คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตามรักคืนใจ
หลัาที่แยับัภัทรสายลม็รีบลับมาที่อนโเ็บ้าวอใส่ระเป๋าเินทาับรถออมามุ่หน้าปราบุรี เพื่อไปหาไอลินทันทีเรื่อที่ผ่านมาทั้หมเป็นเาเอที่เ้าใไอลินผิไม่ถามเหุผลอเธอ นอ์อินทร์เ้ามาแยเาไ้สำเร็ านี้ไปเาะไม่ทำให้ไอลินเสียใอีแล้ว
“ว่าไนะลม นายมาถึปราแล้วเหรอ”สายฝนะโนใส่โทรศัพท์เธออยาะบ้าายเมื่อพี่ายัวแสบรีบร้อนมาปราโยที่ไม่ปรึษาเธอเลย และยัมีหน้ามาบอว่าะมา่วยูแลไอลิน
“ฝนอย่าเพิ่โวยใส่เราสิ ที่เรามา็เพราะเราิถึุลินริ ๆ ฝน่วยเราหน่อยนะให้เราไ้เอุลิน”สายลมอร้อ
สายฝนุมมับที่เธอพยายามถ่วเวลามาหลายวันไม่ให้สายลมรู้เรื่อที่ไอลินเินไม่ไ้เพราะไม่อยาให้พี่ายเสียใแ่อนนี้เาับวู่วามมาหาไอลินแบบนี้เธอไม่อยาะิเลย
“ลมนายฟัเรานะ อนนีุ้ลินไม่มีทาพบนายแน่ ถ้านายยัึันะมาเราลัวว่าุลินะยิ่หนีหรือไม่็ยิ่เลียนายมาว่าเิม อีอย่าหลานายเาเส้นสายไม่ธรรมานะ เราลัวว่าราวนี้ถ้าเาพาุลินไปอี แม้แ่เราเอ็อาหาุลินไม่พบอี”
“แล้วฝนะให้เราทำยัไ เราิถึเมีย เราอยาอโทฝนเ้าใไหม”สายลมอร้อเสียอ่อย
สายฝนหมั่นไส้พี่าย “ิ เรียเาเมียเ็มปาเ็มำเลยนะ ที่อนนั้นทำไมถึไ้ใร้ายนั นายรู้ไหมว่าุลินน่าสสารแ่ไหนโนนายทำร้ายิใไม่พอ อนนี้ยัเินไม่ไ้อี” สายฝนหลุปา
“ฝนว่ายัไนะุลินเินไม่ไ้ริ ๆ เหรอ”สายลมใหาย
สายฝนถอนหายใ “ไหน ๆ นาย็มาถึปราแล้วนาย็มาูเอเถอะ”
สายฝนรอสายลมที่้าบ้านโีที่วันนี้นใ้ในบ้านไปื้ออเ้าบ้านัน ทำให้ในบ้านเหลือแ่เธอับไอลินแ่สอน สายลมรีบมาหาสายฝน้วยวามร้อนใ
“ฝนเรามาแล้ว”สายลมเรีย
สายฝนเปิประูให้สายลม่อนะพาพี่ายเินอ้อมมาทาหลับ้านเพื่อแอบูไอลิน
“ลมนายสัาับเรา่อนนะว่าะไม่วู่วามบ้านนี้มีล้อวรปิหลายุนาย้อระวั อีอย่านะสภาพิใุลินอนนี้ไม่พร้อมะเอนายเพราะะนั้นนายทำไ้แ่แอบูุลินห่า ๆ เท่านั้น ” สายฝนเือนอีรั้
“ไ้ เราะไม่วู่วามสัา” สายลมรับปา
สายฝนพาพี่ายไปทาห้อไอลิน ึ่อนนี้ไอลินน่าะำลัอ่านหนัสืออยู่ “นายรออยู่รนี้นะเราะไปู้นทา”
หลัาสายฝนเินออไปสายลม็แอบไปที่ระเบียห้อไอลิน ภาพที่เาเห็นทำหัวใเ็บแปลบ ไอลินนั่อยู่บนรถเ็นาสอามีผ้าลุมปิไว้ ในมือถือหนัสือแ่สายาลับทอมอไปที่ทะเล แววานั้นมีแ่วามเศร้าและว่าเปล่าทั้หมนี้เป็นเพราะเานเียว
“ลินผมอโทษ”สายลมเสียเรือ
ไอลินรู้สึเหมือนถู้อมอ เธอใ้มือเ็นรถออมาะเ้อมอหาริมระเบีย “ใรอยู่รนั้นหรือเปล่า”
สายลมรีบหลบ ทั้ที่ใริอยาเ้าไปอไปอโทษ เท้าที่ำลัะ้าวออไปหยุะัเมื่อสายฝนเ้ามาึแนเาไว้ พร้อมับใ้สายาปราม
“ถ้านายออไปอนนี้ นายะเสียุลินไปลอาลนะลม” พูบสายฝน็แสัวออมาแทนพี่าย
“ฟ้าเอ่ะุลิน”
ไอลินโล่อ “ุฟ้าเอเหรอ ัน็นึว่าใรใหมเลย”
“พอีฟ้าเห็นุลินำลัอ่านหนัสืออยู่เลยไม่ล้าเ้าไปวน ุลิน้อารอะไรหรือเปล่า่ะ”
“ันอยาเอนหลัสัหน่อย ุฟ้า่วยประอันไปที่เียหน่อย่ะ”
“แล้วุลินไม่ทานลาวัน่อนเหรอ่ะ”
“ไม่่ะ ันไม่หิว อยานอนมาว่า”
“ั้นุลินพัสัีบ็ไ้่ะื่นมา่อยทาน็ไ้”สายฝนบอ้วยวามเป็นห่ว่อนะ่วยพยุไอลินไปนอนที่เีย
หลัาที่ไอลินหลับแล้วสายฝน็ลาสายลมไปที่ห้อเธอ “ลมเมื่อี้นายะทำอะไร ไหนสัาว่าะไม่ออไปใหุ้ลินเห็นไ”
สายลมหน้าเศร้า “เราอโทษ เราแ่ิถึุลิน”
“วันนี้นายลับไป่อนเถอะ เ็ในบ้านใล้ลับมาแล้วส่วนเรื่อุลินเราะหาทา่วยนายอีทีแล้วัน”
“ไม่เราไม่ลับ เราะอยู่ที่นี่อยูแลุลิน” สายลมยืนรานเสียแ็
สายฝนรีบ้าน “ะบ้าเหรอลม นายะอยู่ที่นี่ อยู่รไหนมิทราบ”
สายลมล้มัวลนอนบนเียสายฝน “เรา็นอนับฝนในห้อนี่ไ นานแล้วนะที่เราสอนพี่น้อไม่ไ้นอนุยัน”
สายฝนอยาะับพี่ายัวีทุ่มให้หายื้อ “นายลม นายำลัทำเราโรธรู้ไหม”
“ฝน เห็นใเราเถอะ เราเป็นห่วุลินริ ๆ ยิุ่ลินมาเป็นแบบนี้เรายิ่รู้สึผิ ฝน่วยเราเถอะนะ ๆ ”สายลมอ้อนเสียอ่อย
“นายไม่ลัวนับไ้หรือไ ในบ้านไม่ไ้มีแ่เราับุลินนะ ”
สายลมับมือสายฝน “ฝนเราะระวััว เราสัาะไม่ทำให้ฝนเือร้อนเ็า”
สายฝนอ่อนใูาท่าทีอสายลมแล้วไม่ยอมลับไปแน่
“นาย้อำไว้นะลมว่าห้ามนายออมาแสัวใหุ้ลินเห็นเ็า และห้ามให้ใรเห็น้วยไม่ั้นนายอินทร์หลานายุลินไม่ปล่อยเราับนายแน่”
สายลมรีบพยัหน้ารับ้วยวามีใที่น้อสาวยอมร่วมมือ “ไ้เราะไม่ไปให้ใรเห็นเ็า”
วันรุ่ึ้นโ๊ะอาหารอไอลินเ็มไป้วยอาหารบำรุหลานิ ทัุ้ปยาีน ผัผลไม้ส ๆ นไอลินแปลใ
“วันนี้มีอะไรพิเศษเหรอถึไ้มีอาหารเ็มโ๊ะแบบนี้”ไอลินถามเ็สาวที่ำลััอาหารให้เธอ
เ็สาวยิ้มแห้่อนะบุ้ยปาไปทาสายฝน “อทั้หมนี้พี่ฟ้าเป็นนเรียมมาทั้หม่ะ หนูไม่ไ้ทำอะไรเลย”
ไอลินมอพยายาบาลประำัวที่นับวันยิ่ทำัวน่าสสัย
“ันไม่ยัรู้นะะว่าุฟ้าทำอาหารเ่”
สายฝนไม่รู้ะทำหน้ายัไในเมื่อเธอเอ็ทำอาหารไม่เป็นึอ้าื่ออ์อินทร์ “เอ่อ ฟ้าไม่ไ้ทำเอหรอ่ะ ฟ้าสั่มาอีที พอีุอินทร์สั่ว่าให้หาอี ๆ มาใหุ้ลินทานบ่อย ๆ”
ไอลินินอาหารแ่ไม่ี่ำ่อนะวา้อน “วันหลัุฟ้าไม่้อลำบาสั่มาให้ัน็ไ้่ะ ปิัน็ไม่อยาินอะไรอยู่แล้วเสียายอ” พูบไอลิน็ให้นัายภาพเ็นรถออไป
“หนูบอพี่แล้วว่าุลินไม่ินเินสามำหรอ ไม่รู้ื้อมาทำไมเยอะแยะเสียายอ”เ็สาวบ่น่อนะยอาหารออไป
สายฝนเอ็ใ่ว่าะไม่เือนพี่ายแ่สายลม็ึันที่ะทำแบบนี้แม้อาหารที่เาอุส่าห์ับรถไปื้อั้แ่ีสี่ไอลินแทบะไม่แะ้อเลย็าม
“ันเอ็ไม่ไ้เห็น้วยสัหน่อย” สายฝนบ่น แู่เหมือนว่าสายลมะไม่ละวามพยายามเายัื้ออาหารบำรุมาให้ไอลินทุวัน แอบนำอไม้มาใส่แันวาไว้ที่ห้อไอลิน อยแอบูห่า ๆ นไอลินเริ่มสสัย
“ฝน ๆ ”สายลมเรียน้อสาว
สายฝนรีบไปหาสายลม ึเาไปที่หลัพุ่มไม้ให่ “ลมนายออมาทำไมเี๋ยวใร็เห็นหรอ”
“เราูีแล้วเ็นนั้นนอนลาวันอยู่ ส่วนนัายภาพ็ไปุยโทรศัพท์ับแฟนหลับ้าน เราเลยแอบออมา” สายลมแ้ัว
สายฝนทำหน้าเบื่อ่อนะถาม “แล้วนายออมาทำไม”
“อนนีุ้ลินพัอยู่ในห้อใ่ไหม เราอยาไปูุลินหน่อย ฝน่วยู้นทาให้เราหน่อยสิ”สายลมอร้อ
“นายนี่มันไ้ืบะเอาศอริๆ เลย เิุลินื่นมาเอนายะทำยัไ” สายฝนเอ็เสียเียว
“ฝนเราิถึเมียะแย่อเราไปูเมียใล้ ๆ ไม่ไ้เหรอ”สายลมอ้อนเสียอ่อย
สายฝนเหลือาหมั่นไส้พี่าย “ำ็เมียสอำ็เมีย พูแบบนีุ้ลินเายอมรับนายเป็นสามีเาหรือเปล่า็ไม่รู้”
“อนนี้ไม่ยอมรับแ่เราเื่อว่าอีหน่อยุลิน้อยอมรับแน่ แ่อนนี้ฝน้อ่วยเรา่อนโอเนะ”สายลมมัมือไม่รอำอบรีบเินไปทาห้อนอนไอลิน
“ไอ้ลมแสบ ไอ้พี่บ้ายันหาเรื่อปวหัวมาให้ันริ ๆ ” สายฝนบ่นไล่หลัพี่ายที่ทิ้ระเบิ่อนไป
ที่ห้อนอน ไอลินำลัหลับพริ้มบนเีย เพราะเมื่อืนเธอิมานนอนไม่หลับลาวันึหลับสนิทเพราะวามอ่อนเพลีย สายลม่อย ๆ ้าวเ้าไปใล้มอใบหน้าีเียวที่หลับสนิท เาแะที่ใบหน้าไอลินเบา ๆพลามอาอเธอทีู่เล็ลว่าเิมมา
“ลินผมอโทษ”สายลมเอ่ยเสียแผ่วสอมือ่อย ๆ นวเท้าและาให้
ไอลินอย่าเบามือ
ไอลินไ้ยินเสียใรบานแผ่วเบา้าหู แ่ในวาม่วุนทำให้เธอไม่สามารถลืมาไ้่าย
“ใร”ไอลินถามเสียแผ่วทั้ที่ยัหลับา
สายลมรีบลุึ้น สายฝนไ้ยินเสียไอลินึรีบเ้ามาเห็นพี่ายยืนอยู่้าเียึรีบส่สายาไล่ ่อนะไปนั่้าเียไอลิน
“ุลิน ฟ้าเอ ุลินะเอาอะไรไหม”
ไอลินยับัว ่อย ๆลืมามอ “ุฟ้าเอเหรอ ันหลับไปนานแล้วเหรอ”
สายฝนยิ้มให้ไอลิน “ุหลับไปไ้เือบสอั่วโมแล้ว่ะ ฟ้าเห็นว่าบ่ายมาแล้วเลยมาปลุ เี๋ยวืนนีุ้ะนอนไม่หลับอี”
้ออ้าอสายฝนทำไอลินไม่ถาม่อ แ่เธอมั่นใว่าเสียที่เธอไ้ยินไม่ใ่เสียพยาบาลนนี้แน่ เพราะมันเป็นเสียอใรบานที่เธอุ้นเย
“ันหลับไปนานนาเียวเหรอ มิน่าล่ะ่วนี้ลาืนถึนอนไม่่อยหลับ ุฟ้ามา็ีแล้ว่วยพยุันไปที่ห้อน้ำหน่อยสิะันอยาอาบน้ำสัหน่อยะไ้สื่น”
สายฝน่วยพยุไอลินไปที่ห้อน้ำ ่วยไอลินอาบน้ำแ่ัว่อนะพาไปไอลินไปมทะเลยามเย็น
“ันอถามอะไรุลินสัอย่าไ้ไหม่ะ” สายฝนลอถาม
ไอลินยิ้มให้สายฝน “พูมาสิ่ะถ้าันอบไ้ะอบ”
สายฝนสูหายใเ้า “ั้แ่ันมาอยูู่แลุที่นี่ ันเห็นุเหมือนมีบาอย่าในใ บาทีัน็เห็นุแอบร้อไห้นเียวใรัน่ะที่ทำใหุ้ทุ์ใแบบนี้”
ไอลินยิ้มเศร้า มอไปยัทะเลสีทอเบื้อหน้า้วยหัวใบอบ้ำ
“ไม่มีใรทำให้เราทุ์ไ้ถ้าเราไม่เ็บเามาใส่ใ ันเอ็ำลัพยายามลืมะไ้ไม่้อทุ์อี”
สายฝนเ็นไอลินมาหยุที่ริมายหา ่อนะนั่ล้าเธอ
“แ่อนนีุ้็ยัลืมเาไม่ไ้ใ่ไหม”
ำพูอสายฝนทำไอลินุเพราะมันือวามริ
“ลไหม่ะที่ันเอไม่เยลืมเาไ้เลยทั้ที่เาเป็นสาเหุให้ันลายเป็นแบบนี้”
“เพราะุยัรัเายัไ่ะ ” สายฝนย้ำำอบในใไอลิน
ไอลินปาน้ำาที่หยลมาทิ้ หัวเราะให้ับวามโ่อัวเอ
“รัแล้วะมีประโยน์อะไรในเมื่อสายาเาันเป็นนไม่ีเป็นนทรยศ ันเ็บมาพอแล้วานี้ไปันไม่อยาเ็บอีแล้ว”
“แล้วถ้าเาสำนึผิแล้ว อยาเริ่ม้นใหม่ับุ ุะยินีให้โอาสเาไ้แ้ไในสิ่ที่ผิพลาไ้ไหม”
ไอลินสะอื้นเบา ๆ มอหน้าสายฝน “ันรู้ว่าุหวัี แ่มันสายไปแล้วและไม่ว่าุำลัะทำอะไรอยู่เลิะเถอะ่ะ”ไอลินบอ่อนะใ้มือเ็นรถลับไปเอ
สายลมที่แอบฟัไ้ยินไ้หม เาเสียใมาที่ทำให้ไอลินเ็บนานี้เาะใ้วามเ็บปวนี้อไอลินอย่าไร
“ลมไ้ยินแล้วใ่ไหม ุลินไม่ใ่นโ่หลายวันที่นายทำมามีเหรอเาะไม่รู้ นายหาวิธีอื่นเถอะ”
สายลม้าวออมา “่อให้ยาว่านี้เรา็ะทำเราะไม่ยอมเสียุลินไปอีแล้ว ”
สายฝนเหนื่อยใแทนพี่ายเรื่อนี้เธอมอไม่เห็นหนทาริ ๆ ว่าะลเอยรูปแบบใ
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaW
ความคิดเห็น