ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    chapter save บทบันทึกความจริง

    ลำดับตอนที่ #2 : หัวขโมย!!

    • อัปเดตล่าสุด 26 เม.ย. 57


    หยุดนะ!! ลุง!!”เสียงตะโกนลั่นจากปากของเด็กสาวที่กำลังวิ่งสุดกำลังท่ามกลางสายฝนกว่าล้านเม็ดที่ตกลงมาจากฟากฟ้า ลมที่พัดกระหน่ำมาดั่งพายุทุกๆวินาทีพัดเอาผมสีดำสนิทของเด็กสาวสะบัดไปมาท่ามกลางความมืดมิดของเมือง แต่ถึงอย่างนั้น คนที่วิ่งนำหน้าก็ไม่มีทีท่าที่จะหยุด มือที่กำขนมปังไว้บีบแน่นกับแรงขาที่วิ่งสุดแรงเกิด อาการเหนื่อยล้าของลุงสวมโค๊ดสีเทาอ่อนก็ค่อยๆแสดงผลออกมาทีละน้อย

            บอกให้หยุดไง!!” เด็กสาวตะโกนบอกอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ผลก็แน่ละ ใครที่ไหนจะหยุดให้ แล้วจะตะโกนทำไมให้เมื่อยปากเมื่อคิดได้เด็กสาวก็ได้หายไปจากเส้นทางการวิ่งไล่จับของทั้งคู่

            หะ...หายไปแล้ว...มะ...ไม่อยู่แล้ว ลุงที่วิ่งนำหน้าพูดพร้อมอาการเหนื่อยล้าพลางฉีกยิ้มออกมา เพียงเสี้ยววินาทีหลังจากคำพูดนั้น เด็กสาวได้กระโจนเข้าใส่สุดตัวจากทางด้านซ้ายของอีกฝ่าย แรงกระแทกทำให้คนที่วิ่งนำหน้ากระเด็นออกนอกลู่ทางทันที

            ลุง แพ้แล้วละ เอาของฉันคืนมา เด็กสาวพูดทำนองว่าเกมนี้ฉันชนะออกมาพร้อมกับชี้หน้าคนที่วิ่งนำหน้ามาตลอดได้อย่างซะใจ

            มองหาอะไรลุง คิดว่าจะหนีไปจากฉันได้หรอ ไม่มีทาง เด็กสาวตอกย้ำความสำเร็จของตนอีกครั้งหลังจากที่ลุงหัวขโมยหันซ้ายหันขวาไปมา

            พรึบ!!!” เสียงเสื้อโค๊ดที่สะบัดกระแทกลม พร้อมกับการพุ่งตัวออกด้านข้างของคุณลุงหัวขโมย จากคำว่าไม่มีทางของเด็กสาวได้แตกเป็นเสี่ยงๆหลังจากการวิ่งหนีสุดชีวิตอีกครั้งของอีกฝ่าย

            ลุง!!” อีกครั้งที่เสียงตะโกนของเด็กสาวหยุดการวิ่งของคนข้างหน้าแบบสุดตัวไว้ไม่ได้ การวิ่งอย่างสุดแรงเกิดของคุณลุงหัวขโมยทำให้เด็กสาวได้เหนื่อยเป็นครั้งที่สอง อะไรกันอีก จะวิ่งให้ถึงเช้าเลยหรอลุงเด็กสาวคิดในขณะยื่นมืออีกข้างไปจับเสาไฟข้างทางเพื่อช่วยในการหักเลี้ยวและวิ่งต่อได้อย่างเต็มที่

            ลุง!!” เสียงตะโกนดั่งฟ้าร้องของเธอได้ดังขึ้นพร้อมกับการหยุดตัวของคุณลุงหัวขโมย

    ได้ผลแหะ เด็กสาวคิดในใจขณะยืนหยุดมองคุณลุงที่วิ่งนำหน้าของเธอได้ตลอดเวลากำลังจะหันมาเผชิญหน้ากับผู้ที่วิ่งไล่ตาม

            สะพานขาด ใช่ นี้คือสาเหตุที่ทำให้คุณลุงหัวขโมยหยุดวิ่ง มืออีกข้างที่ได้กำขนมปังของเธอซึ่งถูกขโมยไปแทบละเอียด ได้ยื่นออกมาหาคนที่ไล่ตามมาตลอดทาง

            ขอโทษ เพียงคำเดียวของคุณลุงหัวขโมยได้กล่าวออกมาพร้อมน้ำตา ทำให้โลกของเด็กสาวผู้ไล่ตามแทบหยุดนิ่งไป

            อะไร!! เราอุตสาห์วิ่งไล่ตามมาตั้งไกล แล้วนี้มาจบด้วยคำว่าขอโทษนี้นะ อีกอย่างแค่สะพานขาด ถึงกับหยุดขโมยได้เลยหรอ แล้วทำไมต้องร้องไห้ด้วยละเด็กสาวบ่นในใจพลางพิจารณาเหตุการณ์ที่ผ่านมา

    สงสัยคงสำนึกผิดแล้ว เอ๋!! แต่เดี๋ยวสิ!! ถ้านี้เป็นการแสดงละครของลุงแก่นั้นละความคิดของเด็กสาวโลดแล่นพร้อมกับการตัดสินใจเดินไปด้านหน้าอย่างระมัดระวัง แต่แล้วเด็กสาวก็ได้แต่เพียงยืนอย่างสงบนิ่งพร้อมกับใบหน้าตกตะลึงในสิ่งที่ตนเองกำลังมองเห็น

    สิ้นสุดการพิจารณา การหันหลังเดินกลับไปของเด็กสาวคือคำตอบที่ดีที่สุด คนที่ทำหน้าที่หนีอย่างสุดชีวิตได้แต่ยืนงงกับสิ่งที่ตนเองเห็นตรงหน้าพลางหันกลับมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เด็กน้อยอายุประมาณ 8 ขวบ 2-3คน ยื่นหน้าออกมาจากตีนสะพานของอีกฝั่งกำลังมองพ่อของตนเองที่หนีจากการไล่ตามของหญิงสาว และนี้คงเป็นสาเหตุหลักของคุณลุงหัวขโมย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×