Happiness for you forever

ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท : once upon a time in Japan กาลครั้งหนึ่งเมื่อตำนานขับขาน

// ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะนี้เที่ยวบินที่ tg 860 ได้ลงจอดเทีบท่าแล้ว ท่านผู้โดยสารที่จะมารอรับ

ผู้โยสารสามารถรอรับได้ที่ประตูผู้โดยสารขาเข้า หมายเลข 3  //

 ท่ามกลางผู้คนแออัดอึกทึกแห่งนี้กลับมีหญิงสาวคนหนึ่งที่ เป็นที่สะดุดตาคนหมู่มาก ผมและนัยตาสีเทา รูป

ร่างสูงโปร่งที่ดูราวกับนางแบบนั้นยิ่งสวมชุดวันพีชสีฟ้าอ่อนยิ ่งทำให้เอดูราวกับเป็นคุณหนูตระกูลสูงที่ไหน

ซักแห่ง

" ริโอะทางนี้ "เสียงชายหนุ่มผมสีเงินเรียก

" ไอส์คุง คิดถึงจัง ไม่ได้เจอกันตั้งนานแนะ " เธอพูดพลางสวมกอดเขาด้วยความคิดถึง

" 5 ปีนี่ทำให้คนเราเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ จากยัยเด็กกะโปโลคนนั้นกับกลายเป็นสาวสวยไปซะได้ "

" แหมกะจะไม่ให้ฉันโตเลยหรือไง " เธอพูดพลางค้อนควับ จริงอยู่เธอดูดีมากตามที่กล่าวไปแล้วข้างต้น

( อ้าวคนเขียนขี้เกียจนี่ มีรองเท้าลอยมาหนึ่งข้าง ) แต่ตอนเด็กเธอก็น่ารักมากๆเหมือนกันนี่ ( อ้วก )

" ตอนแรกที่เธอเขียนมาว่าเธอเป็น ผช. ศาสตราจารย์ที่วิจัยเรื่องยา *** ที่แก้โรคนั้นนะ ฉันยังคิดอยู่เลยว่า

เธอจะทำได้แน่เหรอ " เขาพูดพลางเอากระเป๋าเธอไปถือให้ ( สุภาพบุรุษแห่งเมืองผู้ดี ฮิ้ว )

" ทำไมละ " 

" ก็ฉันคิดว่าเธอน่าจะสูงไม่ถึงโต้ะทดลองนะสิ " พอเขาพูดจบก็มีมือๆหนึ่งทุบเขาที่หลังดังพลัก

"เจ็บนะริโอะ "

" ค่าคุณชาย ถ้ายังอยากมีมือไว้เล่นเปียโนต่อก็หุบปากซะเถอะ " ( โหดวุ้ย )

          ด้วยการขู่ได้ผลหรือเขาขี้เกียจพูดต่อหรือไงก็ไม่รู้ เขาจึงเงียบไปทันที เธอจึงเริ่มถามคำถามต่อ

" แล้วตอนนี้อายุมุคุงกับคุณฮิโยโนะเป็นยังไงบ้างละ "

"ตอนนี้อายุมุนะกำลังรุ่งเชียวละ ชื่อเสียงก็ทัดเทียมจนล้ำหน้าพี่เขาได้แล้วด้วยจนได้ฉายามาว่า โชแปงแห่ง

ตะวันออกละ ทั้งเพลงที่เขาแต่งก็โด่งดังไปทั่วโลกเลยละ ส่วนฮิโยโนะน่ะนะเมื่อก่อนยัยนั่นเป็นล่ามให้กับ

สถานทูตฝรั่งเศส แต่ด้วยความเป็นห่วง ( ? ) ของอายุมุก็เลยเลิก ปัจจุบันก็กลายมาเป็นผู้จัดการให้กับอายุมุ

มันแล้วนะ

" น่าเสียดายจัง สวยๆเก่งๆแบบคุณฮิโยโนะน่ะ น่าจะได้เป็นนางแบบหรือดาราด้วยซ้ำ "

" ตอนแรกก็มีคนมาทาบทามเหมือนกันละแต่ด้วยความห่วง ( อีกแล้ว ) ของอายุมุก็เลยไม่ได้ทำนะ "

" หวงหรือห่วงกันแน่ "

" ทั้ง2 อย่างละมั้ง ก็ทั้ง 2 คนนั้นมีอดีตที่ยากจะลืมนี่ " ไอส์คุงพูดพลางยิ้มน้อยๆ

                ใช่ค่ะเมื่อก่อนสมัยที่เรากำลังต่อสู้กับชะตาของตัวเองอยุ่นั้น คุณคิโยทากะก็ได้แกล้งอายุมุคุง

สารพัดวิธีที่หาได้ รวมถึงการให้คุรฮิโยโนะ ( อายาเมะ ) เข้ามาตีซี้แล้วให้จากไปด้วย  แต่ด้วยความที่ทั้ง 2

 คนรักกันเรื่องก็เลยจบลงด้วยดี ( ไปหาอ่านใน happiness of those whose believe ได้นะค่ะ )

" ตอนนี้คุณฮิโยโนะเลยโดนคุมแจเลยสินะ "

" ติดเป็นปาท่องโก๋เลยต่างหาก 2 คนนั้นนะ " ไอส์คุงพูดพลางถอนหายใจ

" แล้วตอนนี้อาชีพตำรวจของโคสุเกะกับเรียวโกะละ เป็นไงบ้าง "

" ตอนนี้โคสุเกะได้เป็นสารวัตรแล้วนะส่วนเรียวโกะก็เป็น ผช. สารวัตร ของเจ้าโคสุเกะมันนะ "

" ปาท่องโก๋อีกคู่สินี่ "

" แต่ก็คงยังทะเลาะกันเหมือนเดิมอยู่ดี แต่ก็เป็เรื่องสนุกสนานของกรมตำรวจละนะ " เขาเล่าพอเอนึกถึงภาพ

เรียวโกะถีบโคสุเกะแล้วก็อดขำตามไม่ได้เหมือนกัน

" ดีจังนะ ที่พวกเรายังอยู่ดีๆแบบนี้กันได้ ถ้าเมื่อ 5 ปีก่อนมีใครมาบอกว่าโคสุเกะกับเรียวโกะเป็นตำรวจ ฉัน

เป็นนักวิจัยละก็ ฉันคงคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้แน่ๆเลยละ " เธอพูดพลางโบกแท็กซี่

" นั่นสินะ " ไอส์คุงพูดพลางช่วยเอาของขึ้นรถ (ที่ไม่เอารถส่วนตัวมาเนื่องจากกลัวแฟนคลับรุมทึ้ง )

" เธอได้ที่พักรึยังละ " เขาถาม

" ได้แล้ว ฉันโทรคุยกับคุณ ฮิโยโนะ กับเรียวโกะแล้วละว่าจะนอนที่ห้องของคุณฮิโยโนะนะ "

" แล้วทำไมเธอยังเรียกเขาว่าฮิโยโนะอยุ่ละ เขาชื่อายาเมะนะ "

" ไม่รู้สิ มันเคยปากนะ "

" ฉันว่าตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่เธอเรียกยัยนั่นว่าอายาเมะดีกว่านะ เรื่องเก่าๆอย่าไปรื้อฟื้นมันเลย "

" นั่นสินะ แล้วงานเลี้ยงคืนนี้นายจะมาด้วยรึปล่าวละไอส์คุง "

" มาสิถ้าไม่มาละก็...."

" ก็อดเห็นหมูสวาปามอีกนะสิ "เขาพุดพลางตบที่หัวของริโอะ 

" ฉันไม่ใช่หมูนะ หุ่นฉันออกจะดี "

" แต่ฉันว่าขายังสั้นอยู่นะ " เขาพูดพลางมองลงมาที่ขาเธอ

" ค่ะพ่อเทพบุตร ใครจะไปดีเลิศประเสรฐศรีจนสาวหลงเหมือนคุณอีกละ " ถึงเธอจะพูดประชดเขา แต่เขา

ก็ดูดีมากจริง นิสัยที่ร่าเริงขึ้นมาก ผมสีเงินที่ยาวจนถึงกลางหลังของเขาถูกรวบไว้อย่างเรียบร้อย กีบนัยตาสี

ฟ้า ที่ดูราวกับจะกลืนกินผู้ถูกจ้องลงไป  ( คนแถวๆบอร์ดนี้ด้วย ) กับรูปร่างที่ดูสมเป็นผู้ชายขึ้นมาก พอคิด

ถึงตรงนี้เธอก็หน้าแดงเล็กน้อย เขาจึงพยายามแอบมองที่หน้าเขากลับพบว่าเขาดูซึมลงไปเล็กน้อย

" มันก็ไม่ใช่อย่างนั้นเสมอไปหรอก สิ่งที่ฉันต้องการที่สุด ฉันไม่เคยได้มันมาสมใจปราถณาซักที  การได้สิ่ง

ที่ตัวเองไม่ต้องการนะ มันไม่มีประโยชน์เลยซักนิด"  หลังจากนั้นเขาก็เงียบลงไป ใครคือคนที่เขาไม่สามารถ

ทำให้มาหลงรักได้นะ หรือว่าจะเป็นคนที่ทำให้เขาร่าเริงขึ้นรึปล่าวนะ.............. .........................

------------------------------------------------------------ -----------------------------------

---------------------------------------------------------

----------------------------------

to be con

ปล. เรื่องนี้คงไม่เกิน 5 ตอนแน่ๆค่ะ ความจริงตอนแรกกะเอา 3 ตอนจบ แต่คงเป้นไปได้ยากแล้วเนอะ