คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : เผยตัว
ไอลินรู้ว่าสายลมแอบเ้ามาในบ้านเพื่อแอบูเธอไ้หลายวันแล้ว เธอพยายามไม่สนใและฝาบอฟ้าอ้อม ๆ ไปหลายหนแล้วว่าเรื่อระหว่าเธอับเาไม่มีทาลับไปเป็นเหมือนเิมไ้อีแ่สายลม็ยัึันที่ะทำแบบเิม่อไป
ไอลินึัสินใที่ะล่อให้สายลมปราัวออมาเพื่อพูับเาร ๆ ให้เาเลิทำเรื่อไร้ประโยน์สัที่เพราะเธอับเามันบไปนานแล้ว วันนี้ไอลินึเ็นรถมาที่ริมสระทำเป็นแล้อ่านหนัสือรอนสายลมออมาไอลินรอไม่นานสายลม็ออมายืนแอบมอเธอที่มุมระเบีย้าน้าเ่นทุวัน เาอสายลมพ้นออมาทำให้ไอลินรู้ั้แ่แรว่ามีนมาแอบมอไอลินหยิบหนัสือึ้นมามอเาที่ยับ
“ุบ” ไอลินแล้ปล่อยหนัสือให้หล่นลที่พื้น ่อนะ้มลไปเพื่อเ็บหนัสือสายลมอยาเ้าไป่วยแ่็ไม่ล้า ในใเป็นห่วไอลินมา
“ฝนไปไหนนะทำไมปล่อยใหุ้ลินมาที่สระนเียว อันรายริ ๆ ” สายลมบ่นน้อสาวัวเอ
ไอลินเมื่อเห็นว่าสายลมยัไม่ยอมออมา ึใ้แรทั้หมทิ้ัวไป้านหน้าใน้ำให้สายลมออมา
“ูม”
สายลมใที่ไอลินพลัน้ำ เารีบออมาาที่่อนระโนลน้ำ่วยไอลินทันที
“ลินุเป็นยัไบ้า” สายลมถามเสียื่น
“แ ๆ ” ไอลินไอเพราะสำลัน้ำไปหลายอึ
สายลมรีบอุ้มไอลินไปที่ห้อท่ามลาสีหน้าใอนในบ้าน โยเพาะสายฝน “ลมเิอะไรึ้น”
สายลมวาไอลินลรีบเอาผ้ามาห่มให้ “ุลินน้ำ ฝนไปามหมอทีสิ”
สายฝนพยัหน้า “ไ้เราะไปามหมอเี๋ยวนี้”
สายฝนรีบออไปทันที เหลือ็แ่นัายภาพับเ็สาวรับใ้ที่ไ้แ่ยืนว่าสายลมเป็นใร
“เธอสอนมา่วยเปลี่ยนุใหุ้ลินสิ”สายลมสั่
“่ะ ๆ ”เ็สาวรับำ่อนะรีบไปนำุมาเปลี่ยนให้ หลัาเปลี่ยนเสร็็ออมาามสายลม
“เอ่อ ุ่ะหนูเปลี่ยนุใหุ้ลินเรียบร้อยแล้ว่ะ ว่าแุ่เป็นใร่ะเ้ามาในบ้านไ้ยัไ”
“ันื่อลม เป็นสามีุลิน”สายลมบอ่อนะรีบเ้าไปหาไอลิน
เ็สาวไ้ฟัถึับทำัวไม่ถู ทำไมเธอไม่รู้ว่าไอลินมีสามีทั้เ็ทั้หล่อแบบนี้ั้แ่เมื่อไหร่
“สะสามี ุลิน โห โรหล่อเลย่ะ”
ไอลินลุึ้นนั่มอสายลมสายาไม่พอใ “นายเ้ามาในบ้านันทำไม ออไปเลยนะ”ไอลินไล่เสียั
สายลมนั่ลมอไอลินสายาอ้อนวอน “ลินอย่าไล่ผมเลยให้ผมไู้แลุเถอะนะ”
“นายะมาูแลันทำไม นายเลียันมาไม่ใ่เหรอ”ไอลินประ
สายลมสำนึผิเายับไปใล้ไอลิน “ลินผมรู้เรื่อทั้หมแล้ว ทั้เรื่อทีุ่้อแ่านับุั แล้ว็เรื่อทีุ่อินทร์ทำให้เราเ้าใผิ ุไม่รู้เรื่อเลย”
ไอลินสะท้อนใทั้ที่่อนหน้านี้เธอพยายามอธิบายให้เาเ้าใหลายรั้แ่เาลับไม่ฟั แล้วทำไมอนนี้เาถึไ้มาอ้อนวอนให้เธออภัย
“สายไปไหมลม ่อนหน้านี้ันพยายามบอนายไปั้ี่รั้นาย็ไม่เยฟั ”
“ผมรู้ัวว่าผมเลวแ่ไหนที่ทำับุแบบนั้น ผมรัุมานะลินให้โอาสผมไ้แ้ไสิ่ผิพลาสัรั้ไ้ไหม”
“โอาสที่นายเยโยนมันทิ้ไป นายยัะ้อารมันอีทำไม เรื่อระหว่าเรามันบแล้ว นายไปเถอะันเหนื่อยแล้วอยาพั”
“ผมไม่ไปไหนทั้นั้น ผมะอยูู่แลุที่นี่ให้ผมไ้ทำเถอะนะลิน”
“นายูันให้ีสิลม อนนี้ันมัน็แ่นพิาร ันไม่มีอะไระให้นายไ้อีแล้ว” ไอลินทุบาัวเอ
สายลมึัวไอลินมาอ “ไม่นะลินุไม่ไ้พิาร สำหรับผมุยัเป็นลินนเิม ไม่ว่าุะอยู่สภาพไหนผม็รัุเหมือนเิม”
ไอลินร้อไห้สะอื้น ในเมื่อไล่แล้วสายลมไม่ยอมไปเธอ็ะทำให้เาทนเธอไม่ไหวน้อถอใไปเอ
“ถ้านายอยาูแลันนั็เิ แ่ันบอไว้เลยไม่ว่านายะทำอะไรัน็ไม่มีวันลับไปเป็นเหมือนเิมับนายอีแล้วำไว้”
สายลมยิ้มให้ไอลิน “ผมทนไ้ อแุ่ให้โอาสผม็พอ”
สายฝนรู้เรื่อที่สายลมลับไอลิน็รู้สึหนัใแทนพี่ายเพราะสภาพิใอนนี้อไอลินที่เ็มไป้วยวามบอบ้ำไม่่ายหาะยอมรับพี่ายเธออีรั้ และที่เธอห่วที่สุืออนนี้ัวเธอเอ้อไปรีบลับไปทำภาริสำัที่ฮ่อไม่สามารถ่วยเหลือพี่ายไ้
“ลม นายแน่ในะว่าะยอมรับผลทุอย่าไ้ เราเอ็เป็นผู้หิเรารู้ีว่าอนนีุ้ลินรู้สึยัไ ถ้านายิว่าารที่นายมาทำีับเาแ่วันสอวันะลบล้าวามผิที่ผ่านมาไ้ นายิผิ”สายฝนเือน้วยวามเป็นห่ว
สายลมแะไหล่น้อสาว “ฝนไม่้อห่ว เราแ่อยาูแลนที่เรารัให้ีที่สุอแ่เราไ้อยู่้าุไอลินแบบนี้เรา็พอใแล้ว ฝนไปทำานเถอะ แล้ว็ระวััวเอ้วย”
สายฝนพนัหน้าส่ยิ้มให้พี่าย “เราะระวััว นายเอ็พยายามเ้าล่ะ”
“อบในะฝน เินทาปลอภัยนะ”สายลมโบมือลา มอน้อสาวับรถออไปนสุสายา ่อนะลับเ้ามาในบ้าน
“เพล้” เสียแ้วแทำสายลมใเารีบเ้าไปูพบว่าเ็สาวำลัยืนหน้าเสียอยู่้านหลัไอลิน
“เิอะไรึ้น ลินุเป็นอะไรหรือเปล่า” สายลมรีบถามพลามอเศษแ้วที่แระาย
“ุลินบอว่าไม่อบน้ำส้มั้นทีุ่ทำให้่ะ พอหนูบอว่าุอุส่าห์ั้นไม่ลอิมสัหน่อย ุลิน็เลยโรธ
ว้าแ้วทิ้นมีสภาพอย่าทีุ่เห็นแหละ่ะ”เ็สาวเล่าเสียสั่น เธอไม่เยเห็นเ้านายโมโหรุนแรแบบนี้มา่อนเลย นระทั่ผู้ายที่บอว่าเป็นสามีปราัว
“พาันึ้นห้อไ้แล้ว” ไอลินสั่นัายภาพที่ใไม่แพ้สาวใ้
“ลินแ่วันนีุ้ยัไม่ไ้ทำายภาพเลยนะ” สายลมท้ว
ไอลินไม่สนใเธอแสสีหน้าไม่พอใใส่สายลม “ันไม่ทำแล้วทำไป็เินไม่ไ้อยู่ีะทำไปทำไมเสียเวลา”
“แ่ถ้าุไม่ทำ าุะลีบลนะ ให้ผม่วยุนะลินเราไปทำายภาพัน”สายลมอร้อเาพยายามใเย็นเ้าใอารม์ที่แปรปรวนอไอลิน
“ไม่้อมายุ่ับัน”ไอลินผลัสายลมออ ่อนะเ็นรถออไปเอ
“ุลม่ะ หนูว่าอย่าเพิ่ไปยุ่ับุลินอนนี้ีว่า่ะ รอให้ใเย็นว่านี้่อนีว่า”เ็สาวเือน้วยวามหวัี
สายลมสูลมหายใเ้า “็ไ้รอให้เาใเย็นอีนิ ัน่อยไป่วยทำายภาพ”
ภายในห้อนอนเมื่ออยู่ามลำพัไอลินลุึ้นารถเ็น่อย ๆ ้าวเินไปยัห้อน้ำสอสามวันมานี้าทั้สอาอเธอเริ่มมีวามรู้สึมาึ้น สามารถยับและ้าวเินไ้ล่อึ้นมา ไอลินหยุอยู่ที่หน้าระสีหน้าสายลมอนที่โนเธออาละวาใส่ทำเธอนึสสาร แ่ไอลิน็อยย้ำับัวเอไม่ให้ใอ่อน “ไอลินเาทำอะไรับเธอไว้บ้าอย่าลืม ห้ามใอ่อนเ็า”
“๊อ ๆ ”เสียเาะห้อน้ำทำไอลินหลุาภวั์รีบถาม
“ใรนะ”
“ันเอ่ะ”นัายภาพานรับ
ไอลินเปิประูออมา “มีอะไรหรือเปล่า่ะ”
นัายภาพ่วยประอไอลินมานั่ที่เีย “ุลมให้ันมาพาุไปทำายภาพ่ะ”
ไอลินรู้สึัใึ้นมาทันที “ไปบอเาว่าันไม่ไป ัน่วะนอน”
นัายภาพพยัหน้า่อนะเินไปบอสายลมที่รออยู่หน้าห้อ
“ุลินไม่ยอมไป่ะ บอว่าะนอน”
“ไม่เป็นไรรับ เี๋ยวผมัารเอ ุไปเรียมอเถอะ ผมะพาเาไปที่สระน้ำเอ” สายลมบอ่อนะเินเ้าไปในห้อไอลิน
“บอเาว่าอย่ามายุ่ับันเ็า วันนี้ันะอยู่ในห้อนี้ไม่ออไปไหนทั้นั้น”ไอลินสั่โยที่ไม่หันมามอว่านที่เ้ามาไม่ใ่นัายภาพ
สายลมนั่ลมอเ็ื้อ “ถ้าุไม่ยอมไปี ๆ ผมะอุ้มุไปเอนะ”
ไอลินรีบพลิัวลับมามอสายลมาเียว “นายล้าเหรอ”
สายลมยิ้มเ้าเล่ห์้อนัวไอลินึ้นมา “ัวุเบาเินไปแล้วนะลิน แบบนี้ผม้อบำรุุให้มาหน่อยแล้ว”
“ปล่อยันเี๋ยวนี้นะ”ไอลินวาใส่สายลม แ่เา็ไม่ยอมปล่อย
“อย่าโวยวายให้เหนื่อยเปล่าเลยลิน ยัไวันนี้ผม็้อใหุ้ทำายภาพให้ไ้”สายลมพาไอลินไปที่สระน้ำ
ไอลินทั้โรธทั้ัใเธอะึันให้ถึที่สุ “ปล่อย ๆ ๆ ” ไอลินโวยวายทั้ทุบทั้่วนสายลมแ่เา็ไม่ยอมปล่อยยัอุ้มไอลินไปที่สระทั้ที่ใบหน้าอเาโนเล็บมอไอลินนเป็นแผลยาว
“หายโรธแล้วใ่ไหม เรามาทำายภาพันนะ”สายลมบอ่อนะวา
ไอลินนั่ล้าสระ
ไอลินมอรอยแผลที่าสายลม้วยวามรู้สึใ เธอไม่ิว่าเล็บะ่วนไปโนเาเป็นแผลลึนานี้
“ทำไมนายไม่ปล่อยัน”ไอลินถามเสียแผ่ว
สายลมยิ้มเาุมมือไอลินมอเธอ้วยสายาอ่อนโยน “ผมะปล่อยุไ้ยัไ แผลแ่นี้ผมไม่เ็บหรอ”
“ุลินพร้อมไหม่ะ”นัายภาพถาม
สายลมรีบอบแทน “พร้อมรับ” สายลมเินลสระ่อนะยื่นมือไปรับ
ไอลิน
“ลินลมาเถอะ ฝึเินในน้ำัน วันนี้ผมะ่วยุเอ”
เพราะรู้สึผิไอลินึยอมยื่นมือไปให้สายลม “น่าเบื่อที่สุ”
สายลมยิ้มออแม้ไอลินะบ่นแ่็ยอมให้วามร่วมมือ ลอารทำายภาพสายลมูแลไอลินอย่าีทำามำแนะนำนัายภาพอย่าีและใเย็นอย่าไม่น่าเื่อ
“ลินุเหนื่อยหรือยั”สายลมถามพลามอใบหน้าหวานที่เริ่มมีเหื่อึม
“เพราะนายนั่นแหละที่บัับันมา” ไอลินรู้สึัใับสายาอเา เธอันเาออ แ่เพราะหัเินมานานทำให้าหมแรไม่สามารถทรัวไ้ทำไอลินเือบม โีที่สายลมรีบมาอัวไอลินไว้
“เือบไปแล้วไหมล่ะ”สายลมบอน้ำเสียเอ็นู
ไอลินรีบหลบาในใย้ำเือนัวเอไม่ให้ใอ่อน “ปล่อยไ้แล้วันอยาลับห้อหนาวะแย่แล้ว”
“ลรับ”สายลมบอเสียหวานอุ้มไอลินึ้นห่มผ้าให้เธอ่อนะพาไปที่ห้อ เาวาเธอลในอ่าอาบน้ำ
“ออไปสัทีสิันะอาบน้ำ”ไอลินไล่เมื่อสายลมไม่มีทีท่าว่าะออไป
สัที
สายลมทำหน้ามึนไม่สนใเาเปิน้ำอุ่นใส่อ่า “ุะอาบน้ำนเียวไ้ยัไ ทุวันยายฝน็่วยุไม่ใ่เหรอ อนนี้ยายฝนลับไปแล้วให้ผม่วยุแทน็แล้วัน มาถอเสื้ออไ้แล้วะไ้อาบน้ำ”
“ะบ้าเหรอ”ไอลินหน้าแ
สายลมำเามอไอลินสายารุ่มริ่ม “ุะอายอะไรผมอี เราสอนเป็นอะไรันุลืมไปแล้วเหรอ นี่ไม่ใ่รั้แรทีุ่เปลือย่อหน้าผมสัหน่อย”
ไอลินทั้โรธทั้อายเธอีแนสายลมเสียั “ไอ้บ้าออไปาห้อันเี๋ยวนี้เลยนะ ออไป”
สายลมยอมแพ้ “โอเผมออไป็ไ้ ุอาบเสร็็เรียผมนะ ผมอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแปบหนึ่เียวมา”
ล้อยหลัสายลมไอลิน็รีบล็อประูห้อน้ำ วันนี้เธอไม่น่าใอ่อนให้เาเลย ไอลินโรธัวเอ
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaW
ความคิดเห็น