คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ทางที่เราเดินไปด้วยกัน
------------------------------------------------------------ ---------------------------------
------------------------------------------------------------ -
" มาแล้วเหรอริโอะ " เสียงชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาจนเป็นที่ถูกอกถูกใจของคนในบอร์ดนี ้ถาม
" อืม ขอโทษนะที่ทำให้รอนานไอส์คุง "
" จะไปกันได้รึยัง " ไอส์คุงถามเธอ
" อือ ว่าแต่ ชุดนี้ที่ฉันใส่เนี้ยดีแล้วรึยังนะ" เธอถามพลางหันรีหันขวาดูกับกระจกร้านอาหารที่อยู่ข้างๆ
" ก็ไม่ได้น่าเกลียดนี่ "
" ไอส์คุงนี่จะชมดีๆไม่ได้รึไง ชอบบอกว่าไม่ได้เกลียด ไม่ได้ชอบอยู่เรื่อย หัดพูดจาอ่อนหวานกะเขามั่งสิ "
" ก้ได้เหมาะ งั้นไปกันได้รึยัง " ว่าแล้วไอส์คุงก็เดินนำหน้าไปเลย
" นี่ไอส์คุงรอฉันด้วยสิ " ว่าแล้วสาวน้อยของเราก็วิ่งตามไปเพื่อที่จะไปเดินข้างๆ
------------------------------------------------------------ --------------------------------
-----------------------------------------------------------
" ช้าชะมัด คนอื่นเขามาก่อนกันเป็นชาติแล้ว " ชายหนุ่มบ่น
" ถ้าบ่นก้ไม่ต้องรอสิ อายุมุ " ไอส์คุงสวนกลับบ้าง
" นี่นาย " ว่าแล้วอายุมุกับไอส์คุงก็มีบรรยากาศมาคุเหมือนในการ์ตูนเดะ
" เอาน่าๆ เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะสายนะ คนอื่นๆรอกันที่นั่นหมดแล้ว " อายาเมะจังแทรกเขามาพร้อมกับ
ยิ้มหวานๆ ตามนิสัยเธอ เล่นเอา 2 หนุ่มหยุดทันที
" อายาเมะขอร้อง ฉันจะไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเจ้าบ้านี่ก็ได้ " ไอส์คุงพูดพลางยิ้มตอบ
" นี่แกเรายังเถียงกันไม่จบเลยนะ " อายุมุขัด
" ถ้าไม่รีบตอนนี้เราจะสายจริงๆแน่เพราะนายนั่นแหละ " ว่าเเล้วไอส์คุงก็ใช้มุขเดิม ( อีกแล้วค่ะท่าน ) เดิน
นำไปก่อน ปล่อยให้อายุมุคุงพูดอยู่คนเดียว แล้วจำใจ้ต้องเดินตามไปแต่โดยดี
------------------------------------------------------------ --------------------------------- ----------------
------------------------------------------------------------ -------
" ไม่ได้มานานแล้วนะพวกเรา " เรียวโกะเอ่ยขึ้น
" แต่ฉันมาบ่อยอยุ่นะ แต่ครั้งนี้คงเป็นครั้งแรกที่มากันพร้อมทุกคน " อายาเมะจังพูด
" นั่นสินะ ผ่านมา 5 ปีแล้วสินะ หลังจากเหตุการณ์นั้น "
" ขอโทษนะถ้าฉันไม่....." ฮิสึมิคุงพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ
" มันไม่ใช่ความผิดของนาย เขาเองก็ไม่เสียใจที่เป็นแบบนี้หรอก จริงไหม คานอน " ไอส์คุงเอ่ย
ไอส์คุงวางดอกลิลลี่ดอกไม้ที่คานอนคุงชอบลงบนหลุมศพเป็นคนแรก ต่อด้วยกุหลาบขาวจากฉัน
คาซาบลังก้าของอายุมุคุงและอายาเมะจัง ป็อปปี้ของฮิสึมิ และช่อดอกไอริส 2 ช่อจากเรียวโกะและโคสุเกะ
" ทำไมนายกับเรียวโกะไม่ซื้อช่อเดียวกันละ เป็นแฟนกันนี่ " อายุมุคุงถาม
" พวกเราก็ให้ช่อเดียวกันนี่แหละ แต่อีกช่อนี่ของคิโยทากะมัน " โคสุเกะคุงตอบ
" พี่นะเหรอ ทำไมไม่มาด้วยตัวเองละ ก็บอกว่ามาเจอกันที่นี่ไงละ " อายาเมะจังถาม
" เขาเองก้เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่น้อย เขาเลยลำบากใจท่จะมานะ แต่เขาบอกมาว่าจะมางานแต่งงาน
ของเธอ 2 คนแน่ๆ ไม่ต้องห่วงหรอก " เรียวโกะจังตอบแทน โคสุเกะคุง
" อืมมมมมมมมมมมมม ในเมื่อเราเสร็จธุระแล้วเราไปเที่ยวกันต่อดีกว่า " โคสุเกะคุงชวน
" ไปเหรอ ชุดดำนี่อะนะ " เรียวโกะถาม
" ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็มีใส่สีขาวมาตั้ง 4 คนนี่ ริโอะ ไอส์ อายาเมะ อายุมุ "โคสุเกะตอบ
" ว่าแต่พวกนายใส่สีขาวมาทำไมนะ นี่เรามาเคารพหลุมศพนะ ใส่ได้เหรอ " เรียวโกะถาม
" ก็ คานอนเขาไม่ชอบสีดำนี่เขาเคยพูดไว้ว่าถ้าเขาตาย งานศพต้องใส่สีขาวมานะ " อายาเมะจังเอ่ย
" จริงเหรอ ไอส์คุง "เรียวโกะถาม
" อืม เขาเคยพูดอย่างงั้นจริงๆแหละ " ไอส์คุงตอบ
" ว่าแต่เธอไปรู้มาจากไหนเนี้ย ตอนแรกที่เธอบอกให้ฉันใส่เมื่อเช้าฉันก็งงอยู่นะ " อายุมุคุงถามอายาเมะจัง
" ความลับของงานจ๊ะ " เธอพูดพร้อมกับรอยยิ้มแบบฉบับที่พวกเราไม่ได้เห็นมานาน ( แต่เห็นทีไรก็ชวน
ขนลุกทุกที พร้อมกับเสียงโล่งอกในสมองว่าดีจริงๆที่อยู่ข้างเดียวกับยายนี่ )
" อายุมุรู้เพราะคุณหนู ไอส์คุงเป้นเพื่อนสนิทคานอน แล้วเธอละ ริโอะเธอรู้ได้ยังไง " โคสุเกะคุงถาม
" ก็ไอส์คุงบอกตอนโทรคุยกันเมื่อคืน " พอสิ้นคำตอบของฉันทุกคนก็ทำสีหน้าแปลกๆ
" ต้ายตาย เธอ 2 คนนี่สนิทกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร " เรียวโกะถามด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์
" น้านนะสิเมื่อเช้าก็มาด้วยกันนี่ " อายาเมะจังสนับสนุน
" นี่ พวกเราแค่คุยโทรศัพท์กันเฉยๆนะ " ฉันเถียงแต่ในในก็กลับมีเสียงดัง ( doki doki ) * ///// *
" ในเมื่อเขา 2 คนเขานัดกันเราก็ปล่อยให้เขาทั้ง 2 คนไปด้วยกันเถอะ " โคสุเกะทำเป็นตัวตั้งตัวตีลากทุก
คนเดินหนีไปหมดจนเหลือฉันกับไอส์คุง 2 คนเท่านั้น ( กลับไปได้จะเอาระเบิดไปปาให้เข็ด )
" ไอ้พวกนี้นี่ ช่างมันเถอะ ว่าแต่ฉันก็หิวพอดีงั้นเราไปหาอะไรทานเถอะ " ไอส์คุงชวน
" อะ ได้เหรอ " ฉันถามด้วยความตกใจ
" อือ ก็ไปสิ " ไอส์คุงพูดพลางยิ้ม จนฉันรีบเดินตามจนฉันสะดุด แต่ไอส์คุงก็รับไว้ได้พอดี
" ซุ่มซ่าม " เขาบ่น
" ขอโทษ " ฉันพูดพลางนึกในใจว่าอย่าให้เขาเห็นหน้าฉันตอนนี้เลย มันคงแดงเป็นลูกแอ๊บเปิ้ลแน่ๆ
" ไอส์คุง ฉันขอเกาะแขนเธอเดินได้ไหม " ( * v * )
" ก้ไม่ได้ห้ามนี่ ความจริงปล่อยเธอเดินคนเดียวคงเดินไม่ถึงร้านแน่ๆ "
" นี่ฉันไม่ได้ซุ่มซ่ามขนาดนั้นนะ " ฉันเถียงแต่ก็ควงแขนไอส์คุงไปด้วยตลอดทาง
------------------------------------------------------------ --------------------------------- ----------
-----------------------------------------------------------
ความคิดเห็น