The Summonerz

ลำดับตอนที่ #1 : อารัมภบท

                                                   THE SUMMONER'z
อารัมภบท

มนุษย์เอง ก็ไร้ ซึ่งศรัทธา

ออกค้นหา ปรัชญา ของชีวิต

หากลองคิด ชีวิต  สั้นนิดเดียว

จงแลเหลียว เสี้ยวชีวิต ที่ท่านมี

- ปฐมบทแห่งการเริ่มต้น

บุรุษผู้นั้นงามสง่าเปรียบเสมือนเจ้าชายแต่ไร้ซึ่งบัลลังก์ มีเพียงร่างที่นอนอยู่ท่ามกลางป่าที่เงียบสงบในเวลากลางคืนเช่นนี้ โลหิตที่ไหลเจิ่งนองซึมเข้าสู่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เขาผู้นั้นสวมใส่ ดวงตาที่ไร้ซึ่งความรู้สึกเบิกโพลง ลมหายใจแผ่วเบาที่ออกมาจากปากของชายผู้นั้นดูจะเหลือน้อยเต็มที มีเพียงดวงจันทร์และหมู่ไม้ที่คอยเฝ้าดูชายผู้นั้นทุรนทุรายหนีความตายที่ใกล้แค่เอื้อม

พื้นหญ้าบริเวณนั้นอาบไปด้วยสีแดงจากเลือด ชายผู้นั้นรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ตนไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิตซึ่งตอนนี้มันก็เหลือน้อยเต็มทีแล้ว มือทั้งสองเริ่มพยุงตัวชายผู้นั้นขึ้นมานั่งพิงใต้ต้นไม้ใหญ่ เขาเอามือกุมไปที่บริเวณแผล สัมผัสที่ร้อนผ่าวจากโลหิตที่ไหลมาไม่ขาดสายโดนมือของชายผู้นั้น เขารู้สึกถึงความเจ็บปวด ความอ้างว้าง เดียวดาย และท้อแท้

ชายผู้นั้นยังคงมองเห็นช่วงชีวิตของมนุษย์ในเวลากลางคืน หนุ่มสาวที่กำลังแสดงถึงความรักที่มีให้แก่กัน ชายหนุ่มที่เมาเดินร้องเพลงโวยวายรบกวนผู้คนอื่น ๆ หรือแม้แต่ขโมยที่กำลังรื้อค้นบ้านของมนุษย์คนหนึ่ง

สภาพแวดล้อมรอบตัวของชายผู้นั้นเริ่มเปลี่ยนไป จากลมเย็น ๆ ที่พัดเข้าปะทะร่างกาย กลายเป็นลมร้อนผ่าวเหมือนจะเผาร่างกายของเขาให้แหลกกลายเป็นจุล ภาพที่มองเห็นตอนนี้จางหายไปราวกับว่าโลกทั้งใบได้หายไปแล้ว  เลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลยังคงไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ความร้อนที่อยู่ในกระแสเลือดเพิ่มความระอุขึ้นมาอีกเป็นเท่าตัว ความเข้มข้นของสีแดงในเลือดทวีคูณเข้าไปเป็นสองเท่า อากาศที่จะหายใจดูน้อยลงไปเรื่อย ๆ ความอึดอัดเข้ามาแทนที่อากาศเพียงน้อยนิดนั้น

“เดฟ” เสียงที่แผ่วเบาออกมาจากปากของชายผู้นั้น ยากที่จะพูดให้เสียงดังกว่านี้ แต่เขาก็พยายาม จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต

“เดฟ!!!”