เกมส์รักบัดดี้

ลำดับตอนที่ #4 : แล้ววันเปิดเทอมก็ผ่านไป

ณ ห้องดนตรีตอน 6 โมงเย็น

"เอ่อ…เมื่อกี้ได้ยินเสียงเป่าเพลงนี้จนจบเพลงแล้วไม่ทราบว่าใครเป่ากับใครครับ เอางี้ดีกว่าใครเป่าจบแล้วบ้าง"

แล้วฉันกับพี่โนะบุระก็ยกมือกันแค่ 2 คนในวง

"เออ 2 คนนี้แน่เลยเป่าได้เพาะมากเลย นี่ขนาดยืนทะเลาะกันบนห้องนี้ซะตั้งนานนะเนี่ยไหนๆก็ไหนๆแล้วเป่าให้พวกเราฟังหน่อยสิ"

แล้วเราก็บรรเลงให้คนทั้งวงฟัง

¯¯¯¯¯¯¯¯¯

"ใช่เลย….โอโฮสงสัยคู่นี่จะเป็นคู่ดูโอ้ที่ดีที่สุดเท่าที่พี่เคยสุ่มจับคู่ให้นะเนี่ย"

และคนทั้งวงก็พากันมาชมเป็นระยะๆ แต่คำชมที่ยอดที่สุดคงเป็นคำว่าคู่หูดูโอ้ที่ยอดเยี่ยมนี่นะสิ

ณ ห้องน้ำหญิง

"นี่เอริกะ เรามาแลกกันบอกบัดดี้กันดีมั๊ย"

"เอาสิพี่ งั้นพี่บอกหนูก่อนสิว่าพี่เป็นบัดดี้ใคร"

"พี่ได้เป็นบัดดี้พี่โนะบุระอะ"

"อุ๊ยแหมๆๆๆ ดวงดีจังเลยนะ ส่วนหนูได้พี่โอกะ"

"จริงเหรอ โธ่เอ้ยโลกกลมจริงๆพี่น้องที่สนิทกันจับได้กันเอง"

"เออนี่พี่เขียนจดหมายเรียบร้อยแล้วเอาไปส่งให้พี่โนะบุระให้พี่หน่อยสิ"

"ได้สิแล้วนี่หนูก็เขียนให้พี่โอกะแล้วเหมือนกันเราแยกย้ายกันไปส่งนะแต่อย่าพึ่งไปส่งตอนนี้เลยเราแกล้งเดินไปเดินมาสัก 10 นาทีก่อนแล้วค่อยเอาไปให้"

"O.K."

เวลาผ่านไป 10 นาที

"นี่พี่โอกะ บัดดี้ฝากเอามาให้"

"ใครบัดดี้พี่หรอ ชิโนบุ ใบ้ให้หน่อยก็ยังดี"

"ไม่รู้เหมือนกันอะเค้าฝากๆมาอะ"

"พี่ชิโนบุๆ นี่บัดดี้ฝากมาให้พี่อะ….เขียนว่าอะไรหรออ่านให้ฟังหน่อยสิ" เอริกะวิ่งหน้าตาตื่นเอาจดหมายมาให้ฉัน

"สวัสดีจ้ะชิโนบุ..เป็นไงบ้างแหมแป๊ปเดียวก็เป่าได้แล้วนะเก่งจังเลยเป็นจะกำลังใจให้นะ…."

"โอโฮ..ใครบัดดี้พี่เนี่ยน่าอิจฉาจังหนูยังไม่ได้อะไรเลยอะ"

"เออแล้วพี่โอกะละบัดดี้ส่งมาให้บ้างยัง"

"อืมพี่พึ่งได้เมื่อกี้นี้เอง"

"ไหนอ่านให้ฟังหน่อยสิ"

"ไม่ได้หรอก…ไม่ได้หรอก เพราะมันเป็นความลับ"

ระหว่างเดินไปสถานีรถไฟ

"โอ๊ย"

"ฮาๆๆๆๆๆเป็นไงบ้างละ"

"ฮึย..แกล้งอีกแล้วนะเมื่อเช้าก็ตบหัวคราวนี้ดึงผมเล่นอีก ไอพี่บ้า"

"ฮาๆๆๆๆๆ…เออว่าแต่ว่ายัยตัวแสบได้จดหมายจากบัดดี้ยัง"

"ได้แล้ว..ได้แล้ว"

"แล้วพี่ละ"

"ได้แล้วเหมือนกัน"

"อ่านให้ฟังหน่อยได้ป้ะ"

"ไม่ได้เพราะบัดดี้คนนี้น่ารักมากๆดูดิแค่วันเดียวก็ให้จดหมายแล้วพี่รักบัดดี้คนนี้จังเลยอะ….แล้วชิโนบุละอ่านให้พี่ฟังหน่อยสิ"

"ไม่ได้เหมือนกันแหละเพราะว่าหนูก็รักบัดดี้คนนี้มากๆๆๆๆๆเพราะเค้าก็ให้จดหมายหนูมาเขียนดีมากๆด้วย…เออหนูรู้ด้วยแหละว่าใครคือบัดดี้ของพี่"

"ใครอะบอกพี่หน่อยสิ"

"อ้ะใบ้ให้ก็ได้คนๆนั้นนะไม่ใกล้และก็ไม่ไกลหนูหรอก"

"ใครน๊าหรือว่าเอริกะ เอริกะแน่ๆเลยอืมแต่ว่าพี่ฝากบอกบัดดี้พี่ด้วยน่ะว่าพรุ่งนี้พี่อยากกินนมสักกล่อง"

"อืมเดี๋ยวหนูบอกให้ละกัน"

ที่บ้านของชิโนบุ

"นมกล่องหรอ….อืมจะกินรสอะไรก็ไม่บอกกันอืมรสธรรมดาก็พอมั้งและนี่เราก็เขียนจดหมายซะเลยดีกว่า"

กริ๊งๆๆๆกริ๊งๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของฉันดังขึ้น

ใครโทรมาซะป่านนี้ละเนี่ย แต่ที่รู้ๆว่าเพลงที่ฉันแต่งใส่โทรศัพท์โดยเอาโน๊ตสตอรี่ ออฟ เลิฟ ใส่เข้าไปมันเพราะดีจริงๆเชียว

"ฮัลโลค่ะ"

"ชิโนบุหรอนี่พี่เองนะ"

"พี่เองไหนเหรอ"

"พี่โอกะไงแหมพี่ไม่ใช่ไอโนะบุระมันหรอก"

"โธ่เอ้ยผิดหวังเลย"

"เออน่า เนี่ยบัดดี้ของชิโนบุฝากให้พี่โทรมาบอกชิโนบุว่าหลับฝันดีแหละ"

"จริงดิ"

"จริงๆเอองั้นแค่นี้นะ"

"บ๊าย บายค่ะ"

ใครบัดดี้เรานะอยากรู้จริงๆเชียวว่าใครทำไมทำตัวเป็นบัดดี้ที่ดีขนาดนี้เนี่ย