ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่1:ร้องไห้
ตอนที่1:ร้องไห้
"เรกะ TALK"
"กิจกรรมแรกที่ต้องทำในตอนเช้า คือ ตรวจโรงเรียนก่อนนี่แหละ ไปกันเลยดีกว่า เริ่มจากสวนก่อนดีกว่า ใครโดดเรียน~ ใครโดดเรียน~ เอ๊ะ....นั่นมัน สุนัขนี่นา ใครเอามันมานา"เรกะเริ่มโมโหแล้วนะคะเนี่ย งั้น...เอาไปประกาศดีกว่า
"เดี๋ยวฮะ. พี่สาว ผมขอตัวนั้นคืนนะฮะ"เอ๋...เด็ก ผช.งั้นหรอ
"ก็ได้จะ แต่อย่านำสุนัขเข้ามาในโรงเรียนอีกนะจ๊ะเข้าใจไหมจ๊ะ"
"ฮับ"เรกะยิ้มให้เด็กคนนั้นบางๆก่อนจะเดินไปตรวจที่ห้องน้ำแต่กับเจอเด็กผญ.คนนึงนั่งกอดตุ๊กตาที่หน้าเหมือนสึรุกิ เอ่...ตัวนั้นอาจจะเป็นตัวทดลองที่เค้าลองวางขายดูนี่นา แต่...เดี๋ยวเค้าร้องไห้ทำไมกัน
"นี่...ร้องไห้ทำไม แล้วไม่เรียนหรอ"เรกะเดินเข้าไปถามเค้าตรงๆ
"ฮึกๆ คนที่ชั้น ฮึกๆ เค้าบอกชั้นว่า ฮึกๆ เค้ามีคนรักอยู่แล้ว ฮึกๆ " ใครกันนะ
"ใครงั้นหรอ "
"สึรุกิ เคียวสึเกะ"
"....."เรกะถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจแต่ไม่กี่วินาทีแววตาของเรกะก็กลับมาเหมือนเดิม
"ไปเรียนก่อนเถอะนะ เพราะนี่คือกดห้ามโดดเรียนน่ะ"
"อะ...อืม"
นี่มันวันอะไรน่ะ ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ด้วยล่ะคะ ไม่เข้าใจเลยค่ะ
คงต้องคุยกับสึรุกิแล้วล่ะ ทำให้ผญ.ร้องไห้นายนี่มันจริงๆเลยนะ
ณ ห้องสภานักเรียน
ตึก!!!
"สึรุกิ!!!"เรกะตะโกนลั่นห้องสภานักเรียนด้วยความโมโห
"อะไรหรอค้าบ~"อย่ามาอ้อน
โป๊ก
เรกะเคาะหัวสึรุกิแรงๆทีนึง
"โอ๊ย~ "หึ สมน้ำหน้า
"สม"เรกะพูดพร้อมเดินไปที่โต๊ะทำงานของตนเองปล่อยให้คิริโนะกับชินโดทำหน้างงๆต่อไป
"นี่ ผมทำไรผิดเนี่ย ฮือ~"ไม่น่าถาม
"ข้อหาทำผญ.ร้องไห้"เรกะพูดพร้อมหลบสายตาของเค้า
"ใครกาน~"
"คะ...คนที่มาสารภาพรักนายในวันนี้น่ะ"เรกะมองเหลือบๆและเห็นอีกฝ่ายทำท่าเหมือนนึกออก
"อ๋อ คนที่ร้องไห้แล้วกอดตุ๊กตาที่หน้าเหมือนผมน่ะหรอ"ช่าย~นั่นแหละ
"....."
"แล้วจะให้ผมตอบตกลงรึไงค้าบ~"
"แต่นายหน้าจะปลอบเค้านะ"
"ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ"
"อืม ทำงานต่อเถอะ"
"อืมๆ" คิริโนะและชินโดตอบอย่างหน่ายๆ
พักกลางวัน
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
ณ ด่านฟ้า
"เย็นจังเลย~"เรกะพูดพร้อมหลับตารับลมอยู่บนด่านฟ้า
"นั่นสินะ"คิริโนะพูดเสริมด้วยความเย็นของลม
"นี่ ...สาวๆมาทานข้าวได้แล้วนะค้าบ"ชินโดพูดพร้อมมองเรกะกับคิริโนะพร้อมทานข้าวของตนเองไปด้วย
"แปปนะ. เย็นอยู่เลยนะ"เรกะพูดพร้อมหลับตารับลมเย็นเย็น
"เรกะ มาทานข้าวได้แล้ว"สึรุกิอุ้มเรกะไปที่เก้าอี้น่ารักๆบนด่านฟ้า
"กำลังเย็นๆเยยนะ"เรกะพูดพร้อมทุบอกสึรุกิแรงๆหลายๆรอบ"ปล่อยนะ. ตาบ้า"
"หึ ไม่ปล่อย!!!"สึรุกิหัวเราะกับกิริยาท่าทางของเรกะ
"งือ~ ปล่อยสิตาบ้า"เรกะยังทุบอกเค้สไปเรื่อย
"ก็ ได้"
"....ตาบ้า"เรกะพึมพำตัวเอง
"อะไรนะ ไม่ได้ยิน"แกล้งกันหรอยะ
"ปะ...ป่าว"
"หึ หึ"
############################################################################################################################
โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น