คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : วิกฤต ชาเย็น กับ โอเลี้ยง
วันรุ่งขึ้น.......
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ
โอ๊ย..เช้าอยู่เลย....ไอเลี้ยงเค้านี่ก็ขยันปลุกซะจิงๆเลยนะ ผมล่ะเบื่อมันซะจิงๆ
“เฮ้ยไอชา...... ตื่นเร็วๆสิว้ะ มีโทรศัพท์ โทรมาถึงเอ็งอ่ะ”
“เออๆ เดี๋ยวข้าลงไปรับ แปปนึงโว้ย……”
อะไรของมันนักหนานะ ใครเค้าก็เหมือนกัน โทรมาแต่เช้าเลย ง่วงจิงๆ.............
“ฮัลโล ครับ..... ฮัลโล ฮัลโล..... ไอเลี้ยงทำไมไม่เห็นมีคนพูดเลยว้ะ”
“ก็เพราะว่า.....ข้าหลอกเอ็งอ่าดิ555 โง่ให้หลอก เร็วๆเข้า รีบมาช่วยข้า ทำกับข้าวหน่อย”
“เออๆ จะทำให้แล้วจ้า....พ่อคู๊ณ... เอ็งเนี่ยเกิดมาเป็นฝาแฝดข้า หรือเกิดมาเป็นพ่อข้าว้ะเนี่ย”
“ไม่ต้องบ่นเลย มาช่วยข้าเลยเร็วๆ”
“เออๆ แต่ว่า ต้องมีอะไรแลกกันหน่อยนะ”
“อะไรอีกล่ะ......ไอชา เอ็งนี่นะ ทำอะไรแล้วไม่ต้องมีข้อแม้ได้มั๊ย”
“น่าๆ นะๆ เลี้ยงสุดหล่อของน้องผึ้ง”
“แหม.........ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก แล้วข้อแม้อารายล่ะ”
อิอิ.....งัดไม้นี้มาใช้ทีไร ไอเลี้ยงได้ทำตามคำขอทุกที แหมก็มันน่ะหลงว่าตัวเองหล่อทุกที ทั้งที่มันก็หน้าเหมือนกับผม
“ก็เอ็งต้องเล่าให้ข้าฟังสิ ว่าเอ็งรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่ามดแดงกะผึ้งงานเป็นฝาแฝดกัน”
“เออๆ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง เอ็งก็ไปใส่ผ้ากันเปื้อนก่อนดิ เดี๋ยวข้าจะเล่าให้ฟัง”ฃ
“อืมๆได้ๆ..............เฮ้ยไอเลี้ยงผ้ากันเปื้อนข้าหายไปไหนว้ะ”
“ก็อันนั้นไง อันนั้นอ่ะ”
“อันที่ข้าถืออยู่อ่ะนะ”
“อืมๆ”
โธ่เอ้ย.......ผมว่าผมยอมเปื้อนยังดีกว่าเลย เพราะว่าผ้ากันเปื่อนอันที่มันให้ผมใส่น่ะ มันเป็นลายคิตตี้สีชมพูหวานแหวว โธ่ๆ หมดกันชีวิตขายของชา........
“ข้าไม่ใส่ได้ป้ะว้ะไอเลี้ยง”
“ไม่ได้ ใส่เร็วๆเข้า”
“เออๆ ใส่ก็ได้ว้ะ แต่เอ็งอย่างลืมเล่าให้ข้าฟังนะ”
“อืมๆ”
แล้วผมก็ใส่ผ้ากันเปื้อนลายคิตตี้สีชมพูอันหวานแหววนั้นไป จากนั้นผมก็รีบเดินเข้าไปถามมันอย่างเร็วว่า เรื่องมันเป็นไงมาไง
“เอาล่ะไอเลี้ยงเอ็งจะเล่าให้ข้าฟังได้รึยัง”
“อืมๆ.....ก็คือว่าวันที่เอ็งไปเที่ยว มดแดงเค้ามารับเอ็งที่บ้านใช่มะ แล้วทีนี้พอข้าเจอเค้า ข้าก็ทักเค้า เค้าก็บอกว่าอ่าวนาย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทำไมนายถึงตื่นเช้า คืออันที่จิงข้าก็คุยกะเค้าไปตั้งนาน แต่ว่าพอเค้าพูดเรียกข้าว่าชาปุ๊บ ข้าก็งง แล้วข้าก็เลยถามเค้าว่าเค้ารู้จักข้ารึเปล่า เลยถามไปถึงวันที่ผึ้งช่วยข้า เค้าก็บอกว่า งั้นก็คงไม่ใช่เค้าแล้วเพราะว่าเค้ามีฝาแฝด ข้าก็เลยบอกว่าอ๋อๆครับๆ แล้วก่อนนายลงมา เค้าก็เลยคิดแผนการนี้ขึ้น เพื่อจะแกล้งเอ็งเท่านั้นแหละ เข้าใจมั๊ยไอชา”
“อ๋อ........เข้าใจและ หลวงพี่ชาบรรลุแล้วจ้า.........”
จากนั้นผมก็ช่วยไอเลี้ยงมันทำกับข้าวจนเสร็จเรียบร้อย.........เฮ้อ.....เบื่อจริงๆเลย ไม่รู้จะทำอะไรดี นอนดูทีวีดีกว่า
“สวัสดีค่ะ นี่คือรายการ เกาะติดเหตุการณ์ไฮโซ”
“โอ๊ยรายการแบบนี้ใครจะไปดูว้ะ เปลี่ยนดีกว่า....เออรีโมทอยุ่ไหนว้ะเนี่ย”
“ข่าวแรก คือข่าวของลูกสาวไฮโซชื่อดัง คุณมดแดง และ คุณผึ้งงานค่ะ ได้มีข่าวว่า ไปมีกิ๊กกับฝาแฝดโรงเรียน ST มีปาปารัซซี่เก็บภาพได้ ขณะที่ร่วมงานปาร์ตี้ของโรงเรียน”
ผมหยุดนิ่ง เพราะว่ารูปในทีวีคือ รูปผมกับมดแดง ที่กำลังจูงมือกัน อันที่จิง ผมโดนตบหลังจากนี้นะเนี่ย เย้ๆๆๆๆผมเป็นดาราแล้ว.......เอ้ยไม่ใช่ๆ อย่างนี้มดแดงก็เสียหายน่ะสิ ทำไงดีล่ะ
“ไอเลี้ยงๆ เอ็งเห็นข่าวรึยัง”
“ข้าก็เข้ามาตอนที่มันโชว์รูปเมื่อตะกี้พอดีเลยแหละ....”
“เราจะทำไงดีล่ะไอเลี้ยง”
“เอางี้ งั้นเราโทรไปหา มดแดง กะผึ้งงานก็แล้วกัน ไปตกลงกันเลยดีกว่าว่าจะเอายังไง”
“โอเค....”
จากนั้นผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อที่จะโทรหามดแดง....แต่ก่อนที่ผมจะโทรไป กลับเป็นเบอร์ของเธอโทรมาเสียก่อน
กริ๊งๆๆๆ กริ๊งๆๆๆ คนหล่อรับโทรศัพท์หน่อยค่ะ
“ฮัลโล.......ที่รักจ๋า.......มีอะไรหรอกจ๊ะถึงได้โทรหาเนี่ย ชานะคิดถึงมากๆเลย”
“ฮัลโล..... ขอประทานโทษครับ ขอสายคุณชาเย็นหน่อยครับ”
“พูดอยู่ นายเป็นใคร”
“อ๋อชาเองเหรอ นี่พ่อของมดแดงนะ”
ฮะ พ่อของมดแดง เอาแล้วไง ซวยแน่ๆเลย เค้าจะให้เราคบกะลูกสาวเค้ามั๊ยเนี่ย ซวยแน่ไอชาเอ้ย.....
“ค.....ครับ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือครับ”
“คือว่าอย่างนี้นะ ตอนนี้มดแดงโดนเรียกค่าไถ่อยู่ แล้วฉันต้องการให้นายเอาเงินจากทางบ้านของเราไปให้โจรมัน ยังไง นายก็ต้องช่วยลูกสาวฉันออกมาให้ได้เข้าใจมั๊ย”
“เข้าใจครับ แต่ว่า..........”
“ถ้านายทำได้ ฉันจะอนุญาตให้นายจีบลูกสาวฉันได้”
“โอเคครับตกลงครับ คุณพ่อ”
“อะไร ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าให้นายเรียกฉันว่าพ่อ ถ้างานนี้ไม่สำเร็จ นายก็อย่าหวังว่าจะได้พบลูกสาวฉันอีก”
ตรูดๆๆๆๆๆๆ
............อะไรว้ะ พูดๆแล้วก็วางเฮ้อ แล้วจะไปได้ยังไงล่ะเนี่ย แล้วบ้านยัยมดแดงอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
“ไอชาๆ.......”
“ว่าไงไอเลี้ยง......”
“นายรู้จักบ้านของผึ้งรึเปล่า”
“ไม่รู้จักว่ะ ทำไงดีว้ะ หรือว่า.......ผึ้งก็โดนเรียกค่าไถ่เหมือนกัน”
“ก็ใช่น่ะสิ เมื่อกี้แม่ของเค้าพึ่งโทรมาบอกข้าเนี่ยแหละ”
“โธ่.....เอ็งเนี่ยดีว่ะ แม่เค้าโทรมาคุย แม่เค้าคงใจดีมากล่ะสิ ข้านะโดนเต็มๆเลย พ่อเค้าโทรมาบอก”
“โธ่ไอชา ไม่ใช่เวลามาบ่นอะไรตอนนี้นะ ตอนนี้เราต้องรีบไปช่วยผึ้งและมดกัน”
“โอเค.......งั้นเดี๋ยวเรา ไปเปลี่ยนชุด และออกตามหาบ้านของผึ้งกับมดกัน”
“อืมๆ โอเค”
จากนั้นผมก็ได้ไปเปลี่ยนชุด แล้วก็ลงมาจากห้อง
“เฮ้ยไอชา.......ไปช่วยคนโดนเรียกค่าไถ่นะโว้ย ไม่ใช่ไปดินเนอร์หรู แหมใส่สูทซะเต็มยศเลยเอ็ง”
“อ่าวเหรอ”
อ่าวก็ผมไม่รู้จริงๆนี่นาว่า....เวลาไปช่วยคนจับไปเรียกค่าไถ่ ห้ามใส่สูทไป
“เอาล่ะชุดนี้ได้ยัง”
“อืมโอเค เอาล่ะไปกันได้”
“อืม”
แล้วพอผมกับไอเลี้ยง กำลังปิดบ้านอยู่นั้น รถของบ้านมดแดงกับผึ้งงานก็มารับเราถึงหน้าบ้าน
“สวัสดีครับ ดีจังเลยครับพอดีเลยว่าผมกำลังจะหาพวกคุณให้ไปเอาเงินมาเพื่อไปจ่ายพวกโจรพวกนั้น”
“ครับ รีบๆขึ้นรถเถอะครับ.....เดี๋ยวผมจะพาไปให้ที่ๆมันนัดหมาย แต่ว่ามันบอกว่า ให้คุณเข้าไปกันแค่ 2 คนเท่านั้น ฉะนั้นพวกผมจะรอคุณๆอยู่ที่รถนะขอรับ”
หะ.......อะไรนะ ถ้าไม่มีพวกบอร์ดี้การ์ดพวกนี้ไปเป็นกำลังเสริม มีหวังว่าผมกับไอเลี้ยงตายแน่ๆเลย....โธ่ๆแม่จ๋าช่วยผมด้วย แต่ไม่ว่าจะยังไง ผมก็ต้องช่วยเธอให้ได้ .......มดแดง.........
ความคิดเห็น