คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : มีแค่เราสองคน chapter 2
ปพลมอหน้ามผาทีู่ไม่สื่นนัหลัาที่เธอมารับเาที่สนามบินนระทั่รถอสนามบินมาส่ถึบ้าน
" มแบอันไ้หรือยัว่าระหว่าแับพี่ภัทรเิอะไรึ้น แล้วที่อยู่ ๆแอยาแยห้อนอนับันเพราะพี่พลสั่ใ่ไหม " ปพลถามเมื่ออยู่ันามลำพัในห้อนอน
มผามอหน้าเพื่อนเธอมั่นใว่าปพลรู้เรื่อระหว่าเธอับพี่ายเาแล้วไม่เ่นนั้นไม่ถามำถามนี้ับเธอ
" ันยัไม่พร้อมะอธิบายอะไรอนนี้พลเอาไว้ันพร้อมเมื่อไหร่ันะบอแเอ "
ปพลถอนหายใเาุมมือมผา้วยวามเห็นใ " มันรู้ว่าแำลัทุ์ใแ่พี่ภัทรเา็ไม่เยทำแบบนี้ับผู้หินไหนนอาแนเียวบาทีที่พี่ภัทรเาูร้ายา็เพราะเาแร์แนะม "
มผายมือห้าม " อย่าพูอะไรอีเลยพล ันับพี่นายเป็นไปไม่ไ้หรอนอื่นะมอันยัไที่ันเลิับแแล้วไปบับพี่ายนาย "
" แ่ม " ปพลอยาะอธิบายแ่็พูไ้ไม่เ็มปาถ้าไม่ใ่เพราะเาีวิอมผาไม่้อวุ่นวายแบบนี้
มผามอหน้าเพื่อน " แไม่้อสนใเรื่ออันหรอพลอแ่่วยัารเรื่อห้อให้ัน็พอแ่นี้แ็่วยันไ้เยอะแล้ว "
ปพลอ่อนใับวามื้ออมผา ในเมื่อมผา้อารแ่นี้เา็ะทำามที่เพื่อนอ " เอาล่ะ ๆ เรื่อห้อันะบอพ่อเอ "
บ้านธล
ภายในห้อนั่เล่นธลมอหน้าปพล้วยสายาับผิ
" แพูริเหรอเ้าพล ินแที่ว่าเื่อถือไ้แน่นะ "
ปพลยิ้มลบเลื่อนพิรุธ พลาใ้มือแอบสะิให้ภัทร่วยพู
" ลอทำามู็ไม่เสียหายหรอรับ แ่เือนสอเือนเป็นเล็ " ภัทรสนับสนุน
ธลถอนหายใ่อนะออเอนหลัพิโฟา มอหน้าลูายสอนับเรื่อที่ปพลอแยห้อนอนับมผาั่วราวเพื่อเสริมวแ้เล็ามที่ินแในฮ่อแนะนำ
" มันะริเหรอ ให้ผัวเมียแยห้อนอนแล้วเ็มันะมาเิไ้ยัไพ่อไม่เ้าใ "
ปพลรีบเ้าไปนั่้า ๆ พ่อนวไหล่อย่าเอาใ " ถ้าเรื่อนั้นพ่อสบายใไ้
ินแ็แ่ให้แยห้อนอน แ่ไม่ไ้ห้ามให้ผมเ้าห้อเมียะหน่อยพ่อว่าริไหม " น้ำเสียเ้าเล่ห์อปพลทำ
ธลยิ้มออ
ธลบไหล่ลูายนเล็อย่าอบใ " เอ่อ ริอเ้าพลินแแ่ให้แแยห้อไม่ไ้ห้ามแย่อหาเมียะหน่อย ถ้าเป็นแบบนี้พ่อ็สบายใ อนุา ๆ "
ำอนุาอธลทำให้ภัทรที่แอบลุ้นลอบยิ้มมาอย่าพอใ ในที่สุเา็แยมผาออมาไ้สำเร็ ผู้ายนเียวที่สามารถนอนร่วมเียับมผาไ้มีแ่เาเท่านั้นภัทริอย่าเอาแ่ใ
เือน่อมา
มผาลมาใส่บารที่หน้าบ้านแ่เ้าามปิ หลัใส่บารเรียบร้อย
มผา็รไปที่รัวเธอหยิบอสออมาหลายอย่า นม้อยที่ามมาที่หลัเห็นมผาำลัเรียมอถาม้วยวามสสัย
" หนูมทำอะไร่ะูวุ่นเียว " นม้อยถามพลามออสที่มผานำออมาวา
มผายิ้มหวาน " พอีเมื่อวานมไปเินลาสมา่ะเห็นมะระอ่อน ๆ ลูำลัทานเลยื้อมาั้ใะทำมะระยัไส้ไว้ทานอนเย็น ส่วนฝัทอสอลูนี้มว่าะทำสัยาฝัทอเป็นอหวาน่ะ "
นม้อยยิ้มเอ็นู " มีอะไรให้นม่วยไหม่ะ "
มผาส่ายหน้าเธอเินไปโอบเอวนม้อยพลาบอน้ำเสียอ้อน
" วันนี้มให้นม้อยพัผ่อนหนึ่วัน่ะหน้าที่เรียมอาหารเย็นมะเรียมเอ "
" แล้วอาหารลาวันล่ะะให้นม่วยีว่า " นม้อยท้ว
มผาหัวเราะนม้อยที่ลืมไปว่าวันนี้ทุนในบ้านไม่มีใรอยู่บ้านสัน
" นม้อย่ะวันนีุ้พ่อไปออรอบับเพื่อน ๆ ว่าะลับ่ำ ๆ นั่นแหละส่วนนายพลับุภัทรออไป้านอั้แ่เ้าูท่าทาไม่ลับมาทันมื้อลาวันหรอ่ะ "
" นั่นสิะนมลืมไปสนิทเลย นแ่็แบบนี้แหละ่ะหล ๆ ลืม ๆ " นม้อยบอน้ำเสียลั้วหัวเราะ
" นม้อยไปพัให้สบายเถอะ่ะที่เหลือมัารเอ " มผาันหลันม้อย
นม้อยมอมผาสายาเอ็นู " ั้นนมึ้นไปูเ็ ๆ ทำวามสะอาั้นบน่อนนะะ เสร็แล้วเอนหลัสัีบ อบใหนูมนะที่อาสาทำอาหารแทนวันนี้ "
มผายิ้มรับ " แ่นี้สบายมาเลย่ะนมที่ริมเอ่าหาที่อยาทาน "
เมื่อนม้อยเินออไปแล้ว มผา็ลมือทำมะระยัไส้ระหว่าที่เี่ยวมะระเธอ็เรียมว้านไส้ฝัทอสำหรับทำสัยา มผาวุ่นวายอยู่ในรัวนลืมเวลา เมื่อทำทุอย่าเสร็็ล่วเลยไปถึบ่ายล้อย มผาปิเา่อนะเยหน้ามอนาฬิาที่ฝาผนั
" นี่ะบ่ายสอแล้วเหรอเนี่ย " มผาบ่นพร้อมับเินออมาั้ใว่าะพัสัีบเพราะเมื่อเ้าเธอ็ลุมาเ้ารัวเรียมอาหารใส่บารแ่เ้ามื
มผาเผลอหลับไปพัให่เพราะวามอ่อนเพลียและื่นึ้นมาเือบห้าโมเย็นมผาึเ้าไปอาบน้ำให้ร่าายสื่น่อนะลไปินอาหารเย็นับนม้อย
" อ้าวหนูมลมาพอีเลยนมำลัะึ้นไปามมาทาน้าวพอี " นม้อยทัเมื่อเห็นมผาเินลมาพอี
" พอี่วนี้มมึน ๆ หัวนิหน่อยเลยเผลอหลับไปนานเพลีย ๆ เพราะื่นเ้าทุวัน้วย " สีหน้ามผาูเพลียอย่าที่เธอพู
นม้อยอัมือบนใบหน้ามผา้วยวามเป็นห่ว " เอ แ่ัว็ไม่ร้อนนะ "
มผารู้สึอุ่นใที่นม้อยเป็นห่วเธอ " มสบายี่ะแ่่วนี้นอนน้อยเลยเพลียนม้อยไม่้อเป็นห่วหรอ่ะเราไปทาน้าวันีว่า "
" หนูมไปทานไ้เลย่ะ นมทานเรียบร้อยแล้ว หนูมไปทานับุภัทรสอนเถอะ "
มผาแปลใ " เอ๊ะ ุภัทรลับมาแล้วเหรอะไหนบอว่าะลับ่ำ ๆ "
" เห็นว่าานเสร็เร็ว่ะเลยลับบ้าน " นม้อยบอ
มผาำใเินามนม้อยไปที่โ๊ะอาหาร เธอพบว่าภัทรนั่อยอยู่แล้ว มผานั่ลร้าม ภัทรพยายามทำัวให้เป็นปิ
" ุภัทรเี๋ยวนมไปทำเียวไ่เพิ่มให้นะะ " นม้อยบอเมื่อเมนูวันนี้เป็นอที่ภัทรไม่่อยอบเท่าไหร่
มผามอเมนูอาหารบนโ๊ะที่มี้มืมะระยัไส้ับผัผัรวม" ุภัทรไม่ทานมะระเหรอ่ะ "
ภัทรรู้สึอายที่้อยอมรับว่าเาเป็นนที่ไม่ถูับอมสัเท่าไหร่
" ็ไม่ใ่ว่าินไม่ไ้แ่ันไม่อบินอะไรม ๆ ็เท่านั้น " น้ำเสียอ้อมแอ้มอภัทรทำมผานึสนุอยาแล้
" แ่มะระยัไส้ที่ันทำไม่มมาหรอนะไม่เื่อุลอิมสิันเนี่ยเี่ยวทั้วันเลยนะ " มผาบอพลาัมะระใส่านให้ภัทร
ภัทรมีสีหน้าลัเลมอมะระในานอย่า่าใ " ันว่ารอไ่เียวนม้อย่อนีว่า "
มผาเอื้อมไปัมะระในาม่อนะยื่นไปที่ปาภัทรเพื่อแล้เา
" ิมหน่อยนะันป้อน "
สายาสนุอมผาทำภัทรใอ่อนเา็รู้ว่ามผาใแล้เา
" พอเถอะมันินเอไ้ " ภัทรพยายามปิเสธ
" ุภัทรอย่าื้อลอิมู่อน อร่อยนะ " มผา่อมะระใส่ปาภัทร
ภัทรำใอ้าปารับมะระยัไส้ รสาิลมล่อมอน้ำุปที่พอีและมะระที่เี่ยวนเปลือยทำให้วามมแทบไม่มี เามอหน้ามผา
" ทำไมถึไม่มล่ะ " น้ำเสียภัทรแปลใ
มผายิ้มริ่ม " เห็นไหมล่ะันบอแล้วว่าไม่มมา "
ราวนี้ภัทรัินเอสีหน้าพอใ นนม้อยที่ถือไ่เียวมาเสิร์ฟุนที่เห็นภัทรินมะระหน้าาูอร่อย
" นั่นุภัทรินมะระ้วยเหรอะ "
ภัทรยิ้มรับ " รับนมผมเพิ่รู้เหมือนันว่ามีมะระยัไส้ที่ไม่มมา้วย "
นม้อยมอหน้ามผาพร้อมับยิ้มำ " สสัยนม้อถามเล็ลับหนูมบ้าแล้วว่าทำมะระยัไส้ยัไใหุ้ภัทรยอมิน "
มผามอภัทรที่ินมะระหน้าาเยทั้ที่อนแรเายัทำหน้ายาอยู่เลย " ไว้วันหลัมะสูรให้นะะนม้อย "
นม้อยพยัหน้า่อนะหันไปบอภัทรทีู่ะเริอาหารว่าทุวัน
" ุภัทรเผื่อท้อไว้้วยนะะ ยัเหลืออหวานอีนะ "
ภัทรมอหน้านม้อย " วันนี้อหวานเป็นอะไรรับ "
" สัยาฝัทอ่ะ หนูมเพิ่นึ่เสร็เมื่ออนบ่ายนมแอบิมไปั้สอิ้นอร่อยมา ๆ เลยและที่สำัไม่หวานมาแบบทีุ่ภัทรอบเลย " นม้อยโษา
มผามอ้าวในานภัทรรอบสอที่พร่อไปว่ารึ่แล้ว
" ว่าแุ่เถอะะไหวเหรอ ิน้าวไปั้สอาน " มผาแว
ภัทรมอหน้ามผาสายาท้าทาย " แ่นี้สบายมา ว่าแ่เธอทำไมไม่ิน้าวูสิยัไม่พร่อเลยนะ "
มผามอ้าวในานัวเอ่อนะถอนหายใเบา ๆ " ไม่มีอะไรหรอพอี่วนี้ันเบื่อ ๆ อาหารเลยไม่่อยินเท่าไหร่ "
" ั้นเี๋ยวนมเอานมอุ่น ๆ มาให้ื่มเพิ่มแล้วัน " นม้อยเสนอ
มผายิ้มอบุนม้อย " อบุ่ะนม "
ล้อยหลันม้อยมผา็รวบ้อนพร้อมับยน้ำึ้นื่ม สีหน้าูอ่อนเพลียัเน
" เธอไม่สบายหรือเปล่าหน้าูี ๆ " ภัทรถามพลายื่นมือไปสัมผัสใบหน้ามผา
" ันสบายีแ่เพลียนิหน่อย สสัยมัวแ่ทำอาหารทั้วัน " มผาปิเสธ
ภัทรัมือลับ่อนะมอหน้ามผา " ถ้าไม่เป็นอะไร็ีแล้ว เพราะอาทิย์หน้าท่านรัมนรีับุหิแเาฝาันมาบอเธอให้่วยานหน่อย "
มผามวิ้วสสัย " านอะไร่ะ "
" านวันธรรมอระทรวนั่นแหละ ุหิอยาให้เธอไป่วยแะสลัเรื่อสประับโว์ในานให้หน่อยนะเธอสะวไหมถ้าไม่สะวันะไ้เรียนุหิให้ "
" ไม่เป็นไร่ะถ้าุหิอมาัน็ะ่วยฝาบอุหิ้วยแล้วัน"
ภัทรพยัหน้ารับแ่ ใบหน้าีเียวอมผาทำเาเป็นห่ว
" ไปหาหมอรวหน่อยไหมันะพาไปเอ " น้ำเสียอภัทรูห่วใยนมผาเผลอยิ้มีใ
" ไม่้อหรอ่ะันแ่เหนื่อยะไปหาหมอให้เสียเวลาทำไมแ่นอนพัสัีบ็ีึ้น ุทานไปเถอะันอัวึ้นนอน่อน " มผาึ้นไปั้นบนโยที่ไม่รอนม้อย
" อ้าวุมล่ะะ " นม้อยถามเมื่อไม่เห็น
" ึ้นไปนอนแล้วรับเห็นบ่นว่าเพลีย ๆ อยานอน ส่วนนมแ้วนั้นนมเอาไปเ็บเถอะรับ " ภัทรบอ เาั้ใะามไปูมผาเหมือนันแ่็เรว่าะรบวนเธอ
แผนรัวิวาห์ลวมีแบบ e-book ้วยนะฝาิาม้วยนะะ
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTk2NTc3MyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjEyMzExMSI7fQ
ความคิดเห็น