คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : O-O เปิดตัวคู่แฝดอลวน O-O
ณ โรงเรียน ST
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของโรงเรียนผม.... ต้องไปดูที่บอร์ดก่อนว่าปีนี้ผมจะได้อยู่ห้องเดียวกับไอเลี้ยงรึเปล่า
โอ้.....ผมได้อยู่ห้องเดียวกับไอเลี้ยงจริงๆด้วย อย่างนี้ต้องรีบวิ่งไปบอกไอเลี้ยงก่อนแล้ว
“เฮ้ยๆๆๆๆ ไอเลี้ยงๆ ปีนี้เราได้อยู่ห้องเดียวกันว่ะ”
“เหรอ มีอะไรที่น่าตื่นเต้นกว่านี้ป่าวอ่า”
เฮ้อ...ผิดที่ผมเองแหละ ที่ตื่นเต้นไป ลืมไปว่าไอเลี้ยงน่ะ มันไม่ค่อยสนใจโลกเท่าไหร่อยู่แล้ว........
“เออ นี่ไอเลี้ยง แกยังไม่หายเสียใจจากเรื่องตอนมอต้นอีกเหรอว้ะ”
“ไม่....”
ท่านผู้อ่านอย่าพึ่ง งง นะครับ คือที่จริงเรื่องมันเกิดเมื่อปีที่แล้ว ไอเลี้ยง มันไปชอบผู้หญิงคนนึง แต่ว่าโดนหักอกมา ฉะนั้น มันเลยตัดสินใจ..ไม่ปักใจชอบใครอีกเลย....เฮ้อ....พูดแล้วเศร้าแทน
“เออ ไอเลี้ยง วันนี้ เดี๋ยวข้ากลับบ้านช้าหน่อยนะ เอ็งกลับบ้านไปก่อนละกัน ส่วนข้ากะว่าจะไปเดินสยามฯซะหน่อยว่ะ”
“อืม......แต่อย่ากลับให้มันดึกนักนะโว้ย”
“เออๆ ไม่ดึกหรอกน่า.....”
เอ่อ....ผมก็พูมาซะตั้งนานลืมแนะนำตัว ผมชาเย็น ส่วนเมื่อกี้ โอเลี้ยง เรา 2 คน ไม่ใช่คู่เกย์กันนะครับ แต่ว่าผมเป็นฝาแฝดกัน พ่อกับแม่ของเราอยู่ที่อเมริกา นานๆจะกลับมาทีนึง แต่ว่า.....วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียนจึงปล่อยกลับบ้านเร็วขึ้น ฉะนั้น.....อิอิ ผมจะไปหลีสาว แถวสยามฯดีกว่า......
ณ สยามฯ
โอโห ที่นี่เป็นที่เจริญหูเจริญตากับผมเสียเหลือเกิน ดูนู่นสิ โอโห ผู้หญิงสมัยนี้ ทั้งสายเดี่ยวทั้งเกาะอก โอโห กางเกงก็สั้นจริงๆเลย.....เอะๆ ทำไมผู้หญิงคนนั้นแต่งตัว ดูไม่น่าจะหลุดหลงเข้ามาได้เลยนี่นา ก็ดูสภาพเธอสิ เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว ใส่คู่กับ กางเกงขายาวสีขาว ผ้าใบสีขาว เธอนี่เป็นแม่ชีรึเปล่าหว่า แต่ว่า....หน้าตาเธอน่ารักโคตรๆอ่า อย่างนี้โดนใจชาอย่างแรง ไม่ได้แล้ว ต้องเข้าไปจีบ
“สวัสดีครับ....ผมชาเย็นครับ”
“เออ.....เคยรู้จักกันด้วยเหรอ เรา 2 คนน่ะ”
โอ้ย.....กวนบาทาผมสุดๆ แต่ว่าน่ารัก ให้อภัยได้
“ก็ไม่อะครับ แต่ว่า.....อยากรู้จักแบบสนิทสนมด้วยจังเลย”
“ขอโทษนะค่ะ พอดีว่า ฉันไม่ว่างพอที่จะมาคุยกับคุณน่ะคะ”
“เอ่อ ตอนนี้ไม่ว่าง ไม่เป็นไรครับเอาเบอร์มาก่อนก็ได้ครับ....แล้วเราค่อยติดต่อกันทีหลังก็ได้ครับ”
“ฉันไม่มีเวลามาคุยกับคุณมากนักนะ ไปและ”
และแล้วเธอก็วิ่งหนีไปทางที่ผมคิดว่าเธอไม่น่าจะวิ่งไป เธอวิ่งไปทางที่ๆมีแต่พวกจิ๊กโก๋หื่นๆทั้งนั้น ไม่ได้แล้วล่ะ เดี๋ยวเธอเป็นอันตรายขึ้นมา ฉะนั้นต้องรีบไปช่วย
ณ ตรอกแคบๆ
“กรี๊ด...................ช่วยด้วย”
“ไม่มีใครมาช่วยหรอก นี่สงสัยเธอคงไม่เคยมาเดินที่นี่ใช่มั๊ยถึงไม่รู้ ว่าที่นี่เป็นเขตของพวกพี่ๆเนี่ย”
“เฮ้ย...ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ”
“อ่าวๆ มีพระเอกวอนโดนทีนซะแล้วสิ เนี่ย”
ผมไม่พูดอะไรกับพวกนั้นให้เสียเวลาอีกแล้ว เพราะว่าตอนนี้พวกมันกำลังจะหอมเจ้าหญิงคนน่ารักของผมอยู่แล้ว
ตุ๊บๆตั๊บๆ..........................
โอ้สวรรค์ทรงโปรด ผมโดนมันรุมอ่า แต่ว่า.......เฮ้ยมีใครมาช่วยว้ะเนี่ย ขอบคุณมากๆเลย แต่ว่าพวกนั้นแต่งตัวอย่างกับเป็นพวกมือปืนเจ้าพ่อยังไงยังงั้น รึว่า ผมไปทำอะไรผิด ไม่นะๆไม่ๆๆๆ ผมว่า ผมไม่เคยทำผิดอะไรเลยนะ นอกจาก ชอบไปยืนชิมของฟรีในห้างแล้วไม่ซื้ออ่า....... สาธุ อย่าทำอะไรกันเลยนะ
“เจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่าครับ.....”
เฮ้ยไอพวกหน้าโหดนั่น ถามผม
“ก็เจ็บนิดๆอ่าครับ”
“อ่าวเหรอครับ.....แต่ว่า ผมว่ามันไม่น่าจะนิดนะครับ ก็ดูสิครับ เลือดเต็มหน้าคุณเลย”
“ฮะ อะไรนะเลือดเหรอ....ไหนๆโอ๊ย.........ผมจะเป็นลม”
แล้วผมก็เป็นลมไปในทันที รู้สึกตัวอีกทีก็......ที่นี่ที่ไหนเนี่ยบรรยากาศดูอึมครึมๆยังไงชอบกล หรือว่าผมจะโดนลักพาตัว
“ช่วยด้วย......ผมขอโทษ อย่าจับผมไปเลยนะครับ”
“นี่นายน่ะ....เป็นผู้ชายซะเปล่ากลับกลัวเลือด เฮ้อ.....”
เสียงนี้คุ้นๆหรือว่าเธอจะเป็น.......ใช่จริงๆด้วย เจ้าหญิงของผมนั่นเอง แต่เอะทำไมเธอถึงดูมีอำนาจจังเลย
“แล้วนี่ผมอยู่ไหนเนี่ย....”
“ก็อยู่บนรถฉันน่ะสิ ถามได้ เชอะ”
“แล้ว....คุณเป็นอะไรบ้างรึเปล่า”
“ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ว่าแต่นายนั่นแหละ แหม กะว่าจะทำตัวเป็นฮีโร่ล่ะสิเข้าไปบุกป่าฝ่าดงทีนไอพวกนั้น”
“แฮะ.....”แล้วผมก็ยิ้มแบบอายๆ
“นี่ๆแล้วบ้านนายอยู่ไหนเนี่ย....จะได้ไปส่ง”
“นี่ๆก่อนผมจะบอกบ้านอ่า.....ผมขอเบอร์คุณหน่อยนะๆๆๆ”
“ไม่”
“นะๆ”
“ไม่ก็ไม่ไง นี่จะบอกดีๆหรือว่าจะให้ทิ้งไว้ข้างทางนี่ล่ะ”
“เอ่อ....ก็ผมแค่...อยากจะโทรไปนี่นา บ้านผมอยู่ตรง.........................”
“เออบอกมาได้ก็ดีเหมือนกัน แล้วเบอร์นายล่ะ”
เฮ้ย ผมหูฝาดรึเปล่าเนี่ย เธอขอเบอร์ผมจริงๆใช่มั๊ยเนี่ย
“เบอร์ผมเหรอ อันแน่ คิดอะไรกับผมรึเปล่าเนี่ย”
“โอ๊ย........คนอย่างฉันไม่พิสวาทนายหรอกน่า แค่ว่าไว้ว่างๆจะได้โทรไปนัด เพื่อจะได้เลี้ยงเป็นการขอบคุณก็เท่านั้นแหละ”
โธ่เอ้ย ไอเราก็นึกว่าเราเสน่ห์เหลือล้ำ
“อ๋อ เบอร์ผมก็ xxx-xxx-xxxx”
“อืมๆ งั้นพรุ่งนี้วันเสาร์ใช่มั๊ย งั้นเดี๋ยววันอาทิตย์ฉันจะพานายไปเลี้ยงน่ะ”
เฮ้ย...เลี้ยงวันอาทิตย์แล้วมันเกี่ยวอะไรกับวันเสาร์ว้ะ เออสวยแต่เอ๋อว่ะเนี่ย ติ๊งต๊องเป็นบ้าเลย ผมล่ะก็ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงเลยได้แต่พยักหน้ารับ
“อ่ะ เนี่ยถึงบ้านนายแล้วนะ ลงไปซะทีสิ เฮ้อ.....บ้านนายก็ใหญ่ดีนี่นา”
“อ๋อ ครับ...อิอิสนใจจะย้ายมาอยู่มั๊ยล่ะ”
“ไม่ล่ะ ขอตัว งั้นวันอาทิตย์เจอกันนะ”
“ครับ บายๆครับ”
เฮ้อ...แล้วก็ถึงบ้านเสียที บ้านอันเป็นที่รักเกือบตายแล้วมั๊ยเรา แต่ว่าเมื่อกี้เธอน่ารักจริงๆถึงจะปากดี แล้วก็ดูไม่ค่อยเต็มเท่าไหร่ก็เหอะ แต่ว่าดูท่าทางบ้านเธอก็คงรวยน่าดูแหละ ถึงได้มีบอร์ดี้การ์ด ยังกะมือปืนแบบนั้น เออ..ลืมซะสนิทเลย ลืมถามชื่อนี่หว่า ว่าเธอชื่ออะไร ไม่เป็นไรไงวันอาทิตย์ก็ต้องเจอกันอยู่ดีแหละ...แล้วก็ห้ามลืมเด็ดขาดนะที่จะถามชื่อเธอน่ะ
ณ บ้าน
โอโห.....ทำไมวันนี้ดูสวนสะอาดตาจังเลย สงสัย ไอเลี้ยงมันคงจ้างคนมาทำสวน เฮ้อ...เข้าบ้านดีกว่า
“กลับมาแล้วโว้ย.....ไอเลี้ยง กับข้าวข้าจะได้กินยังว้ะเอ็ง”
“...................”
ไม่มีเสียงตอบรับจาไอเลี้ยง เอะ ไอเลี้ยงมันเป็นอะไรของมันนะ บ้านดูเรียบร้อยผิดปกติ แล้วก็......กับข้าวอาหารที่อยู่บนโต๊ะดูพิเศษกว่าวันอื่นๆ
“อ่าวไอเลี้ยงมานั่งเหม่อ อะไรตรงนี้คนเดียวว้ะ .เฮ้ย หน้าเอ็งไปทำอะไรมาเนี่ย”
สิ่งที่ผมเห็นก็คือ รอยฟกช้ำดำเขียวเต็มใบหน้ามันเลย แต่ที่แปลใจก็คือ มันกลับยิ้มได้เหมือนไม่เจ็บปวด
“เฮ้ย.....เอ็งโดนชกจนเพี้ยนไปรึเปล่าว้ะเนี่ย ทั้งบ้านสะอาดเรียบร้อย ไหนจะกับข้าวสุดพิเศษ แล้วไหนจะยิ้มได้ทั้งที่หน้าบวมอย่างนี้เนี่ย”
“มันก็อย่างงี้แหละ คนเค้ากำลังมีความรัก ไอชา...ข้าปิ๊งผู้หญิงคนนึงเข้าแล้วว่ะ”
“เฮ้ยจริงเหรอ....แล้วเค้าเป็นใครล่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกัน ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อแต่ว่าข้าได้เบอร์มา กะว่าจะเลี้ยงขอบคุณเค้าที่เค้าช่วยทำแผลให้ข้าอ่า”
“แหม.......เออ แต่ว่า วันอาทิตย์ข้าไม่อยู่นะโว้ย”
“อ่าวไปไหนล่ะ แล้วนี่ดูหน้าสิ ไปมีเรื่องกับใครมา”
“อ๋อ ข้าก็ไปเจอคนที่แบบว่าใช่เลยเหมือนกันแหละ.......ข้าไปช่วยเค้า เค้าก็เลยจะเลี้ยงข้าวันอาทิตย์นี้”
“เหรอ...ข้าก็เหมือนกัน ข้าจะเลี้ยงข้าวเค้าวันอาทิตย์เหมือนกันเลย แต่ว่าข้าจะให้เค้ามากินข้าวที่บ้านเรา ตอนบ่ายๆน่ะ”
“เหรอ งั้นข้าคงไม่ได้เจอหรอก เพราะว่าค้าคงพอข้าไปตั้งแต่เที่ยงๆแล้วแหละ เอองั้นข้าขอไปอาบน้ำกินข้าวก่อนนะเว้ย”
“เออๆ แล้วรีบๆนอนซะล่ะ ข้าจะไปนอนแล้ว ข้าอยากให้ถึงวันอาทิตย์เร็วๆจังเลย”
แล้วผมก็ทำภารกิจส่วนตัวทุกอย่างเสร็จสรรพ แล้วขณะที่ผมขึ้นไปนอน
กริ๊งๆๆ คุณคนหล่อเจ้าขา........กรุณารับโทรศัพท์ด้วยค่ะ(เสียงเรียกเข้าที่เยินยอตัวเองสุดๆ)
อ่าวโทรศัพท์มา เอะเบอร์ใครนะ ไม่คุ้นเลย
“ฮัสโหล ครับ”
“นี่นายเหรอ นี่ฉันเองนะ คนที่นายไปช่วยเมื่อตอนเย็นน่ะ”
“อ๋อ ครับ”
“คือว่า วันอาทิตย์น่ะ ฉันว่าจะไปรับนานตั้งแต่เช้านะ เพราะว่า ฉันจะไปช้อปก่อน แล้วขี้เกียจกลับมารับนายน่ะ เข้าใจมั๊ย”
“ครับ เอ่อ....แล้วอันนี้เบอร์คุณรึเปล่าอ่าครับ”
“ใช่....นี่แหละเบอร์มือถือฉัน งั้นแค่นี้ก่อนนะ บาย”
“บายครับ”
โอ้....เจ้าหญิงโทรมาหาเองเลยหรือนี่ วันนี้ผมคงนอนฝันดีแน่ๆเชียว.......เฮ้อ.......อยากให้ถึงวันอาทิตย์เร็วๆจังเลย.......
ความคิดเห็น