หยุดใจไว้ที่นาย

ลำดับตอนที่ #1 : ค่ำคืนที่แสนหนวกหู (30%น่าจะน่ะ)

ค่ำคืนที่แสนหนวกหู

             พระอาทิตย์ค่อยๆดึงความสว่างกลับสู่ตนเพื่อเปิดทางให้พระจันทร์ทำงานแทนที่ ท้องฟ้าเปลี่ยนจากสีแสดกลายเป็นม่วงจนเกือบดำ เป็นเวลาที่นักเรียนส่วนใหญ่ควรกลับถึงบ้าน ลงมือทำการบ้านกองโตเท่าภูเขาด้วยความรู้สึกยากเย็นแสนสาหัสถูกความเหนื่อยล้ากัดกินจนสิ้นแรงและจบท้ายด้วยการระเปิดความเครียดหนีไปแอบงีบ เล่นเกม ดูทีวีหรืออะไรก็ตามที่ไม่ต้องเห็นเจ้าเครื่องทรมานนั้นอีกตลอดชีวิต  

สาวม.ปลายคนนี้ก็ไม่ต่างกัน คิมหันต์ หรือ เมษ์ น้องคนเล็กของบ้าน เธอโยนการบ้านทั้งหมดไว้บนโต๊ะตรงหน้าทิ้งตัวลงนอนเหยียดราวกับแมวบิดขี้เกียจบนโซฟาเอื้อมมือหยิบรีโมทบนโต๊ะเพื่อเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ อ้าปากหาวหวอดๆขาดคุณสมบัติกุลสตรีโดยสิ้นเชิง หน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้หอบสายลมอ่อนๆกระทบผมสีน้ำตาลสั้นอ่อนนุ่มชวนพาเคลิ้มสู่ความฝัน ปล่อยให้เสียงกระดาษปลิวว่อนเป็นเพียงอาการแว่วหูยามอ่อนแรง 

“นั่นมันท่านฟาย กรี๊ด~มากขรึมหล่อเท่ห์มั่กมาก”เธอลุกขึ้นนั่งจ้องตาไม่กระพริบราวกับจะพยายามจำใบหน้า ริมฝีปาก การขยับทุกท่วงท่า น้ำเสียงทุกท่วงทำนองของชายในกรอบสี่เหลี่ยมเบื้องหน้าไม่ให้ขาดแม้เพียงรายละเอียดเดียว แม้แต่เสียงประตูเปิดออกและปิดลงแต่ไร้วี่แววบุคคลที่ทำให้เกิดเสียง สมาธิที่ดีขึ้นอย่างฉับพลันยังคงกระตุ้นให้เธอไม่กระพริบตาผิดวิสัยมนุษย์ต่อ แม้จะผ่านไปอีก10นาที เสียงประตูเปิดออกอีกครั้งหนึ่งและถูกปิดลงดังกว่าครั้งแรก