ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เกมส์รักบัดดี้

    ลำดับตอนที่ #4 : แล้ววันเปิดเทอมก็ผ่านไป

    • อัปเดตล่าสุด 26 ต.ค. 49


    ณ ห้องดนตรีตอน 6 โมงเย็น

    "เอ่อเมื่อกี้ได้ยินเสียงเป่าเพลงนี้จนจบเพลงแล้วไม่ทราบว่าใครเป่ากับใครครับ เอางี้ดีกว่าใครเป่าจบแล้วบ้าง"

    แล้วฉันกับพี่โนะบุระก็ยกมือกันแค่ 2 คนในวง

    "เออ 2 คนนี้แน่เลยเป่าได้เพาะมากเลย นี่ขนาดยืนทะเลาะกันบนห้องนี้ซะตั้งนานนะเนี่ยไหนๆก็ไหนๆแล้วเป่าให้พวกเราฟังหน่อยสิ"

    แล้วเราก็บรรเลงให้คนทั้งวงฟัง

    ¯¯¯¯¯¯¯¯¯

    "ใช่เลย….โอโฮสงสัยคู่นี่จะเป็นคู่ดูโอ้ที่ดีที่สุดเท่าที่พี่เคยสุ่มจับคู่ให้นะเนี่ย"

    และคนทั้งวงก็พากันมาชมเป็นระยะๆ แต่คำชมที่ยอดที่สุดคงเป็นคำว่าคู่หูดูโอ้ที่ยอดเยี่ยมนี่นะสิ

    ณ ห้องน้ำหญิง

    "นี่เอริกะ เรามาแลกกันบอกบัดดี้กันดีมั๊ย"

    "เอาสิพี่ งั้นพี่บอกหนูก่อนสิว่าพี่เป็นบัดดี้ใคร"

    "พี่ได้เป็นบัดดี้พี่โนะบุระอะ"

    "อุ๊ยแหมๆๆๆ ดวงดีจังเลยนะ ส่วนหนูได้พี่โอกะ"

    "จริงเหรอ โธ่เอ้ยโลกกลมจริงๆพี่น้องที่สนิทกันจับได้กันเอง"

    "เออนี่พี่เขียนจดหมายเรียบร้อยแล้วเอาไปส่งให้พี่โนะบุระให้พี่หน่อยสิ"

    "ได้สิแล้วนี่หนูก็เขียนให้พี่โอกะแล้วเหมือนกันเราแยกย้ายกันไปส่งนะแต่อย่าพึ่งไปส่งตอนนี้เลยเราแกล้งเดินไปเดินมาสัก 10 นาทีก่อนแล้วค่อยเอาไปให้"

    "O.K."

    เวลาผ่านไป 10 นาที

    "นี่พี่โอกะ บัดดี้ฝากเอามาให้"

    "ใครบัดดี้พี่หรอ ชิโนบุ ใบ้ให้หน่อยก็ยังดี"

    "ไม่รู้เหมือนกันอะเค้าฝากๆมาอะ"

    "พี่ชิโนบุๆ นี่บัดดี้ฝากมาให้พี่อะ….เขียนว่าอะไรหรออ่านให้ฟังหน่อยสิ" เอริกะวิ่งหน้าตาตื่นเอาจดหมายมาให้ฉัน

    "สวัสดีจ้ะชิโนบุ..เป็นไงบ้างแหมแป๊ปเดียวก็เป่าได้แล้วนะเก่งจังเลยเป็นจะกำลังใจให้นะ…."

    "โอโฮ..ใครบัดดี้พี่เนี่ยน่าอิจฉาจังหนูยังไม่ได้อะไรเลยอะ"

    "เออแล้วพี่โอกะละบัดดี้ส่งมาให้บ้างยัง"

    "อืมพี่พึ่งได้เมื่อกี้นี้เอง"

    "ไหนอ่านให้ฟังหน่อยสิ"

    "ไม่ได้หรอกไม่ได้หรอก เพราะมันเป็นความลับ"

    ระหว่างเดินไปสถานีรถไฟ

    "โอ๊ย"

    "ฮาๆๆๆๆๆเป็นไงบ้างละ"

    "ฮึย..แกล้งอีกแล้วนะเมื่อเช้าก็ตบหัวคราวนี้ดึงผมเล่นอีก ไอพี่บ้า"

    "ฮาๆๆๆๆๆเออว่าแต่ว่ายัยตัวแสบได้จดหมายจากบัดดี้ยัง"

    "ได้แล้ว..ได้แล้ว"

    "แล้วพี่ละ"

    "ได้แล้วเหมือนกัน"

    "อ่านให้ฟังหน่อยได้ป้ะ"

    "ไม่ได้เพราะบัดดี้คนนี้น่ารักมากๆดูดิแค่วันเดียวก็ให้จดหมายแล้วพี่รักบัดดี้คนนี้จังเลยอะ….แล้วชิโนบุละอ่านให้พี่ฟังหน่อยสิ"

    "ไม่ได้เหมือนกันแหละเพราะว่าหนูก็รักบัดดี้คนนี้มากๆๆๆๆๆเพราะเค้าก็ให้จดหมายหนูมาเขียนดีมากๆด้วยเออหนูรู้ด้วยแหละว่าใครคือบัดดี้ของพี่"

    "ใครอะบอกพี่หน่อยสิ"

    "อ้ะใบ้ให้ก็ได้คนๆนั้นนะไม่ใกล้และก็ไม่ไกลหนูหรอก"

    "ใครน๊าหรือว่าเอริกะ เอริกะแน่ๆเลยอืมแต่ว่าพี่ฝากบอกบัดดี้พี่ด้วยน่ะว่าพรุ่งนี้พี่อยากกินนมสักกล่อง"

    "อืมเดี๋ยวหนูบอกให้ละกัน"

    ที่บ้านของชิโนบุ

    "นมกล่องหรอ….อืมจะกินรสอะไรก็ไม่บอกกันอืมรสธรรมดาก็พอมั้งและนี่เราก็เขียนจดหมายซะเลยดีกว่า"

    กริ๊งๆๆๆกริ๊งๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของฉันดังขึ้น

    ใครโทรมาซะป่านนี้ละเนี่ย แต่ที่รู้ๆว่าเพลงที่ฉันแต่งใส่โทรศัพท์โดยเอาโน๊ตสตอรี่ ออฟ เลิฟ ใส่เข้าไปมันเพราะดีจริงๆเชียว

    "ฮัลโลค่ะ"

    "ชิโนบุหรอนี่พี่เองนะ"

    "พี่เองไหนเหรอ"

    "พี่โอกะไงแหมพี่ไม่ใช่ไอโนะบุระมันหรอก"

    "โธ่เอ้ยผิดหวังเลย"

    "เออน่า เนี่ยบัดดี้ของชิโนบุฝากให้พี่โทรมาบอกชิโนบุว่าหลับฝันดีแหละ"

    "จริงดิ"

    "จริงๆเอองั้นแค่นี้นะ"

    "บ๊าย บายค่ะ"

    ใครบัดดี้เรานะอยากรู้จริงๆเชียวว่าใครทำไมทำตัวเป็นบัดดี้ที่ดีขนาดนี้เนี่ย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×