ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC BTS] 10 R E T U R N ► NamJin

    ลำดับตอนที่ #3 : RETURN | PT.2 [30%]

    • อัปเดตล่าสุด 14 ส.ค. 58






    ความรักของฉันเปรียบดั่งดอกกุหลาบสีแดง
    ใช่ ฉันอาจมีกลิ่นหอมเย้ายวน
    แต่ถ้าคุณยิ่งใกล้ชิด ฉันจะยิ่งทำให้คุณเจ็บปวดมากขึ้น

     

               ซอกจินลุกขึ้นท่ามกลางความมืดของห้องนอน จู่ๆเสียงเพลงที่เขาชอบก็ดังขึ้นเบาๆเหมือนถูกเปิดจากที่ใดที่หนึ่งในบริเวณบ้าน ถ้าเป็นคนอื่นคงหลอนกับเสียงเพลงที่ไม่มีแหล่งที่มาที่ไปในยามวิกาลแบบนี้ แม้ซอกจินจะไม่ได้เดินตามหาแหล่งที่มาของเสียง แต่ถ้าให้เขาคิด...ก็มีอยู่คนเดียวที่จะทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ ซอกจินคิดเรื่อยเปื่อยก่อนที่จะล้มตัวนอนลงแล้วเอาผ้าห่มคลุมโปงตัวเอง

     

               “ก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเลยนะ นัมจุน...”

     

               นานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ที่นัมจุนยังคงนั่งอยู่หน้าบ้านของซอกจิน โดยไม่ขยับเขยื้อนไปไหนมานานกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว กระป๋องกาแฟถูกวางเอาไว้ด้านข้างตัวกระป๋องแล้วกระป๋องเล่า ทำไมเขาถึงมานั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวน่ะเหรอ? คงเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆล่ะมั้ง? คนบ้าที่ไหนจะมานั่งอยู่นอกบ้านในวันที่หิมะตกแบบนี้ล่ะ ก็มีแค่เขาคนเดียวนั่นแหล่ะ

               เสียงเพลงที่คลอเบาๆ นัมจุนเพียงแค่หวังให้มันลอยไปตามสายลมแล้วเข้าไปในช่องเล็กๆของหน้าต่างห้องซอกจินเท่า เพลงที่เขาไม่เคยชอบ และไม่คิดที่จะชอบด้วย มันเป็นเพียงเพลงที่ซอกจินชอบเปิดกรอกหูเขาทุกๆวันจนเขาร้องตามได้ก็เท่านั้นเอง ความจริงนัมจุนไม่ควรปล่อยให้จีมินอยู่บ้านคนเดียว แต่ก็อย่างว่า ตี 2 แล้วเด็กนั่นก็คงหลับสนิทบนที่นอนนุ่มๆอุ่นๆในห้องนานแล้วล่ะ

     

               “ผมรู้ว่าพี่ได้ยินมันซอกจิน พี่ไม่ใช่คนหลับลึกขนาดนั้นซักหน่อย” นัมจุนยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะคว้ากระป๋องกาแฟทั้งหมดแล้วเดินออกจากบริเวณนั้น

     

               ก็คนมันรัก...เรื่องบ้ากว่านี้ก็ทำได้

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

               “ฮึ้บ!!

     

               แม้หิมะจะตกตั้งแต่เช้า แต่สำหรับคุณพ่อยังหนุ่ม (หรืออาจจะเป็นคุณแม่ยังสาวก็ได้) อย่างโฮซอกก็ต้องทำงานบ้านอย่างขยันขันแข็งก่อนที่ลูกชายตัวดีจะตื่นขึ้นมา ระแวกบ้านโฮซอกเป็นที่รักของทุกๆคน ทั้งหนุ่มๆสาวๆและคนแก่ แถมจองกุกลูกชายของเขายังพลอยโดนเอ็นดูจากคนรอบข้างอีกด้วย

               ถุงขยะสีดำจำนวนหลายใบถูกหย่อนลงในถังขยะใบใหญ่ แค่นี้ภารกิจประจำวันก็เสร็จสิ้นแล้ว ต่อจากนี้โฮซอกก็ได้แค่นั่งจิบน้ำชาอุ่นๆอยู่ในบ้านและดูทีวีไปพลางเท่านั้นเอง ชีวิตสุขสันต์ขนาดนี้ หาได้จากที่ไหนอีกล่ะ!!

     

               “คุณแม่ครับ” เสียงของเด็กหนุ่มดังขึ้นจากด้านหลัง

               “เอ้าจองกุกกี้ ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย”

               “ก็นานแล้วครับ แล้วผมก็ลงมาเห็นแม่กำลังแบกถุงขยะใบเบ้อเร่อทิ้งอีกด้วย ผมบอกแม่กี่รอบแล้วเนี่ย ว่ารอผมก่อน อย่าแบกของหนักๆสิ เดี๋ยวก็ปวดเข่าอีกหรอก”

               “กระต่ายน้อยของแม่ แม่ไม่ได้เป็นอะไรขนาดนั้นซักหน่อย อีกอย่างหนึ่งแม่เพิ่งสามสิบต้นๆเองนะ จะให้มาปวดข้อปวดเข่าเหมือนกับคนแก่ๆได้ยังไงกันล่ะ ฮ่าๆ”

               “ก็เห็นแม่พูดแบบนี้ตลอดนั่นแหล่ะครับ”

     

               จองกุกส่ายหัวเล็กน้อยเมื่อเห็นแม่ของตัวเองยืนเกาหัวหัวเราะแห้งๆอยู่ตรงหน้า ถึงแม้เขาจะดูเหมือนคนบ้าๆบอๆคนหนึ่ง แต่เขาก็เป็นแม่ที่ดีและเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เล็กจนโต ถึงแม้เขาจะไม่เคยเห็นพ่อและแม่ก็ดูท่าทางจะไม่อยากพูดเรื่องพ่อให้เขาฟังเลย

               จองกุกพยุงโฮซอกเข้าไปในบ้าน ถึงแม้จะบอกว่าไม่ปวดเข่าก็เถอะ แต่ความจริงก็ฝืนอยู่นั่นแหล่ะ ยิ่งอากาศหนาวๆแบบนี้มันคงจะกัดเหล็กที่อยู่ด้านในหัวเข่าของแม่แน่ๆ...คิดแล้วก็อยากจะร้องไห้ ที่แม่เป็นแบบนี้ก็เพราะเขาทั้งนั้น

     

               “เอ้าๆ คุณแม่ลูกหนึ่ง ไม่ทันไรก็แก่ซะแล้วเหรอเนี่ย” เสียงของนัมจุนดังขึ้น

               “อย่าพูดโง่ๆหน่าไอ้เพื่อนเวร ไม่ได้อยากจะเป็นแบบนี้หรอกแหม่”

               “ฮ่าๆ กูแกล้งมึงเล่นเฉยๆ”

               “เออไอ้สัส ว่าแต่วันนี้มีธุระอะไร?”

               “โฮ่ยยย เดี๋ยวนี้จำเป็นต้องมีธุระแล้วเหรอ ถึงจะมาหามึงได้น่ะ”

               “เอ้า! ไอ้มนุษย์หน้าโง่คนไหนมันจะมาเที่ยวบ้านเพื่อนในวันเสาร์แบบนี้ครับไอ้เพื่อนน วันนี้มันวันของครอบครัวโว้ย! มึงไม่เห็นเหรอเนี่ย จองกุกหยุดอยู่บ้านนะเว้ย โมเม้นต์หายากในรอบเดือน”

               “โถๆๆ ไอ้สัส ไม่มีอะไรมาก ก็แค่เพิ่งกลับมาจากแอลเอ เลยคิดว่าจะจีมินมาเที่ยวหาจองกุก ไม่ได้เจอกันนานกลัวจีมินกับจองกุกจะลืมหน้ากันซะก่อน”

               “เออๆ เข้าบ้านก่อนๆ กูหนาวครับ”    


    [ 30% ]





    คอมเม้นเล็กๆน้อยๆก็ยังดี ฮ่าๆ 
    ไรท์ไม่ค่อยว่าง เตรียมสอบเข้ามหาลัยอยู่ ยังไงจะมาแต่งต่อแน่นอนเน้อ
    กดโหวต กดเฟบ คอมเม้นอะไรก็ว่ากันไป ให้กำลังใจคนแต่งหน่อย♥
    รักเหมือนเดิม แม้เวลาจะไม่เหมือนเดิมนะฮะ.

    O W E N TM.
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×