คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ช่วยมดแดงกับผึ้งงานทีเถอะ
ณ โกดังร้างแห่งหนึ่ง (มันเก่าเสียจิงๆนะ)
โหนี่มดแดงโดนจับอยู่ที่นี่จิงๆเหรอเนี่ย มันน่ากลัวจิงๆเลยนะขนาดผมเป็นผู้ชายผมยังกลัวเลย....โธ่ๆแม่จ๋า พ่อจ๋า ช่วยผมด้วย........ฮือๆ กลับบ้านได้มั๊ยเนี่ย แต่ว่ายังไงก็แล้วแต่ มดแดงสำคัญสุดเราต้องช่วยมดแดงให้ได้
“ถึงแล้วครับ คุณชาเย็นและคุณโอเลี้ยง”
“อืมๆแล้วพวกนายจะรอพวกเราที่นี่ใช่มั๊ย”
“นี่ๆไอเลี้ยง แกไม่ให้เค้ารอตรงนี้แล้วให้เค้าไปรอบนกระเช้าลอยฟ้ารึไง”
“เออใช่ๆ.......เฮ้ยไม่ใช่อย่างนั้นเผื่อ เค้าจะไปรับเราตรงจุดอื่นไง แหมเอ็งนี่ ซื่อหรือบื้อว้ะเนี่ย”
“เออๆ ข้าขอโทษ ข้าก็แค่อยากให้มานรู้สึกรีแรคบ้างก็เท่านั้นแหละ”
“เออๆข้าขอบใจในความหวังดีของเอ็งแต่ว่า.....ตอนนี้ข้าเป็นห่วงผึ้งมากๆเข้าใจมั๊ย”
“โอเคๆ ข้าไม่พูดก็ได้”
“เออดีแล้ว........เอ่อแล้วสรุป พวกพี่ๆจะรอรับพวกผมที่นี่ใช่รึเปล่าครับ”
“ไม่ใช่ครับ แต่ว่าพวกเราจะไปรอพวกคุณที่โกดัง 5 งั้นผมขอตัวนะครับ”
แหม......ใจคอพวกนี้ทำด้วยอะไร ปล่อยให้ผมกะไอเลี้ยงรับชะตากรรมอันโหดร้ายกัน 2 คนโธ่ๆๆแย่จริงๆเลย......
“พร้อมแล้วใช่มั๊ยฮะไอชา”
“อืมๆ ข้าพร้อมแล้ว”
“งั้นเราเข้าไปข้างในกันเลยดีกว่า”
“อืมๆ”
แล้วผมกับไอเลี้ยงก็เดินเข้าไปในโกดังนั้นผมเหลือบไปเห็นเลขที่โกดังที่ผมกำลังอยู่มันคือโกดังที่ 11 โอโหพวกบอร์ดี้การ์ดใจดำ ทำกับพวกเราได้ ไปรอตั้งโกดังที่ 5 แล้วไอโกดังที่ 5 มันอยู่ไหนก็ไม่รู้ เอาล่ะยังไงก็แล้วแต่ เราต้องช่วยมดแดงมาให้ได้
“มากันแล้วเหรอพวกแก……ฮึฮึ เอ้า เด็กๆ เอาตัวคุณหนูออกมาได้”
เสียงที่ผมได้ยินเมื่อสักครู่คือเสียงของเจ้าโจรเรียกค่าไถ่ มันเป็นโจรที่ดูผู้ดีเลยทีเดียวแหละ แต่ว่าทำไมนะต้องมาทำเรื่องแบบนี้ด้วย แต่ว่า ผมรู้สึกเหมือนเคยได้ยินเสียงนี้มาแล้วจากที่ไหนสักแห่งนะ........ผมจึงกระซิบกับไอเลี้ยงว่า
“นี่ๆไอเลี้ยง เอ็งเคยได้ยินเสียงแบบนี้ป่าวอ่า ข้าว่ามันคุ้นๆว่ะ”
“คิดมากไปป่าว ช่างเหอะตอนนี้เราต้องรีบทำอะไรซักอย่างแล้ว”
“อืมๆ”
“นี่พวกแก มาเอาเงินไปเร็วเข้า แล้วก็ส่งตัวมดแดงกับผึ้งงานมานะ”
โหไอเลี้ยง ช่างกล้า ผมเนี่ย พูดไม่ออกเลย มันน่ากลัวมากเลย
“แก 2 คนคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ.......เด็กๆจัดการ”
โอโห พวกมันมีกันเป็น 10 คน ผมล่ะกลัวแล้วกลัวอีก แต่ด้วยที่สถานการณ์มันพาไป ทำให้ผมต่อยพวกมันล้มไปหมด แล้วผมกับไอเลี้ยงก็เข้าไปฉุดมดแดงกับผึ้งงานได้ จากนั้นพวกเราก็ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งไปที่โกดัง 5 แต่ว่า โกดัง 5 มันอยู่ตรงไหนล่ะ เราวิ่งกันจนอ่อนแรง
“โอ๊ย...... นายจะวิ่งไปถึงไหนเนี่ย เมื่อไหร่ฉันกับผึ้งจะปลอดภัยล่ะ”
“ทนหน่อยนะ ถ้าเราเจอโกดังที่ 5 แล้วเราก็จะปลอดภัยแล้วหละ”
“อืมๆ....แต่ว่าโอ๊ย”
จู่ๆมดแดงก็วิ่งไม่ออกสงสัยคงเพราะว่าวิ่งมากเกินไป ฉะนั้นคนที่เป็นสุภาพบุรุษแบบผม จึงต้องอุ้มเธอแล้วก็วิ่ง.......เราวิ่งกันไปเรื่อยๆ จนมาถึงโกดัง 5 แต่เรากลับไม่พบ บอดี้การ์ดคนที่พาเราและนัดเราเลย
“เฮ้ย ไอเลี้ยง ไหนมันบอกว่ามันจะรอเราที่นี่ไง”
“เออ....ใช่ ทำไมมันไม่อยู่ล่ะ งั้นเราเข้าไปหลบในโกดังกัน เพราะว่าทั้งมดแล้วก็ผึ้งวิ่งไม่ไหวแล้ว”
“อืมๆตกลง”
เราจึงตัดสินใจเข้าไปในโกดัง แต่แล้วเราก็พบกับ ไฟที่เปิดสว่างจ้า ไอโจรเมื่อกี้เดินเข้ามาต้อนรับเราด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับพูดว่า
“พวกนาย ผ่านการทดสอบ นายสามารถคบกับลูกสาวของฉันได้”
นั่นไง ว่าแล้ว ว่าผมเคยได้ยินเสียงนี้ที่ไหน ที่ไหนได้ ได้ยินจากโทรศัพท์ที่โทรมานี่เอง แต่ว่าผมกับไอเลี้ยงเนี่ยสิ อึ้งมากๆ เพราะว่าทั้งมดแดง กับ ผึ้งงาน วิ่งไปทั่วโกดัง เธอทั้ง 2 คนก็ร่วมกันหลอกพวกเราด้วย
“เอาล่ะเราจะเดินทางไปคุยกันที่บ้านของฉันละกันนะ เอาล่ะ เดี๋ยวพวกนายนั่งไปกับลูกสาวฉัน ส่วนฉันจะนั่งรถอีกคันไปแทน”
“.......................”
“.....................”
ก่อนที่ผมจะขึ้นรถ ผมเหลือบไปเห็นรถที่พ่อของมดกับผึ้งขึ้นไป มันเป็นรถที่สั่งทำพิเศษแน่นอน ดูจากลักษณะแล้วเป็นรถคันหรูแล้วก็ดูดีมีระดับ แล้วคันก็ใหญ่มากๆด้วย
“นี่ๆ ขอบคุณนะที่อุตส่าเข้าไปช่วยฉันนะ”
แล้วนี่ก็ไม่ใช่เสียงใคร เสียงเจ้าหญิงของผมเองและ.......อิอิ
“ไม่เป็นไรครับ เพราะว่าผมชอบคุณ ผมจึงช่วยคุณ ผมจึงทำทุกอย่างแม้จะต้องแลกด้วยชีวิต”
“แหวะ จะอ้วกอ่า พูดมาได้ แต่ยังไง ฉันก็ขอบคุณละกันนะ”
“อืมๆ”
จากนั้นผมก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว จนไอเลี้ยงหันมามองผมแล้ว มองผมอีก สงสัยมันจะนึกว่าผมบ้าแน่ๆ
แต่ผมน่ะสิ อิจฉาตาร้อน ไอเลี้ยงมันมากเลยมันนะ จู๋จี๋ อยู่กับผึ้งงานวะผมอิจฉา จะทำแบบนั้นกับมดแดงบ้างมีหวังโดนตบแน่ๆเลย โธ่ๆๆๆ ชีวิต ทำไมมันช่างเศร้าได้ขนาดนี้....... แต่ว่าอยากจะรู้เสียจริงๆว่าบ้านของเธอจะใหญ่สักเท่าไหร่ แล้วพ่อของมดแดง จะพูดอะไรกับเรา
ความคิดเห็น