คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : O-Oวันเที่ยวแสนสุขO-O
เช้าวันรุ่งขึ้น
ติ๊ดๆๆๆๆๆๆ
“อะไรว้ะเนี่ย นาฬิกาปลุกจะปลุกอะไรนักหนานะ ยังเช้าอยู่เลย..”ผมพูดพลางปิดนาฬิกาปลุกบนหัวนอน
ก๊อกๆๆๆๆ
“แล้วนี่อะไรอีกเนี่ย ไอเลี้ยงมันจะมาเคาะประตูอะไรแต่เช้าเนี่ย”แล้วผมก็เดินงัวเงียไปเปิดประตูให้คนที่เคาะประตู แต่ว่า
“เฮ้ย.........คุณเป็นใครเนี่ย…….แล้วเข้ามาในบ้านผมได้ยังไงเนี่ย”จะไม่ให้ผมตกใจได้ยังไงล่ะครับ ก็คนที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้า เค้าไม่ใช่ไอเลี้ยง แต่เป็น ชายวัยกลางคน ใส่สูทสีดำ พร้อมแว่นตาดำ น่ากลัวโคตรๆอ่า
“อรุณสวัสครับ.....คุณหนูรอคุณอยู่ทางด้านล่างแล้ว ขอรับ กรุณารีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปพบคุณหนูด้วยขอรับ”
พอพูดจจบ เค้าก็เดินลงบันได้ไป ใครฟ้ะ คุณหนูของหมอนี่ เฮ้อ...ยังไงก็ต้องรีบไปอาบน้ำดีกว่า......
ณ ห้องนั่งเล่น
ไหนหว่า คุณหนู อ่าวนั่นมัน มดแดงนี่นา
“นี่...นายกว่าจะเสด็จลงมาได้นะ รู้มั๊ยว่าฉันมารอ ครึ่งชั่วโมงแล้วนะ….ฉันบอกแล้วใช่มั๊ยว่าจะไปแต่เช้า”
“คร้าบ.........แต่ว่า นี่มันก็เพิ่งจะ 7 โมงเองนะคุณ ทำไมคุณรีบมานักล่ะ ตอนแรกเห็นคุณนัดผมตั้ง 10 โมง”
“ฉันเคยพูดอย่างนั้นด้วยเหรอ”
อ้าว.....กวนโคตรๆ นี่ๆ ถ้าไม่เชื่อนะ ให้ท่านผู้อ่านกลับไปอ่านตอนก่อนๆก็ได้ เชอะ เห็นว่าน่ารักนะไม่อยากจะ
เถียงนักหรอก
“ก็ได้ครับ คุณไม่เคยพูดก็ได้....”
“ก็ใช่ไง นี่อย่ามาประชดฉันนะ”
“ก็คุณเคยพูดนี่นา”
“ฉันไม่เคยพูด....”
“เคย”
“ไม่เคย”
“เคย”
“เอ่อ....คุณหนูครับ เรามีเวลาไม่มากแล้วนะครับ เพราะว่าเราต้องรีบไปประชุมแล้วนะครับ”
เสียงหนักแน่นของบอร์ดี้การ์ดของมดแดง พูดแบบอ่อนน้อมแต่ทรงพลังสยบศึกของเรา 2 คนได้
“ก็ได้.....งั้นรีบไปกันเถอะ”
“ไปไหนหรอ....”
“ไปบริษัท พ่อฉันไง”
“หา.......อะไรนะ”
แล้วหลังจากนั้น...ผมก็ตามเธอไปขึ้นรถ แล้วก็ตอนก่อนรถออก ผมเห็นไอเลี้ยงมันโบกไม้โบกมือให้ผม แสดงถึงความห่วงใยว่า โชคดีนะโว้ย แหม....ทีตอนนี้ล่ะมาทำห่วง ทีตอนที่ฉันทะเลาะกะยัยมดแดงไม่เห็นจะมาช่วยกันบ้างเลย.....
“อ้าว ยืนบื้ออะไรอยู่ได้ รีบขึ้นรถสิ”
“คร้าบ..............”
แหม...ถ้าไม่ติดว่าน่ารักนะ ผมคงไม่ทนยัยนี่หรอก..........
ขณะที่อยู่บนรถ
“เอ่อ คุณหนูครับ ประชุมเสร็จตอน 11.00น. แล้วคุณหนูจะไปที่ไหนต่อหรือครับ”
“อืม.......ไปกินข้าวที่ฮัจจิบังก็แล้วกันนะ วันนี้ฉันอยากกิน.........แล้วก็พอกินข้าวเสร็จก็ไปเดินซื้อของที่พารากอนก็แล้วกัน......”
“ได้ครับ”
โอโห....ดูเค้าพูดสิไม่เห็นใจผมบ้างเลย ออกจากบ้านมาตั้งแต่ 7 โมง กว่าจะได้กินข้าวก็เที่ยง...เฮ้อ....เซ็งเลย
“นี่...มดแดง แล้วผมจะต้องเข้าไปประชุมกับคุรด้วยรึเปล่าเนี่ย”
“อ๋อ.....ลืมนายไปซะสนิทเลย ก็คงต้องเข้าไปด้วยอ่ะนะ ในฐานะอะไรดีล่ะ...........อืม..........”
“คู่หมั่นไงครับ......อิอิ”
“ในฐานะเลขาก็แล้วกัน นายน่ะ”
“เลขา หัวใจรึเปล่าครับ”
“นี่อีตาบ้า ฉันไม่ได้พิศวาสนายขนาดนั้นหรอกนะ”
“คร้าบ.......”
แหม แต่เวลาผมพูดอย่างนี้ทีไร ผมแอบเห็นเธอหน้าแดงทุกทีเลย.....อิอิ ก็อย่างนี้แหละผู้หญิงน่ะ
ณ บริษัท
โอโห อะไรจะอลังการล้านแปดขนาดนี้เนี่ย ดูสิ ตึกเนี่ยสูง......โคตรๆเลย ทั้งน้ำพุหน้าตึก ไหนจะตึกทั้งตึกที่เป็นกระจก อะไรจะหรูขนาดนี้ไม่มีอีกแล้วล่ะ
“เอ้าๆ ยืนทึ่งอะไรอยู่ได้ เข้าบริษัทได้แล้ว”
“คร้าบ.................”
จากนั้น เราก็ประชุมกับบริษัทของเธอ.......โอโห เธอเนี่ยอายุก็พอๆกับผมแต่ว่า ทำไมดูเก่งจังเลยอ่า ดูผมสิ เฮ้อ....หาวแล้วหาวอีก จนแทบจะหลับแล้วเนี่ย.......เมื่อไหร่จะประชุมเสร็จน๊า.............
ผ่านไป 2 ชั่วโมง
“นี่ๆ นาย..........นี่ๆ ตื่นได้แล้ว”
“ตื่นแล้วคร้าบ..............”
โอ๊ย......เสียงดัง ยังกับอยู่หลังเขา อ้าว....ผมเผลอหลับไปเหรอเนี่ย อิอิ..........ก็มันน่าง่วงนี่หว่า
“นายนี่...เสียมารยาทในการประชุมจริงๆเลย หลับไม่ว่านะ น้ำลายนี่ก็ไหลยืดเชียว แถมยังกรนอีก ฮันนะไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหน เพราะว่าเลขาของฉันเล่นกรนซะลั่นห้องเชียว”
“แฮะๆๆ”
ผมยิ้มแบบอายๆไป ก็มันเขินนี่ครับ ใครจะไปรู้ว่าตัวเองทำเรื่องทุเรศๆออกไปได้.......
“เอาล่ะงั้นเรา ไปกินข้าวกัน”
“คร้าบ................”
แล้วเวลาที่ผมรอคอยก็มาซะที......ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้าโคตรหิวเลย..........
ณ ร้านฮัจจิบัง
“สั่งอะไรดีค่ะ”
“ขอหัวใจพี่คนเสริฟได้มั๊ยคร้าบ.............”
โอ้ย.... โธ่ๆดูสิแค่หลีคนเสริฟเอง ยัยมดแดงก็ถึงกับต้องเหยียบเท้าผมอย่างแรง.......... อู๊ย.....เจ็บ
“นายนี่ หลีเค้าไปทั่วเลยนะ”
“แหม หึงก็บอกสิคร้าบ.................”
“ป่าวนะยะ แค่ฉันหมั่นไส้ตังหากล่ะ”
แหม เธอนี่ปากแข็งจริงๆเลย ดูสิพูดไปหน้าก็แดงจริงๆเลย
จากนั้นเราก็สั่งอาหารกินตามอัธยาศัย แล้วเธอก็พาผมไปที่พารากอน
ณ พารากอน
“นี่.....นายว่าเสื้อตัวนี้ สวยดีมั๊ยล่ะ”
“อืม.........มันดูเป็นผู้หญิงไปนิดนึงนะครับ ไม่เหมาะกับนิสัยคุณหรอก”
“นี่....นายหาว่าฉันไม่เป้ฯผู้หญิงงั้นเหรอ”
“...............”
ผมไม่พูดอะไรนอกจากอมยิ้ม เพราะว่าหน้าเธอเวลาทำเหมือนงอนน่ะ มันช่างน่ารักเสียจริงๆเชียว
“งั้นตกลง ฉันเอาชุดนี้แหละ.....”
หา..........เธอเอาจริงหรือนี่ ก็ดูชุดนี้สิ เป็นชุดราตรีแซ็คยาว สีดำ แต่ว่าประดับไปด้วยเพชรระยิบระยับ เป็นกระโปรงทรงบอลลูน......ดูแล้วน่ารักจริงๆเชียว
“เอ่อ....แต่ว่าแต่ คุณจะซื้อชุดไปออกงานราตรีไหนหรอนี่”
“ก็งานโรงเรียนของโรงเรียน ST ไงพวกฉันนักเรียนหญิงจากโรงเรียน NB ได้ถูกเชิญไปเข้าร่วมงานด้วย เพื่อเป็นคู่เต้นรำกับหนุ่มๆโรงเรียนนั้นน่ะ........อิอิ”
โรงเรียน ST ก็โรงเรียนผมนี่หว่า งานนี้มันก็จะมีขึ้นในอาทิตย์หน้านี้แล้วนี่ แต่ว่าผมไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าจะมีเด็กโรงรเยนอื่นเข้าร่วมด้วย
“อ่าว......งั้นผมก็ขอคุณเป็นคู่เต้นรำของผมเลยสิ”
“เอ๋...............นายอยู่โรงเรียนSTงั้นเหรอ”
“คร้าบ....................”
“โอ๊ย ทำไมมันซวยอย่างนี้นะ”
“น่านะ ผมก็ไม่รู้จักใครใน NB อยู่แล้วนี่นา ส่วนคุณก็ไม่รู้จักใครใน ST อยู่แล้วนะๆๆๆ”
“ก็ได้ แต่ว่า...ฉันขอคิดดูก่อนนะ”
“คร้าบ.............”
อิอิ...........ผมจะได้คู่กับเธอเหรอนี่ โอ๊ย...คิดแล้วก็ตื่นเต้นจังเลย
“อ้าวๆ ยิ้มอะไรอยู่ได้คนเดียว นี่ฉันซื้อของเสร็จแล้วนะไป....กันเถอะ”
“คร้าบ.........”
แล้วขณะที่ผมกำลังเดินไปที่รถของเธอก็เจอตู้สติ๊กเกอร์....อิอิ ผมนึกอะไรออกแล้ว
“นี่ๆคุณ ถ่ายรูปคู่กันเถอะนะๆ คิดซะว่าเป็นที่ระลึกนะๆๆ”
“อ่ะๆ ก็ได้ๆ”
จากนั้นเรา2คนก็ถ่ายรูป..ดูสิแต่ละรูป.........ตลกๆทั้งนั้นเลยนี่นา..........อิอิ
ตรู๊ดๆ ตรู๊ดๆ
เสียงโทรศัพท์ของมดแดงดังขึ้น
“ฮัลโล.............ค่ะๆ................ได้ค่ะเอารถมารับฉันด้วยนะ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ.................รู้แล้วว่ามันสำคัญมาก”
“อะไรเหรอ.....มดแดง”
“ฉันคงต้องไปแล้วล่ะ มีธุระด่วนน่ะ....งั้นเดี๋ยวนายฉันจะให้บอร์ดี้การ์ดฉันขับไปส่งที่บ้านนะ เราจากกันตรงนี้
แหละนะ บายจ้า......”
“คร้าบ......บ๊ายบายครับ”
อะไรกันนี่.....ผมต้องกลับบ้านกับบอร์ดี้การ์ดของมดแดงเหรอนี่เฮ้อ............เซ้งเลย แล้วเธอเนี่ยมีสำคัญนักหนานะ สงสัยมันคงต้องสำคัญมาก เธอถึงทำแบบนี้ เฮ้อ..........แต่ว่ารูปที่ถ่ายวันนี้มันน่ารักดีนะเนี่ย..........
ณ บ้าน
“ขอบคุณครับ ที่พามาส่ง”
“ไม่เป็นไรครับ...เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว”
จากนั้นผมก็ยืนมองรถ คันสวยของยัยมดแดงผ่านไป...............อิอินึกอะไรออกแล้วรูปมดแดงไปอวดไอเลี้ยงดีกว่า
“กลับมาแล้ว...................ไอเลี้ยง...........ข้ามีอะไรจะอวดเอ็ง”
“กลับมาแล้วเหรอไอชา.........ข้าก็มีอะไรจะอวดเอ็งเหมือนกัน”
“นี่รูปมดแดงคนที่ข้าชอบ / นี่รูปผึ้งงานคนที่ข้าชอบ”
“เฮ้ย............. / เฮ้ย...............”
“คนเดียวกัน / คนเดียวกัน”
จะไม่ให้ผมตกใจได้ยังไงล่ะก็รูปที่ไอเลี้ยงมี กับรูปที่ผมมีผู้หญิงที่อยู่ในรูปด้วยคือคนเดียวกัน แต่งตัวอะไรเหมือนกันเดะเลย...........
“เฮ้ย...........ไอชา.....คนนี้ข้าขอว่ะ”
“...........................”
“นะๆข้าขอนะ เอ็งอย่าเงียบดิว้ะ”
“เอางี้ดีกว่าให้เค้าเลือกดีกว่า ว่าเค้าจะเลือกใคร ระหว่างข้ากะเอ็ง ในงานของโรงเรียนเราอาทิตย์หน้า”
“โอเค ตกลงเป็นอันว่า เอางานเต้นรำเป็นการตัดสินนะ”
“โอเค...............”
ยังไงผมก็ไม่ยอม...เด็ดขาด เพราะว่าเธอสัญญากับผมแล้วว่าเธอจะเต้นรำคู่กับผม........เธอจะเลือกใครกันนะระหว่าง ผม....กับ.......ไอเลี้ยง
ความคิดเห็น