คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : {SF Friend ship [Kyumin]}
SF Friend ship [Kyumin]
อนเย็นหลัเลิเรียน
ระหว่าที่อมินำลัินนมอยู่ับทเฮ้าสนามบาส
“ทเฮ ูยูฮยอนสิ หล๊อหล่อ” ฮมินเอ่ยมนรหน้า
“นี่อมินยูฮยอนหน่ะ เาเลิับเสสิ้าแล้วนะ” ทเฮบอ
“หรอ็ีแล้วหนิ ใรเป็นนบอเลิหรอ” อมินล่าวถาม
“็ยัยเสสิ้าหน่ะสิ เห็นบอว่า เบื่อยูฮยอน็เลยทิ้เาไปหน่ะ” ทเฮล่าวพร้อมหยิบนมเ้าปา
“อย่านี้ยูฮยอน็เสียใแย่สิันสสารเาัเลยอะทเฮ” อมินพูพร้อมทำท่าเหมือนนร้อไห้
ลอเือบสามปีที่ผ่านมาอมินไ้แ่เฝ้ามอยูฮยอนมาลอ ในานะ”นแอบรั” เห็นทุารระทำอยูฮยอนมาลอ แล้วอมิน็ไม่เยะเปลื่ยนใไปอบนอื่นอี้วย เ็บทุรั้ที่ยูฮยอนเ็บ เวลามีวามสุอมิน็ยิ้มไปับยูฮยอน้วย แ่็ทำไ้แ่อยู่ห่าๆ
“ันว่าหมอนี่หน้า็เยๆอะนะ ็พอูไ้ ไม่เห็นะหล่ออะไรมามาย” ทเฮล่าว้วยวามหมั่นไส้
“็ันอบแล้วนายะทำไมละทเฮ ใระไปหล่อเหมือนไอ้ิบอมอนายหล่ะ” อมินั้านำพูอทเฮแล้วนั่ินนม่อ
“นี่อมิน นายอย่ามาเรียนิบอมอันว่าไอ้นะ นี่แหนะๆ” ทเฮล่าวปป้อแฟนหนุ่ม
พร้อมปานมที่ินอยู่ใส่อมิน
“โหย ทเฮ ทำไมนายเล่นอะไรสปรอย่านี้หล่ะ” อมินล่าวแล้ว็ปานมใส่ทเฮเืนพื่อเป็นารแ้แ้น
ทั้สอปานมเล่นันอย่าสนุสนาน(?) ไม่ทันมอลูบาสทีำลัลอยมารหน้า
โป๊!!~
ลูบาสลอยเ้าเ็มหัวอมิน
“นี่!!” อมินล่าว้วยอารม์โมโหที่สุ แ่เมื่อหันไปเห็นผู้ที่ทำลูบาสลอยใส่หัว อมิน้อัหน้าลับมา
ยูฮยอนเินเ้ามาเ็บลูบาส ที่อยู่รหน้าอมิน ทั้สอสบาันัรู่หนึ่
“เฮ้ยยูฮยอน มา่อๆ” ิบอมะโนเรีย
ยูฮยอนวิ่ลับไปเล่นบาสโยปราศาำอโทษ
“อะไรันเนี่ย ทำลูบาสหล่นใส่ ำอโทษ็ไม่มีัำ ูินมหระุยระายหมแล้วเนี่ย ิบอมนี่บเพื่อนนิสัยแบบนี้เ้าไปไ้ไเนี่ย” (ไ้่าวว่าพวแำลัปานมเล่นอยู่ไม่ใ่รึ? / นอัพ)
ทเฮบ่นร่ายยาว ไม่ทันเห็นหน้าอมินที่แเป็นลูำลึ
“นายเป็นอะไรมารึเปล่าอมิน” ทเฮล่าวถามเพื่อนรั
“ไม่เป็นไรหรอทเฮ ยูฮยอนเ้าไม่ไ้ั้ใหรอ ่ามันเถอะ” อมินล่าว้วยน้ำเสียอายนิๆ
“เมื่อี๊ ยูฮยอนเามอาัน้วยแหละทเฮ” อมินล่าวพร้อมมอหน้าทเฮ
แ่ทเฮไม่สนใอมินเลยันิ พลาหยิบระเป๋านัเรียนเรียมัวลับบ้าน
“ลับบ้านันีว่าอมิน เย็นแล้ว ิบอมไม่ยอมลับัทีันไม่รอแล้ว” ทเฮที่อารม์เสียาเรื่อยูฮยอนพาลมาถึเรื่อิบอม อมิน็้อยอมลับบ้านแ่โยี
เ้าวันรุ่ึ้น
อมินวิ่เ้าห้อเรียนมานั่้าๆทเฮ
“นี่ทเฮ เมื่อเ้าันเินมาโรเรียนพร้อมยูฮยอน้วยแหละ” อมินล่าวน้ำเสียื่นเ้น
“หรอ? นายไปรู้ัันอนไหนอะ” ทเฮสสัย
อมินยิ้มแ้เินนิๆ “แหะๆ ไม่ไ้รู้ัันหรอ พอีันเห็นยูฮยอนเินมาพอีันเลยเินามหลัเ้าโรเรียนมาอะ”
“อะนะ ัน็นึว่าไปรู้ัมัี่ันอนไหน” ทเฮล่าวสีหน้าเยไม่แสอารม์
“นายเป็นอะไรหรือเปล่าทเฮ ทำไมทำหน้าเรียๆ” อมินถาม้วยวามเป็นห่ว
“ันทะเลาะันิบอมหน่ะ”
“เรื่ออะไรอะ” อมินถาม
“็เมื่อวานหน่ะ ิบอมโรธที่ันไม่รอเาหน่ะสิ” ทเฮล่าวสีหน้าเๆ
“็นึว่าเรื่ออะไร ันว่าแล้ว นาย็ไปอโทษิบอมสิ” อมินแนะแนวทา
“ันอธิบายแล้ว ไม่โรธันแล้วละมั้”
บรรยาาศารเรียนเป็นไปอย่าหน้าเบื่อ แ่อมินับทเฮ็ยันัุ่ยันุบิบลอทั้ั่โม
“นี่นายสอน พัล่าววันแล้วไม่ไปิน้าวหรือไ” เสียเพื่อนร่วมห้อถาม เพราะอนนี้เหลือแ่ อมินับทเฮที่อยู่ในห้อเรียน
“อ่าว หมาบแล้วหรอเนี่ย ทำไมันไม่เห็นไ้ยินเสีย ออันะ” อมินล่าว
“แหะๆ เป็นเพราะเราุยันนไม่สนใอะไรเลยละมั้เนี่ย ไปิน้าวันีว่า” ทเฮล่าวบแล้ว็ลาอมินลไปทา้าว
โ๊ะทาน้าว ้าสนามบาส
“นายมอหาใรหน่ะ ทเฮ” อมินถามทเฮที่มอ้ายมอวานอะหมุน
“หาิบอมหน่ะสินายเห็นหรือเปล่า” ทเฮอบอ็ยัหมุน(?)หาิบอมไปเรื่อย
“นู้นไเล่นบาสอยู่ับ ยูฮยอน นายนี่าไม่อยีเลยนะทเฮ ิิ นอะไรไม่รู้หล๊อหล่อ” อมินิทเฮแล้วมอีน
“ิบอมอันหล่ออยู่แล้วแหละนายไม่้อมมาหรอ” ทเฮล่าวเสริม
“ใรว่าันมิบอม ันมยูฮยอน่าหา นายนี่มั่วนิ่มริๆเลยทเฮ”
ทเฮยิ้มนิๆ ิอะไรไ้
“เี๊ยวันมานะอมิน”
“นายะไปไหนหน่ะ” อมินเอ่ยถามาโ ไม่ใ่อย่าที่เาิหรอนะ
ทเฮ้าวับๆไปทายูฮยอนที่นั่พัเหนื่อยาารเล่นบาส
“นี่ยูฮยอนันมีอะไระบอ”
“อะไร” ยูฮยอนอบสั้นพร้อมับอาารหอบเหนื่อย
“อมินเพื่อนันเาอบนายหน่ะ”
“หรอ อืม ันรู้แล้วหล่ะิบอมบอ”
“หวา ันมาบอนาย้าไปหรอเนี่ย” ทเฮทำหน้าบูนิๆแล้วเินไปทาิบอม
“นี่ิบอม นายเอาวามลับออมินไปบอยูฮยอนหรอ”
“วามลับอะไรหรอ” ิบอมถาม้วยน้ำเสีย ๆ
“็นายไปบอว่าอมินอบยูฮยอนหน่ะสิ เมื่อี๊ันไปบอยูฮยอนมาแ่เาบอว่ารู้านายแล้ว”
“อืม ันว่านายอย่าไปยุ่ับยูฮยอนเลย อนนี้ยูมันมีแฟนใหม่แล้ว” ิบอมบอแล้วรวบเอวทเฮมานั่้าๆ
“ริอะแล้วแฟนเาื่ออะไรเป็นใรอะ” ทเฮล่าวน้ำเสียใ
“ื่อ ูยอละมั้ รุ่นน้อหน่ะ เห็นุยันอยู่ในอินเอร์เน็ แล้วมารู้ว่าอยู๋โรเรียนเียวันหน่ะ”
ทเฮไม่พูอะไร่อระามือแฟนหนุ่มออาเอวแล้วรีบวิ่ไปหาอมินทันที
“อมินันมี่าวะบอ”
“........”
“ยูฮยอนเารู้อยู่แล้วว่านายอบเา แล้วอนนี้เา็มีแฟนใหม่แล้วื่อูยอ” ทเฮล่าวอย่ารีบร้อน
“หรอ...อืม ันรู้แล้วหล่ะเห็นเายืนุยันอยู่เมื่อี๊” อมินล่าวน้ำเสียเศร้าๆ
“นายไม่เป็นอะไรใ่ไหมอมิน” ทเฮถาม้วยวาเป็นห่ว
“ันไม่เป็นไรหรอน่า เห็นนินแล้ว” อมินอบหน้าาฝืนยิ้มที่สุ
หลายเือน่อมา
อมิน็ยัเฝ้ามอยูฮยอนมาลอ ยูฮยอนเลิับูยอแล้วลับไปบันเสสิ้าอย่าเิม อมิน็ไม่ไ้สนใอะไรมามายเพราะะทำให้เสียสุภาพิ(- -*) ยูฮยอนยอมรับว่าสสารอมินที่แอบรัเามาถึสามปี แ่เาไม่ไ้อบอมินริๆ ึ่เหมือนอมิน็ไม่ไ้ิใอะไรในสายาทเฮ แ่ลึๆแล้วอมินลับบ้านไปร้อไห้ทุๆวัน ้ำใ ้ำที่ไ้แ่เฝ้ามอ อีไม่นาน็ะปิเทอมแล้ว ทุน็้อแยย้ายันไปเรียนมหาวิทยาลัยันหม
“ถึเวลาแล้วสินะที่้อาัน”
อีสอวัน็ะปิเทอมแล้วอมินทำเฟรนิพไว้เพื่อบันทึวามทรำระหว่าเาับเพื่อนอีหลายน
และแน่นอนะาันทั้ที อมิน็้ออยาให้ยูฮยอน เียนเฟรนิพเพื่อเป็นที่ระรึอยู่แล้ว
“นี่ยูฮยอน ฮมินเาอยาให้นายเียนเฟรนิพให้หน่ะ นายเียนให้หน่อยนะ”
แน่นอนว่า้อเป็นเสียอทเฮเพื่อนรัอมิน ไม่มีทาที่อมินะเินนำมาให้ยูฮยอนเอับมือหรอ
นาั่วโมเรียนทำนม นมที่อมินทำ็ยัฝาทเฮไปให้ยูฮยอนิม แล้วยูฮยอน็ิมทุที้วยสิ
อมิน็ทำหน้าที่ไ้แ่เินอายแล้ว็แอบมอยูฮยอน่อไป อมินหน่ะไม่ล้ามอยูฮยอนรๆหรอ มันเิน>//<
เวลา2ั่วโมผ่านไป ยูฮยอน็เียนเฟรนิพให้อมินเสร็ (2มเลยรึี้ - -)
“ยูฮยอนเียนเสร็แล้วหรอ เอามาให้ันูหน่อยสิทเฮ” อมินื่นเ้นี๊๊ามาๆ เห็นทเฮำลัอ่านเฟรนิพที่ยูฮยอนเียนให้นอยู่
ทเฮปิสมุลแล้วยืนให้อมิน แล้วล่าวว่า “ห้าห้า นายนี่เียนอะไรไม่รู้อะ แหวะ”
-----------------------------------------------------------------------------
To อมิน.
‘ ผม็ยินีนะที่ไ้รู้ัอมินมา ถึเราะุยันไม่บ่อย็เถอะ และผม็อบุอมินนะ ที่มีวามรู้สึีๆให้ับัวผมมานานมา แ่ผม็อโทษนะที่ทำให้อมินสมหวัไม่ไ้ อโทษริๆ แ่ผมะำอมินไว้ในหัวใ ะไม่ลืมอมินทุลมหายใที่มีอยู่ นถึลมหายใสุท้าย
ผมะำอมินไปนถึวันนั้น ผมสัยยา ๗๒
พรนะพร
อให้อมินมีวามสุมาๆนะ สมหวัในทุๆเรื่อ อให้สอบเ้ามหาลัยีๆไ้นะ มีอะไร็โทรมาุยันไ้นะรับ
Good Luck
Kyuhyun
084 - xxx – xxxx
--------------------------------------------------------
“นี่ทเฮ ร ๗๒ นี่มันืออะไรอะ” อมินถาม้วยวามสสัย (นั้นสิมันืออะไร)
“เมื่อี๊ัน็เหมือนัน ันเินไปถามยูฮยอนมาแล้ว เห็นบอแปลว่าสัาหน่ะ” ทเฮี้แ
“เี่ยวันรไหนอะันไม่เห็นะเ้าใ” อมิน็ยัสสัยอยู่ี
“นาย็ลอูนิ้ว้อยทั้สอมือูสิ มันเหมือนเลเ็ับสอไทยไหมละ แล้ว็เอามาเี่ยวันนี่ไ เป็นสัาแล้ว”
“อ๋อ ันเ้าใละ ยูฮยอนนี่โรแมนิีัเนอะ” อมินยิ้มน้อยยิ้มให่
ไม่ว่าเวลาะผ่านไปนานนาไหนอมิน็ยัปัใรัยูฮยอนเหมือนเิม ีวินี้เาเิมาเพื่อรัยูฮยอนนเียวสินะ เวลาิถึยูฮยอนอมิน็ะหยิบสมุเฟรนิพมาอ่าน อ่านทีไรน้ำา็ไหลทุที
“ันะรันายลอไปนะยูฮยอน”
อมินอเฟรนิพสุรัไว้อย่าแนบแน่นพร้อมน้ำา
The End
ยูฮยอน Talk
“อ่าอมิน ันอโทษนายริๆนะ ันไม่ไ้อบนายริๆ ันสสารนายนะ แอบอบันมา สามปีเลยหรอเนี่ย 0.0”
“ผมสสารเาริๆนะรับแ่ผม็ไม่รู้ะทำยัไ ็ผมไม่อบอมินนี่หน่า แ่ผม็้ออบุที่เามีวามรัที่บริสุทธิ์ให้ับผมนะ อมินเาไม่หวัอะไรริๆเลยนะเนี่ย แ่ทำไมอมินเาถึ้อแอบอบผมอยู่ห่าๆ้วยละเนี่ย เวลาอมินเห็นผมเาั้หันหน้าหนีลอ ไม่เหมือนรุ่นน้อที่ผมเห็น ้อผมาเยิ้มเหมือนะินผมอย่านั้นแหละ ็อย่าว่าผมมันหล่อหนิ หึหึ”
“อมินนายเ็บมาใ่ไม๊ เวลาเห็นันับเสสิ้าอยู่้วยันหน่ะ ันเห็นสายาอนายนะ ันอโทษ ันมีอะไระบอ ันเลิับเสสิ้าแล้วหล่ะ แล้วอีอย่าูไปูมา นาย็น่ารัีเหมือนันนะเนี่ย ถ้าาิหน้ามีริ อให้เราไ้รัันริๆนะ นายะไ้ไม่้อทรมาน ส่วนาินี้อใ้ีวิโสอย่าเ็มที่่อนละัน ยู้หู้ ~~~ "
สนุันไม๊อ่า เศร้าอะไม่่อยแฮปปี้นะะ อโทษรีเอร์้วย T.T
นี่เป็นฟิสั้นที่แ่าเรื่อริอไร้เอร์ฟ้าส่วนหนึ่นะะ
นุเป็นนแ่นะเออีไม่ียัไ็ิมันมั่น๊า
ความคิดเห็น