คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ปัจจุบัน : หงส์หลงกลิ่นดอกไอริส
------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------
------------------------------------------------------------ --------------
------------------------------------------------------
หลังจากที่ผ่านสงครามกองทัพเสต็กปลาแซลมอน สลัดใบเขียว พุ๊ดดิ้งแอ็บเปิ้ล ไก่ย่างสูตรพิเศษ ( ตระ
กูลนารุมิ ) กับซูชิกองโตและไวน์กับเบียร์เป็นลังๆแล้ว คนส่วนใหญ่จึงนอนตายเกลื่อนกลาด จะมีที่มีสติหน่อย
ก็ ริโอะ ไอส์ ส่วนอายาเมะจังนั้น ไม่เป็นอะไรเลย ( คอทองแดงผิดกับใบหน้าโนะเนะ ) แต่มีริ้วสีแดงๆที่
ใบหน้าเล้กน้อย ซึ่งจำนวนผู้รอดชีวิตที่เหลือมีหน้าที่เก็บกวาดซากศพมากองเป็นท ี่เป็นทาง
" พวกนี้นี่ไม่รู้จักลิมิตตัวเอง ถ้าจะกินก็ต้องลากสังขารกลับบ้านได้ด้วยสิยะ " อายาเมะจังปากก็บ่นแตก็วิ่ง
รอกหาผ้าห่มมาห่มจนครบทุกคน
" ใครจะคอเหล็กแบบเธอละ กินเป็นลังแท้ๆ " ไอส์คุงตอบ
" ฉันก็แค่รู้จักวิธีกินก็เท่านั้นเอง ไม่ได้คอแข็งสักหน่อย " เธอเถียง ( นี่ขนาดไม่แข็งนะเนี้ย !!!!! )
" ก็ได้ฉันไม่เถียงแล้ว แล้วอายุมุนี่ต้องแบกเข้าไปไว้ในห้องไหม "
" ไม่ต้องก็ได้ ไหนๆก็หลับกันตรงนี้ตั้งเยอะแล้ว ก็นอนที่นี่ทุกคนเลยก็ได้ อีกอย่างอายุมุตัวอย่างกะยักษ์
เรา 2 คนแบกไม่ไหวหรอก เอวบางร่างน้อยอย่างเธอกับฉันด้วยแล้ว" เธอบ่น
" นี่ใครเอวบางร่างน้อยกัน พูดให้มันดีๆ นะ " ไอส์คุงแสดงสีหน้าไม่พอใจนิดๆ
" พอเถอะน่าทั้ง 2 คน อย่าเถียงกันจนลืมว่าฉันก็อยู่ตรงนี้ด้วยสิ " ฉันแทรกหลังจากที่ใบ้กินมานาน
" ขอโทษจะริโอะ เอาละในเมื่อเรา 3 คนจัดการกับเจ้าซากศพพวกนี้เสร็จแล้ว เรามาก๊งกันอีกรอบเถอะ "
" พอทีเถอะ สงสารเด้กในท้องบ้าง " เขาปราม
" ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่เหล้าผลไม้นะ " อายาเมะจังเถียง
" ไม่มีแต่ พอ " พอไอส์คุงพูดจบก็กระชากแก้วมาจากอายาเมะจัง
" นี่ ตาจุ้นเอามานะ " เธอพยายามแย่งแต่ด้วยส่วนสูงแล้ว ใครชนะก็คงรู้นะ
" เตี้ยแล้วยังไม่เจียมอีกแนะ "
" ฉันไม่ได้เตี้ยนะ พวกนายสูงเกินไปต่างหาก นายไม่ให้ ฉันเดินไปเอาเองก็ได้ " ว่าแล้วเธอก็เดินไปที่ครัว
เพื่อหยิบเหล้า แต่พอเธอเดินไปได้ 2 -3 ก้าวก็วูบลงทันที แต่ดีที่ไอส์คุงรับไว้ทัน
" คุฯอายาเมะ " ฉันตะโกนด้วยความตกใจ
" ไม่เป้นไรหรอก ยัยนี่เวลาเมาทีไรไม่เคยรู้ตัวทุกที ถ้ายิ่งบอกว่าคออ่อนด้วยนะ จะยิ่งอาละวาดไม่หยุดเลยละ
ดีนะที่วันนี้ฉันเอาน้ำส้มผสมลงแก้วยัยนี่ตั้งเยอะ ไม่งั้นละ อาละวาดหนักกว่านี้แน่ "
" ไอส์คุงรู้ดีจังเลยนะ ตอนที่ฉันอยู่โน่นฉลองกันบ่อยเหรอ "
" ก็ทุกๆอาทิตย์แหละ ถ้ามีเวลานะ "
" ดีจังนะ แล้วยังงี้จะให้อายาเมะจังนอนนี่จริงๆเหรอ"
" บ้า ยัยนี่ท้องอยู่นี่ คงต้องลากไปนอนที่ห้องแล้วละ "
" งั้นฉันช่วย "
" ไม่ต้องหรอก ฉันอุ้มคนเดียวบ่อยๆ " ว่าแล้วไอส์คุงก็ช้อนร่างอายาเมะจังขึ้นมาอย่างกับเธอเป็นเด็กๆ แล้ว
พาเธอเดินไปทางห้องของเธอทันที
" จริงสิ เอาผ้าชุบน้ำตามไปด้วยดีกว่า " ว่าแล้วฉันก็เดินไปเอาผ้าชุบน้ำที่ครัวพร้อมกาละมังตามไปทางที่
ไอส์คุงเดินไปเมื่อกี้นี้ เธอก็พบประตูห้องๆหนึ่งเปิดอ้าไว้ แต่พอเธอจะเดินเข้าไป เธอก็เห็นภาพที่ไอส์คุงเช็ด
ตัวให้อายาเมะจัง เธอจึงหยุดกึก ความจริงเธอจะเดินเข้าไปก็ได้แต่.......เธอก้ไม่กล้า
หลังจากนั้นซักพักนึงไอส์คุงก็เช้ดตัวอายาเมะจังเสร็จ ( ภายนอกเท่านั้น้า อย่าคิดลึก ) ไอส์คุงก้ก้ม
ลงไปจูบที่หน้าผากของเธอ แล้วเขาก็เดินออกมา หลังจากที่เขาเห็นฉันเขาก้ชะงักไปเล็กน้อย
" เห็นแล้วเหรอ " เขาถาม
" อืม ไอส์คุง ชอบอายาเมะจังเหรอ " เธอถาม
" เราไปคุยกันที่ระเบียงดีกว่า ตรงนี้ไม่สะดวกเท่าไหร " ว่าแล้วเขาก็เดินนำเอไปที่หน้าระเบียงชั้น 15
ซึ่งวิวดีสุดๆ เราจะสามารถเห็นโตเกียวทาวเวอร์ได้อย่างชัดเจน กับประกายจากแสงไฟยามค่ำคืนราวกับ
กล่องอัญมณีชิ้นงาม
" ไอส์คุงยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะ เมื่อกี้ " ไอส์คุงมีสีหน้าเศร้าลงเล็กน้อย แต่เขาก้พยักหน้า
" ใช่ ฉันชอบเขา ชอบมานานแล้วด้วย "
" แต่เขากับอายุมุคุง .... "
" ฉันรู้ รู้ดีมานานแล้วด้วย รู้ตั้งแต่แรกที่รู้สึกว่าชอบเขา
" ตั้งแต่เมื่อไหรเหรอ " เธอถามเขา
" ไม่รู้สิ ตอนแรกก้แค่รู้สึกทึ่งเฉยๆเมื่อรู้จากคานอนว่ามีเด็กผู้หญิงคนห นึ่งทำให้เขาแพ้ถึง 2 ครั้งสองครา
ได้ ฉันก็เลยคิดว่ายัยเด็กผมเปียจอมโวยวายคนนั้นจะเก่งอย่างนั้นจริ งๆเหรอ "
" แล้วไอส์คุงได้คำตอบได้ยังไงละ ว่าเธอ..."
" ก็ตอนที่ฉันไปตามเจ้าอายุมุที่ห้องแล้วมันขังไว้นะ ยัยนั่นเป็นคนสะเดาะกุญแจปล่อยฉันออกมาเองละ "
" สะเดาะกุญแจ คุณอายาเมะนี่เก่งไปซะทุกทางเลยนะ "
" ไม่หรอก ยัยนั่นนะทำอาหารไม่ได้เรื่องเลยละ มียัยบ้าที่ไหนที่หยิบขวดเกลือสลับกับน้ำตาลได้อีก "
" ก็คุณมาโดกะไงละ ที่เป็นแบบนั้น ความจริง 2 คนนี้ก็คล้ายกันมากๆเลยนะ "
" ไม่งั้นจะเป็นแฟนเก่าของคิโยทากะได้ยังไงละ เสป็คพี่น้องคุ่นี้ ไม่ต่างกันเลยจริงๆ"
" แล้วเธอ... รู้เรื่องนี้ไหม "
" ไม่ แล้วฉันก็ไม่มีวันบอกด้วย ก็ในเมื่อเขาตอนนี้มีความสุขก็พอแล้วนี่ " ไอส์คุงพูดพลางยิ้มอย่างเจ็บปวด
" ไม่คิดจะบอกความจริงให้เขารู้เลยเหรอ จะเก็บเอาไว้อย่างนี้ตลอดไปเลยหรือไง "
" ฉันไม่เคยคิดว่าคำพูดจะสามารถดึงสิ่งที่ไม่ใช่ของเราให้กลับคืน มาได้ ฉันนะขอแค่เขายังยิ้ม...อยู่อย่างนี้
สบายใจอยู่แบบนี้ ต่อให้คนที่ทำให้เขายิ้มได้ไม่ใช่ฉันก็ตาม "
" ฉันจะปิดเรื่องนี้เป็นความลับละกัน ถ้าเธอต้องการอย่างนั้น " เธอยิ้มให้เขา
" ขอบใจนะริโอะ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยนะ " เขาพูดพลางตบที่หัวของฉันเบาๆแล้วก็เดินหายไป
ในห้อง โดยที่ฉันยังยืนชมดาวอยุ่อย่างเดิม
" ทำไมน้า แสงจากดาวที่สวยๆ ถึงได้โดนแสงไฟของเมืองบังจนหมดแบบนี้ละ จะมีใครคิดบ้างไหมน้าว่า
ไอ้วิวสวยๆอย่างนี้นะมันเป็นของปลอม แล้วดาวจริงๆละ ไปอยู่ไหนหมด " เธอพูดพลางรู้สึกมีน้ำเอ่อขึ้นที่
เบ้าตาของเธอ
" ทำไมมันเจ็บแบบนี้ละ ที่หัวใจฉันนะ ไม่เคยรักใครไม่ใช่เหรอ "
------------------------------------------------------------ ------------------------------------------
------------------------------------------------------------ -------
-----------------------------------
to be con
ความคิดเห็น