คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : วิถีชีวิตของคนบาป (100%)
"ห๊ะ!!!" ครูซิส แม็กซ์ โพฮา ตะโกนออกมาพร้อมกัน ขณะที่ร่างที่อยู่ตรงหน้า ผมสีเงินยาว สูงโปร่งราวกับเจ้าชาย ค่อยๆลืมตาขึ้นจนเห็นทุกอย่างชัดเจน
"โย่ว!^0^"
"อ๊อค@-@เป็นลม" โพฮาพูดพลางล้มตัวลงโดนไม่เซไปหาใครทั้งสิ้น
"แม่เจ้าโว้ย" ครูซิสหยิบหนังสือที่ซักครู่มีมี่โยนใส่ โขกเข้ากับหัวตัวเองจนเป็นลมไปอีกรอบ
"เชื่อ ไม่เชื่อ เชื่อ ไม่เชื่อ" แม็กซ์หยิบระเบิดขึ้นมาโยนนับ
"เชื่อได้แล้ว" เชนยื่นมือเข้ามารับระเบิดอันนึงที่กำลังโยนอยู่ แม็กซ์ตัวแข็งและล้มลงทันที "ทำเป็นตกใจกันไปได้ ไอ้พวกนี้ก็เหมือนกันปลุกชั้นขึ้นมาแท้ๆยังตกใจเป็นลมไปซะได้ เฮ้อ.." เชนทำหน้าส่ายหัวเล็กน้อย
"ไม่ได้ตกใจซักหน่อย เสียพลังมากไปต่างหากหล่ะ" แซมเงยหน้าและทำท่าสะพานโค้ง
"ตอนนี้พลังกับมาแล้ว" คูลพูดพลางดีดตัวขึ้น
"ฟรอมเยอะจัดน่ะนายน่ะ เอ๊ะแล้วเซเลสหล่ะ" มีมีลุกขึ้น นูม่าจึงชี้ขึ้นด้านบน
"ตุ๊กแก!!"
"อ๊ากส์!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เซเลสที่เกาะอยู่ที่เพดานยิ้มและหัวเราะร่วน ขณะที่วิญญาณนักสัตว์ทั้ง3 กำลังตกใจสุดขีด
"เฮ้อๆๆๆ หายใจลึกๆๆๆๆๆๆ ออกๆๆๆ" มีมี่ตั้งสมาธินับลมหายใจ
"ชั้นถูกสร้างมาเพื่อเจ็บจิงด้วย" ครูซิสลูบรอยที่ใช้หนังสือโขกเข้ากับหัวจนเป็นรอยแดง และทุกคนก็ค่อยทยอยกันฟื้น
"โอเคหล่ะ คราวนี้ เซ เธอจะต้องคิดถึงมนตราที่ลูน่าเคยใช้ขึ้นมาจากนั้นพวกเราจะปล่อยพลังไปเอง เจ้าบ้านั้นมันคงยอมตายเนื่องจากมันยังรู้สึกผิดอยู่แน่ๆ" เชนอธิบาย พลางกับเดินไปเดินมา
"งั้นชั้นก็ต้องเรียกพลังวิญญาณของพวก นี้ แล้วก็ปล่อยพลังออกไป โดยมันจะไปหาเจ้าตัวเอง อย่างนั้นเหรอ เลิศดีจัง ไม่ต้องรู้เป้าหมายด้วย" เซเลสพูดจ้อย พลางใช้มือ ชี้โน้นๆชี้นี้ตามคำอธิบาย พร้อมกับเชนพยักหน้ารับทีหนึ่ง "โอเค"
เซเลสเริ่มใช่พลังตามลูน่า แต่ที่มีบางอย่างแตกต่างเล็กน้อย ตัวของครูซิสเริ่มร้อน มีไอวิญญาณพุ่งออกจากปากปุดๆๆๆ ราวกับว่าโหยหาอากาศที่ไม่เจอมานาน ครูซิสงอตัวพร้อมกับดิ้นทุรนทุราย จนกระทั้งยื่นขึ้นตรง
"ข้าขอแจมด้วยคนซิ" สายตาครูซิสเปลี่ยน ไป ราวกับแมวป่าและ
"หู" โพฮาโพล่งขึ้น
"หาง" แม็กซ์ตะโกนขึ้น วิญญาณที่สิงอยู่ที่ครูซิสจึงแผ่พลังอำนาจไปที่เวทของเซเลส พลังของเซเลสจึงใหญ่กว่าของลูน่าเนื่องจากมีพลังพิเศษมาเสริม
"อืม พลังใหม่ ตั้งชื่อง่ายๆ ร่างทรงแมวป่า เก๋ดี ใช่ได้" เชนทำหน้าเหมือนรู้อยู่แล้วว่าต้องเกิด "พลังวิญญาณสัตว์ที่5 กำเนิดขึ้นแล้ว" เชนยิ้มล่า
พลังของเซเลสเคลื่อนตัวออกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นว่าอสูรกายต่างๆในโรงเรียน ทำตัวบิดเบี้ยวราวกับมีความเจ็บปวดเกิดขึ้นทั่วตัว ทางกล้องวงจรปิด
"คราวนี้พวกเธอ ก็ต้องกรีดเลือดผสานวงแหวนเวทวงเก่าซะ" เชนพูดอย่างรวดเร็ว
"แต่ที่นี่ไม่มีลำธาร" นูม่าหันไปหาเชน แล้วทำตาลุก
"โทษที สะกดจิตกับชั้นไม่ได้หรอกชั้นเป็นเทพารักษ์" เชนพูดลอย พลางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"ที่นี่ ใช้ได้" คูลเดินมาดึงหนังสือออกจากชั้นเล่มหนึ่ง พื้นส่วนหนึ่งจึงเปิดออก และด้านล่างก็เป็นสายน้ำ "ชั้นคิดแล้วว่าต้องได้ใช้"
ทุกคนใช้มีดกรีดที่ข้อมือ ไม่เว้นครูซิส ความเจ็บปวดเริ่มแทรกแซงข้าสุ่ร่างกายของแต่ละคนนี้หรือความเจ็บปวดที่ลูน่าและคนเหล่านั้นเคยแบกรับ
"โพฮา แม็กซ์ พวกเธอไม่ต้องหรอก เตรียมรับมือกับพวกที่จะมาถึงดีกว่า กับดักที่นี่มันน้อยไป 3920 ชิ้นเอง ไม่ได้เรื่องจริงๆ พวกเธอไม่ต้องเสียเลือดเยอะหมือนลูน่าก็ได้เพราะพวกเธอแค่หลั่งเลือดเพื่อสมานบางส่วนเท่านั้นแหล่ะน่ะใกล้แล้ว"
--*ฮ่า..........ย๊ากส์..........
"ไอพวกนอกรีด มากันแล้วเหรอ" เชนพูดพลางสะบัดมือ สียงด้านนอกจากพวกสัตว์นรกหายไปครู่หนึ่ง "ชักจะมี่เยอะขึ้นทุกทีแล้วสิ" ทันใดนั้น สัตว์ด้านนอกทางกล้องวีดีโอก็ค่อยสูญสลายกลายเป็นเถ้าถ่าน "พวกเธอหยุดเลือดได้แล้ว วงแหวนเวทกลับมาเป็นเหมือนเดิม ก่อนที่พระจันทร์จะเคลื่อนตัวออกแล้วหล่ะ" ทุกคนใช้มือกำที่แผลแน่น เนื่องจากความเจ็บปวดที่ต้องเสียเลือดไป ที่มีสติได้ก็ดีแล้ว เลือดนี่อาจหมดไปครึ่งตัวซะด้วยซ้ำ แต่มันก็ขาดไปมากพอที่จะทำให้มนุษย์ทั่วๆไปตายได้ แต่หล่ะคนที่เสียลือดหน้าซีดเผือกราวกับศพ ปากกลายเป็นสีขาวไร้สีสัน ลมหายใจแผ่วเบา ขาอ่อนยวบยาบ ทั้งหมดจึงล้มลงไปกองที่พื้น
"โชคดีที่ข้าเรียนวิธีเพิ่มเลือดกับสมานแผลมาน่ะเนี๊ยะ รู้ป่ะน่ะหลังจาก.." เชนที่กำลังพล่ามไม่หยุดถูกแม็กซ์ตัดหน้า
"ช่วยพวกเค้าก่อนเหอะน้า" แม็กซ์ตะโกนใส่หูเชน
"โอเคๆ รู้แล้ว ถั่วเหลือง2000 กิโลกรัม มาเดี๋ยวนี้" หลังจากเชนใช้มนเรียกถั่วเหลือง ก็มีถั่วเหลืองกระบุงใหญ่
"นี่ เอาถั่วเหลืองมาทำไมห๊ะ" โพฮาย่นจมูกอย่างงงๆ
"ชั้นกำลังจะเล่า" เชนพูดพลางเริ่มลงมือทำอะไรบางอย่าง "ตอนชั้นอยู่ในโลกนั้นน่ะ ชั้นก็ไปเที่ยวแถวสลัมแวมไพร์ ชั้นตกใจกลัวพวกเค้าดูดเลือด และเค้าก็กินเลือดกันจริงๆ แต่ชั้นมารู้ทีหลังว่า แวมไพร์กินเลือดก็จริง ซึ่งเลือดนั้นก็คือ เลือดที่ได้จาก มหกรรมสกัดเลือดจากถั่วเหลืองสำหรับแวมไพร์ที่เป็นมังสวิรัส และแวมไพร์หมดปัญญาหาเหยื่อ และแน่นอน ชั้นจึงไปเรียนวิธีสกัดมา ก็แค่ทำอย่างนี้ อย่างงี้ อย่างนี้ๆๆๆๆๆ เสร็จแล้ว" เชนมองเลือดที่บันจุขวดลิตร9ขวดอย่างพอใจ "เฮ้อ แผลแห่งผลกรรมสำหรับการเสียสละ จงสมานซะ" สิ้นคำ แผลทั้งหมดก็สมานกัน เหลือเพียงรอยแดงๆไว้ "และก็ชั่วกันเอาเลือดพวกนี้ยัดปากเค้าที" เชน หมุนฝาขวดเลือดพลางกรอกเข้าไปในปากคนหน้าซีดเหล่านั้น โพฮาและแม็กซ์ทำท่าสะอิดสะเอียนเล็กน้อยเพราะมีเลือดไหลเล็ดลอดจากการดื่มเลือดบ้าง แต่เพื่อเพื่อน แม็กซืและโพฮาจึงเข้าไปช่วย หลังจากนั้นไม่นานทุกคนที่สลบสไหล ก็ค่อยๆตื่น และเมื่อหันซ้ายหันขวาเห็นเลือดนองเต็มพื้น ด้วยความตกใจ เซเลสจึงสลบไปอีกรอบ โดยมีครูซิสเข้าไปช้อนตัวไว้ได้ทัน และจบลงด้วยเสียงหัวเราะ
"ทำไมน่ะ ทำไมท่านถึงมีคนรัก ทำไมคนผู้นั้นถึงใช่ข้า ท่านไม่เคยมองข้าเลยหรือ โธ่ ข้านี้อนาถใจตัวเองจริงๆ ทำไมข้าไม่สามารถลบเลือนท่านออกจากหัวใจได้น่ะ อีกหน่อย ก็ใกล้หมดเวลาของข้าอยู่แล้ว เพียงตัวท่านข้ายังไม่มีโอกาสเจอ และแล้วความหวังของข้า ก็คงจบลงเพียงเท่านี้ สุดท้าย นี้หรือ คือวิถีชีวิตของคนเลวอย่างข้า ทำไมโชคชะตาถึงกลั่นแกล้งนัก ทั้งที่ข้ามีรักบริสุทธิ์แท้ๆ" คนน้อยใจน้ำตาเอ่อล้นออกมา จิตใจก็หว้าวุ้น
"ท่านน่ะ ปลงซะบ้างก็ดี ท่านทำแต่อย่างนี้ก็รั้งแต่ จะให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นเรื่อยๆ มันก็จะเป็นกงกรรมกงเวียน ถ้าท่านปลดปล่อยซะ เรื่องมันอาจจะคลี่คลาย ท่านไปเกิดใหม่ ก็อาจเป็นบุคคลที่ร่าเริงแจ่มใส ชีวิตทั่วไป แล้วดาวอันโสมมม ก็จะหายไป ท่านทำได้รึเปล่า" เทพรักษ์องค์หนึ่งปรากฎตัวขึ้น พร้อมกับกล่าวคำปลอบใจแก่คนเศร้าโศก
"แล้วมันจะเป็นอย่างไรต่อไปหล่ะ โลกนี้ในภายภาคหน้า ท่านแสดงให้ข้าเห็นได้หรือเปล่า"
"ได้สิ" เทพรักษ์ผายมือออกทำให้เกิดภาพขึ้น "ตอนช่วงแรก ผู้คนอาจจะรบราฆ่าฟันกัน ดมาไม่นาน เมื่อได้แบ่งแยกทุกอย่างตามต้องการแล้วทุกคนก็เริ่มสงบสุข โลกจะกลายเป็นดางที่สงบสุข ไร้อำนาจ เวทมนตร์ มีศาสนาเป็นที่พึ่งของจิตใจ มีหลักธรรมคำสอนต่างๆนานา ทุกคน จะใช้ชีวิตอย่างราบรื่น ความชั่วอาจมีอยุ่บ้าง แต่ก็เป็นหนทางให้คนดีบางส่วนมีงานทำ" เทพรักษ์สะบัดมือพร้อมกับรูปวีดีทัศน์ที่ผู้คนเดินไปเดินมา ปิ๊กนิกกันอย่างมีความสุข นอนอาบแดดบ้าง โต้คลื่นบ้าง ภาพก็หายไปเพียงเทพารักษ์สะบัด
"ถ้ามันเป็นเช่นนั้น ข้าก็คิดว่า ทุกอย่างจะจบลงด้วยดี ข้าอาจจะปลงได้น่ะท่าน ขอบคุณมาก ตอนนี้ท่านหลบไปซะเถอะพลังอันยิ่งใหญ่กำลังเลื่อนตัวใกล้เข้ามาแล้ว"
"..." เทพารักษ์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะสลายตัวหายไป
"ถ้ามันนั้นคือคำตอบ ชั้นพร้อมที่จะไป^^อย่างมีความสุขแล้วหล่ะ รู้สึกสบายใจจัง การปลงและการปลดปล่อยเป็นอย่างนี้เหรอต่อไป ชั้นจะไปเกิดเป็นอะไรน่ะ"
"ใกล้หมดยุคของคนรุ่นนี้แล้วด้วยหล่ะน่ะ" เทพารักษ์ต่างก็มองตากันอย่างเศร้าๆ ซึ่งหมายความว่าทุกสิ่งในคราวนี้จะหายไปแม้แต่เทพารักษ์เองก็ตาม
23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2006
"แม่ค่ะ พี่ลูน(ลูน่า)เค้าเอาตุ๊กตาหนู๋ไปอ้ะToT"
"จ้าๆ ลูนเอาหมีน้อยคืน น้องโพ(โพฮา)ไปซะน่ะจ๊ะ" ผู้เป็นแม่พูดพลางกวาดขยะในบ้าน
"แม่ค่ะ ชุดนี้สวยรึเปล่า"
"แล้วชุดนี้หล่ะครับแม่ พอจะคู่กับมีมี่ได้รึเปล่าครับ" เด็กชายอีกคนวิ่งเข้ามา
"ได้จ้าได้จ้า ชายน์(เชน)ก็หล่อ มีมี่ก็สวย ดูดีทั้งคู่เลยหล่ะจ๊ะ"
"แม่ค่ะ" เด็กสาวแต่งตัวพั้งค์เปิดประตูห้องออกมา และตะโกนเรียกแม่
"อะไรจ๊ะนูมิส(นูม่า)" ผู้เป็นแม่เหลือบตาไปมอง ลูกสาวสุดวัยรุ่นเลือดร้อนครู่หนึ่ง แล้วก็หันมาทำอาหารต่อ
"ก็มิกซ์(แม็กซ์)น่ะ มันตัดสายเบสของหนูขาดหมดแล้วน่ะค่ะแม่ มานี่เลยน่ะตัวแสบ" พูดจบนูมิสก็วิ่งไล่เตะน้องชายทันที
"โอ้ย พี่อย่าไล่เตะก้นผมสิเจ็บน่ะ โอ้ย!!!ๆๆ" น้องชายตัวจึงวิ่งหนีพร้อมกับรูดราวบันไดลงมา
"นูมิสจ๊ะเลิกไล่เตะก้นน้อง แล้วแม่จะซื้อเบสตัวใหม่ให้น่ะจ๊ะ มิกซ์ก็เหมือนกัน หากเป็นอย่างนี่อีกลูกจะถูกกักบริเวณน่ะจ๊ะ" ผู้เป็นแม่ ใช้นิ้วขยี้
จมูกลูกชายตัวน้อยของตนและเอาจานข้าวไปวาง
"เงียบๆกันหน่อยไปเป็นรึไงห๊ะ" วัยรุ่นอีก 2คน เปิดประตูโพล่งออกมาและพูดพร้อมกัน
"ลูกๆจ๊ะ ทำตามที่พี่แซมกับพี่คูลบอกเร็วซิจ๊ะไม่งั้นอดอาหารเช้า" ผู้เป็นแม่พูดพร้อมกับเรียงรายอาหารมาไว้บนโต๊ะ
--*เงียบ
"อาหารเช้าเสร็จแล้วจร้า"
"เฮ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"เซลาส วิกเตอร์ที่รักจ๊ะวันนี้ครบรอบแต่งงานน่ะจ๊ะ บ่ายโมงไปที่สตูดิโอของซีนด้วยน่ะพาลูกไปด้วยแต่งตัวหล่อๆสวยๆหล่ะ ไหนนับซิ 8คน
ครบจิงๆด้วยน่ะ พ่อไปทำงานหล่ะน่ะทุกคน"
"บ๊ายบายค่ะ/ครับ พ่อ" เสียงลูกทุกคนกล่างอวยพร
"คริซค่ะ ขับรถดีๆหล่ะ" เซลาสปิดประตูและก็มาง้วนกับเด็กๆต่อ
13.00 น.
"ให้ทุกพูดว่า มิส หลังจากผมนับ 3 น่ะครับ" ซีนผู้เป็นเจ้าของสตูดิโอเอ่ยขึ้น "1.....2.....3"
"นี่" มิกซ์เปิดกระโปรงนูมิส นูมิสตกใจผลักหัวแซมชนกับหัวคูล แซมล้มไปนอนบนตักคริซและเซลาส คริซและเซลาสทำหน้าตกใจ คูลหล่นล้มทับน้องเล็กสองคน โพและลูนโดนทับแบน มีมี่กับชายน์ยืนควงแขนกันอย่างไม่สะทกสะท้านถ่ายรูปขึ้นอยู่สองคน
ที่เหลือก็จะเป็นคาแร็คเตอร์น่ะคร่า
ความคิดเห็น