Clover นักฆ่ากำมะลอ

ลำดับตอนที่ #1 : clover1

                

                   ทำนองเพลงใสกังวานแว่วไปตามลม หากแต่ไร้แววผู้ฟัง รอบด้านเป็นทุ่งหญ้ากว้างล้อมด้วยพื้นป่ารกชัน และแม่น้ำเชี่ยวกราด ป้องปราการธรรมชาติยากต่อการถูกบุกรุก ผู้ขับขานทำนองประสานมือทาบบนหน้าทองที่โป่งนูนของตน ผมยาวพลิ้วไสวดุจไม้เปลวเพลิงเริงระบำใต้พื้นน้ำแลร้อนแรง สวยงามแต่ไม่เป็นภัย ดวงตากลมโตดุจพลอยม่วงเม็ดงามฉายแววอ่อนโยน จมูกเป็นสันได้รูป ริมฝีปากอวบอิ่มสีกุหลาบธรรมชาติ แก้มนวลสีชมพูอ่อน ผิวเนียนขาวราวกับหิมะตัดกับเสื้อผ้าเนื้อบางสีดำสนิท ทั้งรูปร่างหน้าตาน้ำเสียงยากที่ชายใดจะไม่หลงเสน่ห์ตกห้วงแห่งรักหากแต่ไม่ใช่สถานที่ศักดิ์สิทธ์แห่งนี้

                เสียงฝีเท้าที่หยุดด้านหลังเธอ ทำให้เสียงเพลงเสนาะหูเงียบลงหันไปให้ความสนใจผู้มาเยือน ความขาวของหนวดเคราและเส้นผมบ่งบอกถึงความชรา ชุดสีขาวบ่งบอกถึงความบริสุทธิ์เหมาะสมกับเป็นผู้รับใช้เทพเจ้าในวิหารศักดิ์สิทธิ์

                “ดูเหมือนการที่ขังไว้บนหอคอยด้านหลังวิหารศักดิ์สิทธิ์ ในคุกเงียบแห่งนี้ซึ่งตัดขาดจากผู้คน ไร้สิ่งมีชีวิต อยู่โดดเดี่ยวเพียงลำพัง จะไม่ทำให้เจ้าสำนึกขึ้นมาบ้างเลย”เสียงแสดงความอิดโรยดังขึ้น 

“ท่านมีธุระอะไรหรือค่ะ”ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยร่วงโรยตามกาลเวลาเพิ่มจำนวนและความลึกมากขึ้นไปอีกเมื่อใบหน้ายับย่นแสดงความไม่พอใจกับคู่สนทนาท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“สภาศักดิ์สิทธิ์มีคำตัดสินมาแล้ว”ชายชราสบตาหญิงสาวทิ้งช่วงลมหายใจครู่หนึ่ง

“เจ้าซึ่งเป็นบุคคลของวิหารศักดิ์สิทธิ์มีหน้าที่รับใช้เทพเจ้า ต้องรักษากายจิตให้สะอาดบริสุทธิ์ ครองพรหมจรรย์ตลอดชีวาจะหาไม่ แต่เจ้ากลับทำตัวเปื้อนบาปเยี่ยงมนุษย์สามัญชนทั่วไปหลงมัวเมาตกเป็นทาสแห่งรักซึ่งเป็นข้อห้ามร้ายแรงที่สุด จงไปที่นี่ซะ ก่อนจะทำสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้แปดเปื้อนมัวหมองเพราะเจ้าไปด้วย”

“เป็นความกรุณาอย่างสุดซึ้งค่ะ อย่างน้อยชีวิตกที่กำลังจะเกิดมาจะได้เห็นแสงสว่างแห่งตะวัน โบยบินได้อิสระดังนก”

“เจ้าจงจำคำของข้าไว้ ความพิโรธของเทพเจ้า” 

ยามใดเมื่อเจ้ากำเนิดบุตร หนึ่งคือตัวแทนแห่งแสงผู้บริสุทธิ์ผุดผ่อง ส่วนอีกหนึ่งคือตัวแทนแห่งความมืดผู้นำทางเจ้าไปสู้ความฉิบหาย หากเจ้ายังอยากมีชีวิตรอดจงสังหารบุตรของเจ้าซะ ก่อนความมืดจะเติบโตและกัดกินเจ้าจนไม่เหลือแม้แต่ธุลี

หญิงสาวยิ้มอ่อนโยนเสียงไพเราะตรึงจิตเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เป็นน้ำเสียงที่จริงใจ ไร้ความโกรธแค้นหรือความนัยใดแอบแฝงที่ตนต้องถูกขับไล่เผชิญโลกไม่คุ้นเคย

“ไม่ว่าจะถูกผลาญเลือด เนื้อ ทรัพย์สิน หรือต้องกระทำการเยี่ยงโจร หากชีวิตน้อยๆจะสามารถอยู่ต่อไปได้ ฉันก็ยินยอมจะแลกทั้งหมด แม้แต่ชีวิตไร้ค่าชีวิตนี้”

“จงฟังคำของข้า ก่อนหายนะจะถูกนำพามาสู่บ้านเมือง”

หญิงสาวลูบท้องอย่างเบามือด้วยความรัก เอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะโค้งลาใช้เท้าเปลือยเปล่าเดินจากมา

หากปราศจากความชั่ว ความดีก็มิอาจเปล่งแสง