คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ยาบำรุง chapter 1
สามเือนที่มผาแ่านมาอยู่บ้านปพลในานะภรรยาอเามผาปรับัวไ้มาึ้นเ้าับทุนไ้ี
ยเว้นภัทรที่ยัไม่่อยไว้ใเธอเท่าไหร่ทั้ ๆ ที่เธอ็เอาใเาามที่ปพลสอนแล้ว็าม
" ุภัทรมาใส่บาร้วยันสิะพระมาพอี " นม้อยเรียเมื่อเห็น ภัทรออมาเินหน้าบ้าน
มผาที่เห็นภัทรเินรมา็พยายามหาทาเลี่ย " เอ่อนม้อยมว่ามลืมปิแ๊ส่ะมอเ้าไปู่อนนะะ " มผาอ้า
นม้อยึมือมผาไว้ " ุมไม่ลืมหรอ่ะนมูแล้วเรามาใส่บารันนะะพระท่านะรอ ุภัทร้วยนะะ " นม้อยสั่มผาเลยำใยืนใส่บารู่ ภัทร้วยวามอึอัใ
หลัใส่บารเสร็มผา็รีบแยออมาแ่ภัทร็ามมาิ ๆ
"อบหลบหน้าริ ๆ นะันมีอะไรให้เธอรัเียนัหรือไ หรือว่ายัโรธเรื่อที่ันว่าเธอวันนั้น "
"ันเปล่าหลบุนั่นแหละที่ไม่อยาเอันมาว่า"มผาเถีย
ภัทรสบามผาเาหุหิทุรั้ที่นึภาพในวันนั้น " เธอับเ้าพลเป็นยัไบ้าใล้ะมี่าวีหรือยั "
มผาไม่รู้ะอธิบายวามเ้าใผินี้อภัทรอย่าไรี " ะไม่มี่าวีอะไรทั้นั้นแหละ่ะระหว่าันับพลเราเป็นแ่เพื่อนัน "
" แ่เธอับมัน็เย " ภัทรอยาะพู่อว่าทัู้่เยนอน้วยัน
มผาเริ่มโมโหที่ภัทริอุศลเรื่อเธอับปพล " ันไม่เยยุ่เี่ยวับพลอย่าทีุ่ิหรอนะันรู้ีว่าพลเป็นอะไรและเราสอนลอะไรัน ส่วนใระิอะไรันห้ามไม่ไ้ ถ้าุะถามแ่นี้ันอัวพอีะรีบไปร้าน " มผาบอน้ำเสียหุหิ่อนะเินหนีไป
ภัทรไ้ฟัลับรู้สึโล่ใึ้นมา นเผลอยิ้มออมาไม่รู้ัว
ปรีามอหลานสาวที่เอาแ่เี่ยอาหารรหน้าไม่ยอมัใส่ปาเสียที
" แม่ม ๆ "
มผาสะุ้เมื่อไ้ยินเสียหนั ๆ อป้า " อาารย์ป้าเรียมทำไม่ะ "
ปรีารวบ้อนในาน่อนะมอหน้าอหลานสาวทีู่ไม่สใสนั
" ป้าเรียเราั้นานทำไมไม่ไ้ยินิอะไรอยู่หรือเปล่า " ปลายเสีย
ปรีาอ่อนลสายาที่มอมผาสะท้อนถึวามห่วใย
มผาฝืนยิ้มให้ป้า " มสบายี่ะแ่ิอะไรเรื่อยเปื่อยไม่มีอะไร
หรอ่ะ "
" แน่ในะว่าไม่มีอะไร เราไม่ไ้ทะเลาะอะไรับาพลใ่ไหม "
" ับพลอาารย์ป้ายิ่ไม่้อเป็นห่วเลย่ะรายนั้นามใมะายไป "
ปรีาถอนหายใพยัหน้าเื่อในสิ่ที่หลานสาวบอ
" ในเมื่อเราว่าไม่มีอะไร็ไม่มีรีบิน้าวเถอะผอมลไปหรือเปล่าเราแบบนี้เวลาท้อะเอาสารอาหารที่ไหนมาเลี้ยลู "
มผาอมยิ้มเธอไม่มีวันท้อแน่ ๆ เธอมั่นใ " มยัไม่ท้อ่าย ๆ หรอ่ะอาารย์ป้าไม่้อเป็นห่ว "
ปรีาหลิ่วามอหลานสาวที่มผามั่นใว่าัวเอะไม่ท้อหมายวามว่ายัไ " เอ่อป้าอถามอะไรส่วนัวหน่อยสิ "
มผาพยัหน้า " ว่ามาสิ่ะ "
ปรีารู้สึระาปาที่้อถามหลานสาวแบบนี้ " เอ่อนายพลเาไม่อบทำารบ้านเหรอ "
มผานิ่มอหน้าป้ารู้สึไม่่อยเ้าใำถาม " ารบ้านอะไระ "
ปรีาระอาับหลานสาวนายับไปใล้ระิบระาบน้ำเสียแผ่ว
" ็ารบ้านอย่าว่าที่สามีภรรยาทำันสอนไเล่า "
ราวนี้มผาถึับสำลัน้ำที่ำลัื่ม " อาารย์ป้าทำไมถามมแบบนี้ ่ะม็อายนะ "
" แหมป้า็แ่อยารู้เห็นเราบอว่าไม่มีแววท้อป้า็เลยสสัย " ปรีา
อบอ้อมแอ้ม
มผาไม่รู้ะแ้ัวยัไึอบแบบเลี่ย ๆ ไป่อน " มับพลยัไม่พร้อมเราเพิ่แ่านันสามเือนเอนะะไม่้อรีบมี็ไ้ "
" แล้วเมื่อไหร่ถึะพร้อมล่ะหรือรอให้ป้าายเสีย่อนะไ้เห็นหน้าหลาน " ปรีาประ
มผาส่ยิ้มหวานให้ป้า " ไม่นานนานั้นหรอ่ะอาารย์ ป้าเอาเป็นว่ามะพยายามนะะ " ำอบอมผาไม่ไ้ทำให้ปรีาพอใสัเท่าไหร่ หลัหลานสาวลับไปแล้วปรีา็โทรปรึษานม้อยโยนม้อยรับปาว่าะัารเรื่อนี้ให้เอ
เย็นวันถัมาบ้านธล็อบอวลไป้วยลิ่นสมุนไพรีนลุ้ไปทั้บ้าน นภัทรเวียนหัว " นม้อย้มอะไรรับลิ่นแรมา " เามอหม้อยาใบให่ที่นม้อยำลัเี่ยวอย่าั้ใ
นม้อยละสายาายาสมุนไพรในหม้อมาอบภัทร " อ๋อนี่ยาอุพลับหนูม่ะ "
" สอนนั้นเาป่วยเป็นอะไรเหรอรับ " ภัทรสสัย
นม้อยยิ้มหวานสายาวิบวับ " สอนนั้นไม่ไ้ป่วยเป็นอะไรหรอ่ะแ่เนี่ยเป็นยาบำรุ นมะให้หนูมินทุวันะไ้ท้อ่าย ๆ นี่เป็นสูรเียวับที่นม้มใหุ้แมุ่ทานเลยนะ ูสิไม่ถึเือนุพลุภัทร็มาปุบเลยแพ็ู่ะ้วย " นม้อยอว้วยวามภูมิใ
ภัทรมอนาในหม้อสายาไม่่อยเห็น้วยนั " นมรับนี่เป็นแ่ยาบำรุธรรมา ๆ ไม่ใ่ยาปลุอารม์อะไรแบบนั้นใ่ไหม "
นม้อยหัวเราะับำถามอภัทร " โธุ่ภัทรเห็นนมเป็นนยัไัน่ะยานี่ถ้าินแ่แ้วเล็็เป็นแ่ยาบำรุร่าายปิแ่ถ้าินเินแ้วเมื่อไหร่ยิ่ินพร้อมับพวแอลอฮอล์็ไ้เรื่อเหมือนัน่ะ "
ภัทรมอยาที่อยู่ในหม้อ " แสว่ามัน็ทำให้อารม์พลุ่พล่านไ้ใ่ไหมรับ "
" นม็ไม่รู้เหมือนัน่ะเพราะไม่เยให้ใรื่มเินแ้วเล็สัที หรือุภัทระลอู็ไ้นะถ้าไ้ผล็มาบอนม้วยแล้วัน "
ภัทรยิ้มอาย " ผมอผ่านแล้วันเินมเี่ยวยา่อเถอะผมไม่วน
แล้ว " ภัทรเินออไปบาทีเา็สสารมผาเหมือนันที่้อินยาหม้อนั้น
มผาลับมาถึบ้านอน่ำเมื่อเธอเินผ่านห้อนั่เล่นธล็รีบวัมือเรียลูสะใภ้ไปหามผานั่ล้า ๆ นม้อย
" ุพ่อมีอะไร่ะ "
ธลมอหน้าลูสะใภ้แล้วยิ้มเ่นเียวับนม้อย " หนูมวันนี้ทำานเหนื่อยไหมลู "
" ็ไม่เหนื่อยนะะ " มผาเริ่มแปลใที่อยู่ ๆ ธลับนม้อย็เรียเธอเ้ามาเพื่อถามว่าทำานเหนื่อยหรือเปล่า
นม้อยทำหน้าพยัเพยิ ให้ธลเหมือนะให้ทำอะไรบาอย่า
" เอ่อหนูมอนนี้หนูับเ้าพลทำารบ้านันบ่อยไหม " ำถามอธลทำเอามผาถึับอายหน้าแยิ่ภัทรมอมา้วยสายาบันเธอยิ่อายว่าเิมเป็นสอเท่า
มผาเม้มปาใบหน้าร้อน่า้วยวามอายวันนี้มันวันอะไรทำไมใร ๆ ็่าถามเธอเรื่อนี้ มผาสูหายใเ้า่อนะลั้นใอบ
" เอ่อ็ ๆ ไม่บ่อย่ะ " มผาอบเสียแผ่วพร้อมับ้มหน้าหลบาแ่เธอ็ไ้ยินเสียหัวเราะอภัทรัเน
ธลบเ่าา " มิน่าล่ะแ่านันมาั้สามเือนหนูมถึไม่ท้อะที เพราะไอ้พลมันี้เียนี่เอ เอาแบบนี้นะหนูมพ่อับนม้อยมีอีมาเสนอ "
นม้อยยื่นแ้วยาินลิ่นุนให้มผา " หนูมินยานี่นะวันละสอแ้วเล็ ๆ เ้าเย็นหมหม้อเมื่อไหร่ท้อแน่ " ลิ่นอยาทำมผา้อเบือนหน้าหนี
" แ่ลิ่นมันแรมาเลยมทานไม่ไหวหรอ่ะ "
ธลหว่านล้อมลูสะใภ้ " ลั้นใหน่อยนะหนูมถือะว่า่วยนแ่ที่อยาอุ้มหลาน ยิ่เ้าพลมันไม่ยันแบบนี้เมื่อไหร่พ่อะสมหวัล่ะ " ธลทำเสียน้อยในมผา้อฝืนใรับแ้วยาในมือนม้อยมาื่มรวเียวหม
" ปึ " มผาวาแ้วยาใบหน้าเหยเนนม้อย้อรีบส่น้ำเปล่าให้เธอื่ม่ออึให่
ภัทรทั้สสารทั้ลับท่าทาล้ำลืนอมผาพลานึในใ่อให้มผาินยาหม้อที่นม้อยทำอีร้อยหม้อ็ไม่มีวันท้อหรอเพราะปพลไม่มีปัาทำมผาท้อไ้
" เ่มาเลย่ะหนูมเี๋ยวพรุ่นี้เ้านมะเอามาให้อีแ้วนะิน่อนไปทำาน " นม้อยบอน้ำเสียอารม์ีผิับสีหน้าเหมือนะร้อไห้อมผา
แผนรัวิวาห์ลวมีแบบ e-book ้วยนะฝาิาม้วยนะะ
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTk2NTc3MyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjEyMzExMSI7fQ
ความคิดเห็น