คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chapter 4
ตอนที่สี่
Chanyeol’s part
ผมนอนไม่ได้เลย ผมคิดว่าผมค้นพบความจริงอะไรบางอย่าง ใจผมเต้นแรงตอนที่กอดเซยูทั้งๆที่มันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ผมไม่ชอบที่เธอพูดเหมือนว่าเธอชอบรุ่นพี่เลย์ ครับ ผมว่าผมหึง ผมหวง ผมมันหมาหวงก้างทั้งๆที่ไม่ได้มีสิทธิ์หวงด้วยซ้ำ ผมบ้าไปแล้ว ผมมันบ้าจริงๆ นี่ก็เป็นยี่สิบปีแล้วนะที่ผมรู้จักเซยู ทำไมผมเพิ่งจะมาหวั่นไหวกับมันตอนนี้ละ ยี่สิบปีที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้จักเซยูมากเกินไป มันทำให้ผมยิ่งกลัว กลัวคำว่าเพื่อน เซยูไม่เชื่อในความรัก แต่สำหรับผมความรักคือความผูกพัน แต่ผมก็ไม่เคยคิดว่าสุดท้ายผมจะชอบเพื่อนที่ผูกพันที่สุดแบบนี้
Seyou’s part
ไอบ้าชานยอลหลบหน้าชั้นมาทั้งอาทิตย์เลย ฉันไม่เข้าใจ ตอนเช้าก็ออกแต่เช้า ไม่มาปลุก ไม่รอไปมหาลัยเหมือนที่เคย ตอนที่อยู่คนก็ไม่รอคลาสเดียวกันก็ไปนั่งไกลๆ ตอนเย็นก็ไม่รอกลับพร้อมกัน นี่ชั้นเลยต้องขับรถเอง มันเป็นบ้าอะไรของมัน ทำไมมีปัญหาอะไรไม่พูดกับชั้นตรงๆ ทุกครั้งที่ชั้นไปเคาะประตูที่ห้อง มันก็ไม่เคยเปิด โทรไปก็ไม่รับ ฉันให้เซฮุนสืบให้มันก็ไม่บอกไม่รู้
“เซยูออนนี่เป็นอะไรรึเปล่าคะเนี่ย ชั้นเรียกตั้งนาน” เสียงซึลกิเรียกสติฉันกลับมา
“เปล่าหรอก แค่คิดอะไรนิดหน่อย”
“เรื่องอะไรหรอคะ บอกซึลกิได้นะ ถ้าอยากระบาย”ซึลกิมองฉันด้วยแววตาใสซื่อ
“เอ่อ...เรื่องชานยอลน่ะ”
“ชานยอลอปป้าทำไมหรอคะ?”เธอถามอย่างอยากรู้อยากเห็น ก็ซึลกิชอบชานยอลนี่
“ก็..เขาไม่คุยกับออนนี่เลยเกือบอาทิตย์นึงแล้ว หลบหน้าลอดเวลา โดยที่ออนนี่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าออนนี่ทำผิดอะไร ไอบ้าขี้ขลาด”
“ใจเย็นๆค่ะออนนี่ ซึลกิว่าชานยอลคงจะมีเหตุผลอะไรแน่ๆ อปป้าคงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย”
ฉันคิดตามที่ซึลกิบอก มันก็อาจจะจริง ไอบ้านั่นอาจจะคิดอะไรเพี้ยนๆอยู่ เดี๋ยวมันก็คงกลับมาเป็นเหมือนเดิม ดีจะตายไม่มีคนมากวนประสาท
“นี่ ซึลกิ”
“คะออนนี่?”
“เธอชอบชานยอลใชมั้ย?”
“เอ่อ..ออนนี่รู้ได้ไงคะ?”ซึลกิพูดด้วยใบหน้าที่ขั้นสี
“ยัยเด็กบ๊องเอ้ย ใครก็ดูออก”ฉันพูดแลพดีดหน้าผากเธอไป
“ฉันดูง่ายขนาดนั้นเลยหรอคะ??? แล้วอย่างนี้ชานยอลอปป้าจะรู้มั้ยเนี่ย?? ฉันจะทำไงดีคะออนนี่ ถ้า...ถ้า ถ้าชานยอลอปป้า...”
“ย่าห์ ไอหมอนั่นโง่จะตาย มันดูไม่ออกหรอก”
“จริงนะคะ?”
“ออนนี่บอกว่าจริงก็จริงสิ แต่นี่ซึลกิออนนี่ถามอะไรอย่างสิ”
“อะไรคะ?”
“เธอชอบชานยอลได้ยังไง ทำไมถึงชอบ”
“อืมม ก็ไม่รู้สิคะ ฉันก็แค่รู้สึกชอบ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอกค่ะ”
“เธอนี่มันไร้เดียงสาจริงๆ สำหรับฉัน ความรักไม่มีจริงหรอกนะ..”
“ไม่จริงค่ะออนนี่ ความรัก...มีจริงๆนะคะ สำหรับฉัน ความรักคือสิ่งสวยงามที่อยู่เหนือทุกเงื่อนไข ไม่มีกฎเกณฑ์อะไรทั้งสิ้น ฉันเชื่อว่าเราทุกคนถูกกำหนดมาแล้วให้มาเจอกัน คนสองคนถูกกำหนดมาแล้วให้รักกัน...”
“....”
“ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าความรักจริงๆมันคืออะไร ฉันตกหลุมรักพี่ชานยอลตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ทุกครั้งที่ฉันได้เห็นหน้าเขาฉันก็มีความสุข แค่ฉันได้มองดูเขาห่างๆก็พอแล้ว..”
“.....”
“ถึงฉันจะดูเป็นคนไม่เอาไหน แตเซยูออนนี่เชื่อฉันเถอะค่ะว่าความรักมีจริง ซักวันหนึ่งออนนี่ต้องเจอคนที่เขารักออนนี่แล้วออนนี่ก็รักเขา” ซึลกิยิ้มให้ฉัน
“ซึลกิ...ความอ่อนโยนของเธอ ความหวัง แล้วก็ความใสซื่อบริสุทธิ์ของเธอ....รักษามันไว้ดีๆนะ อย่าให้ใครแย่งไป”
“หมายความว่ายังไงหรอคะ?”ฉันจับมือซึลกิ
“เธอต้องเอาชนะใจชานยอลได้แน่นอน ชานยอลต้องตกหลุมรักเธออย่างแน่นอน ออนนี่เป็นกำลังใจให้นะ”
“เซยูออนนี่...”แล้วซึลกิก็กอดฉัน น้องสาวคนนี้ ฉันจะไม่ให้ใครมาทำร้ายเธอเด็ดขาด
Sehun’s part
“ไม่จริงค่ะออนนี่ ความรัก...มีจริงๆนะคะ สำหรับฉัน ความรักคือสิ่งสวยงามที่อยู่เหนือทุกเงื่อนไข ไม่มีกฎเกณฑ์อะไรทั้งสิ้น ฉันเชื่อว่าเราทุกคนถูกกำหนดมาแล้วให้มาเจอกัน คนสองคนถูกกำหนดมาแล้วให้รักกัน...”
“....”
“ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าความรักจริงๆมันคืออะไร ฉันตกหลุมรักพี่ชานยอลตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ทุกครั้งที่ฉันได้เห็นหน้าเขาฉันก็มีความสุข แค่ฉันได้มองดูเขาห่างๆก็พอแล้ว..”
“.....”
“ถึงฉันจะดูเป็นคนไม่เอาไหน แตเซยูออนนี่เชื่อฉันเถอะค่ะว่าความรักมีจริง ซักวันหนึ่งออนนี่ต้องเจอคนที่เขารักออนนี่แล้วออนนี่ก็รักเขา”
ผมได้ยินซึลกิคุยกับนูนาที่สวนมหาลัย เพราะผมแค่จะมาเอาคีย์การ์ดคอนโดกับนูนา แต่ผมดันได้ยินมันเข้า ซีลกิชอบชานยอลฮยอง
ทำไม? ทำไมผมถึงรู้สึกหงุดหงิด? ยัยนั่นจะชอบใครก็เรื่องของยัยนั่นสิ ผมจะมานั่งคิดทำไม? แกเป็นอะไรของแกเนี่ยเซฮุน
ช่างโว้ย คีย์การ์ดไม่เอามันละ หงุดหงิด แล้วผมก็เดินชนกับชานยอลฮยองเข้า แต่พอฮยองเห็นผมเค้าก็รีบเตรียมเดินหนี ผมเลยฉุดแขนชานยอลฮยองไว้
“ชานยอลฮยอง”
“มี..มีอะไร”
“ฮยองเคป่ะเนี่ย”
“อืม..ฉันสบายดี ไปนะ”
“เดี๋ยว่อนดิฮยอง ทำไมฮยองต้องหลบหน้าเซยูนูนาด้วย”
“ฉันเปล่า...”
“เอาจริงๆดิ นูนาเครียดเรื่องนี้มากนะฮยอง”
“เซยูเครียด? เรื่องฉันเนี่ยนะ?”
“เออดิฮยอง นูนาแคร์ฮยองมากนะ ทำไมฮยองมีอะไรไม่พุดไปตรงๆ เป็นเพื่อนกันมาก่อนผมเกิดด้วยซ้ำ ไม่มีอะไรที่นูนาจะไม่เข้าใจฮยองหรอกนะ”
“ก็เพราะเป็นเพื่อนนั่นแหละถึงพูดไม่ได้..”ชานยอลฮยองพูดงึมงำๆ
“อะไรนะฮยอง”
“เปล่า ฉันขอเวลาคิดก่อน”
“มันเป็นเรื่องอะไรหรอฮยอง ถึงต้องคิดก่อน”
“ฉันบอกนายไม่ได้ว่ะ”
“จริงจังขนาดนั้นเลยดิ?”
“อืม”
“ไอบ้าชานยอล” เหมือนเซยูนูนาจะเห็นเรา เธอเลยรีบวิ่งเข้ามา
“ฉันไปก่อนนะ”แล้วชานยอลฮยองก็รีบเดินเร็วๆออกไป
ป้าบ เซยูนูนาตบหัวผม
“ไอน้องไม่รักดี ทำไมไม่รั้งเขาไว้”แล้วนูนาก็วิ่งออกไปทำให้เหลือแค่ผมกับซึลกิ
“เจ็บมั้ย?”เธฮถาม
“เธอะมาแคร์อะไรฉัน ทำไมไม่รีบวิ่งตามชานยอลฮยองไปล่ะ”
“ทำไมนายพูดแบบนี้เซฮุน นายเป็นเพื่อนฉันนะ..”
“แล้วเธอจะสนใจเพื่อนอย่างฉันทำไม”
“ฉันก็แค่หวังดี เพื่อนก็ต้องดูแลเพื่อนสิ...”
“อย่ามายุ่งโว้ย!!!” ผมตะโกนใส่เธอ
ป้าบ ซึลกิตบหน้าผม
“ฉันผิดหวังในตัวนายจริงๆเซฮุน”
แล้วซึลกิก็เดินออกไป ถ้าผมมองไม่ผิดผมเห็นน้ำตาของเธอด้วย ผมก็ไม่เข้าใจว่าผมเป็นอะไรไป ผมแค่หงุดหงิด ผมผิดเองที่ตะคอกใส่เธอทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ทั้งๆที่เธอก็แค่หวังดีกับผม มันแค่คำว่าเพื่อนที่เธอพูดที่ทำให้ผมอารมณ์เสีย เพื่อนแล้วไง เธอจะมาแคร์อะไรกับเพื่อนอย่างผม ทำไมไม่ไปแคร์คนที่เธอชอบนักชอบหนาแบบชานยอลฮยอง ผมก็ไม่อยากคิดนะ ว่าที่ผมหงุดหงิดเรื่องนี้ มันเป็นเพราะว่าผมชอบเธอรึเปล่า ผมชอบซึลกิรึเปล่า?
ความคิดเห็น