บข้าวของและลุกขึ้น
“กลับๆๆๆ พี่ไปนะซึลกิ บาย” ชานยอลบอกลาซึลกิก่อนจะรีบวิ่งตามฉันออกไป-------------------------------------------------------
มาแล้วๆๆๆๆๆ กลับมาแล้ววว พยายามแต่งอยู่ ตอนนี้ไม่ค่อยว่างซักเท่าไหร่ เพราะตอนนี้จะกลับไทยแล้ว ดีใจมากกก เบื่ออเมกาจะตายแล้ว!!! จะพยายามเข้ามาอัพตอนที่7ภายในวันศุกร์นี้นะคะะะ. ช่วยเม้นกันด้วยน้าาา
ความคิดเห็น