(inazuma eleven go)ความรักที่ถูกทำลาย[รับสมัครตัวละคร]

ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่9::จุดเริ่มต้น(60%)

ตอนที่9::จุดเริ่มต้น

"เฮเลนน่า Talk"

สวัสดีค่ะ ชั้น เฮเลนน่า นะคะ ชั้นมาเรียนที่ไรมงวันนี้เป็นวันแรกฝากตัวด้วยนะคะ ชั้นไม่ค่อยรู้ทางไปห้องเรียนตัวเองน่ะค่ะ ห้อง 2-A อยู่ไหนล่ะคะเนี่ย 

“ อ๊ะ..."ชั้นเดินชนใครกันนะคะเนี่ย รู้สึกหน้าจะเป็นผู้ชายนะคะ

“ขอโทษครับ คุณเป็นอะไรไหมครับ"เด็กหนุ่มปริศนากล่าวขอโทษ

“ไม่ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ"

“งั้นหรอครับ เด็กใหม่รึเปล่าครับ ไม่เคยเห็นหน้า"เด็กหนุ่ม อายุราว 14 ปี ผมสีหงอก(โดนอิบุกิเตะร่วง!!!)เอ่ยขึ้น

“ ค่ะ ใช่ค่ะ ชั้น นาคามูระ เฮเลนน่า ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ "

“ครับ ผม อิบุกิ มุเนมาสะ ห้อง 2-A "

“หรอคะ เอ่...ห้องเดียวกะชั้นเลยช่วยพาชั้นไปที่ห้องเรียนหน่อยนะคะ ถ้าไม่รบกวน พาเดินชมก็ได้ค่ะ"

“งั้น โอเคครับ"

"ค่ะ"

ขณะเดินไปห้องเรียน

“ที่นี่ห้องเรียนของแต่ละห้องหรองั้นหรอคะ.."

"ครับ"

"ดังจังเลยค่ะ"ชั้นพูดพร้อมอุดหู

“เป็นแบบนี่ประจำแหละครับ"

"งั้นหรอคะ."

"นี่ ถึงห้องเรียนของเราแล้วล่ะครับ..."

"ค่ะ..."

"ไว้...ตอนกลางวันไปทานข้าวหลัง ร.ร กันนะครับ"นายหงอก เอ้ย อิบุกิ ชวนชั้นไปทานข้าวหลัง ร.ร อืม~ ก็ดีนะ จะได้เดินชมร.รไปด้วย

"อื้อ~ ไปก็ได้"ชั้นพูดพร้อมยิ้มแบบอมยิ้ม

อ๊อด อ๊อด อ๊อด(เวลาทานข้าว)

ณ หลัง ร.ร

“อิบุกิ talk"

“ที่นี่ คือ สวนหลัง ร.ร เราครับ"ผมพูดพร้อมผายมือให้สุภาพสตรีเดินก่อน

“สวยจังเลย.."

“ที่นี่น่ะ คุณคิริโนะเป็นคนปลูกเอง ล่ะครับ"ผมชี้ไปที่หัวชมพูๆยาวมัดทวิลเทล

“ใครงั้นหรอคะ.. หน้าตาน่ารักจังค่ะ"เธอพูดพร้อมทำหน้าตาร่าเริง

“ คิริโนะ รันมารุ รองประธานสุดสวยของ ร.ร ครับ"

“อ่อ อย่างนี้นี่เอง"

“เฮเลนน่า takl"

ชั้นตัดสินใจเดินเข้าไปหา คนที่ชื่อ คิริโนะ อย่างกล้าๆกลัวๆ

“ง...ไงคะ"ชัั้นยกมือทักทายอีกฝ่าย

“อ...อ้าว ไงคะ"

“คุณ ดูแลคนเดียวเลยหรอคะ..."ชั้นย่อตัวลงไปจับดอกไม้ เมื่อพูดจบ

“ใช่ค่ะ"เธอคนนี้ ทั้ง น่ารัก สวย อ่อนหวาน แถมยัง ใจดีอีก

“คือว่า ฉัน ชื่อ นาคามูระ เฮเลนน่า ฝากตัวด้วยนะคะ"ชั้นโค่งให้กับอีกฝ่าย

“ฉัน ชื่อ..."

“ฉันรู้ค่ะ"

“อ๊ะ... งั้น ฝากตัวด้วยเช่นกันนะคะ"

“ค่ะ เอ่อ... ให้ชั้นช่วยนะคะ..."ฉันรดน้ำต้นไม้ช่วยคุณคิริโนะ

“ขอบคุณนะคะ..."คุณคิริโนะยิ่งมองยิ่งน่ารักนะคะ

“ว่าแต่... ไม่เหนื่อยหรอคะ...ทำคนเดียวนี่คะ"ฉันยิ้มให้กับเธอ

“ชิวๆน่ะค่ะ... ทำคนเดียวจนชินน่ะค่ะ"

“รันจัง ไปทานกันได้แล้ว..."เสียงปริศนาดังขึ้น

“รอแปปนึงนะ ถ้าไม่รบกวนไปทานข้าวกะดิฉันนะคะ"เธอกุมมือฉันพร้อมยิ้มแย้ม

“ค่ะ"

 

(60%)

"เรกะ talk"

ทำไมทุกคนเป็นนักอ่านเงากันล่ะคะ เรกะเสียกำลังใจหมดเลยนะคะ ช่วยคอมเม้นหน่อยนะคะ