ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ AU fic khr ] Sorry! ขอโทษที บังเอิญว่าฉันรักนาย

    ลำดับตอนที่ #4 : -Intro-

    • อัปเดตล่าสุด 27 ธ.ค. 54



    -
    Intro-

     

         แสงของพระจันทร์ส่องสว่างอยู่ท่ามกลางรัตติกาลที่มืดสนิท เหล่าหมู่ดาวมากมายส่องแสงดูสวยงามระยิบระยับราวกับเพชรพลอย

         หญิงสาวร่างบางผู้มีเส้นผมสีบลอนด์มองท้องฟ้ายาค่ำคืนอย่างสงบนิ่ง พลางนับดาวเล่นเพื่อฆ่าเวลาระหว่างนั่งรอเพื่อนสาวอีกสามคนของตน

         “นั่นไง! ฮิเมะอยู่นั่นแหนะ!!” เสียงสดใสของเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเปลือกไม้ เสียงนั้นทำให้ บาระฮิเมะ รู้ได้ในทันทีว่าผู้ที่เรียกตนนั้นเป็นใคร

         “ขอโทษที่มาสายค่ะ” หญิงสาวเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนกล่าวขอโทษแล้วเดินไปนั่งข้างๆบาระฮิเมะพร้อมๆกับหญิงสาวเรือนผมสีขาวที่ดูหยิ่งๆเล็กน้อย

         “พอดีเตรียมอะไรนิดหน่อยเลยช้าน่ะ” เซซิเลีย อธิบายเหตุผลแล้วเหล่มองบาระฮิเมะที่ยังคงสงบนิ่งไม่พูดอะไรมาตั้งแต่เมื่อกี้

         “...ฉันชิน” คำพูดของบาระฮิเมะเหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าตนมาสายเสมอ ทำเอาเซซิเลียอดหงุดหงิดไม่ได้แต่ก็ต้องกัดฟันทนไว้ก่อน

         “แล้วเราจะไปกันได้ยัง~?ฟุมิ ถามเสียงใสในขณะที่เจ้าตัวยังนอนกลิ้งเล่นบนพื้นหญ้าอย่างไม่กลัวว่าเสื้อผ้าจะเลอะ

         “ฟุมิจัง เสื้อเลอะหมดแล้วนะคะ” ซินเชร่า กล่าวเตือน แต่ดูท่าว่าฟุมิจะไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

         บาระฮิเมะยืนขึ้นแล้วหยิบสร้อยคอที่มีจี้ดอกกุหลาบของตนขึ้นสวม แล้วเดินข้ามเส้นสีแดงที่มีรอยเหมือนถูกลบ

         “ใครที่ทำแบบนี้...ต้องตาย” บาระฮิเมะพึมพำ เซซิเลียมองแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก เธอลุกขึ้นยืนพร้อมๆกับที่ฟุมิลากซินเชร่าให้ข้ามเส้นไป

         ภารกิจของพวกเธอครั้งนี้คือทำให้เส้นกลับไปเป็นเหมือนเดิมพร้อมๆกับตามหาตัวคนร้าย แต่การที่จะทำให้เส้นกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้มีแต่ต้องสร้างเส้นขึ้นใหม่เท่านั้น และวัตถุดิบในการทำเส้นก็อยู่บนโลกมนุษย์เสียด้วยสิ

         “ก่อนอื่นก็ไปหาพวกนั้นสินะ” เซซิเลียว่าหลังจากที่ข้ามเส้นมาแล้ว บาระฮิเมะพยักหน้า

         “แล้วพวกเขาจะเชื่อเราเหรอคะ?” ซินเชร่ากลุ้มใจนิดๆ ถึงแม้พวกเธอจะถูกพวกเขาจินตนาการขึ้นมา แต่ไม่มีหลักประกันอะไรที่จะยืนยันพวกเขาจะเชื่อพวกเธอเลย

         “ไม่เชื่อก็ต้องทำให้เชื่อล่ะ!” ฟุมิเอ่ยโดยไม่มีท่าทีว่าจะเป็นกังวลถึงเรื่องพวกนั้นเลยแม้แต่น้อย

     

     

         “ชิชิชิ งานคราวนี้ก็เสร็จแล้วสินะ” เบลเฟกอล เอ่ยขึ้นหลังจากที่เพิ่งถล่มแฟมิลี่ศัตรูของวองโกเล่ไป

         “รุ่นพี่เบล งานคราวนี้ของพวกเราคือเอาข้อมูลของแฟมิลี่นี้ไม่ใช่เหรอครับ?” ฟราน บอกถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของการบุกรุกมาที่ เอวาเทอรีน แฟมิลี่

         “ข้อมูลก็อยู่นี่ไงโว้ยย!! ที่จัดการถล่มให้น่ะเป็นของแถม!!สควอโล่ ชูแผ่นดิสก์ที่รวบรวมข้อมูลของแฟมิลี่นี้ให้ดู

         “ต๊ายตาย! สึคุหยิบมาตั้งแต่เมื่อไหร่ฮ้า~?ลุซซูเรีย เอ่ยอย่างแปลกใจ เพราะเขา เอ้ย! เธอไม่เห็นสควอโล่ก้าวไปในห้องเอกสารเลยแม้แต่ก้าวเดียว

         “ได้มาแล้วก็ช่างมันเถอะน่า!! กลับได้แล้วโว้ยพวกแก!!! ต้องไปรายงานเจ้าบอสตะไลไม่ใช่รึไง!!” สควอโล่เอ่ยถึง แซนซัส ที่ไม่ได้มาร่วมภารกิจนี้ด้วย

         ตอนที่เขาฟังเหตุผลของแซนซัสทำเอาเขาแทบจะเอาดาบเฉาะหัวผู้เป็นบอสให้กระจุย มีบอสที่ไหนไม่ไปร่วมภารกิจเพราะขี้เกียจกันบ้างล่ะ!!

         “รุ่นพี่เบล วันนี้มีรู้สึกเหมือนมีลางไม่ค่อยดีไงไม่รู้อ่ะครับ” ฟรานว่าแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีดวงดาวส่องแสงระยิบระยับ

         “ชิชิชิ ปากแกมันอัปมงคลชะมัด ไอ้กบ” เบลเฟกอลว่าแล้วเอามือประสานกันที่ท้ายทอยก่อนจะเดินตามพวกที่เหลือไป ฟรานจึงเลิกคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วกลับไปวาเรียพร้อมกับคนอื่นๆ

         ...บางทีลางสังหรณ์ของฟรานอาจจะตรงก็ได้...

    -------------------------------------

    โอ้เย! และแล้วบทนำก็มา!!

    บทนำคลอดเร็วแบบนี้แสดงว่าตอนอื่นๆต้องช้ากว่าหอยทากแน่นอน!! (//โดนเตะ)

         

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×