คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10 (THE END)
ตอนที่สิบ
Seyou’s part
ยาก ทำไมมันถึงต้องยากแบบนี้ ฉันไม่ควรเลยจริงๆ ไม่ควรจะคิดที่จะเริ่ม ”รัก” ใครซักคน ฉัน..ควรจะเชื่อต่อไปว่าความรักไม่มีจริงๆ ความรักน่ากลัวเกินไป ถึงจะมีช่วงเวลาสวยงามที่ทำให้ฉันหลงใหล ทำให้หัวใจฉันยิ้ม ทำให้รู้สึกว่าโลกใบนี้ช่างสวยงาม แต่ความรักก็น่ากลัวเหลือเกิน ทำไมทุกครั้งที่มีคำว่ารัก ต้องมีคนเจ็บปวด ต้องมีคนสูญเสีย คำว่ารัก ทำลายความเป็นเพื่อน ทำลายความเป็นพี่เป็นน้อง ทำลายคำสัญญา ทำลายความเชื่อใจ ทำลายทุกๆอย่าง ทำร้ายฉัน ทำร้ายคนที่ฉันรัก ทำร้ายทุกคน ไม่ว่าจะเลือกทางไหน ก็จะต้องมีคนเจ็บ ถ้าหากฉันเลือกชานยอล เลือกคนที่ฉันรัก ฉันกับเขาอาจจะมีความสุข แต่ฉันจะต้องเสียซึลกิไป เสียน้องที่ฉันรัก เสียความเคารพและไว้ใจที่เขามีให้ฉัน ฉันจะกลายเป็นคนทรยศที่หักหลังคนที่เชื่อใจฉันมาตลอด ฉันจะทำมันได้ยังไง? ฉันรักชานยอล ทั้งๆที่ก็รู้อยู่แล้วว่าซึลกิรักชานยอล รักมาก่อนฉัน และถ้าฉันเลือกที่จะถอยตัวออกมา ฉันจะสามารถรักษาความเป็นพี่น้องกับซึลกิไว้ได้ แต่ฉันคงจะทำลายความเป็นเพื่อนกับชานยอล ฉันเจ็บ..ชานยอลเจ็บ และซึลกิ..ถึงเธออาจจะเจ็บที่ชานยอลไม่ได้รักเธอ แต่อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องเสียใจไปมากกว่านี้เพราะฉันหักหลังเธอ ถึงจะเลือกทางไหน ก็ต้องมีคนเจ็บ แล้วฉันควรจะทำยังไงถึงจะดีที่สุด มันจะมีซักทางมั้ย ที่จะไม่มีใครเลยที่เจ็บ...จะมีซักทางมั้ยที่ฉันจะยังสามารถรักษาทุกอย่างไว้ได้...หรือจะมีแค่เวลาเท่านั้นที่จะสามารถจบความเจ็บปวดจากคำว่ารักได้
“นูนา ไหวป่ะเนี่ย? เทน้ำหกหมดแล้ว” เสียงเซฮุนแทรกเข้ามาในโสตประสาท
“ฉัน...ฉันไม่เป็นไร”ฉันพูดและยิ้มให้เซฮุน
“เป็นก็บอกมาเหอะ เป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ ถึงนูน่าไม่บอกผมว่าเรื่องอะไรแต่ผมก็รู้นะ นูนาคิดว่าการหลยหน้าชานยอลฮยองแบบนี้จะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นรึไง คิดว่าซึลกิจะรู้สึกดีหรอที่นูนาทำแบบนี้ เขาคงไม่มีความสุขหรอกถ้าเห็นคนที่เขารักทั้งสองคนเจ็บ ถึงนูนาจะถอยตัวออกมา นูนาคิดว่าชานยอลฮยองจะไปรักซึลกิหรอ แล้วนูนารู้มั้ยว่ามันเจ็บแค่ไหนที่เห็นคนที่ตัวเองรักเจ็บแบบนี้...” เซฮุนเบือนหน้าเมื่อพูดประโยคสุดท้าย
“นาย...รักซึลกิหรอ”
“ชางผมเหอะว่าผมจะรักใคร ผมแค่อยากจะบอกว่าทำแบบนี้มันมีแต่ทำให้ทุกอย่างแย่ลง เชื่อผมสิ ทำตามหัวใจนูน่าเหอะ ความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอก ซักวันนึงซึลกิก็จะทำใจได้เอง ถ้าต้องมีคนเจ็บ ถ้าต้องเลือกซักทาง นูนาก็เลือกทางที่มีคนเจ็บน้อยที่สุดเถอะ”
“เซฮุน....”ถ้ามองไม่ผิด ตาของเซฮุนดูแดงๆเหมือนจะร้องไห้ เขาเองก็คงจะเจ็บเหมือนกัน ฉันเข้าไปกอดน้องชายของฉัน
“คงเจ็บเหมือนกันสินะ อย่าร้องไห้นะเจ้าตัวเล็ก” แล้วเราก็ร้องไห้ออกมาพร้อมๆกัน
Seulgi’s part
หลายวันมานี้ ทุกอย่างดูสงบมากสำหรับฉัน ฉันไม่ร้องไห้แล้ว ไม่เสียใจแล้ว ที่จริง...มันก็ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นหรอกนะ ถ้าลองมาคิดดีๆแล้ว ทุกอย่างมันคงเริ่มจากตัวฉันเองที่วาดฝันความรักไว้สวยงามมากเกินไป ฉัน...คิดว่าพี่ชานยอลเป็นเจ้าชายในฝันของฉัน แต่ฉันไม่เคยคิดจริงๆดู ว่าฉันรักเขาจริงๆหรือว่าฉันแค่คิดว่าฉันรักเขา คำว่ารักกับคำว่าหลงมันต่างกันนิดเดียว พอมาคิดดู อำไมฉันถึงรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน? มันเป็นไปได้จริงๆหรอ? หรือว่ามันเป็นแค่เพราะฉันชอบหน้าตาเขา ชอบท่าทางบุคลิก ชอบนิสัยเขา เขาเหมือนเจ้าชายที่ฉันวาดภาพไว้ แต่ทั้งหมดนั้น มันไม่ได้แปลว่าฉันรักเขาซักหน่อย ความรักมันมีความหมายมากกว่านั้นมาก ใช้เวลาพิสูจน์นานกว่านั้นมาก และสำหรับพี่ชานยอลกับเซยูออนนี่ พวกเขารู้จักกันมาทั้งชีวิต ใช้เวลาร่วมกันเท่าไหร่ถึงจะเข้าใจกันขนาดนี้ ฉันคิดว่าพวกเขาก็ต้องมั่นใจแล้วล่ะว่ามันคือความรักจริงๆ ฉันจะห้ามให้พี่ชานยอลรักเซยูออนนี่ได้ยังไง? มันห้ามกันได้ซะที่ไหน ส่วนเซยูออนนี่ เค้าคงไม่ได้ตั้งใจจะหักหลังฉัน ออนนี่เป็นพี่ที่ดีกับฉันมาตลอด ออนนี่ก็เหมือนพี่สาวแท้ๆของฉัน ออนนี่ก็คงอาจจะคิดมากเรื่งนี้เหมือนกัน สำหรับฉันการที่ได้เห็นพี่สาวที่ฉันรักมีความสุข ฉันก็มีความสุข หลายวันมานี้ มีใครคนนึงที่ทำให้ฉันรู้สึกดี รู้สึกว่ามีคนเป็นห่วงอยู่ ถ้าไม่ได้เขา ฉันอาจจะร้องไห้ฟูมฟาย และก็คงคิดแบบนี้ไม่ได้หรอก ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาชอบฉัน ฉันไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขาด้วยซ้ำ แต่มาถึงตอนนี้ เขาเป็นคนที่ฉันรู้สึกขอบคุณแล้วก็ดีใจที่มีเขาอยู่ข้างๆมากที่สุด...เซฮุน ฉันพร้อมแล้วที่จะทำให้ทุกอย่างมันจบ
“ฮัลโหล พี่ชานยอลใช่มั้ยคะ นี่ซึลกิเองค่ะ ออกมาคุยกันหน่อยได้มั้ยคะ?...”
Chanyeol’s part
นี่มันหลายวันแล้วนะที่เซยูหลบหน้าผมแบบนี้ เธอไม่ไปมหาลัยด้วยซ้ำไป ผมทำอะไรผิดหรอ? แล้วผมควรจะทำยังไง ถ้าเธอไม่บอกว่าเธอเป็นอะไรแล้วผมจะรู้มั้ย มันคงต้องเป็นอะไรที่เกี่ยวกับซึลกิแน่ๆ เซฮุนก็ไม่ยอมบอกผม ทั้งๆที่มันก็รู้ ทุกครั้งที่ผมไปหาที่ห้องเพื่อเจอเซยู เซฮุนก็บอกว่าหนูน่าไม่พร้อมตลอด ผมอยู่แบบนี้โดยที่ไม่รู้อะไรเลยไม่ได้นะ มันทรมานแค่ไหนจะมีใครเข้าใจบ้างมั้ย
Call me baby call me baby~~~
ผมรีบคว้าโทรศัพท์ทันที ด้วยคามหวังว่าจะเป็นเซยู แต่ไม่ใช่ กลับเป็นเบอร์แปลกๆแทน
“ฮัลโหล พี่ชานยอลใช่มั้ยคะ นี่ซึลกิเองค่ะ ออกมาคุยกันหน่อยได้มั้ยคะ?...”
ผมออกมาเจอซึลกิที่สวนสาธารณะแห่งนึง เธอนั่งรอผมอยู่แล้ว
“มีอะไรหรอ??”
“พี่ชานยอลคะ ฉันขอโทษคะ”
“ขอโทษ?? ขอโทษเรื่องอะไร?”
“ฉัน...เคยคิดว่าฉันชอบพี่ ฉันก็เลยขอให้เซยูออนนี่ช่วย แต่พอวันนั้นที่ฉันไปหาออนนี่ที่คอนโด แล้วบังเอิญเห็นพี่สองคน ฉันถึงรู้ความจริง ฉันว่าออนนี่คงจะรู้สึกผิดกับฉัน เซฮุนบอกว่าออนนี่เป็นเอามาก ฉันคิดว่าฉันรักพี่...แต่พอมาคิดอีกที ฉันถึงรู้ว่ามันไม่ใช่ความรักจริงๆ ฉันแทบจะไม่รู้จักพี่เลยด้วยซ้ำไป ฉันรู้สึกผิดมากๆที่ทำให้พี่สองคนต้องเป็นแบบนี้”
“มัน....ไม่เป็นไรหรอกนะ มันไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก มันเป็นแค่ความเข้าใจผิด ขอบคุณที่มาพูดความจริงกับฉัน ถ้าไม่ได้เธอ ฉันคงบ้าตายไปแล้ว ถ้าอย่างนั้น เธอช่วยอะไรฉันหน่อยได้มั้ย? เธอกับเซฮุน”
“ช่วย? อะไรหรอคะ?”
“คืองี้.....”
Seyou’s part
ฉันจอดรถในมหาลัยก่อนจะถอนหายใจ สุดท้ายก็ต้องมาสินะ วันนี้เป็นวันศุกร์ ที่มหาลัยของฉันมีงาน แบบเป็นกิจกรรมประจำปี มีทั้งของกิน เกมบ้าๆบอ แล้วก็การแสดงของทุกภาควิชา ฉันต้องมาที่นี่เพราะว่าต้องดูแลเรื่องเพลงให้น้องเอกเต้น พวกเขาใช้เพลงที่ฉันแต่งในการแสดงไง แล้วหนึ่งในนั้นก็คือซึลกิ รู้สึกว่าเซฮุนก็สแดงเหมือนกัน แต่เต้นคนละเพลงกัน ส่วนชานยอล...นายนั่นมีแสดงกับวงของเขา ฉันไม่รู้ว่าควรจะอยู่ดูรึเปล่า มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกแย่
“อ้าวว เซยู” พี่เลย์ทักฉันขึ้นขณะเดินเข้างาน
“หวัดดีค่ะ”ฉันพูดละยิ้มเจื่อนๆเขา
“มาคนเดียวหรอ”
“ค่ะ”
“งั้นมาเดินกับพี่มา เดี๋ยวเลี้ยงของกิน”
“เอ่อ..ก็ได้ค่ะ”
เราเดินไปเรื่อยๆ แต่ฉันไม่ค่อยจะมีกะจิตกะใจทำอะไรหรอกนะ แล้วเราก็มาหยุดที่เวทีการแสดงเพื่อดูเซฮุน เขาทำได้ดีมากๆกับการแสดงโซโล่ของเขา แล้วก็อีกเพลงคู่กับเพื่อนสนิทเขาที่ชื่อว่าไค สาวๆหน้าเวทีนี่กรี๊ดกันใหญ่เลย น้องฉันนี่ฮ๊อตจริงๆ ฉันดูเวลา เกือบจะถึงเวลาแสดงแล้ว คงต้องไปสแตนด์บายหลังเวทีได้แล้ว และเมื่อฉันเดินไปหลังเวที ทุกคนก็อยู่ตรงนั้น ฉันไม่กล้าแม้แต่จะสบตาซึลกิด้วยซ้ำ ความรู้สึกผิดจู่โจมฉันทันที ฉันกะมาก่อนเวลาแค่ห้านาที จะได้ไม่อึดอัดมาก รุ่นน้องคนอื่นก็เข้ามาทักทายฉันตามปกติยกเว้นซึลกิ คงจะโกรธฉันมากสินะ แล้วก็ถึงเวลาแสดงซักที ทุกคนขึ้นเวทีไปแล้ว ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ฉันภูมิใจในรุ่นน้องทุกคนมากๆ อีกสามสิบวิก็จะจบแล้ว ฉันก็คงจะกลับเลย แต่อยู่ดีๆเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทุกคนหยุดเต้นแล้วก็วิ่งออกไปข้างเวที เกิดอะไรขึ้น?? ซึลกิวิ่งเข้ามาลากฉันออกไปหน้าเวที และบางคนก็ปิดเพลงนั้น
“ทุกคนคะ คนนี้คือโอเซยูออนนี่ พี่ที่ฉันรักที่สุดค่ะ” ซึลกิพูดออกไมค์
“และนั่น...ก็คือพี่ชานยอล...คนที่รักพี่สาวคนนี้ไม่น้อยไปกว่าที่ฉันรักเซยูออนนี่เลย” ทันทีที่ซึลกิพูดละผายมือไปอีกฝากของเวที ชานยอลก็เดินออกมาพร้อมกีต้าร์ในมือ นี่พวกเขาคิดจะทำอะไรกันเนี่ย
“สำหรับฉัน...ไม่อะไรที่ดีไปกว่าการได้เห็นพี่สาวที่ฉันรักมีความสุขกับคนที่เธอรัก และเขาก็รักเธอ..” ซึลกิหันมายิ้มให้ฉัน
“รักกันนานๆนะคะ”ซึลกิส่งมือฉันให้ชานยอลก่อนที่จะเดินลงจากเวทีไป ชานยอลจุมพิตที่มือฉันก่อนจะปล่อย และลงมือเล่นกีต้าร์และร้องเพลง
“You’ll never love yourself half as much as I love you. You’ll never treat yourself right Darlin’ but I want you to.
If I let you know I’m here for you maybe you’ll love yourself like I love you….”
“ฉันรักเธอนะเซยู”ชานยอลพูดออกไมค์เพลงจบลง ฉันไม่สามารถจะอธิบายอะไรได้กับความรู้สึกนี้ น้ำตามันไหลออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว
“ฉัน..ก็รักนายนะ..ชานยอล”
ชานยอลวางกีต้าร์ลงและเข้ามากอดฉัน
“วู้วววววววว”เสียงฝูงชนทั้งคณะตะโกนร้องแซวฉันกับชานยอลทั่ว
“สรุปว่ารับรักฉันแล้วใช่มั้ย??”ชานยอลพูดขึ้นเมื่อเราเดินลงจากเวทีแล้ว
“ไม่ใช่ม้างง”ฉันประชด
“บอกแล้วว่ายังไงฉันก็จีบเธอติดชัวร์”ชานยอลพูดและบิดจมูกฉัน
“ไอบ้า ไม่ใช่ย่ะ”
“จะไม่ใช่ได้ไง หรือว่าเธอแอบรักฉันมาก่อนอยู่แล้ว ใช่แน่ๆเลย”
“ที่รับรักเพราะสงสารหรอกนะ”
“งั้นหรอออออ สงสารงั้นหรออออ” เขากอดเอวฉันและเอาคางมาเกยไหล่ก่อนจะลากเสียงยาวๆข้างหูฉัน
“นี่ไอบ้า ทำอะไร”
“อ้อนแฟนหน่อยจะทำไม”เขาพูดและหอมแก้มฉัน
“ไอบ้านี่เอาเปรียบจริง” ชานยอลแลบลิ้นใส่ฉัน
“ต้องเอาคืน” ฉันกล้งจูบปากเขาเบาๆก่อนจะวิ่งหนีไป ฮ่าๆๆๆ ตานั่นตอนนี้ยืนชิ๊ดค้างไปเลยทีเดียว คงไม่คิดว่าฉันจะทำแบบนั้นสินะ
“นี่ หยุดเลยนะเซยู มาขโมยจูบฉันแล้ววิ่งหนี อย่างนี้ต้องเอาคืน” ชานยอลตะโกนแล้วพยายามวิ่งไล่ตาม
“คิดว่าตามทันก็ตามมา”
“ทันไม่ทันเดี๋ยวก็รู้ ฉันจะตามเธอไปทั้งชีวิตเลยคอยดู เธอ โอเซยู ไม่มีทางสะบัดฉันออกจากชีวิตเธอได้หรอก จำคำพุดฉันไว้ก็แล้วกันที่รัก”
_______________________จบ______________________
ความคิดเห็น