คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : O-OมดแดงเธอคือใครO-O
วันรุ่งขึ้น...........
ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆๆ
“เฮ้ย...........ไอเลี้ยง............ หลับในห้องน้ำไงว้ะ ข้าศึกของข้า มันจะออกมาแล้วนะโว้ย”
ไม่ไหวแล้วครับ ตอนนี้ผมอยากจะปล่อยข้าศึกเต็มทนแต่ว่าดูสิไอเลี้ยงมันดัน ชิ่งเข้าก่อนซะงั้น
“แปปนึงสิ......ข้าศึกข้ามันก็กำลังออกดีเหมือนกัน แต่ทำไมเอ็งไม่ไปใช้ห้องน้ำข้างล่างว้ะ”
“โธ่เอ้ย...........ก็ห้องข้างล่างน้ำมันรั่วนี่หว่า เอ็งไม่ยอมซ่อมสักที”
“เออๆ งั้นเอ็งรอข้าก่อนแปปนึงละกัน”
โอ๊ย....ไอเลี้ยงเอ๊ย ทำไมมันไม่ลองมาเป็นชาคนนี้ดูบ้างเล่า จะได้รู้สึกถึงความทรมาน ในการกลั้นใจไม่ให้ข้าศึกมันออกมาหน้าห้องน้ำ.....
เวลาผ่านไปประมาน 5 นาที
“เฮ้อ......โล่ง อ้าวไอชาเอ็งเข้าไปได้ เฮ้ยไอชาเป็นไรว้ะ นั่งก้มหน้านิ่งเชียว.......เฮ้ย”
ไอเลี้ยงมันต้องตกใจอยู่แล้วล่ะครับเพราะว่าสิ่งที่มันเห็นคือ.....ผมที่ตอนนี้ หน้าขาวซีดไม่ต่างอะไรจากศพเลย
“ออกมาแล้วเหรอว้ะ ไอเลี้ยง”
ขนาดพูดผมยังแทบไม่มีแรง แล้วจากนั้น ผมก็เข้าไปปลดทุกข์เต็มที่
“เออไอเลี้ยง เสร็จแล้วเดี๋ยวเอ็งลงมาคุยกับข้าข้างล่างหน่อยนะโว้ย........”
“อืม.......”
ไอเลี้ยงมันยังจะมีเรื่องอะไรคุยกับผมอีกเนี่ย เฮ้อ.....มันจะรู้ตัวบ้างมั๊ยเนี่ย ว่ามันเกือบทำผมตายแหนะ
ณ ห้องนั่งเล่น
“อ่าวไอเลี้ยง แกมีอะไรก็ว่ามา”
ผมพูดพลางนั่งลงบนโซฟาตัวนิ่มของที่บ้าน แล้วก็ทำตัวเหมือนพระเอกที่เวลาสนทนากับคนในบ้าน ต้องจิบกาแฟพร้อมกับอ่านหนังสือพิมพ์
“อ๋อ.....คือข้าจะบอกเอ็งว่า วันนี้ข้ารบกวนอะไรเอ็งอย่างดิ”
“อะไรอีกว้ะไอเลี้ยง”
ผมทำสีหน้าสงสัย เพราะว่าเวลามีเรื่องแต่ละครั้งที่มันมาขอร้องผม ไม่เคยมีเรื่องไหนเลย ที่จะเป็นผลดีต่อผม
“คือว่า......เมื่อวานข้าไปมีเรื่องมาว่ะ”
นั่นไงว่าแล้ว...เชียวมันต้องมีอะไร ตะหงิดๆ
“แล้วไงอ่ะไอเลี้ยง....”
“ก็ข้าอยากบอกให้เอ็งระวังตัวไว้.....เพราะว่าข้ากับเอ็งหน้าตาเหมือนกัน แล้วที่สำคัญคือว่าวันนี้เป็นวันเวรจ่ายตลาดของเอ็งด้วย”
เฮ้ย...ลืมสนิทเลยว่า วันนี้ผมเป็นเวรจ่ายตลาด ซวยแล้วไงไอชาเอ้ย
“ก็.......เดี๋ยวเราค่อยออกไปพร้อมกันก็ได้นี่นา”
“ไม่ได้ๆ เพราะว่าวันนี้ ข้าต้องจัดบ้าน เพื่อเตรียมตัวต้อนรับ นางฟ้า...ในใจ”
แหวะ..นางฟ้าในใจ โธ่เอ้ย แล้วมันจะให้ผมทำยังไงล่ะเนี่ย ให้ผมทำหน้ากาก รูปหน้าพี่เจมส์หรือไง ถึงจะได้ออกไปจ่ายตลาดได้อย่างสบายใจเนี่ย
“แล้วเอ็งจะให้ข้าทำยังไงเล่า”
“ก็ไม่ทำยังไงหรอก ก็แค่อยากจะบอกให้แกระวังตัวไว้ด้วยก็เท่านั้น”
แหม.....มันช่างง่ายเสียเหลือเกินนะไอเลี้ยง มันเป็นตัวไปหาเรื่อง แต่คนโดนรุมตื้บคือชา.....โอ้ย อย่างนี้ชาทนไม่ได้
“งั้นข้าก็ไม่ไปจ่ายตลาด ไปทำไมว้ะ ให้โดนตื้บ”
“น่า...นะๆชา ไปจ่ายตลาดให้เลี้ยงหน่อยนะ แล้วเดี๋ยวเลี้ยงจะทำการบ้านชิ้นแรกให้ชาเลยนะ”
เฮ้ย.......ว่าไงนะการบ้านชิ้นแรก อิอิ น่าสนแล้วสิเพราะว่า ชาไม่ชอบทำการบ้าน.....
“โอเค ตกลงก็ได้ ไม่ได้เห้ฯแก่การบ้านนะ แต่ว่าข้าเห็ฯแกเอ็งนั่นแหละ ต้องมาทนโดนรุมตื้บ”
“ตกลงแล้วนะโว้ย ข้าโคตรรักเอ็งเลยว่ะ ไอชา”
ณ ตลาด
ตลาดที่นี่เป็นตลาดที่แสนจะธรรมดาจริงๆ เดินทีเนี่ยน้ำไหลนองทั่วทางเดิน แบบหยะแหยงว่ะ แต่ว่ายังไงก็ต้องทำเพื่อการบ้าน ก่อนอื่นต้องจอดสกูตเตอร์ไว้ที่จอดก่อน เอ....วันนี้ไอเลี้ยงมันสั่งอะไรบ้างว้ะเนี่ย......
“ผักจ้า ผักสวยๆเลยจ้า”
อุ๊ย......ร้านขายผักวันนี้ แหมคนขายน่ารักจริงๆเลย อย่างงี้ต้องมีแซว
“ไม่ทราบว่า ผักสวยเหมือนคนขายรึเปล่าจ๊ะ”
“แหม...ก็ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ...........”
“นี่ถ้ายังไม่อยากตายห้ามมายุ่งกับแฟนตู...เข้าใจมั๊ย “
โอโห....รู้งี้ไม่น่า หลีเลยใครจะไปรู้ฟ้ะว่าแฟนของเธอเนี่ยจะโหดยิ่งกว่ายากูซ่า หน้าตานี่ก็ยังกับพวกเหยียบกับระเบิดแล้วยังไม่ตาย.....
“อ๋อ....ป่าวครับผมแค่ถามเล่นๆครับ”
“ถามเล่นๆก็ไม่ได้ แล้วจะซื้อมั๊ยผักน่ะ ไม่ซื้อก็ไปไกลๆ”
“เอ่อ....ซื้อครับซื้อ”
“จะเอาอะไรบ้างล่ะ เดี่ยวตูขายเอง นี่ดาว หลบไปหลังร้านเลย นี่ก็เหมือนกันเห็นเด็กหนุ่มๆหล่อๆไม่ได้”
“จ้ะพี่.........”
โอโหเสียงท่านมีอำนาจมากๆ สยบเมียราบคาบ สงสารเธอคนที่ชื่อดาวจริงๆมีสามีดุขนาดนี้ เฮ้อ...น่าสงสาร
“อ้าว แล้วจะเอาผักอะไรล่ะ ยืนทื่อ เป็นสากกระบืออยู่ได้ไม่สั่งมาแล้วจะขายให้ถูกมั๊ย...”
“ผมเอา ผักกาด 1โล ผักบุ้งอีก 1 โลครับ”
โอโห จับผักอะไรได้คล่องแคล่วมากๆเลย ขอปรบมือให้เลยนะเนี่ยยอดจริงๆ
“เอ้านี่ครับ”
ผมพูดพลางยื่นแบงค์ 50 ไปให้เค้า แล้วพร้อมกับรีบหยิบผักมา เตรียมตัวจะวิ่งเต็มที่แต่เสียงอันแสนโหดก็ดังขึ้น
“เฮ้ย...หยุด จะรีบไปไหนว้ะจะไม่เอาเงินทอนรึไง”
“เอ่อ....ครับขอบคุณครับ”
เฮ้อ.....เกือบไป ก็นึกว่าจะโดนตื้บแล้วสิเรา.......
ณ บ้าน
“กลับมาแล้วโว้ย...ไอเลี้ยง”
พูดพร้อมกับหอบข้าวหอบของที่พึ่งไปซื้อมาเมื่อตะกี้ อันที่จริงผมยังแวะไปซื้ออะไรอีกหลายอย่างแหนะครับ
“กลับมาแล้วเหรอว้ะ.......เป็นไงบ้างว้ะไอชา”
“เกือบตายแหนะ”
“เฮ้ย....ไอพวกนั้นมันราวีขนาดนั้นเชียวหรือว้ะ...ดีนะที่ข้าไม่ได้ออกไป ว่าแต่เอ็งรอดมาได้ไงล่ะ”
“ข้าไม่ได้มีเรื่องกับคนที่เอ้.มีเรื่องโว้ย....แต่ว่ามีเรื่องกับ สามีของคนขายผัก แหมข้าก็แค่ไปหลีเล่นๆเฉยๆเอง เค้าก็ดุซะยังกับโกรธใครมาเป็น 10 ชาติแหนะ”
“สมน้ำหนาเอ็งอยากไปยุ่งกับภรรยาของเค้าทำไมล่ะ”
“อ้าวก็ใครจะไปรู้เห็นหน้ายังเด็กอยู่เลย”
“โธ่ๆๆๆ นี่แหละคือบทเรียนโว้ยไอชา ที่เอ็งต้องจดจำว่า ทีหลังอย่าไปหลีสาวมั่ว”
“เออๆ เดี๋ยวข้าจะได้ไว้ ว่าแต่เอ็งรู้มั๊ย ข้าหนักนะเว้ยเนี่ย แทนที่จะมาช่วยถือ ยืนคุยซะนาน”
“โอ๋ๆๆ ชาอย่างอนเลี้ยงสิ”
แล้วผมก็ส่งของให้ไอเลี้ยงมัน 555 สบายดีจังเลย เฮ้อ.....เดี๋ยวก็พรุ่งนี้แล้วสินะ เฮ้อ...เราะได้ไปเที่ยวกับเจ้าหญิงของเราสักที....ว่าแต่ เช้าของเค้าอ่า มันกี่โมงกันนะ เฮ้อ...งั้นโทรไปหาก็แล้วกัน จากนั้นผมก็ลงมือกดหาเบอร์ของเจ้าหญิงที่ผมเจอเมื่อวาน แล้วก็โทรไปหา.........
“ฮัลโล มีอะไร”
เสียงเธออันไพเราะ...แหม เธอคงเมมเบอร์ผมไว้ด้วยล่ะสิ อิอิ....แหย่เล่นซะหน่อยดีกว่า
“เอ่อ...ก็หัวใจมันสั่งให้โทรมานี่นา....ว่าแต่คุณอ่า ก็มีใจให้ผมใช่มั๊ย ไม่งั้นไม่เมมเบอร์ผมไว้หรอก.....”
“ไม่ใช่ซะหน่อย...นายนี่หลงตัวเองจริงๆเลย ว่าแต่มีอะไร ฮะรีบๆพูดมา....เดี่ยวฉันต้องรีบออกไปข้างนอกแล้ว”
“อ๋อ.....ครับๆผมก็แค่จะถามว่าพรุ่งนี้จะมารับผมกี่โมงล่ะ”
“10 โมง เข้าใจมั๊ย แค่นี้ใช่มั๊ย”
“เดี๋ยวก่อนๆครับ คือว่า...คุณชื่ออะไรหรอ”
“ฉัน มดแดง แค่นี้ใช่มั๊ยฉันจะวางล่ะนะ”
“เดี่ยวก่อนครับ คือว่าผมชื่อ ชาเย็นนะครับ”
“เออ....แค่นี้นะ บาย”
“บ.....”
แหมเธอนี่ช่างรีบร้อนจริงๆเชียว....สงสัยจะรีบจริงๆเธอ......คงจะมีธุรกิจมากมายสินะ เฮ้อ........ยังไงผมก็ต้องรู้จักกับคุณให้ได้มากกว่านี้นะ.........คุณมดแดง..................
ความคิดเห็น