เกมส์รักบัดดี้

ลำดับตอนที่ #3 : ในเมื่อเราต้องซ้อมกัน 2 คน

ณ สนามบอลในตอนเย็น ในขณะที่ฉันวิ่งวอมเพื่อขยายปอด ตามนโยบายของคุณครูผู้ควบคุมชุมนุมดนตรี

แฮ๊กๆๆๆๆๆ

"นี่ยัยตัวแสบแน่จริงวิ่งตามให้ทันดิ"

"อย่าท้าน่ะ"

แฮ๊กๆๆๆๆๆ

"ยอมแพ้แล้ว….ยอมแพ้แล้ว"

"โธ่รู้ว่าวิ่งไม่ทันยังจะรับคำท้าอีก"

"ก็มัน………"

"ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ"

ณ ห้องดนตรี

"เอาล่ะรวมวงได้แล้ว"

"พี่นานะ เดี๋ยววันนี้หนูช่วยเก็บเงินค่าถ่ายเอกสารโน้ตนะ"

"ได้เลยเก็บคนละ 100 เยนนะ"

"ค่ะๆ"

"เอาละจะเช็คชื่อแล้วนะเงียบๆกันหน่อย"

ระหว่างที่เค้ากำลังเช็คชื่ออยู่พี่โนะบุระก็ทำหน้ากวนๆใส่ เราก็เลยแลบลิ้นใส่กลับไปเลย

"โนะบุระ……..โนะบุระ…..โนะบุระมามั๊ย" เสียงพี่นานะเริ่มตะคอกเมื่อไม่มีเสียงขานรับจากพี่โนะบุระ

"มาครับมาๆๆๆๆๆๆ"

"ทำอะไรอยู่ได้เนี่ยฮะ"

"ครับๆขอโทษครับ"

แล้วฉันก็แลบลิ้นเชิงเยาะเย้ยเค้า

"เอาละเช็กชื่อเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่จะไปเรียกพี่หัวหน้ามานะ"

แล้วพี่หัวหน้าก็เข้ามาในห้อง

"เอาละน้องๆตอนนี้มีเพลงใหม่จะให้ต่อนะชื่อว่าสตอรี่ ออฟ เลิฟ ให้ต่อเพลงนี้ให้ได้ภายใน 1 อาทิตย์นะเพราะเราจะต้องแสดงโชว์ในวันคริสมาสต์นี้แล้ว"

"อุ๊ยโน้ตยากจังเนาะพี่โอกะ"

"เออยากจริงๆแหละ"

แล้วนี่ก็คือพี่โอกะเป็นพี่ชายที่เป็นที่ปรึกษาให้ฉันทุกเรื่องและฉันก็มีน้องสาวที่สนิทที่สุดในวงชื่อน้องเอริกะละ

"เอาละโน้ตมันยากมากฉะนั้นพี่จะให้จับคู่กันในเครื่องเดียวกันช่วยกันต่อเพลงนี้แต่…พี่จะเป็นคนจับคู่ให้เองนะ….เอาละเริ่มจาก…………………และก็ทรัมเป็ตโนะบุระคู่กับชิโนบุนะแล้วก็โอกะคู่กับ………"

โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ทอดไม่เป็น ฉันได้คู่กับพี่โนะบุระจริงหรอ ดีใจจังเลยอะ

"เอาละแล้วก็เพื่อการเป็นกำลังใจให้ต่อเพลงจบเร็วเราจะมีการเล่น บัดดี้กันนะ"

"เย้ๆๆๆๆๆ"

คือว่าวิธีการเล่นบัดดี้คือการที่เราเป็นบัดดี้ใครก็ต้องดูแลคนนั้นโดยที่เค้าไม่รู้ตัวว่าเราเป็นคนดูแลและพอมาถึงวันกำหนดเฉลยบัดดี้ก็จะต้องบอกว่าใครเป็นบัดดี้ใครต่อๆกันไปเช่นมี 1 2 3 4 เล่นกัน 2 เป็นบัดดี้ 4 แล้ว 4 เป็นบัดดี้ 3 แล้ว 3 เป็นบัดดี้ 1 แล้ว 1 ก็เป็นบัดดี้ 2 ก็ต้องเฉลยเรียงแบบนี้แล้วแต่ว่าใครจะได้เฉลยก่อนและเราต้องจับฉลากก่อนด้วยว่าเราจะได้ใครแล้วพอเราจับได้ใครเราก็จะได้เป็นบัดดี้คนนั้น

"เอาละออกมาจับฉลากกันได้แล้ว……………เอาละจับกันครบแล้วใช่มั๊ยเปิดดูได้ว่าเป็นใครได้เป็นบัดดี้ใคร"

โอ้พระเจ้าจอร์จรอบ 2 เราเป็นบัดดี้พี่โนะบุระ แล้วพี่โนะบุระละจะได้เป็นบัดดี้ใคร

"เอาละแล้วก็แยกย้ายกันไปต่อเพลงกันนะบริเวณไหนก็ได้ของโรงเรียน แล้วตอน 6 โมงเย็นมารวมกันที่ห้องดนตรีนะอย่าช้าล่ะ"

"นี่ๆยัยตัวแสบเราจะไปซ้อมกันที่ไหนดีล่ะ"

"อืม…….เราไปที่ใต้ต้นไม้หน้าสนามบอลพี่ว่าดีมั๊ย"

"เออก็ดีเหมือนกันถ้าเราอู้ซ้อมจะได้ไม่มีใครเห็น"

"น่าเกลียดที่สุดคิดมาได้ไงเนี่ย"

"เออเอางี้ดีมั๊ยเรามาแข่งกันดีกว่าว่าใครจะถึงก่อนกัน"

"ฮะอีกแล้วเหรอ โอ๊ยยังไงๆพี่ก็ต้องถึงก่อนหนูอยู่แล้วอ้ะ"

"เหอะน่า   แน่….กลัวสิถ้ายัยตัวแสบ"

"ไม่เอาไม่เล่น แต่หนูไม่ได้กลัวนะ"

"เหอะน่า"

"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ๆๆๆๆ"

"นี่ทั้ง2คนเนี่ยทำไมยังไม่ไปซ้อมกันอีกอู้กันอยู่ได้"

"ไปแล้วค่ะ / ครับ" เรามัวเถียงกันอยู่จนโดนพี่หัวหน้าดุจนได้

ณ ใต้ต้นไม้หน้าสนามบอล

"นี่เธอดูสิ นั้นไงโนะบุระที่เค้าว่ากัน น่ารักมั๊ยละ"

เสียงผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินกลับบ้านพูดกันพลางกับชี้มาที่พี่โนะบุระ

"แหม อิจฉาคนที่มีแต่คนมาชอบจังเลย"

"ก็คนมันหล่อทำไงได้ล่ะ"

"เฮ้อ…เบื่ออีกแหละกับพวกชอบชมตัวเองเนี่ย"

"เออใช่ยัยตัวแสบได้เป็นบัดดี้ใครอะ"

"บอกไม่ได้หรอก"

"ไม่เป็นไรพี่ไม่บอกใครหรอกน่า"

"ไม่ได้ๆ"      "จำไว้เลยนะ"

"ว่าแต่ว่าพี่ล่ะเป็นบัดดี้ใคร"

"ก็บอกไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละ"

"แหมทีตัวเองยังไม่บอกเลย แต่ว่าแต่พี่โนะบุระโน้ตตรงนี้เป่าไงอะ"

"อ๊อ….เป่างี้นะ……"

"เอาล่ะหนูเป่าได้แล้ว งั้นเรามาเป่าพร้อมกันเลยดีมั๊ย"

"ได้สิ"

¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯

"เฮ้อจบสักที"