คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : งานโรงเรียน ST และ โรงเรียนNB
และแล้ว 1อาทิตย์ก็ผ่านไป ไวเหมือนโกหก
ณ โรงเรียนST
ผมกับไอเลี้ยง ได้มาถึงโรงเรียนตั้งแต่ 4 โมงเย็น พอมาถึงก็ยังมะมีใครมาเลย อันที่จริงผมน่ะอยากจะมาสักประมาณ 1 ทุ่มด้วยซ้ำ แต่ดูไอเลี้ยงมันสิ ตื่นเต้นอะไรปานนั้น
“เฮ้ย ไอเลี้ยงข้าถามเอ็งจิงๆเหอะว่ะ ตื่นเต้นอะไรนักหนาว้ะ”
“แหม.......ก็ข้าตื่นเต้นนี่นา ว่าผึ้งงานเค้าจะเลือกใครเป็นคู่เต้น ข้าว่าต้องเป็นข้าแน่นอน”
“ไม่มีทาง ยังไงเค้าก็ต้องเลือกข้า แถม...ไอเลี้ยง เค้าชื่อมดแดง มะใช่ผึ้งงาน”
“ผึ้งงาน ต่างหาก”
“ไม่ใช่ มดแดงต่างหาก”
แล้วเราก็เถียงกันอีกนาน จนเริ่มมีคนทยอยมากันมากขึ้นเรื่อยๆ โอโห.....วันนี้คนสวยๆจากโรงเรียนNBมากันเต็มเลย แต่ว่า พอผมจะเข้าไปขอเบอร์ใคร ก็มักจะโดนตัดหน้าไปตลอดเลย เชอะ......ผมว่าวันนี้ ผมก็แต่งตัวดีแล้วนะ ไม่สนก็ได้ กลับไปหาไอเลี้ยงดีกว่า เพราะว่าตอนนี้ก็ทุ่มกว่าแล้ว
“ไอเลี้ยง ข้าว่าเราไปรอยัยมดแดงกันที่หน้างานดีกว่า”
“อืมไปดิ แต่ว่าก่อนไป เอ็งช่วยใส่เน็กไทให้ดีก่อนได้มั๊ย ดูดิ มันออกมารุ่งริ่งแล้วเนี่ย”
ผมไม่รู้ตัวเลยนะครับเนี่ยว่า ตอนนี้เน็คไทผม มันพันกันยุ่งเหยิงไปหมด
“เฮ้ย.......ถึงว่า ทำไมข้าไปจีบใครเค้าถึงมะยอมให้เบอร์ข้า”
“เออ.....ถ้าเป็นข้า ข้าก็ไม่แปลกใจเหมือนกัน”
แล้วเรา 2 คนก็เดินไปที่หน้างาน สักพักใหญ่ๆผมก็เห็นรถที่คุ้นตา วิ่งมาจอดอยู่ที่หน้างาน ผมเห็นสาวน้อยคนสวยก้าวลงมาจากรถคันงาม วันนี้เธอดูสวยจริงๆ แต่ว่าทำไมนะ เธอถึงไม่ใส่ชุดที่ไปซื้อกับผมเมื่อวันนั้น เธอเดินเข้ามาใกล้ทุกที ใกล้ทุกทีแล้วผมกับไอเลี้ยงจึงเรียกพร้อมกัน
“สวัสดีครับมดแดง / สวัสดีครับผึ้งงาน”
“สวัสดีจ้า อ้าวทำไม......โอเลี้ยงมี 2 คนได้ล่ะ โอเลี้ยงมีฝาแฝดด้วยเหรอ”
แล้วคำพูดของเธอก็ทำให้ผมรู้สึกเหมือนฟ้าผ่า กลางหัวใจ ผมรู้สึกใจหายวาบ แล้วผมก็ไม่พูดอะไรอีก จากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งออกมาจากที่ตรงนั้น
“ไอชา........ไอชา กลับมาก่อน ไอชา”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเลี้ยง.......เดี๋ยวชาเค้าก็จะรู้เองแหละค่ะ”
“แต่ปล่อยไว้อย่างนี้จาดีแน่หรอ”
“ค่ะดีแน่ค่ะ.....เชื่อผึ้งสิ”
“คร้าบ.............”
ณ สวนหลังงาน
ผมทำอะไรไม่ถูกแล้วนอกจาก ซึมและก็นั่งเพื่อทำใจ คิดกับตัวเองว่า.......ในเมื่อเค้าไม่ชอบเรา แต่เค้าชอบแฝดของเราก็ยังดี แต่ว่าทำไมนะ ทำไมเค้าต้องมาโกหกเราด้วย ไม่เข้าใจจริงๆ
“นี่นาย.........นั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่ได้ มัวแต่ทำอะไรอยู่น่ะ งานเต้นรำใกล้จะเริ่มแล้วนะ”
แล้วจู่ๆ ผมก็ได้นินเสียงอันคุ้นเคย เสียงของเจ้าหญิงของผม ผมรีบหันไปมอง แต่ว่าทำไมเธอถึงได้ เปลี่ยนชุดเร็วจังเลย
“อ่าวคุณ......ทำไมคุณเปลี่ยนชุดเร็วจังล่ะ แถม คุณไม่ต้องไปอยู่กะไอเลี้ยงมันรึไง”
“โธ่เอ้ย นายนี่ โง่ หรือแกล้งโง่ หรือ โง่มาก หรือ โง่ที่สุดนะ”
“อ่าว แล้วผมโง่ยังไงล่ะ ก็เมื่อกี้ผมเห็นคุณ อยู่กับไอเลี้ยง ฝาแฝดของผมนี่”
“เฮ้อ........นายนี่ก็นะ นายคิดว่านายจะมีฝาแฝดได้คนเดียวรึไงเล่า ช้านก็มีฝาแฝดเหมือนกันนะย่ะ”
“ฮะ......คุณก็มีฝาแฝด”
“ก็ใช่น่ะสิ.......ที่จริงมันเป็นแผนของฉันเองแหละที่ให้เลี้ยงแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่า ผึ้งเป็นฝาแฝดกับฉัน”
“ไอเลี้ยงนะไอเลี้ยง กลับบ้านไปเจอดีแน่”
“โธ่ๆๆๆ อย่าไปว่าเค้าเลยน่า ไงก็......ฉันก็คือฉัน ผึ้งก็คือผึ้งนะ”
“ครับๆๆ เชื่อแล้วครับแม่”
“อะไรกัน ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ ว่าแต่รีบเข้าไปในงานกันเถอะ”
“คร้าบ.............”
จากนั้นผมก็จูงมือเธอเข้าไปในงาน ผมแอบเห็นเธอหน้าแดงกร่ำเชียว คงเขินน่ะสิ ที่ผมจูงมือแบบนี้
เผี้ย..........
“อู๊ย..........ผมเจ็บนะ คุณทำอะไรน่ะ”
“ก็นี่แหละ ข้อหาที่นายจับมือฉัน โดยไม่ได้ขออนุญาต”
“ขอโทษครับ”
“อืมๆ ดีมาก”
โธ่ผู้หญิงอะไรโหดฉะมัด แล้วผมกับเธอก็เต้นรำกันในงาน ผมได้เต้นคู่กับคู่ของไอเลี้ยงด้วย เธอ 2 คนเนี้ยเหมือนกันยังกับแกะ แต่ว่าที่ไม่เหมือนคงจะเป็นนิสัยล่ะมั้ง เพราะว่ามดแดงจะออกแกร่งๆหน่อย แต่ว่าผึ้งงานจะออกเรียบร้อยหวานๆ ก็อย่างนี้แหละ เสปคไอเลี้ยงมัน หลังจากนั้น ผมกับไอเลี้ยง ก็ได้ถูกเชิญให้กลับบ้านด้วยแล้วเธอก็พาเราไปส่งที่บ้าน ผมรู้สึกว่า วันนี้เป็นวันที่มีความสุขจริงๆเชียว ถ้าหยุดเวลาได้ ผมอยากจะหยุดเวลาเอาไว้
“นี่.....นาย มัวแต่นั่งยิ้มอะไรอยู่ได้ บ้ารึเปล่า”
“เปล่า......ก็ผมมีความสุขนี่นา ถึงได้ยิ้มเนี่ย”
“อ๋อ...เหรอ”
“นี่คุณ ทำไมเราไม่หวานแบบคู่ไอเลี้ยงมันบ้างเนี่ย ดูสิเค้าหวานกันจนผมอิจฉาแล้ว”
จะไม่ให้ผมพูดอย่างนั้นได้ยังไง ก็ผมได้ยินเค้าเวลาพูดกัน พูดกันซะเพราะเลย เฮ้อ............แต่ว่าของผมเป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันได้รสชาติดี
“ไม่หรอกนะ เพราะว่าฉันไม่ได้ชอบนาย ส่วนยัยผึ้งน่ะ เค้าชอบนายเลี้ยง เข้าใจมั๊ย”
“คร้าบ.............”
ณ บ้าน
“ขอบคุณครับ / ขอบคุณครับ”
“จ้า......ดูแลตัวเองดีๆนะเลี้ยง.ผึ้งเป็นห่วง”
“ครับผม ผึ้งก็ดูแลตัวเองดีๆนะจ้ะ”
แหมดู 2 คนนี้สิ พูดกันซะหวานเชียว ผมทนไม่ไหวแล้วนะ งั้นผมเอามั่งดีกว่า
“มดจ๋า ดูแลตัวเองดีๆนะจ้ะ”
“นี่นาย เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกเนี่ยฮะ ไปเลยไป รับๆเข้าบ้านไปเลย ฉันอยากกลับบ้านแล้ว”
“คร้าบ...........แล้วผมจะโทรหานะครับถ้าว่างๆน่ะ”
“ย่ะ.........ถ้าฉันรับนะ ก็คงได้คุยกัน”
“บายคร้าบ / บายคร้าบ”
“บายจ้า / บายจ้า”
แล้วผมกับไอเลี้ยงหลังจากเข้าบ้านก็ไม่พูดอะไรกันเลย เพราะว่า ตอนนี้ทั้งตาของผมแล้วก็ตาของไอเลี้ยงกำลังจะปิดแล้ว ผมเลยตัดสินใจไม่อาบน้ำ อิอิเน่าจิงๆเลยเรา.........เฮ้อ........ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าแฝดจะรักแฝดด้วยกัน
ความคิดเห็น